Καφενείο της Αλεξάνδρας στην Αρίστη

Σταυροδρόμι στα Δυτικά Ζαγόρια είναι η Αρίστη. Από δω περνάει κανείς για να ανέβει στο Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, διασχίζωντας τον Βοϊδομάτη,  σκαρφαλώνοντας τον ελικοειδή δρόμο με τις φουρκέτες, τα «καγκέλια», είτε στο χωριό Βίκος, για να απολαύσει την θέα του ομώνυμου φαραγγιού – το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο – και τα περήφανα  απέναντι βουνά. Αν το καλοκαίρι και τα Σαββατοκύριακα όλου του χρόνου τους επισκέπτες υποδέχονται αρκετοί ξενώνες και δυό τρία καφενεία, τις καθημερινές του χειμώνα το χωριό είναι ερημικό. Δεν θα δεις ψυχή και η μόνη καμινάδα που καπνίζει στο χωριό είναι στο καφενείο της Αλεξάνδρας.

«Ερχομαι εδώ από το πρωί και φεύγω το βράδυ, δεν με νοιάζει η ώρα, αρκεί ο τελευταίος πελάτης να με συντροφεύσει μέχρι το σπίτι μου, δυό βήματα πιό πάνω».

Η κυρά Αλεξάνδρα έγινε διάσημη για την κασιόπιτά της. Πολλές φορές της τηλεφωνούν να τους ετοιμάσει ένα ταψάκι, για να το πάρουν και να φύγουν.

Μα και στο καφενέ σερβίρει κομάτια πίτας, είτε από χορτόπιτα (με τσουκνίδες, λάπαθα, πράσα και χόρτα εποχής) είτε από φακόπιτα που είναι οι σπεσιαλιτέ της. Ακόμα κι αν την αιφνιδιάσεις – όπως έκαμα εγώ – και δεν έχει ετοιμάσει τίποτα, αυτή σου απαντά: «Πιές τον καφέ σου, ή πετάξου μιά βόλτα μέχρι την πλατεία και γώ σε μισή ώρα θα σούχω το ταψάκι έτοιμο».

Τα υλικά της πίτας, απλά. Νερό, αλεύρι, αυγά, βούτυρο και ντόπιο, τυρί. Αλλά η τέχνη της απαράμιλλη. Η λεπτή, ξεροψημένη κασιόπιτα  με το χειροποίητο φύλλο μπουκιά και συγχώριο.

Το καφενείο της Αλεξάνδρας λειτουργεί ταυτόχρονα και ως παντοπωλείο, «για τα ψιλοπράγματα, άμα τους σωθεί κάτι ξαφνικά, γιατί για τα ψώνια τους, πάνε στο Καλπάκι που έχει σουπερ-Μάρκετ».

Οι φίλοι της έρχονται για το καφεδάκι τους γύρω απο την μασίνα – μεγάλη ξυλόσομπα – που καίει χειμώνα καλοκαίρι, για το καθημερινό κουβεντολόι αλλά και για να προμηθευτούν μέρα παρά μέρα τα ψωμιά από τον φούρνο του Καλπακίου ή για να παραλάβουν την  αλληλογραφία και τους  λογαριασμούς.