Μολφέτας Μουσείο Ξενοδοχείο

Ο Τζώρτζης Μολφέτας (1871-1916) ήταν σατυρικός ποιητής και εκδότης της σατυρικής εφημερίδας «Ζιζάνιο» στην Κεφαλονιά, φανατικός αναγνώστης του οποίου ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ενώ ο Σουρής δεν δίσταζε να πει ότι ο Μολφέτας ήταν ανώτερος από εκείνον.

Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το ξενοδοχείο κατασκευάστηκε το 1895 και περιλαμβάνει 6 μεγάλα δωμάτια. Οι τοίχοι είναι πάχους 60 εκ., οι πόρτες και τα παράθυρα είναι κατασκευασμένα από βαριά λιθοσμιλέματα (ανώφλια, κατώφλια, υπέρθυρα), ανέγγιχτα από το χρόνο. Μέσα σε αυτό το παραδοσιακό, διατηρητέο Κεφαλονίτικο σπίτι του 1895, ένα από τα ελάχιστα αρχοντικά του χωριού που δεν κατέρρευσε στους σεισμούς, η Κατερίνα Δήμα έβαλε στόχο να αναβιώσει τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες στα πρότυπα μιας οικογένειας πριν από 114 χρόνια.

Όπως μας εξηγεί η ευγενική οικοδέσποινα, αυτές οι συνήθειες περιλαμβάνουν εξαιρετική και υγιεινή ελληνική μαγειρική, βιβλία, καλή μουσική, τέχνη, ποίηση και διασκέδαση. Όλα τα έπιπλα είναι αυθεντικές χειροποίητες αντίκες κατασκευασμένες μεταξύ 1790 και 1950. Περσικά χαλιά φερμένα από την Άπω Ανατολή, οι πολυέλαιοι Murano έχουν έρθει από τη Σμύρνη και τη Βενετία, ενώ μια συλλογή από παλαιά γυναικεία κομψά καπέλα κρέμονται στον τοίχο, προς τέρψιν κάποιων κυριών που επιθυμούν να τα δοκιμάσουν.

Η παλιά Κεφαλονίτικη λέξη «Ποσάδα», όπως αναφέρεται σε λεξικό τοπικών ιδιωμάτων, σημαίνει Αρχοντικό χτισμένο σε μια καλά προστατευμένη αυλή, αλλά και ένα τραπέζι επίσημα στρωμένο. Έτσι, λοιπόν, ακολουθώντας αυτό τα χαρακτηριστικά, εκτός από το μοναδικό περιβάλλον που ντύνεται με όλων των ειδών τις συλλογές και τα ξεχωριστά αντικείμενα εστίασης, η Κατερίνα φροντίζει να ακολουθεί πιστά παλιές υγιεινές συνταγές εδεσμάτων, μαγειρεύοντας με προϊόντα βιολογικής καλλιέργειας όπως ακριβώς τα έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας.

Έχοντας μια μακρινή συγγένεια με τον Γεώργιο Μολφέτα, η Κατερίνα κάνει μια διαδρομή ως στέλεχος της ΙΒΜ, ένα γάμο και δύο παιδιά, και κάποια στιγμή αποφασίζει να στήσει στο χωριό Φαρακλάτα το δεύτερο και καλύτερο όνειρο της ζωής της. «Φτιάχνω η ίδια τα πρωινά για τους ενοίκους μου, ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Μαγειρεύω μεσημέρι και βράδυ, για να μπορούν να απολαύσουν τη γνήσια Κεφαλονίτικη κουζίνα. Θέλω να έχουν την αίσθηση πως έρχονται στο σπίτι μου και τους φιλοξενώ», λέει η ίδια, καθώς ο ήλιος λούζει με ένα υπέροχο φως το σαλόνι της. Μάλλον πέτυχε το όνειρό της.