Μοσχουδάκι στη Λαγκάδα

Το παραδοσιακό καφενείο της Μοσχούλας Πορτοκάλη, το Μοσχουδάκι, είναι με μια κουβέντα το πιο όμορφο καφενείο της Αμοργού κι από τα πιο ενδιαφέροντα της Ελλάδας. Δεν έχει την ιστορία του καφενείου του Πρέκα στα Κατάπολα, δεν έχει τον μύθο του καφενείου του Πάρβα στην Χώρα, δεν έχει τα γλέντια του Χορευτή στα Θολάρια. Είναι όμως το πιο όμορφο και έχει μια παράδοση να το κουμαντάρουν εδώ και 70 χρόνια γυναίκες: η Μόσχα Δενδρινού στην αρχή και στην συνέχεια, από τα τέλη του 20 αιώνα, η κόρη της Μοσχούλα Πορτοκάλη.

Το μαγαζί ήταν πριν το πόλεμο λιοτρίβι, γι’ αυτό και είναι τόσο μεγάλο και τόσο ψηλοτάβανο. Το μετέτρεψε σε καφενείο ο Δημήτρης Δενδρινός, άνδρας της Μόσχας, το 1945, αμέσως μετά τον πόλεμο.

Το καφενείο είναι πανέμορφο. Η στέγη είναι δώμα που για ν’ αντέξει τα μεγάλα ανοίγματα έχουν επιστρατεύσει δυο σιδερένια δοκάρια σε σχήμα Η και επάνω τους ακουμπούν φίδες (τα θαλασσινά κέδρα, πολύ σκληρά δένδρα με μικρό όμως κορμό) και καστανιές, οι οποίες με την σειρά τους έχουν σαν πέτσωμα καλάμια και φαρδιές τάβλες. Η σύνθεση της οροφής με τα υλικά που προαναφέραμε και με χρωματιστιμούς, ένα πράσινο electric για το ταβάνι και ένα κόκκινο vermillion για τα σίδερα, είναι ένα έργο τέχνης στο οποίο θα υποκλινόταν ο Κουνέλης!

Οι τοίχοι είναι χοντροί από ασβεστωμένες πέτρες και όπου κάνουν καμάρες φαίνεται το φυσικό τους χρώμα.

Το τεζάκι ( το ξύλινο χώρισμα που χώριζε το άβατον του καφετζή από το υπόλοιπο καφενείο) έχει κι αυτό τα ίδια χρώματα, ενώ ο πάγκος έχει ταμπλάδες και κάποια ρυθμικά καμπύλα κενά.

Στους τοίχους πανέμορφα διακοσμητικά εποχής, ενώ ο φωτισμός γίνεται από δύο μεγάλα πυροφάνια με ηλεκτρικές λάμπες.

Το Μοσχουδάκι το δουλεύει η κυρά Μοσχούλα, λίγες ώρες την ημέρα. Από τις 10.00-13.30 και 18.00-22.00. Τόσο αντέχει η κυρά Μοσχούλα. Κι από καλούδια, καφεδάκια, ούζο, μπύρα, τυράκια ντόπια, ντοματούλες από τον κήπο, φαβοκεφτέδες, ελίτσες δικές της και καμιά ωραία σαλατούλα.

Και φυσικά άφθονος χρόνος για χάζεμα και για κουβεντούλες με την κυρά του καφενέ.