More

Η Αττική είναι ιστορική περιοχή της Ελλάδας που περικλείει την πόλη της Αθήνας, η οποία είναι και πρωτεύουσα της Ελλάδας, και την πόλη του Πειραιά.

Αρχαία ιστορία

Κατά την αρχαιότητα, οι Αθηναίοι υπερηφανεύονταν για το γεγονός ότι ήταν «αυτόχθονες», το οποίο σημαίνει ότι ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής και δεν είχαν μετακινηθεί στην Αττική από άλλο τόπο. Σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη, κατά τη διάρκεια των λεγόμενων «Σκοτεινών Αιώνων» στον ελλαδικό χώρο, η Αττική είχε γίνει το καταφύγιο των Ιώνων, που ανήκαν σε μια φυλή από την βόρεια Πελοπόννησο. Οι Ίωνες είχαν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν από την πατρίδα τους εξ αιτίας των Αχαιών, οι οποίοι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν από την περιοχή τους εξ αιτίας της καθόδου των Δωριέων. Οι Ίωνες είχαν ενσωματωθεί στους αρχαίους Αττικούς, οι οποίοι, αργότερα, θεώρησαν ότι ήταν κι αυτοί μέρος της ιωνικής φυλής και μίλησαν την ιωνική διάλεκτο. Πολλοί Ίωνες αργότερα αποχώρησαν από την Αττική για να αποικίσουν παράλια της Μικράς Ασίας και να δημιουργήσουν τη λεγόμενη Ιωνική Δωδεκάπολη.

Κατά τη μυκηναϊκή περίοδο, οι Αττικοί ζούσαν σε αυτόνομες αγροτικές κοινωνίες. Τα κύρια σημεία όπου βρέθηκαν προϊστορικά λείψανα είναι ο Μαραθώνας, η Ραφήνα, η Νέα Μάκρη, η Βραυρώνα, ο Θορικός, ο Άγιος Κοσμάς, η Ελευσίνα, το Μενίδι, το Μαρκόπουλο, η Σπάρτη, οι Αφίδνες και η Αθήνα. Όλοι αυτοί οι οικισμοί άκμασαν κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αττική περιλάμβανε δώδεκα μικρές κοινότητες (δήμους) κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κέκροπα, του μυθικού βασιλιά του αρχαίας Αθήνας, που ενσωματώθηκαν αργότερα σε ένα αθηναϊκό κράτος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θησέα, επίσης μυθικού βασιλιά της αρχαίας Αθήνας. Οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν πιθανό ότι οι κοινότητες αυτές είχαν συσσωματωθεί σταδιακά σε ένα αθηναϊκό κράτος, κατά τη διάρκεια του 8ου και του 7ου αιώνα Π.Χ.

Μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ., οι αριστοκρατικές οικογένειες ζούσαν ανεξάρτητες στα προάστια. Μόνο μετά από την τυραννία του Πεισίστρατου και τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν από τον Κλεισθένη, οι τοπικές κοινότητες έχασαν την ανεξαρτησία τους και υπήχθησαν στην κεντρική κυβέρνηση στην Αθήνα. Ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων αυτών, η Αττική χωρίστηκε σε περίπου εκατό δήμους, καθώς και σε τρεις μεγάλους τομείς: την πόλη (άστυ), η οποία περιελάμβανε τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας, τον Υμηττό, το Αιγάλεω και τους πρόποδες της Πάρνηθας, την ακτή (παράλια), που περιελάμβανε την περιοχή μεταξύ Ελευσίνας και Σουνίου και την περιοχή γύρω από την πόλη (εσωτερικό – μεσογαία), που κατοικούταν από ανθρώπους που ζουσαν στα βόρεια της Πάρνηθας, στο Πεντελικό και την περιοχή ανατολικά του όρους του Υμηττού. Κάθε μία από τις δέκα φυλές ήταν χωρισμένη σε τρεις «τριττύες», τους αστούς, τους ναυτικούς και τους αγρότες, και δι’ αυτών μετείχε στους τρεις μεγάλους τομείς, την πόλη, την ακτή και τη μεσογαία.

Φρούρια

Κατά τη διάρκεια της κλασικής περιόδου, η Αθήνα οχυρώθηκε στα βόρεια από το φρούριο των Ελευθερών, το οποίο είναι σήμερα καλά διατηρημένο. Άλλες φρούρια ήταν της Οινόης, της Δεκέλειας και των Αφιδνών. Για την προστασία των μεταλλείων του Λαυρίου, στην ακτή, η Αθήνα οχυρώθηκε από τείχος στον Ραμνούντα, στο Θορικό, στο Σούνιο, στην Ανάβυσσο, στον Πειραιά και στην Ελευσίνα.

Τόποι λατρείας

Ακόμα κι αν αρχαιολογικά ερείπια βρίσκονται σχεδόν σε όλη την περιοχή της Αττικής, τα πιο σημαντικά είναι αυτά που βρίσκονται στην Ελευσίνα. Η λατρεία της θεάς Δήμητρας και της κόρης της, αρχής γενομένης από τη μυκηναϊκή περίοδο, συνεχίστηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια της αρχαιότητας.

Πολλοί άλλοι τύποι λατρείας μπορούν να αποδοθούν στην προϊστορία. Για παράδειγμα, η λατρεία του Πάνα και των Νυμφών ήταν κοινή σε πολλές περιοχές της Αττικής, όπως Μαραθώνα, Πάρνηθα και Υμηττό. Ο θεός του κρασιού, ο Διόνυσος, λατρευόταν κυρίως στην περιοχή της Ικαρίας. Η Ιφιγένεια και η Άρτεμις λατρευόταν στη Βραυρώνα, της Αρτέμιδος στη Ραφήνα, της Αθηνάς στο Σούνιο, της Αφροδίτης επί της Ιεράς Οδού, και του Απόλλωνα στη Δάφνη.

Το φεστιβάλ των Χαλκείων εορταζόταν κάθε φθινόπωρο στην Αττική. Το φεστιβάλ τιμούσε τους θεούς Ηφαίστο και Αθηνά Εργάνη.

Μεσαιωνική περίοδος

Μετά την περίοδο της αρχαιότητας, η Αττική τέθηκε υπό ρωμαϊκή, βυζαντινή, ενετική και οθωμανική κυριαρχία. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, η Αθήνα καταλήφθηκε από τους Γότθους υπό τις εντολές του Αλάριχου, το 396 μ.Χ.. Ο πληθυσμός της Αττικής μειώθηκε σε σύγκριση με την γειτονική περιοχή της Βοιωτίας.

Οι θέσεις των ιστορικών ημερομηνίών που παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι ο 11ος και 12ος αιώνας, όταν η Αττική ήταν υπό την κυριαρχία των Φράγκων. Το μεγάλο μοναστήρι της Δάφνης, που χτίστηκε την περίοδο του Ιουστινιανού Α´, είναι μια μεμονωμένη περίπτωση που δεν σημαίνει ευρεία ανάπτυξη της Αττικής, κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Από την άλλη πλευρά, τα κτίρια που χτίστηκαν κατά τον 11ο και 12ο αιώνα δείχνουν μια μεγαλύτερη ανάπτυξη που συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Φράγκων.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η Αθήνα απέκτησε κάποια δικαιώματα. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβαινε για τα χωριά της Αττικής. Μεγάλες περιοχές κατέχονταν από τους Τούρκους, οι οποίοι τρομοκρατούσαν τον πληθυσμό με τη βοήθεια των σπαχήδων. Τα μοναστήρια της Αττικής έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση του ελληνικού στοιχείου στα χωριά.

Παρά τις κατακτήσεις, η Αττική κατάφερε να διατηρήσει τις παραδόσεις της. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από τη διατήρηση των αρχαίων τοπωνυμίων όπως Ωρωπός, Διόνυσος, Ελευσίνα, και Μαραθώνας. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, οι αγρότες της Αττικής ήταν οι πρώτοι που επαναστάτησαν (Απρίλιος 1821), και κατέλαβαν την Αθήνα την Ακρόπολη, που παραδόθηκε στους Έλληνες, τον Ιούνιο του 1822.

Μετά το 1829

Η Αττική, από το 1829, ανήκε στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Από το 1834, η Αθήνα επανιδρύθηκε και έγινε η νέα πρωτεύουσα της Ελλάδας (η πρώτη ήταν το Ναύπλιο της Αργολίδας), και οι άνθρωποι από άλλα μέρη της Ελλάδα σταδιακά άρχισαν να εγκαθίστανται στην Αττική. Η πιο δραματική αύξηση ήρθε με Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, μετά από τις ανταλλαγές πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάνης. Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος της Αττικής καταλαμβάνεται από την αστική Αθήνα. Η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Αττικής περιλαμβάνει την κλασική Αττική καθώς και τα νησιά του Αργοσαρωνικού, ένα μικρό μέρος της Πελοποννήσου γύρω από την Τροιζήνα, και το νησί του Ιονίου, τα Κύθηρα.

(πηγή: Βικιπαίδεια, https://el.wikipedia.org/wiki/Αττική)

Η επεξεργασία της ενότητας δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Μόλις αξιοποιήσουμε το υλικό που διαθέτουμε θα την αναρτήσουμε. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.

error: Alert: Πνευματική ιδιοκτησία GGG !!