Το ελαιόλαδο αποτελεί τη βάση της Μεσογειακής Διατροφής που αποτελεί πρότυπο σωστής και υγιεινής διατροφής και παράγοντα μακροζωίας.

Αφιέρωμα του Greek Gastronomy Guide στο ελαιόλαδο:

1. Η ελιά και το ελαιόλαδο
2. Η ιστορία της ελιάς και του ελαιόλαδου στην Ελλάδα
3. Ελαιόλαδο: Παρόν και Μέλλον
4. Από την Ελιά στο Ελαιόλαδο
5. Τύποι ελαιόλαδου
6. Οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ελαιόλαδου
7. Τόποι παραγωγής και ελαιοποιήσιμες ποικιλίες ελιών
8. Γευσιγνωσία ελαιόλαδου
9. Το ελαιόλαδο στη Μεσογειακή Διατροφή
10. Το ελαιόλαδο στην ελληνική κουζίνα
11. Η αρχαιότερη ελιά στην Ελλάδα
12. Συνέντευξη του Άρη Κεφαλογιάννη – CEO Gaea

 

Η ελιά και το ελαιόλαδο

Η ελιά: το σύμβολο της ειρήνης, της σοφίας, της γονιμότητας, της ευημερίας, της υγείας, της τύχης και της νίκης.

Το ελαιόδεντρο είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής και βασικό συστατικό της διατροφής των Ελλήνων από αρχαιοτάτων χρόνων ο δε Ιπποκράτης θεωρούσε ότι το ελαιόλαδο ήταν το τέλειο θεραπευτικό. Από την αρχαιότητα ακόμη είναι γνωστό ότι το ελαιόλαδο είναι θρεπτική πηγή υγείας για τον οργανισμό λόγω των ιδιοτήτων του. Η θερμιδική του αξία είναι ακριβώς ίδια σε απόδοση (δηλαδή 9 θερμίδες/γραμμάριο) με αυτή των άλλων λιπαρών υλών φυτικής ή ζωικής προέλευσης. Η ιδιαίτερη γεύση του είναι αυτή που το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα φυτικά έλαια. Η αφομοίωση του ελαιόλαδου από τον ανθρώπινο οργανισμό είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να φτάσει το 98%.

Το ελαιόλαδο αποτελεί τη βάση της Μεσογειακής Διατροφής που αποτελεί πρότυπο σωστής και υγιεινής διατροφής και παράγοντα μακροζωίας. Οι ευεργετικές ιδιότητες του ελαιόλαδου έγκεινται στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του και τη διατροφική του σύνθεση. Η σπουδαιότητα του ελαιόλαδου στη διατροφή μας είναι υψηλή διότι είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά και αποτελεί πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών, ωμέγα 3 λιπαρών οξέων και λιποδιαλυτών βιταμινών A,D,K,E που θωρακίζουν τον οργανισμό από διάφορες παθήσεις. Τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε στο University of California Davis έδειξε ότι το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο έχει καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες.

 

Η ιστορία της ελιάς και του ελαιόλαδου στην Ελλάδα

Η ιστορία του ελαιόδεντρου ξεκινά 7000 χρόνια πριν. Τα ελαιόδεντρα μεταφέρθηκαν στον Ευρωπαϊκό Μεσογειακό χώρο από Φοίνικες εμπόρους. Ξεκινώντας από την Ελλάδα, ταξίδεψαν στη Νότια Ευρώπη και κατάφεραν να φτάσουν σε χώρες όπως την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία.

Στην Ελλάδα, τα πρώτα ίχνη ελιάς εντοπίστηκαν σε ανασκαφές στη Σαντορίνη και τη Νίσυρο, όπου βρέθηκαν απολιθωμένα φύλλα αγριοελιάς ηλικίας πενήντα χιλιάδων ετών. Κατά τον Γάλλο ερευνητή Πωλ Φωρ, οι Κρήτες της νεολιθικής εποχής ήταν αυτοί που μεταμόρφωσαν τις άγριες ελιές σε καλλιεργήσιμα δέντρα. Έτσι η πρώτη συστηματική καλλιέργεια της αγριελιάς γίνεται το 2000 π.Χ. στην Κρήτη, με το λάδι και την ελιά να καταλαμβάνουν σημαντική θέση στην οικονομία, την καθημερινή ζωή αλλά και τις θρησκευτικές τελετές.

Κουκούτσια ελιάς εντοπίστηκαν δίπλα σε λείψανα, σε αρχαία κοιμητήρια, τα οποία συνόδευαν τους αποδημήσαντες στο αιώνιο ταξίδι τους. Εικόνες ελαιόδεντρων που βρέθηκαν στο παλάτι της Κνωσού δείχνουν ότι ήδη τότε έτρωγαν τις ελιές και χρησιμοποιούσαν το λάδι για το φαγητό, αλλά και ως καύσιμη ύλη στους λύχνους. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μεγάλα πήλινα δοχεία (πιθάρια) όπου αποθηκευόταν το λάδι διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα στην αρχαία Κνωσό και τη Φαιστό.

Στα ανάκτορα της Αρχαίας Φαιστού μπορεί κανείς να δει τμήματα ενός υποτυπώδους ελαιουργείου. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο πλούτος και η οικονομική άνθηση της Κρήτης κατά τη μινωική εποχή (3500 π.Χ.-1000 π.Χ.) οφείλονταν στο εμπόριο του κρητικού ελαιόλαδου. Καλύτερος πελάτης των κρητικών αρωματικών λαδιών ήταν η Αίγυπτος, που τα παραλάμβανε από τα πλοία που τα μετέφεραν μέσα σε ειδικά κατασκευασμένους ψευδόστομους αμφορείς. Τα αρωματικά έλαια και μύρα παρασκευάζονταν με την ανάμειξη του ελαιόλαδου με εδώδιμα βότανα (κάρδαμο, σχίνο, μάραθο, κρόκο), αλλά και μπαχάρια που έφερναν από την Ανατολή (κόλιανδρο, κύμινο).

Αυτό εξηγεί το γιατί οι Έλληνες θεωρούνται οι πρώτοι που καλλιέργησαν ελαιόδεντρα στον Ευρωπαϊκό Μεσογειακό χώρο. Η Αθήνα αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα παραγωγής ελαιόλαδου της Μεσογείου.

