Αριστοτέλους Ουζερί

Η Πλατεία Αριστοτέλους, η κεντρική και η πιο γνωστή πλατεία, το καμάρι της Θεσσαλονίκης – μαζί με τον Λευκό Πύργο-, χτίστηκε μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 σύμφωνα με τα σχέδια του Ernest Hébrar. Ο σχεδιασμός της περιλάμβανε την παραθαλάσσια πλατεία σε σχήμα ημικυκλικό και προς βορρά να συναντά τις οδούς Τσιμισκή, Βασιλέως Ηρακλείου, Ερμού ως την Εγνατία (εκεί βρέθηκαν τα αρχαία). Οι προσόψεις των κτιρίων με καμάρες, κιονόκρανα, τα μπαλκόνια, στοές ήταν μια σύνθεση επιρροών από ευρωπαϊκές και άλλες μεσογειακές πόλεις και την πρόθεση να αναβιώσουν οι βυζαντινές μνήμες της Θεσσαλονίκης.

Από τότε η πλατεία έζησε ιστορικές στιγμές, κι ανάμεσά τους οι ιστορικές προεκλογικές συγκεντρώσεις. Λίγα μέτρα πιο πάνω από το Ολύμπιον που χτίστηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1950 και μεταξύ άλλων στεγάζει την έδρα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το ξενοδοχείο Ηλέκτρα που χτίστηκε την δεκαετία του 1960 από τον αρχιτέκτονα Ζακ Μοσέ βρίσκεται κρυμμένο ένα από τα πιο γνωστά γαστρονομικά στέκια της Θεσσαλονίκης. Το ουζερί Αριστοτέλους.

Η είσοδος γίνεται μέσα από μια στενή στοά που διασχίζει ένα πανέμορφο κτίριο με δημόσιες και ιδιωτικές χρήσεις. Στο τέλος της στοάς και εκεί όπου μέσα από δυο πανέμορφες art nouveau πόρτες, περνούν οι φοιτητές για να πάνε στα φροντιστήρια που βρίσκονται στους πάνω ορόφους, στο στεγασμένο αίθριο του κτιρίου ανακαλύπτεις το ουζερί της Αριστοτέλους.

Εκατέρωθεν της στοάς, που έχει διακοσμηθεί με ένα συντριβάνι και με γλάστρες με λουλούδια – θυμίζοντας λίγο βενετσιάνικα ή αραβικά αίθρια αρχοντικών – βρίσκονται 2 ψηλοτάβανες ξεχωριστές αίθουσες.

Την άνοιξη ο χώρος στο αίθριο γίνεται παραδεισένιος, ενώ το χειμώνα είναι προτιμότεροι οι κλειστοί χώροι.

Η διακόσμηση απλή, ως αφελής αλλά πετυχημένη -όπως οι κίτρινες γάστρες βαρέλια-,vintage αισθητικής, ένα δάπεδο με ασπρόμαυρα πλακάκια, με μαρμάρινα τραπέζια και ξύλινες Τhonet καρέκλες, κάδρα με αφίσες του ΕΟΤ της εποχής του 1960 από διάφορα μέρη της Ελλάδας και αντικείμενα μιας άλλης εποχής.

Η εξυπηρέτηση είναι γρήγορη αλλά για Θεσσαλονίκη κάπως απρόσωπη. Ο κόσμος όλων των ηλικιών και των κοινωνικών στρωμάτων που μπλέκονται και απολαμβάνουν “χαλαρά” το τσίπουρο, το ούζο και το κρασί με μια μεγάλη ποικιλία μεζέδων.

Απ’ αυτούς ξεχωρίσαμε, τα αλίπαστα (τσιροσαλάτα, σκουμπρί καπνιστό), το μπουγιουρντί που έρχεται σε πήλινο σκεύος, το γεμιστό καλαμάρι, τις σουπιές με σπανάκι, τις παχιές και πεντανόστιμες σαρδέλες, τη ψητή καυτερή φέτα τυλιγμένη στο αλουμινόχαρτο, τις πιπεριές κέρατα ξιδάτες και καυτερές, μύδια τηγανητά ή βραστά και από κρέατα τους κεφτέδες, τα λουκάνικα και την τηγανιά.

Το Ουζερί Αριστοτέλους είναι μια όαση ανεπιτήδευτου και χαλαρού φαγητού στο πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης.