Τυροκομείο Πανταζάτου

Στο δρόμο από το Αργοστόλι και 5 χλμ πριν φτάσουμε στη Σκάλα, φτάνοντας στο χωριό Πάστρα, στο δεξί μας χέρι υπάρχει ένα μαγαζί-τυροκομείο με την ταμπέλα «Η Στάνη». Είναι τόσο δα μικρό, και αν μπεις μέσα να αγοράσεις, θα δεις στη βιτρίνα του πολλά τυριά, γιαούρτια και διάφορα γαλακτοκομικά προϊόντα. Αυτό το μικρό μαγαζί όμως, κρύβει στα έγκατά του, μία μεγάλη τυροκομική μονάδα, το Τυροκομείο Πανταζάτου, με όλες τις τελευταίες προδιαγραφές παραγωγής, πιστοποίησης και συσκευασίας ενός υπερσύγχρονου τυροκομείου.

Ψυχή του ο Γιάννης Πανταζάτος, ένας μεγαλόσωμος, γελαστός άντρας, που πήρε πάνω του τη δουλειά και την επέκτεινε, όταν ο πατέρας του, που το 1981 είχε φτιάξει τη μονάδα, έφυγε από τον «κάβουρα», όπως λένε τον καρκίνο στην Κεφαλονιά. Νέος και δραστήριος, ο Γιάννης δεν φοβάται τη δουλειά, αντίθετα, ορμάει να φτιάξει το καλύτερο τυροκομείο. Μπαίνει στα ΕΣΠΑ για επιδότηση, «μέχρι να την πάρω, μου βγάλαν την ψυχή, αλλά την πήρα!», φέρνει τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα από την Ιταλία, και παίρνοντας κάθε μέρα το γάλα (πρόβειο και κατσικίσιο) από τους τσοπάνους με τους οποίους συνεργάζεται, παράγει 500 τόνους τυροκομικά προϊόντα: φέτα, κεφαλοτύρι, λαδοτύρι, γιαούρτι, πρίτζα, κλπ.

Η παραγωγική διαδικασία του τυροκομείου εκτείνεται σε κατακόρυφη διάταξη, τρείς όροφοι με χοντρούς τοίχους από μπετόν το προφυλάσσουν από τη μάστιγα της Κεφαλονιάς -τους σεισμούς- , ενώ έχει φροντίσει -το λέει με καμάρι- και για την ανακύκλωση των αποβλήτων του γάλακτος. «Μ’ αρέσουν όλα να γίνονται όπως πρέπει. Δεν μ’ αρέσουν οι μισές δουλειές».

Τα γαλακτοκομικά του τα δίνει σε μαγαζιά και εστιατόρια του νησιού, αλλά το μεγαλύτερο μέρος πάει στην Αθήνα, στον Βασιλόπουλο. «Εγώ δίνω στον Βασιλόπουλο, γιατί αρμέγω και τα πουλιά!», γελάει κάνοντας λογοπαίγνιο με τη γνωστή διαφήμιση του σούπερ-μάρκετ.

Όμως η νοικοκυροσύνη του Πανταζάτου δεν εξαντλείται στην παραγωγή του τυροκομείου του.

«Ελάτε έξω να δείτε τα διαμάντια μου», λέει. Και μας δείχνει παρκαρισμένα δύο μεγάλα αστραφτερά φορτηγά-βυτία, ένα κόκκινο και ένα μπλε, που μεταφέρουν το γάλα. «Αυτά είναι το Red Diamond και το Blue Diamond, το γράφουν κιόλας! Να κι ο γιος μου, που οδηγεί το ένα», μας συστήνει τον Σπύρο. Ο άλλος του γιος, ο Νίκος, θα έρθει σε λίγο. Η γυναίκα του η Ιωάννα, χαμογελαστή, μας αποχαιρετά. «Κρίμα που δεν είναι εδώ η πεθερά μου, η κυρά-Παναγιώτα. Θα την γνωρίζατε κι αυτή».

Τυροκομείο Πανταζάτου, μια νοικοκυρεμένη οικογενειακή επιχείρηση, υπόδειγμα στην Ελλάδα της κρίσης,