Κατά το διάστημα μεταξύ 7ου και 3ου μ.Χ αιώνα, το ελαιόλαδο αποτέλεσε θέμα έρευνας για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ιστορικούς και φυσικούς οι οποίοι το μελέτησαν, όχι μόνο για τις διατροφικές, αλλά και για τις ιατροφαρμακευτικές του ιδιότητες. Ο Αριστοτέλης ανάγει την ελαιοκομία σε επιστήμη, ο Σόλων, ο πρώτος νομοθέτης της Αθήνας, θεσπίζει νόμο για την προστασία του ελαιόδεντρου, ενώ ο Ιπποκράτης αναγνωρίζει πρώτος τις ευεργετικές ιδιότητες του ελαιόλαδου και το συνιστά για τα έλκη, τους μυϊκούς πόνους και άλλες ασθένειες.

Αρχεία της εποχής αναφέρονται στα βοτανικά χαρακτηριστικά του ελαιόλαδου.

Η συμβολική σημασία της ελιάς – καθώς και ο κοινωνικός της ρόλος και η οικονομική της αξία – ενσωματώθηκε απόλυτα με τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής στην αρχαία Ελλάδα.

Η παραγωγή ελαιόλαδου συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου. Η αυτοκρατορία δεν άργησε να γίνει ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ελαιόλαδου στον κόσμο. Ταυτόχρονα, τα ελαιόδεντρα και το ελαιόλαδο έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στις τελετουργίες της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Το λάδι χρησιμοποιείται ως βασικό συστατικό της διατροφής (η πρώτη ποιότητα), για την κατασκευή σαπουνιών (η δεύτερη ποιότητα) και σαν φωτιστικό για τα καντήλια των εκκλησιών, τα λυχνάρια αλλά και το φωτισμό των κατοικιών και των δρόμων. Για το φωτισμό της Αγίας Σοφίας, της Μητρόπολης της Ορθοδοξίας στην Κωνσταντινούπολη, χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες ελαιόλαδου για να τροφοδοτήσουν τα τρεις χιλιάδες λυχνάρια της εκκλησίας.

Η ανάπτυξη της σαπουνοποιίας στην Ευρώπη το 15ο αιώνα, κατά την Αναγέννηση, δημιουργεί μια νέα ζήτηση λαδιού. Γενουάτες και Βενετσιάνοι έμποροι βρίσκουν στα Επτάνησα, την Κρήτη, την Πελοπόννησο, τη Μυτιλήνη τους νέους προμηθευτές τους. Η κορύφωση της ελαιοκαλλιέργειας γίνεται τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, κυρίως λόγω των τεράστιων απαιτήσεων της Γαλλίας, και ειδικά της Μασσαλίας, που έχει γίνει το κέντρο παραγωγής σαπουνιού της Ευρώπης. Η μεγάλη ζήτηση ωθεί τις περιοχές αυτές ν’ αναπτύξουν την καλλιέργεια της ελιάς ως μονοκαλλιέργεια, σε βάρος άλλων καλλιεργειών αλλά και της αυτάρκειας των περιοχών στα αναγκαία τρόφιμα, προσκομίζοντας βεβαίως τεράστια κέρδη στους εμπόρους, όχι όμως και στους χωρικούς και τους εργάτες της γης –χαρακτηριστική η φράση της εποχής «mercante d’olio, mercante d’oro» [εμπόριο λαδιού, εμπόριο χρυσού].

Έτσι, μέσα από την ίδια την ιστορία της Ελλάδας διαχρονικά, ανακαλύπτουμε ότι το ελαιόδεντρο υπήρξε σύμβολο ειρήνης, σοφίας, γονιμότητας, ευημερίας και δόξας. Αυτό γιατί η ελιά και ο καρπός της έχει τη δυνατότητα να μας προσφέρει τροφή, προστασία, δύναμη, ακόμη και έμπνευση.

Συνοψίζοντας, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι τις μέρες μας, το λάδι στην Ελλάδα δεν ήταν απλώς ένα σημαντικό τρόφιμο, αλλά έπαιξε και παίζει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στη διατροφή στην οικονομία και τον πολιτισμό της.

Σύμφωνα με τη ελληνική μυθολογία, πατρίδα της ελιάς ήταν η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την θεά Αθηνά στην Ακρόπολη. Επίσης, τα κότινα στεφάνια που δωρίζονταν στους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν φτιαγμένα από τα κλαδιά της ελιάς που φύτεψε ο Ηρακλής στην Αρχαία Ολυμπία αφού ολοκλήρωσε 12 άθλους.

Οι αρχαίοι Έλληνες άλειφαν το σώμα και τα μαλλιά τους με ελαιόλαδο σαν μέρος της καθημερινής τους υγιεινής. Επίσης, χρησιμοποιούσαν το λάδι για να επουλώνουν τις πληγές τους και να θεραπεύουν ασθένειες.

Ο Ιπποκράτης – πατέρας της μοντέρνας ιατρικής – αποκαλούσε το ελαιόλαδο το “μέγα θεραπευτικό”. Στον όρκο του Ιπποκράτη αναφέρονται τουλάχιστον 60 θεραπείες που είχαν σαν βάση το ελαιόλαδο.

Το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται σε σημαντικά μυστήρια της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως σε βαπτίσεις, γάμους, κηδείες, κ.λπ.

Το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται και για το άναμμα του καντηλιού στις εκκλησίες και τα σπίτια. Μια συνήθεια συνδεδεμένη και με την καλοτυχία.

Η ελληνική παράδοση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελαιόλαδο.

Στις ελληνικές αγροτικές περιοχές, κάθε φορά που γεννιέται ένα παιδί φυτεύουν και μια ελιά. Μεγαλώνει το παιδί, μεγαλώνει και η ελιά. Όταν το παιδί φτάσει στην ηλικία να πάει στο δημοτικό θεωρείται ότι και η ελιά είναι έτοιμη για συγκομιδή. Αυτό το ελαιόδεντρο θα ακολουθεί την οικογένεια και θα επιζήσει για πολλές γενεές, υπενθυμίζοντας και συμβολίζοντας τη συνέχιση και την εξέλιξη της ζωής.

