Οινομαγειρείον ο Ναύαρχος στον Κοσμά

Το οινομαγειρείον «ο Ναύαρχος» βρίσκεται στον Κοσμά Κυνουρίας ένα από τα ωραιότερα χωριά της Αρκαδίας, που είναι σκαρφαλωμένο στον ορεινό όγκο του Πάρνωνα, σε υψόμετρο 1.150. Το «μπαλκόνι της Κυνουρίας» είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, ανάμεσα σε έλατα, καστανιές, καρυδιές και πλατάνια, σε περιοχή με άφθονα τρεχούμενα νερά, πηγές και ρεματιές.

Στολίδια του Κοσμά είναι η όμορφη πλατεία με τα οκτώ πλατάνια («πιασμένα» σαν σε χορό, σύμφωνα με την επιθυμία εκείνου που τα φύτεψε το 1883), η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων με τρεις κρήνες-λεοντοκεφαλές, τα πετρόχτιστα σπίτια με την αξιόλογη αρχιτεκτονική, το Λαογραφικό Μουσείο, τα γραφικά ξωκλήσια.

Εκεί στην βόρεια πλευρά της πλατείας βρίσκεται εδώ και 35 χρόνια το οινομαγειρείον «ο Ναύαρχος». Και τι γυρεύει ο Ναύαρχος μέσα στα έλατα και στις κορυφογραμμές του Πάρνωνα, διερωτώμεθα ευλόγως εμείς οι περιηγητές του χωριού; όπως δικαιολογημένα διερωτάτο και ο Εγγονόπουλος «Στρατηγέ τι ζητούσες στη Λάρισα συ ένας Υδραίος;»

Η απάντηση δόθηκε από τον νυν ιδιοκτήτη του καταστήματος: O πρώτος ιδιοκτήτης της ταβέρνας που το άνοιξε το 1955 είχε υπηρετήσει στο Βασιλικό Ναυτικό, στα υποβρύχια και οι φίλοι του τον έλεγαν σκωπτικά ναύαρχο. Ο σημερινός ιδιοκτήτης ο Παναγιώτης Σιοβόλος παρέλαβε το μαγαζί πριν 40 χρόνια, την δεκαετία του 1970 και τώρα βρίσκεται στα χέρια της κόρης του και των εγγονιών του που εργάζονται τώρα όλοι μαζί. Μια χαρούμενη οικογένεια. Το μικρό ταβερνάκι, έχει μια συμπαθητική αίθουσα για τις χιονισμένες μέρες του χειμώνα, έναν προαύλιο χώρο μπροστά του και μια υπερυψωμένη βεραντούλα κάτω από το ακριανό πλατάνι του χωριού.

Από τα εδέσματα δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Γίδα βραστή (ένα λουκούμι), αρνί κοκκινιστό, χοιρινό λεμονάτο, κουνέλι κοκκινιστό και στη σχάρα μπριτζόλες, κοτόπουλα και ψαρονέφρι.

Η αφεντιά μου εντυπωσιάστηκε πάντως από την ρεβιθάδα, την χορτόπιτα και φυσικά από το «σανό» μια γαστρονομική εμπειρία πρωτόγνωρη.

Σε κάποια χωριά του Πάρνωνα όπως ο Κοσμάς και η Βασκίνα από τον Μάρτιο έως τον Απρίλιο μαζεύουν κάποια χόρτα – ριζικά τα λεν -, τα καθαρίζουν, τα πλένουν και τα κρεμούν από μια κλωστή για ξεραθούν στην σκιά με καλό όμως αερισμό. Μετά από μια εβδομάδα αποξήρανσης ανά αρμαθιές, τα βάζουν σε σακούλια όπου περιμένουν την ώρα της. Στην φάση αυτή μοιάζουν όντως με σανό. Όταν όμως βραστούν αποκτούν μια φρεσκάδα και νοστιμιά απίστευτη.

Αν φτάσετε μέχρι εκεί μην ξεχάσετε να τα δοκιμάσετε!