Σαλάτα Μεσσηνίας

Στην Ελλάδα όπου και να ταξιδέψεις οι σαλάτες που προσφέρονται σε ταβέρνες και εστιατόρια είναι εκτός της χωριάτικης (το εθνικό στερεότυπο) διάφορες πράσινες με υλικά γενικής και αόριστης προέλευσης (βαλσάμικο, παρμεζάνα, ντοματάκια αποξηραμένα κλπ). Σπάνια θα δεις σαλάτες που φτιάχνονται από τα χαρακτηριστικά τοπικά προϊόντα και μάλιστα να έχουν επιβάλει και την ονομασία της περιοχής τους όπως π.χ. η Σαντορινιά σαλάτα (με ντοματάκι ντόπιο, παξιμάδι, κατσούνι, χλωρό και κάπαρη).

Χάρηκα πολύ που προσφάτως στην περιοχή της Μεσσηνίας αλλά και της Λακωνίας, διαμορφώνεται μια σαλάτα με παραλλαγές όπου κεντρικός κορμός της είναι τα προϊόντα του τόπου. Έτσι με βάση τα καθαρόαιμα τοπικά προϊόντα, τη σφέλα, το σύγκλινο, το πορτοκάλι, τα αποξηραμένα σύκα, τη σταφίδα, τα λαλάγγια, το βαλσαμικό ξύδι, τις ελιές και το ντόπιο λάδι, και σε συνδυασμούς όπως πρασινάδες, αυγά, πατάτες βραστές, χόρτα μυρωδικά κλπ. δημιουργούνται σαλάτες με ονομασίες τοπωνυμίων (Μεσσηνιακή σαλάτα, Λακωνική, Μανιάτικη).

Η ελληνική επαρχία, λέγε-λέγε βρίσκει την ταυτότητά της και από τη χωριάτικη σαλάτα και τη ρόκα παρμεζάνα ανακαλύπτει τον πλούτο της γαστρονομικής της παράδοσης.