 

Ελαιόλαδο: Παρόν και Μέλλον

Η καλλιέργεια της ελιάς στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 87,21% των δενδρωδών καλλιεργειών. Η Ελλάδα είναι τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο, μετά την Ισπανία και την Ιταλία, με μέσο όρο παραγωγής τους 240.000 τόνους, έναντι 1.500.000 τόνων της Ισπανίας και 500.000 τόνων της Ιταλίας. Παγκοσμίως η Ελλάδα είναι πρώτη στην παραγωγή μαύρων ελιών και τρίτη στην παραγωγή ελαιόλαδου. Στο έδαφός της καλλιεργούνται περισσότερα από 140 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, από τα οποία παράγονται περίπου 360.000 τόνοι ελαιόλαδου ετησίως, εκ των οποίων το 82% ανήκει στην κατηγορία εξαιρετικό παρθένο. Επίσης, καλλιεργούνται περίπου 21 εκατομμύρια δέντρα για την παραγωγή επιτραπέζιων ελιών.

Αναλογικά η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό (80%) παραγωγής Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιόλαδου έναντι της Ιταλίας (50%) και της Ισπανίας (20%). Η εγχώρια κατανάλωση απορροφά το 50% της παραγωγής και οι υπόλοιποι 120.000 τόνοι εξάγονται, με το ¼ περίπου σε τυποποιημένη μορφή, ενώ τα ¾ χύμα.

Το ελαιόλαδο καταναλώνεται σε περισσότερες από 160 χώρες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια παραγωγή ελαιόλαδου αποτελεί στρατηγικό τομέα της οικονομίας και παίζει σημαντικό ρόλο διεθνώς. Όσον αφορά την κατά κεφαλή κατανάλωση ελαιόλαδου οι Έλληνες κατέχουν την πρώτη θέση με περισσότερα από 17 λίτρα ετησίως, έναντι 11 των Ισπανών, 9 των Ιταλών, 1,5 των Γάλλων και λιγότερο από ένα λίτρο των Βορειοευρωπαίων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιόλαδου φαίνεται πως υπάρχει περιθώριο για αύξηση της κατανάλωσης σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες (που εμφανίζουν την πιο θεαματική αύξηση της κατανάλωσης κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών), η Βραζιλία, η Ιαπωνία, η Ινδία, η Ρωσία και η Κίνα.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, καθώς και τις διαταραχές που προκαλεί η τεράστια Ισπανική παραγωγή, δημιουργείται η ανάγκη για σχεδιασμό και υιοθέτηση μακροχρόνιας εθνικής στρατηγικής εξωστρέφειας για τον τομέα της ελαιοκομίας. Η στρατηγική αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει την πάταξη της διακίνησης του χύμα-ανώνυμου ελαιόλαδου, τη διαρκή βελτίωση της ποιότητάς του από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση, τη διεύρυνση της χρήσης του ελαιόλαδου σε όλο το φάσμα της αγοράς, καθώς και την υποστήριξη προωθητικών δράσεων για την εξαγωγή του ελληνικού ελαιόλαδου στις διεθνείς αγορές.

 

Από την Ελιά στο Ελαιόλαδο

Η ποιότητα του ελαιόλαδου δεν εξαρτάται μόνο από τις επικρατούσες συνθήκες κατά την καλλιέργεια των ελαιόδεντρων. Για την καλύτερη και υψηλότερη ποιότητα ελαιόλαδου οι ελιές συγκομίζονται με το χέρι. Έπειτα από τη συγκομιδή τοποθετούνται είτε σε τσουβάλια είτε σε τελάρα και μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο, όπου εκεί ξεκινά η διαδικασία παραγωγής του ελαιόλαδου. Τα στάδια είναι τα εξής:

1. Παραλαβή καρπών ελιάς και ζύγισμα.

2. Αποφύλλωση. Διαχωρίζονται τα φύλλα από τους καρπούς, γιατί αν ο καρπός συνθλιβεί με τα φύλλα τότε προσδίδεται πικρή γεύση στο ελαιόλαδο, καθώς το εμπλουτίζει με χλωροφύλλη η οποία δρα αρνητικά στην ποιότητα του ελαιόλαδου.

3. Πλύσιμο των καρπών.

4. Σύνθλιψη και άλεση του καρπού της ελιάς με τη χρήση μηχανικών μέσων.

5. Ακολουθεί το “ζύμωμα” της ελαιοζύμης. ο πολτός αναμειγνύεται μετά την προσθήκη του θερμού νερού.

6. Έπειτα, στον φυγοκεντριστήρα γίνεται ο διαχωρισμός του πυρήνα από την ελιά. Για την εκχύλιση ελαίου από συσκευές φυγοκέντρισης ο πολτός θερμαίνεται για να βελτιωθεί η διαδικασία διαχωρισμού.

7. Ο πολτός οδηγείται στους φυγοκεντριστές τριών φάσεων όπου ακολουθείται η διαδικασία της ελαιοποίησης.

8. Παραλαμβάνεται το ελαιόλαδο, όπου γίνεται ο διαχωρισμός του από το νερό και ακολουθεί ο καθαρισμός του ελαιόλαδου.

9. Τέλος μετράται η οξύτητά του, φιλτράρεται και είναι έτοιμο για άμεση κατανάλωση.

Ο χώρος αποθήκευσης του ελαιόλαδου πρέπει να απέχει από την περιοχή επεξεργασίας.

Το ελαιόλαδο προκειμένου να μην αλλοιωθεί ποιοτικά χρειάζεται να φυλάσσεται σε σκιερό, σκοτεινό και ξηρό χώρο.

 

Τύποι ελαιόλαδου

Η ποιότητα αποτελεί το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του ελαιόλαδου και εξαρτάται από πολλούς και διάφορους παράγοντες οι οποίοι σχετίζονται: με την ποικιλία του ελαιοκάρπου , το κλίμα της περιοχής, τη σύσταση του εδάφους, τις διάφορες ασθένειες, το χρόνο και τον τρόπο συγκομιδής, τη μεταφορά και διατήρηση του ελαιοκάρπου καθώς και τον τύπο του ελαιοτριβείου και τις συνθήκες λειτουργίας του.

Σύμφωνα με τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά το ελαιόλαδο χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες.

Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο

Πρόκειται για την υψηλότερης ποιότητας κατηγορία ελαιόλαδου. Το χρώμα του είναι χρυσοπράσινο και η γεύση του είναι φρουτώδης, πικρή και πικάντικη. Το άρωμά του θυμίζει φρεσκοκομμένη ελιά. Η οξύτητά του δεν ξεπερνά το 0,8% ανά 100 γραμμάρια. Είναι πολύ πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, μεταλλικά στοιχεία και βιταμίνες.

