Σαλάμι Λευκάδας

Το ελληνικό έδεσμα με την ιταλική καταγωγή

Σαλάμι Λευκάδας - Ουζομεζέδες - Greek Gastronomy Guide

Το σαλάμι Λευκάδας, με βενετσιάνικη καταγωγή, χάρη στο διακριτικό άρωμα σκόρδου και τους ολόκληρους κόκκους πιπεριού, έγινε από τα μέσα του 20ου αιώνα ένα από τα πρώτα ελληνικά επώνυμα τοπικά τρόφιμα, όπως το βούτυρο Κερκύρας και το αυγοτάραχο Μεσολογγίου, που τα έβρισκε κανείς στα κεντρικά μπακάλικα και ενίοτε στα περιφερειακά, της γειτονιάς. Η πατέντα θεωρείται ιταλική και εικάζεται ότι μεταφέρθηκε από τους κατοίκους του νησιού Μπουράνο της Ιταλίας, οι οποίοι μετοίκησαν στη Λευκάδα και ήταν οι πρώτοι που το παρήγαγαν.

Λευκάδα - Greek Gastronomy Guide
Διαβάστε το αφιέρωμα του Greek Gastronomy Guide στo σαλάμι Λευκάδας.

Η Ελλάδα σε 100 ουζομεζέδες

Κάντε κλικ στα μπουκαλάκια από Ούζο Πλωμαρίου στο χάρτη και ανακαλύψτε μεζέδες για ούζο από όλη την Ελλάδα!

ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΥΖΟΜΕΖΕΔΕΣ ΑΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Τηγανητοί Ουζομεζέδες

Θαλασσινοί Ουζομεζέδες

Ουζομεζέδες Οστρακοειδών

Τυριά Ουζομεζέδες

Ουζομεζέδες Αλλαντικών

Εκλεκτοί Ουζομεζέδες

Σπάνιοι Ουζομεζέδες

Πίτες

Διάφοροι Ουζομεζέδες

Διαβάστε το αφιέρωμα του Greek Gastronomy Guide στο ούζο, το εθνικό μας ποτό.

Ούζο, το ποτό που εκφράζει όσο κανένα άλλο την νοοτροπία, την ιδιοσυγκρασία και τη φιλοσοφία της καθημερινότητας του Έλληνα, αποτελώντας ένα συστατικό στοιχείο της πολιτισμικής του ταυτότητας.

Το εθνικό ποτό της Ελλάδας πορεύτηκε και στερεώθηκε καλά στην κουλτούρα μας, μάς συντρόφευσε στις μοναξιές μας, έτερψε τις συντροφιές μας και απογείωσε τις παρέες μας, ισορροπώντας περιπαικτικά ανάμεσα στο εθνικό και το διεθνές, το λαϊκό και το κοσμοπολίτικο, το τοπικό και οικουμενικό.

Το «ποτήρι» με το ουζάκι ταυτίστηκε με το ελληνικό καλοκαίρι, τη θάλασσα, τον ήλιο, τη χαλάρωση, την παρέα, την καλή διάθεση και την ευθυμία και φυσικά παραδίδει μαθήματα ελληνικής διπλωματίας ταξιδεύοντας τον κόσμο με το λευκό του χρώμα πάνω στο γαλάζιο του Αιγαίου.

Το ούζο, συνοδεύεται από μεζέδες, άλλοτε με γεύσεις απλές, άλλοτε δροσερές και τις περισσότερες φορές με γεύσεις έντονες, αλμυρές και πικάντικες.

Το ούζο:

  • Βολεύεται με ταπεινούς μεζέδες, όπως το στραγαλάκι και το αράπικο φιστίκι, τις ελίτσες, τα κουκιά και τα παξιμαδάκια.
  • Δροσίζεται με τα αγγουράκια και τις ντοματούλες.
  • Κάνει καλή παρέα με τουρσιά και μ’ αλοιφές (τζατζίκι, ρεγγοσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα)
  • Ταιριάζει με τα ξινά (τουρσιά), παστά και αλίπαστα (γαύροι, σαρδέλες, λακέρδα, τσίροι).
  • Συνοδεύεται ευχάριστα με τυριά, τόσο τα φρέσκα λιπαρά, όσο και τα πικάντικα και τα παλαιωμένα.
  • Είναι καλός φίλος των αλλαντικών (σαλάμια αέρος, παστράμια, παστρουμάδες, λούζες, σύγκλινα, απάκια)
  • Δεν θα απαρνηθεί κάποια μαγειρευτά (φάβα, κολοκυθοανθούς, χοχλιούς στιφάδο)
  • Τρελαίνεται με ό,τι βγαίνει από το τηγάνι, θαλασσινά (καλαμαράκια, ψαράκια, γαρίδες, καραβιδόψιχα), αλλαντικά (λουκάνικα, σουτζούκια ), ζαρζαβατικά (πατάτες, μελιτζάνες, κολοκυθάκια), αβγά (αβγά μάτια, ομελέτες, καγιανάδες), κεφτέδες κάθε είδους, σαγανάκια και πίτες (τυροπιτάκια)
  • Απογειώνεται με τα οστρακοειδή (κυδώνια, πείνες, στρείδια, πετροσωλήνες, χτένια, γυαλιστερές, φούσκες, αχινοί), και τα θαλασσινά στα κάρβουνα (χταπόδια και καλαμάρια).
  • Ερωτοτροπεί με τους σπάνιους μεζέδες όπως τ’ αυγοτάραχο και το χαβιάρι.
  • Και βέβαια, βρίσκεται πάντα σε ετοιμότητα για να πρωταγωνιστήσει σε κάθε νέα πρόκληση γεύσης.