Ο Γιώργος Πίττας είναι ο άνθρωπος πίσω από το greekgastronomyguide.gr. Με αφορμή τα πρώτα γενέθλια του site το AthensVoice μίλησε μαζί του.

Με λίγα λόγια περίγραψέ μας τη δουλειά σου.
Συγγραφέας 6 βιβλίων, ολίγον ξενοδόχος, εμπνευστής του Ελληνικού Πρωινού, δημιουργός του Greek Gastronomy Guide. Kι όλα αυτά άλλοθι, για να ταξιδεύω την Ελλάδα!

Χωράει σε έναν οδηγό, έστω κι αν αυτός είναι ο Greek Gastronomy Guide, η γεύση της πατρίδας;
Πικρόξυνες, γλυκές, παρηγορητικές γεύσεις που αποκαλύπτουν τις πτυχές μιας Ελλάδας που πρέπει να χωρά στην καρδιά του καθένα μας. Το GGG είναι ο διαμεσολαβητής.

Τι είναι ακριβώς το GGG;
To GGG είναι μια ιστοσελίδα που έχει σκοπό να ενημερώσει τους επισκέπτες της για όλες τις αξίες και τα αγαθά του γαστρονομικού μας πολιτισμού. Τόποι και τοπία, προϊόντα και άνθρωποι, ιστορία και παράδοση, δρώμενα και τελετουργίες, αγορές και επιχειρηματικότητα, γεύσεις, συνταγές και τοπικές κουζίνες, ξετυλίγονται μπροστά μας με τέτοιο τρόπο, ώστε ο κάθε τόπος να παρουσιάζεται ως γαστρονομικός προορισμός.

Ταξιδεύεις από βορρά σε νότο κι από δύση σε ανατολή όλη την Ελλάδα. Πόσα κατάφερες να δεις και να καταγράψεις αυτό τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του GGG;
Είδα όμορφα τοπία (αμπελώνες, ελαιώνες, μποστάνια) δουλεμένα με ιδρώτα, προϊόντα διαλεχτά, παραγωγούς που πασχίζουν μέσα στο ελληνικό χάος, ταβερνιάρηδες που τιμούν την ελληνική κουζίνα, νέους συνειδητοποιημένους σεφ που επιχειρούν να απογειώσουν την ελληνική γαστρονομία.

Τι ανακαλύπτεις περιπλανώμενος;
Την ψυχή και τα δαιμόνια κάθε τόπου.

Δυο παραδείγματα…
Tα λεμονόσπιτα της Φολεγάνδρου. Πύργοι που προφυλάσσουν από τους αέρηδες τις λεμονίτσες. Ένα φρούριο για να εξασφαλιστεί το ξινό της χρονιάς. Κι οι περιστερώνες της Τήνου. Κτίσματα που φιλοξενούν τα περιστέρια για το κρέας της χρονιάς. Έργα τέχνης, γιατί οι Τηνιακοί αρέσκονταν να ζουν μες στην ομορφιά. Δύο παραδείγματα για να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και τη φύση.

Τελικά, υπάρχουν πολλές Ελλάδες;
Τα κριτήρια πολλά για να τις προσεγγίσεις. Για μένα αντιμάχονται δύο Ελλάδες: Η Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας, της λαμογιάς, της τσαπατσουλιάς, του για όλα φταίνε οι άλλοι, και η Ελλάδα της δημιουργίας, της εμπιστοσύνης, της ευθύνης και της ανοιχτής καρδιάς.

Και τι νομίζεις ότι είναι το πιο ελπιδοφόρο από όλα αυτά που είδες;
Xωρίς δεύτερη κουβέντα, η ανάδυση των συλλογικοτήτων, οι γαστρονομικές κοινότητες δημιουργούν μια ελπιδοφόρα δυναμική. Παραδείγματα όπως της Τήνου, της Σύρου, της Καλαμάτας, της Δράμας δείχνουν το δρόμο.

Ποια είναι τα ελληνικά προϊόντα που είναι έτοιμα να ταξιδέψουν σε διεθνή καριέρα;
Από τα τυποποιημένα το λάδι, oι ελιές, το κρασί, το μέλι, το γιαούρτι και η φέτα. Μην ξεχνάμε ότι στα ιχθυηρά είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης, ψηλά είμαστε και στα ακτινίδια, στα ροδάκινα και σε άλλα οπωρικά και φρούτα.