Παρθένο Ελαιόλαδο

Φυσικό ελαιόλαδο με ευχάριστη γεύση και ήπιο άρωμα. Η οξύτητά του δεν υπερβαίνει το 2,0% ανά 100 γραμμάρια.

Ελαιόλαδο

Είναι ένα μείγμα από παρθένο και ραφιναρισμένο ελαιόλαδο. Έχει την ίδια οξύτητα με το παρθένο ελαιόλαδο. Μη ραφιναρισμένο ελαιόλαδο προστίθεται ώστε να αποκτήσει γεύση και άρωμα το μείγμα. Είναι χαμηλότερης θρεπτικής αξίας από το παρθένο ελαιόλαδο.

Ελαιόλαδο Λαμπάντε

Η οξύτητά του είναι μεγαλύτερη του 2,0% ανά 100 γραμμάρια. Η γεύση του μπορεί να είναι κακή και είναι ακατάλληλο για κατανάλωση. Προορίζεται για εξευγενισμό ή αλλιώς ραφινάρισμα ή και για βιομηχανική χρήση.

Εξευγενισμένο Ελαιόλαδο

Λαμβάνεται από τον εξευγενισμό παρθένων ελαιολάδων ενώ η οξύτητά του δεν υπερβαίνει το 0,3 % ανά 100 γραμμάρια. Είναι κατώτερο σε περιεχόμενο βιταμινών και θρεπτικών στοιχείων ακόμη και σε γεύση και άρωμα. Λόγω της έλλειψης των αντιοξειδωτικών, η αίσθηση του πικρού δεν γίνεται αντιληπτή.

Πυρηνέλαιο

Λάδι που προέρχεται από την ανάμειξη ραφιναρισμένου πυρηνέλαιου και παρθένου ελαιόλαδου, του οποίου η οξύτητα δεν ξεπερνά το 1% ανά 100 γραμμάρια. Το Πυρηνέλαιο, έχει απαλή, ήπια γεύση και αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες. Το λάδι προέρχεται από τον πυρήνα της ελιάς και ακολουθεί ο εξευγενισμός του. Το χρώμα του και η γεύση του δεν είναι σταθερά και δεν περιέχει καθόλου βιταμίνες και θρεπτικά στοιχεία.

 

Οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ελαιόλαδου

Τα οργανοληπτικά στοιχεία του ελαιόλαδου είναι εκείνα που το καθιστούν ιδιαίτερα σπουδαίο και σημαντικό για την υγεία του οργανισμού.

Οι καλλιεργητικές φροντίδες, το έδαφος, οι κλιματολογικές συνθήκες, η ποικιλία, η συγκομιδή, οι συνθήκες υγιεινής και η μεταφορά του στο ελαιοτριβείο είναι κάποια βασικά στοιχεία που επηρεάζουν τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά.

Τι πρέπει να ψάχνει ένας καταναλωτής όταν δοκιμάζει ένα ελαιόλαδο; Το φρουτώδες, το πικρό και το πικάντικο.

Το ελαιόλαδο αποτελεί την “υπερτροφή” που ενισχύει τον οργανισμό.

Αυξάνει τα επίπεδα της ‘καλής’ χοληστερόλης (HDL)

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε Βιταμίνη Ε, σε μονο-ακόρεστα λιπαρά και σε άλλα σημαντικά δευτερεύοντα συστατικά που προκαλούν αύξηση της οξείδωσης των λιπιδίων. Πλούσιο σε αντιοξειδωτικά (πχ πολυφαινόλες), το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο μπορεί να συμβάλλει στη μείωση της ‘κακής χοληστερόλης’ (LDL) και να προσφέρει μια καλή αναλογία μεταξύ της HDL και της LDL.

Λειτουργεί υπέρ της καρδιάς – κατά του καρκίνου – κατά του διαβήτη.

Η κατανάλωση Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιόλαδου είναι συνδεδεμένη με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, καθώς περιέχει υψηλά ποσοστά σε φαινόλες, τοκοφερόλες, χρωστικές ουσίες, τριολεΐνες, σκουαλένιο, φυτοστερόλες, σε αρωματικές και γευστικές ενώσεις.

Είναι γνωστό πως τα αντιοξειδωτικά που περιέχονται στο ελαιόλαδο εμποδίζουν την καταστροφή των κυττάρων. Επίσης, συμβάλλουν στην προστασία των αρτηριών –και οι υγιείς αρτηρίες αποτρέπουν την αρτηριοσκλήρωση, τη στεφανιαία νόσο, ακόμη και τον καρκίνο.

Μια βασική αντιφλεγμονώδη ουσία που περιέχεται στο Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο και στη βρώσιμη ελιά είναι η υδροξυτυροσόλη. Εκτεταμένες έρευνες έχουν αποδείξει πως η υδροξυτυροσόλη που περιέχει το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές, αντιμικροβιακές και αντιδιαβητικές ιδιότητες. Επιπλέον, παρέχει προστασία από καρδιακές παθήσεις και παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην πρόληψη ή στην καθυστέρηση ανάπτυξης όγκων.

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα

Η καθημερινή πρόσληψη σε Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο βοηθά στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Παρότι δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρος ο μηχανισμός αυτής της διαδικασίας, ο ρόλος των πολυφαινολών στο Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο μοιάζει να είναι ουσιώδης.

Παίζει ισχυρό ρολό στη δομή των οστών

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο επηρεάζει την ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος, ιδιαίτερα σημαντική στις νεαρές ηλικίες. Ταυτόχρονα, συμβάλλει στην ανάπτυξη ισχυρής δομής οστών στα παιδιά και αποτρέπει την απώλεια ασβεστίου στους ενήλικες.

Είναι φυσικό αντιφλεγμονώδες

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο περιέχει ολεοκανθάλη που μοιράζεται τις ίδιες αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες με το ibuprofen.

Βοηθά στην καλή πέψη

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο αυξάνει την παραγωγή πεπτιδίων που οδηγούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Καθώς αφομοιώνονται εύκολα από τον οργανισμό, η απορρόφηση βιταμινών και πολυφαινολών γίνεται αποτελεσματικότερη.

