Άλλο ένα Πάσχα πλησιάζει. Περιζήτητο για να ταξιδέψουμε στους αγαπημένους τόπους μας – πατρογονικούς ή τόπους που επιλέξαμε να περνάμε τις διακοπές μας ή κι ακόμα σ’ αυτούς που ταξιδεύουμε για πρώτη φορά – για να ανταμώσουμε προσφιλή άτομα και για να ξανασυναντήσουμε τον άλλο μας εαυτό.

Πάσχα στο χωριό

Ευκαιρία μέσα στο κατανυκτικό  κλίμα των Θείων Παθών να στοχαστούμε λιγάκι τη ζωή μας, έξω από την πίεση της καθημερινότητας, να ανακαλέσουμε τις γλυκές αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων και την εμπλοκή μας στα πασχαλινά έθιμα του Θείου Δράματος. Αν και το Πάσχα έχει ταυτισθεί με την οικογενειακή κουζίνα, με την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα την ημέρα της Ανάστασης, με προετοιμασίες ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους, στους κήπους όπου ψήνονται οι οβελίες, τα κοκορέτσια, τα κοντοσούβλια και όλα τα σχετικά της Κυριακής του Πάσχα, δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό να επισκεφτούμε και τις προσφιλείς μας ταβέρνες – τις υπόλοιπες ημέρες ή κι ανήμερα ακόμα – που παράλληλα με τα γιορτινά πιάτα θα μας προσφέρουν και τις κλασικές τους σπεσιαλιτέ.

Διαλέξαμε 24 ταβέρνες για Πάσχα στο χωριό, ξεκινάμε από τον Βορρά και κατεβαίνουμε σιγά-σιγά προς τα Νότια. Οι προτάσεις μας δεν περιλαμβάνουν τις αμιγώς καλοκαιρινές ταβέρνες γιατί λόγω εποχής – νωρίς το Πάσχα φέτος – αλλά και λόγω καιρικών συνθηκών πολλές εξ αυτών δεν θα ανοίξουν.

Καλό Πάσχα. Καλή Ανάσταση… “της ζωής που ζούμε και αυτής που μας διαφεύγει”.

 

Μακεδονία – Ήπειρος

Kανέλα και Γαρύφαλλο στη Βίτσα Ζαγοροχωρίων

Ένα εστιατόριο που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε στα Ζαγοροχώρια είναι το «Κανέλα και Γαρύφαλλο» στη Βίτσα του κεντρικού Ζαγορίου, απέναντι από το φαράγγι του Βίκου. Η κουζίνα του Βασίλη Κατσούπα είναι βασισμένη στις αναρίθμητες τοπικές ποικιλίες μανιταριών – άγριων και καλλιεργημένων -, στις ηπειρώτικες πίτες, στα κρέατα, αλλά δεν λείπουν και τα ριζότα! Το μενού στο «Κανέλα και Γαρύφαλλο» δεν είναι γραμμένο σε κατάλογο, αλλά σ’ έναν μεγάλο μαυροπίνακα, ο οποίος για να τον δουν οι πελάτες και να κάνουν την παραγγελία τους μεταφέρεται από τραπέζι σε τραπέζι από τον Βασίλη τον ίδιο,  και όπου με χρώματα κιμωλίας διαφορετικά ανά κατηγορία εδέσματος (πρώτα, σαλάτες, μανιτάρια, ζυμαρικά, κρέατα) παρουσιάζονται τα πιάτα της ημέρας.