Σήμερα ζούμε μια «άνοιξη» των ελληνικών προϊόντων. Είναι πολλοί αυτοί που έχουν στραφεί ή και επιστρέψει στον πρωτογενή τομέα. Δεδομένης της μικρής παραγωγής, πώς μπορούμε να μιλάμε για εξαγωγές;
Μα δεν είναι απαραίτητες οι μεγάλες παραγωγές. Μικρές τοπικές παραγωγές από κάθε περιοχή της χώρας σε μικρά διεθνή εξειδικευμένα gourmet δίκτυα. Το μειονέκτημα του κατακερματισμού της παραγωγής να γίνει πλεονέκτημα. Πάντως το σύμπλεγμα Τοπίο, Αγροτική παραγωγή, Μεταποίηση, Γαστρονομία, Τουρισμός, Εξαγωγές μπορεί να αποτέλεσει έναν ισχυρό πυλώνα της ελληνικής Οικονομίας.

Αν ήσουν για μια μέρα υπουργός Γαστρονομίας ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα άλλαζες;
Τη στάση του κοινού απέναντι στην Ελληνική Γαστρονομία. Γνώση και περηφάνεια για τον γαστρονομικό μας πλούτο. Όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν.

Τι σου λείπει από τη γεύση της παιδικής σου ηλικίας;
Η λαχτάρα και η έλλειψη ενοχών με την οποία έτρωγα τα αγαπημένα μου φαγητά.

Τελικά στη γεύση της πατρίδας είναι καλό να εμμένουμε στην παράδοση ή καλύτερα να βαδίσουμε σε πιο σύγχρονα μονοπάτια;
Δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα αντιθετικά. Η ελληνική γαστρονομία έχει χώρο για όλα τα προϊόντα και τα καλούδια της μαγειρεμένα μ’ όλους τους τρόπους. Τοπικές παραδοσιακές κουζίνες, η αστική κουζίνα, η δημιουργική, η φευγάτη, όλες έχουν τη θέση τους αρκεί να χαρακτηρίζονται από νοστιμιά και ταυτότητα.

Τι θα συμβούλευες τον σημερινό Έλληνα παραγωγό;
Αν παλιά η απομόνωση και το κράτημα του μυστικού ήταν η συνταγή της επιτυχίας ενός παραγωγού, σήμερα το άνοιγμα στη γνώση, η ανταλλαγή απόψεων με συνεργάτες και ανταγωνιστές, η αμοιβαία πληροφόρηση και οι συνέργειες είναι ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσεις μια θέση στις αγορές.

Ποια πιστεύεις πως είναι τα πιο βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής γαστρονομίας;
Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά της ελληνικής με τις άλλες κουζίνες; Οι διαλεχτές πρώτες ύλες, το μέτρο, όλο το γαστρονομικό μας απόθεμα και φυσικά ο μοναδικός και παρεΐστικος τρόπος με τον οποίο ο Έλληνας μοιράζεται το φαγητό του.

Τι πιο αισιόδοξο μπορείς να σκεφτείς αυτή τη στιγμή για το μέλλον της ελληνικής γαστρονομίας;
Πρώτα να την αγαπήσουμε εμείς οι Ελληνες και μετά να γίνει διεθνής τάση!

Μία και μόνο μία γεύση ελληνική που θα έβαζες στο… «Παγκόσμιο Μουσείο Γεύσης»;
Ενα κρίθινο παξιμάδι με τριμμένη ντομάτα, τρεις σταγόνες πρωτόλαδο, αλάτι αφρίνα, ξινομυζήθρα και μια τσιμπιά ρίγανη. Η πεμπτουσία της ελληνικής διατροφής. Μεσόγειος!

Πώς σε περιγράφουν οι φίλοι σου; Περιμένουμε να είσαι ειλικρινής (γέλια…)
Επίμονο, υπομονετικό, οραματιστή, καλόκαρδο και γλεντζέ, αλλά και εμμονικό, ξεροκέφαλο, μονομανή, κωλόφαρδο που έχω μια γυναίκα να μ’ αγαπά και να μ’ ανέχεται τόσα χρόνια…

Πού και πώς φαντάζεσαι τον GGG σε 10 χρόνια;
Να είναι ένας άρτιος οδηγός που να μην έχει αφήσει σε χλωρό κλαρί κάθε γαστρονομική ομορφιά της χώρας… και γω να ’χω τη δύναμη να συνεχίζω να ταξιδεύω και να καταγράφω!

(από τη συνέντευξη του Γιώργου Πίττα στη Νενέλα Γεωργελέ της AthensVoice)