Διατηρεί την επιδερμίδα υγιή

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο περιέχει λιποδιαλυτές βιταμίνες, όπως οι Α, D, E και K. Αυτές οι βιταμίνες λειτουργούν ως ‘προστάτες’ κατά του σχηματισμού ελευθέρων ριζών και της οξείδωσης των κυττάρων, συχνό αίτιο της πρόωρης γήρανσης της επιδερμίδας.

Είναι νόστιμο και δεν παχαίνει

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο, εκτός από εξαιρετικά θρεπτικό, διεγείρει και τις αισθήσεις μας: το χρώμα του και η μυρωδιά του ξυπνάει γλυκές παιδικές αναμνήσεις. Ταυτόχρονα, η πλούσια γεύση του δημιουργεί ένα αίσθημα κορεσμού που δρα θετικά στον περιορισμό της όρεξης, άρα και στον καλύτερο έλεγχο του βάρους μας.

 

Τόποι παραγωγής και ελαιοποιήσιμες ποικιλίες ελιών

Η Ελλάδα αποτελεί μια από τις κυριότερες ελαιοπαραγωγικές χώρες παγκοσμίως. Η ελιά είναι ένα από τα λίγα δέντρα που λόγω των χαρακτηριστικών της προσαρμόζεται πολύ εύκολα σε περιοχές με διαφορετικές εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες. Τα χαρακτηριστικά αυτά της επέτρεψαν να προσαρμοστεί σχεδόν σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας και να αναπτύξει πλήθος ποικιλιών. Οι ελιές καλλιεργούνται σε περιοχές όπως η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα, η Θεσσαλία, η Μακεδονία, η Θράκη, τα Νησιά του Αιγαίου, η Κρήτη και τα Νησιά Ιονίου.

Οι σημαντικότερες ελαιοποιήσιμες ποικιλίες ελιάς είναι οι εξής:

Κορωνέικη: φέρει τις συνωνυμίες: Βάτσικη, Κρητικιά, Κορωνιά, Κορώνι, Λαδολιά, Λιανολιά και Ψιλολιά. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Μεσσηνίας, Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Σάμου, Κυκλάδων, Χανίων, Ρεθύμνης, Ηρακλείου και Λασιθίου. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι κυμαίνεται από 15% έως 27%. Χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την παραγωγή λαδιού εκλεκτής ποιότητας.

Μαστοειδής: φέρει τις συνωνυμίες: Αθηνολιά, Ματσολιά, Μαστολιά, Μουρατολιά, Τσουνάτη. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Λακωνίας, Αρκαδίας (περιοχή Μεγαλοπόλεως), Μεσσηνίας (άνω Μεσσηνίας), Χανίων, Ρεθύμνης. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι είναι από 20% έως 30% ανάλογα µε την εποχή συγκοµιδής.

Βαλανολιά: Φέρει τις συνωνυμίες: Βαλάνα, Μυτιληνιά και Κολοβή. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Λέσβου όπου αποτελεί και το 70% περίπου, Χίου και Ευβοίας (Σκύρο). Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 25%.

Αδραμυττίνη: φέρει τις συνωνυμίες: Αϊβαλιώτικη, Μυτιλινιά, Καγδαγλίτισσα, Περαϊκή και Φραγκολιά. Καλλιεργείται κυρίως στο νομό Λέσβου, όπου αποτελεί το 20% περίπου αυτού. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει μέχρι 23%.

Κουτσουρελιά: φέρει τις συνωνυμίες: Κουτσουλιέρα, Λαδολιά, Λιανολιά χονδρή, Λιανολιά ψιλή, Ντόπια, Πατρινή και Πατρινιά. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Κορινθίας, Αχαΐας, Λακωνίας και Αιτωλοακαρνανίας. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει μέχρι 25%.

Κολυμπάδα: φέρει και τις συνωνυμίες Καρυδολιά, Κολυμπάτη, Μηλολιά και Στρουμπουλολιά. Καλλιεργείται σε μικρές εκτάσεις στους νομούς Αττικής, Κυκλάδων, Μεσσηνίας και Εύβοιας. Η περιεκτικότητα του καρπού κυμαίνεται στο 19%.

Λιανολιά Κέρκυρας: φέρει τις συνωνυμίες: Κορφολιά, Λαδολιά, Νερολιά, Πρεβεζάνα, Σουβλολιά και Στρυφτολιά. Καλλιεργείται κυρίως στο νομό Κερκύρας και σε μικρότερη έκταση στους νομούς Ζακύνθου, Κεφαλληνίας, Λευκάδας, Πρεβέζης και Θεσπρωτίας. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 19%.

Αγουρομανακολιά: φέρει τις συνωνυμίες: Αγουρομάνακο και Αγουρομανάκι. Καλλιεργείται στους νομούς Αργολίδας, Κορινθίας και Αρκαδίας. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει μέχρι 30%.

 

Γευσιγνωσία ελαιόλαδου

Πώς να ξεχωρίσετε το καλής ποιότητας Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο;

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο έχει οξύτητα χαμηλότερη από 0,8% ανά 100 γραμμάρια. Πρόκειται για ελαιόλαδο υψηλής διατροφικής αξίας το οποίο έχει μια δροσερή, ζωηρή γεύση και οσμή.

Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο θεωρείται εξαίρετης ποιότητας ελαιόλαδο, το μοναδικό στην κατηγορία του με ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία του ανθρώπου, αφού χάρη στις αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχει, βοηθά στην καλύτερη λειτουργία της καρδιάς έως και στην καταπολέμηση του καρκίνου.

H καταπληκτική γεύση οφείλεται σε παράγοντες, όπως: τα 100 επιστημονικά προσδιορισμένα αρωματικά συστατικά, τις φαινολικές ενώσεις – μοναδικές στο ελαιόλαδο – που του προσδίδουν αυτόν τον όξινο χαρακτήρα στη γεύση και ένα στιγμιαίο, ελαφρύ κάψιμο στο λαιμό. Το δεύτερο αυτό χαρακτηριστικό αποτελεί και σήμα κατατεθέν του καλού, Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιόλαδου.

Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό (EC/No640/2008: EEC No.2568/91), τρεις είναι οι ιδιότητες που πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του όταν αξιολογεί ένα ελαιόλαδο:

1. Φρουτώδες: συνδυασμός αρωμάτων (που επηρεάζονται κυρίως από την ποικιλία, το στάδιο ωρίμανσης κατά τη συγκομιδή και τις διαδικασίες επεξεργασίας) χαρακτηριστικός του λαδιού που προέρχεται από υγιείς, φρέσκιες ελιές, είτε ώριμες είτε άγουρες. Γίνεται αντιληπτό, δε, είτε απευθείας από την όσφρηση ή/και από τη γεύση.

2. Πικρό: χαρακτηριστική γεύση ελαιόλαδου που προέρχεται από πράσινες ελιές. Γίνεται αντιληπτή από τον ουρανίσκο και τη γλώσσα.

3. Πικάντικο: έντονη πιπεράτη αίσθηση, χαρακτηριστική ελαιολάδων που παράγονται στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου, κυρίως από ελιές που είναι ακόμη άγουρες. Γεύση που εστιάζεται στο πίσω μέρος του λαιμού.

Πώς να επιλέξετε ένα Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο;

Ημερομηνία συγκομιδής ή ημερομηνία λήξης. Επιλέγετε ελαιόλαδα με όσο το δυνατόν πιο πρόσφατη ημερομηνία συγκομιδής.

Συσκευασία. Προτιμήστε ένα Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο που βρίσκεται σε σκούρο ή μη-διάφανο μπουκάλι διότι το φως, το οξυγόνο και η θερμότητα αλλοιώνουν τη γεύση του και τη θρεπτική του αξία.

Έκθλιψη. Επιλέξτε ένα Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο που έχει υποστεί ψυχρή έκθλιψη. “Ψυχρή έκθλιψη” σημαίνει πως κατά τη διάρκεια όλης της διαδικασίας η θερμοκρασία δεν υπερβαίνει τους 27 βαθμούς Κελσίου. Έτσι το ελαιόλαδο διατηρεί τη θρεπτική του αξία, το άρωμα και τη γεύση του.

Ετικέτα Συσκευασίας. Μπορείτε να μάθετε πολλά για την ποιότητα του Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιόλαδου από την ανάγνωση και μόνο της ετικέτας. Για παράδειγμα, αν στην ετικέτα αναγράφεται η ένδειξη Π.Ο.Π. (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) ή Π.Γ.Ε. (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη), σημαίνει πως το ελαιόλαδο έχει παραχθεί σύμφωνα με τα Πρότυπα που ορίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ένδειξη “Χώρα Παραγωγής” πρέπει να βρίσκεται σε εμφανές σημείο της συσκευασίας, ενώ η αναφορά στο όνομα της ποικιλίας/των ποικιλιών είναι κι αυτή μια απόδειξη ότι το ελαιόλαδο είναι ποιοτικά καλό. Επίσης, η αναφορά σε Βραβεία από συμμετοχές σε Διεθνείς Γευστικούς Διαγωνισμούς είναι μια επιπλέον ένδειξη διακεκριμένης ποιότητας.

Γεύση. Επιλέξτε ένα Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο σύμφωνα με τη γεύση που σας ταιριάζει και το γεύμα το οποίο ετοιμάζετε -όπως ακριβώς θα κάνατε και με ένα κρασί. Για να συνοδεύσετε πιάτα με πλούσια γεύση προτιμήστε ένα Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο που φέρει την ένδειξη: ‘πρώιμης συγκομιδής’, ‘πλούσιο σώμα’ ή ‘πιπεράτο’. Αν ετοιμάζετε ένα μενού που περιλαμβάνει πιάτα με πιο φίνα γεύση επιλέξτε ένα Εξαιρετικό Παρθένο ελαιόλαδο που φέρει περιγραφές όπως: ‘ήπια γεύση’ ή ‘ελαφρά φρουτώδες’.

 

Το ελαιόλαδο στη Μεσογειακή Διατροφή

Η Μεσογειακή Διατροφή είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο για την ποικιλία της, τη γευστικότητά της, τη θρεπτικότητά της και τα οφέλη που προσδίδει στην υγεία.

Η Αρχαία ελληνική κουζίνα χαρακτηριζόταν από λιτότητα και είχε ως βάση την “τριάδα της Μεσογείου”: Σιτάρι – Ελαιόλαδο – Κρασί. Το ελαιόλαδο αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της Μεσογειακής Διατροφής, εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Η Μεσογειακή Διατροφή θεωρείται η πιο υγιεινή διατροφή με το μικρότερο ποσοστό καρδιακών παθήσεων, καθώς παρέχει τις κύριες λιπαρές ουσίες που είναι απαραίτητες για τον οργανισμό. Είναι κατάλληλη για άτομα με διαβήτη τύπου Β, προστατεύει τον οργανισμό από διάφορους τύπους καρκίνου, καθυστερεί τη γήρανση του δέρματος και βελτιώνει τη λειτουργία του εντέρου. Γενικά συμβάλλει στο υψηλότερο προσδόκιμο ζωής.

Η βάση της Μεσογειακής Διατροφής είναι το ελαιόλαδο σαν κύρια πηγή λίπους αντικαθιστώντας το βούτυρο και τις μαργαρίνες. Απαραίτητη θεωρείται η κατανάλωση μικρών ποσοτήτων γαλακτοκομικών, όπως το τυρί και το γιαούρτι, καθημερινά, καθώς και η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών. Το κοτόπουλο και το ψάρι αποτελούν αναγκαία στοιχεία στη Μεσογειακή Διατροφή σε εβδομαδιαία βάση, ενώ το κόκκινο κρέας πρέπει να καταναλώνεται ελάχιστες φορές ανά μήνα.

 

Ελαιόλαδο στην ελληνική κουζίνα

Από την αρχαιότητα η ελληνική κουζίνα χαρακτηριζόταν από λιτότητα και είχε ως βάση την «τριάδα της Μεσογείου»: Στάρι – Ελαιόλαδο – Κρασί.

Το ελαιόλαδο και το κρασί ήταν πάντα το κεντρικό μέρος της και η εξάπλωση των ελαιόδεντρων και των αμπελιών ήταν το χαρακτηριστικό σημάδι των τοπίων της Μεσογείου και φυσικά της Ελλάδας.

Το πιο χαρακτηριστικό και αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής μαγειρικής είναι το ελαιόλαδο. Παράγεται από τις ελιές και αποτελεί χαρακτηριστική γεύση της ελληνικής διατροφής.

