Οινομαγειρέματα

Τα Οινομαγειρέματα είναι ένα από τα 2-3 εστιατόρια της Νάουσας που πρέπει να επισκεφθείς. Bρίσκεται λίγα μέτρα από την «Παραλία» – ο δρόμος που περνά μπροστά από το πάρκο της Νάουσας με την λίμνη του, τον ανθόκηπό του και την καταπληκτική θέα προς τον κάμπο της Ημαθίας – και άλλα τόσα μέτρα από την κεντρική πλατεία της πόλης.

Το περιβάλλον και η ατμόσφαιρα είναι νεανική, φιλική, σύγχρονη, ενώ μια τεράστια φωτογραφία της παλαιάς Νάουσας, δηλώνει το σεβασμό και την προσήλωση στις γαστρονομικές παραδόσεις της.

Θεματοφύλακας των γεύσεων στα Οινομαγειρέματα είναι η μητέρα του Δημήτρη Ταβουλάρη, Βέτα, η οποία παρ’ όλα τα χρονάκια της είναι πάντα στην κουζίνα κέρβερος, για να βγουν τα πιάτα όπως πρέπει.

“Την μαγειρική την έμαθα από τον πεθερό μου, που είχε ταβέρνα στην Νάουσα. Τιμούμε την παράδοση για αυτό τα περισσότερα πιάτα είναι τοπικά, της Νάουσας. Φτιάχνουμε μόνοι μας πέτουρα, ανοίγουμε τα φύλλα της ζύμης, τα στεγνώνουμε, τα αποξηραίνουμε στην σκιά και μετά τα σπάμε με τα χέρια μας άμορφα, και τα μαγειρεύουμε με κρέας αλλά και με φέτα“.

Μας λέει η κυρά Βέτα και αφού τελειώσει η φωτογράφιση με τη νύφη της και σύζυγο του Δημήτρη, Αθηνά – κι η Αθήνα φροντίζει το μαγαζί, άλλοτε στην εξυπηρέτηση και άλλοτε στην κουζίνα – μας αποχαιρετά βιαστική για να επανέλθει στο πόστο της. Ο Δημήτρης αν και ανήκει στην νέα γενιά με σύγχρονους προβληματισμούς, έχει ειδική σχέση με την παράδοση, τόσο στην γαστρονομία όσο και την μουσική – δεν είναι λίγες οι φορές που τον βρίσκεις σε διεθνή φεστιβάλ Βαλκανικής παραδοσιακής μουσικής (πνευστά, χάλκινα, νταούλια).

«Στα Οινομαγειρέματα σερβίρουμε τοπική κουζίνα με φρέσκα προϊόντα από παραγωγούς της περιοχής, αλλά δεν λείπουν και κάποια θρακιώτικα ή μικρασιάτικα πιάτα. Ζυγούρι στη γάστρα, γουρουνόπουλο, χοιρινό πρασοσέλινο, φασουλοταβάς, κρασάτη τηγανιά και μπάτζος σαγανάκι, λαχανοντολμάδες», σχολιάζει ο Δημήτρης και καμαρώνει την κάβα του με σχεδόν αποκλειστικά κρασιά του ναουσαίικου αμπελώνα στην σωστή θερμοκρασία, όπου ο πελάτης μπορεί να μπει και να διαλέξει μόνος του το κρασί της προτίμησής του.

Απολαύσαμε τα πέτουρα, τόσο με κρέας όπως και με τη φέτα, και ξετρελαθήκαμε με το ζυμαρικό αυτό, που ενώ είναι αποξηραμένο, λόγω της φυσικής ξήρανσης, όταν μαγειρευτεί αποκτά μια τόσο βελούδινη γεύση που θυμίζει φρέσκο ζυμαρικό και ιδιαίτερα τα ματσάτα από την Φολέγανδρο! Πολύ καλή εντύπωση μας έκανε και ο φασουλοταβάς, όπως και το ψητό του παππού (χοιρινό στη γάστρα) και η χανούμισσα (μοσχαρίσιο κρέας με μελιτζάνα, πατάτες και μπάτζο).