Το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται σε τόσους συνδυασμούς, όσοι δεν μπορούμε να φανταστούμε, γιατί απλώς δύσκολα κανείς μπορεί να διανοηθεί πόσα εδέσματα έχουν εμπλουτισθεί από το μαγικό άγγιγμα του λαδιού…

Και φυσικά στην Ελλάδα λέγοντας απλώς λάδι εννούμε το ελαιόλαδο.

Κατ’ αρχάς το λάδι χρησιμοποιείται ως απλό, για να νοστιμήσει άλλα εδέσματα. Στην πιο απλή του μορφή, πάνω σε ψωμί φρυγανισμένο ή παξιμάδι με αλάτι και ρίγανη. Ο Τάκος στην Κρήτη και η Μόστρα στην Μύκονο είναι δυό παραλλαγές που περιλαμβάνουν και τοπικά τυριά και ντομάτα τριμμένη.

Λάδι πάνω στις σαλάτες, στην κλασική χωριάτικη σαλάτα, την λαχανοσαλάτα, την μαρουλοσαλάτα, στα βραστά κολοκυθάκια, στα χόρτα, στα παντζάρια, στις βραστές πατάτες.

Τα όσπρια όπως η φασολάδα, η ρεβιθάδα και οι φακές δεν νοείται να φαγωθούν χωρίς να περιχυθούν από ελαιόλαδο.

Νεραντζοσαλάτα είναι μια απλοϊκή αλλά πεντανόστιμη σαλάτα της Κέρκυρας, που συνδυάζει την γλύκα του πορτοκαλιού, την αλμύρα του αλατιού, την πικρίλα του λαδιού και την πιπεράδα της πάπρικας.

Ελαιόλαδο είναι η πρώτη ύλη για να φτιαχτεί το τζατζίκι μαζί με το σκόρδο, το αγγούρι και το γιαούρτι. Το ίδιο συμβαίνει και με την σκορδαλιά όπου αναδεύονται επί αρκετό χρόνο σκόρδο και λάδι, αλλά και η μελιτζανοσαλάτα όπως και η ταραμοσαλάτα.

Το λαδολέμονο και το αυγολέμονο είναι από τα πιο χαρακτηριστικά συνοδευτικά. Το πρώτο νοστιμίζει τα ψάρια, τα μπρόκολα και τα κουνουπίδια.

Το αυγολέμονο αρτύζει ιδιαίτερα τις σούπες, τους λαχανοντολμάδες και άλλα μαγειρευτά φαγητά.

Τα λαδερά είναι από τα κλασικά εδέσματα της ελληνικής κουζίνας και όλοι οι Έλληνες έχουν μεγαλώσει με αυτά, Περιλαμβάνουν κυρίως τα φρέσκα φασολάκια ή τα αμπελοφάσουλα, τις μπάμιες, τον αρακά, τις κολοκυθοκορφάδες, τις αγκινάρες, τα κουκιά, τις μελιτζάνες και πολλά τοπικά. Το σωστό μαγείρεμά τους πετυχαίνεται πάντα με τη σωστή αναλογία της χρήσης του λαδιού, τόσο κατά την διάρκεια της παρασκευής τους όσο και στο τέλος.

Πολλοί τόποι της Ελλάδας έχουν δημιουργήσει ενδιαφέρουσες συνταγές με λαδερά, όπως το σουφικό Ικαρίας.

Το τσιγάρισμα είναι ένας τρόπος να προστατεύσεις τους ζωμούς του τρόφιμου που τσιγαρίζεις.

Τσιγάρισμα σε ελαιόλαδο, χόρτων, θαλασσινών ή κρεάτων μόνα τους με ή με κρεμμυδάκι και κατόπιν σβήσιμο σε ούζο, κρασί, ξύδι και μαγείρεμα με σάλτσα τομάτας είναι ένας κλασικός τύπος μαγειρέματος.

Το τηγάνισμα είναι μια άλλη μορφή παρασκευής εδεσμάτων. Στο ελαιόλαδο τηγανίζονται αυγά μάτια, ομελέτες που ανάλογα την περιοχή υποδέχονται τοπικά προϊόντα και αποκτούν τοπικές ονομασίες (φρουτάλια στην Άνδρο, καγιανάς στην Μάνη, στραπατσάδα στην Μεσσηνία) πατάτες, μελιτζάνες, κολοκυθάκια και ψαράκια τηγανητά όπως οι μαρίδες, αθέρινα, καλαμαράκια και τα μπαρμπούνια. Η κρούστα εξωτερικά προστατεύει το εσωτερικό που παραμένει τρυφερό και ζουμερό.

Στο τηγάνι τηγανίζεται το κίτρινο τυρί (γραβίερα, κασέρι, κεφαλοτύρι) και γίνεται σαγανάκι όπως και η τηγανιά με χοιρινό ή το Πηλιορίτικο σπεντζοφάγι με τα λουκάνικα και τις πιπεριές.

Στο τηγάνι, στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη κυρίως, γίνονται και μια σειρά από πίτες, όπως η Λαδόπιτα της Σκύρου.

Στο τηγάνι γίνονται τα λαλάγγια, ένα κορδόνι ζύμη σε ιδιαίτερα πολύπλοκο σχήμα.

Στο τηγάνι γίνονται διάφορες ζύμες που προσφέρονται ως γλυκά περιχυμένα με μέλι και θρύμματα ψύχας από καρύδι η αμύγδαλο, όπως είναι τα ραφιόλια στη Μύκονο, οι λουκουμάδες αλλαχού, τα αυγοκαλάμαρα, τα ξεροτήγανα, οι δίπλες, τα ψαθούρια, οι τραβηχτές πίτες της Μάνης.

Το λάδι δεν λείπει βέβαια και από τα πιο πολύπλοκα μαγειρέματα π.χ. στον μουσακά (όπου το λάδι συμμετέχει στο τηγάνισμα της μελιτζάνας, στο τσιγάρισμα του κυμά), στα γεμιστά ή στην σπανακόπιτα.

Το λάδι χρησιμοποιείται εκτός του μαγειρέματος για τη συντήρηση πολλών τροφίμων όπως οι ελιές, οι αποξηραμένες ντομάτες, τα τουρσιά, οι πιπεριές Φλωρίνης, τα ψάρια (γαύρος μαρινάτος, μπαρμπούνια σαβόρο), αλλά και τα λουκάνικα, τα σύγκλινα της Μάνης και διάφορα που λέγονται λαδοτύρια.

 

Η αρχαιότερη ελιά στην Ελλάδα

«Πόσο λάδι τρώνε, Θεέ μου» σχολίαζε ο Ancel Keys (1904-2004) – o Aμερικανός επιστήμονας που μελέτησε την Μεσογειακή διατροφή – καθώς έβλεπε στην Κρήτη την πράσινη σαλάτα να κολυμπάει στο ελαιόλαδο. Η μελέτη του αυτή ξεκίνησε λίγο πριν το 1960 από τον ίδιο και τους συνεργάτες του, με αφορμή τα εντυπωσιακά χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας αλλά και καρδιαγγειακών νοσημάτων που είχαν παρατηρηθεί στην περιοχή και οδήγησε στα συμπεράσματα για την σπουδαιότητα του λαδιού στην υγιεινή διατροφή.

Στην Κρήτη παράγεται εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο, μάλιστα το 90% ανήκει στην κατηγορία του εξαιρετικού παρθένου.

Για αυτό και οι Κρητικοί από την αρχαιότητα καταναλώνουν πολύ το λάδι και μάλιστα σήμερα είναι πρωταθλητές στον κόσμο με κατανάλωση γύρω στα 25 κιλά το χρόνο ανά κεφαλή.

Στην Κρήτη και στην θέση Πάνω Βούβες του δήμου Κολυμβαρίου βρίσκεται το αρχαιότερο ελαιόδενδρο στον κόσμο!

Έχει ηλικία 3.000- 5.000 ετών, είναι ακόμα καρποφόρο και έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης ως «Μνημειακό» λόγω της ιδιαιτερότητας του σχήματος και της εξαιρετικής αισθητικής του ανάγλυφου του κορμού του. Η επιφάνειά του πραγματικό έργο γλυπτικής παρουσιάζει διάφορα σχήματα που μοιάζουν με αλλόκοτες μορφές προσώπων και πραγμάτων!

Είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται Τσουνάτη εμβολιασμένη σε υποκείμενο δέντρο Αγριελιάς.

Ο κορμός του δέντρου στη βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 4,53m και περίμετρο 12,55m.

 

Συνέντευξη του Άρη Κεφαλογιάννη – CEO Gaea

Ενώ είχα τελειώσει το μεταπτυχιακό μου και εργαζόμουν στο Λονδίνο, μια γκουρού στο χώρο των τροφίμων με ρώτησε, γεμάτη απορία, πώς τα ελληνικά προϊόντα, ενώ ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους, δεν υπάρχουν στα ράφια των διεθνών σουπερμάρκετ; Η απορία αυτή αποτέλεσε το έναυσμα για τη δημιουργία της Gaea, με όραμα να αναδειχθεί διεθνώς ως η κορυφαία εταιρεία στην κατηγορία της Ελληνικής-Μεσογειακής Διατροφής. Στο επίκεντρο της Ελληνικής Μεσογειακής Διατροφής βρίσκεται το πιο εμβληματικό, ελληνικό προϊόν, το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο.

Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της, το 1995, η Gaea ακολουθεί ένα δρόμο που συνδυάζει τις αξίες του ελαιόλαδου με την παράδοση και την καινοτομία. Στηριζόμενοι στην ποιότητα, την αυθεντικότητα και την απόλυτη φυσικότητα των προϊόντων μας, προωθούμε στις διεθνείς αγορές και στη χώρα μας μια γκάμα από υψηλής ποιότητας αυθεντικά ελληνικά, μεσογειακά προϊόντα ‒που συνδυάζονται σε καταπληκτικές συνταγές και τον ελληνικό μεσογειακό τρόπο ζωής, τον γαστρονομικό μας πολιτισμό. Με αγάπη για την Ελλάδα (αγάπη που όμως ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο), με πάθος για την απόλαυση της ζωής, με όρεξη αλλά και με όραμα –όλα αυτά είναι βασικά στοιχεία της φιλοσοφίας της Gaea. Όραμα και αποστολή μας είναι να αναδειχθεί ως η κορυφαία εταιρεία στην κατηγορία της μεσογειακής ελληνικής κουζίνας στη διεθνή αγορά των εκλεκτών τροφίμων, και να γίνει συνώνυμο της ποιότητας, της παράδοσης, της αυθεντικότητας και των καινοτόμων ελληνικών προϊόντων.

Οι δυσκολίες βέβαια σε όλη την πορεία ήταν αρκετές αλλά ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Απλώς ξέρεις ότι στο εξής πρέπει να προσπαθήσεις πιο σκληρά, με ακόμα μεγαλύτερη δημιουργικότητα.

 

Στη Gaea δουλεύουμε συνεχώς επάνω στην καινοτομία, τις νέες ιδέες, την αειφορία και τα καινούργια προϊόντα. Από το Ελαιόλαδο GAEA FRESH στο πρώτο olive snack στον κόσμο χωρίς συντηρητικά και πρώτο κλιματικά ουδέτερο ελαιόλαδο. Τα 84 διεθνή βραβεία και διακρίσεις που έχουν λάβει τα προϊόντα μας αποτελούν για εμάς την κινητήριο δύναμη ώστε να προσπαθούμε συνεχώς να εξελισσόμαστε.

Συνεργασίες

Η στρατηγική μας επιδίωξη ήταν πάντοτε να συνεργαζόμαστε με παραγωγούς, μικρούς συνεταιρισμούς, χωριά και περιοχές που μπορούν να δώσουν την καλύτερη ποιότητα. Στόχος μας είναι να καλύπτουμε το 100% των αναγκών μας με αυτό τον τρόπο. Πιστεύουμε πάρα πολύ στη συμβολαιακή γεωργία. Θεωρώ ότι η ποιότητα είναι κατά 85% αποτέλεσμα καλών πρακτικών και κατά 15% συνέπεια όλων των άλλων στοιχείων, όπως το περιβάλλον, η ποικιλία, οι κλιματολογικές συνθήκες. Για να πετύχεις το 85%, χρειάζεσαι έναν ικανοποιημένο παραγωγό που να μοιράζεται το όραμά σου.

Στόχος μας είναι να γίνουμε διεθνείς πρεσβευτές της Ελληνικής Μεσογειακής Διατροφής, αλλά και ενός καλύτερου, υγιέστερου, πιο ολοκληρωμένου τρόπου ζωής και διατροφής.