Στα Ριζά της Ελάτης στα Ζαγοροχώρια

Στην Ελάτη, αμφιθεατρικά κτισμένη σε υψόμετρο 950 μ., σε μια δασωμένη βορινή περιοχή του βουνού Μιτσικέλι, πνιγμένη στα έλατα, στις βελανιδιές και στα πεύκα, εκεί δίπλα στο πελώριο πλατάνι βρίσκεται μια από τις πιο δημοφιλείς ταβέρνες των Ζαγοροχωρίων, τα Ριζά. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που αντλούμε από τον Διονύσιο Στεφάνου, ιδιοκτήτη του καταστήματος, ονόμασε την ταβέρνα στα Ριζά, από το προσονήμιο “στα ριζά”, που αφορούσε τις ρίζες του βουνού, όπου υπάρχει μια σειρά χωριών στις ΒΑ υπώριες του Μιτσικελίου, και μεταξύ αυτών και η Ελάτη. Ο φασουλονταβάς, γιαουρτοκεφτέδες, ηπειρώτικες πίτες (μπατσαριά, κοτόπιτα, μανιταρόπιτα, κολοκυθόπιτα, πρασόπιτα, λαχανόπιτα και κρεατόπιτα) κόκκορας γιαχνί με ζυμαρικά, κότσι χοιρινό με πράσο και αυγολέμονο, κότσι από βιτούλι με τραχανά  τέλος αγριογούρουνο με κυδώνια είναι μερικά από τα εκλεκτά.

Mπακατσιάνος στην Αρναία Χαλκιδικής

Στο φημισμένο άλσος της Αγίας Παρασκευής – το ιστορικό εκκλησάκι -800 μόλις μέτρα βόρεια της Αρναίας, στη Χαλκιδική, βρίσκεται το εστιατόριο Μπακατσιάνος. Κατασκευασμένο από πέτρα και ξύλο, φωλιάζει μέσα στο μαγευτικό δάσος από πανύψηλες βελανιδιές και όποια εποχή και να βρεθεί κανείς εδώ, θα συναντήσει μια φύση που θα τον συγκλονίσει με την ιδιαίτερη ομορφιά της. Ιδιοκτήτης του εστιατορίου είναι ο Δημήτρης Πολύζος (το Μπακατσιάνος είναι το οικογενειακό παρατσούκλι) που συνδιάζει την ευρωπαϊκή εμπειρία του και τις γνώσεις του στις σύγχρονες γαστρονομικές τάσεις, με τις πατροπαράδοτες συνταγές της Χαλκιδικής, αλλά και της Μακεδονίας γενικότερα και τα ντόπια προϊόντα δημιούργησε μια ποικιλία εξαιρετικών ορεκτικών, ουζομεζέδων και εδεσμάτων που τα συνοδεύει από ντόπιο τσίπουρο ή κάποιο κρασί από την πλούσια κάβα του.

Ταβέρνα Πέστροφες στα Άνω Πορόια στις πλαγιές του Μπέλες

Φωλιασμένα στις πλαγιές του όρους Μπέλες (φυσικό σύνορο ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία) τα Άνω Πορόια χτισμένα αμφιθεατρικά μέσα στα πελώρια πλατάνια, θεωρούνται από τα πιο γραφικά χωριά της Ελλάδας, καθώς απολαμβάνουν τη θέα στη λίμνη Κερκίνη, που απλώνεται στα πόδια τους. Το 1980 ο Δημήτρης Θεοδωρακέλης, αποφάσισε να επιστρέψει μαζί με την οικογένειά του από τη Γερμανία στις πατρογονικές του εστίες και να ασχοληθεί με την πεστροφοκαλλιέργεια. Καταλληλότερος τόπος από τα Άνω Πορόια με τα γάργαρα νερά δεν υπήρχε. Το εγχείρημα δύσκολο, καθώς δεν υπήρχε προηγούμενη εμπειρία. Πρωτοπόρος σε όλη του τη ζωή καταφέρνει να λειτουργήσει τη μονάδα το 1981. Αμέσως μετά δημιουργεί κάτω από τα πλατάνια μια ταβέρνα που πολύ γρήγορα έγινε περιζήτητο στέκι. Το μενού της ταβέρνας Πέστροφες  είναι πλούσιο, πέστροφες της ώρας, καπνιστές, κρέατα βουβαλίσια και χοιρινά, κι ένα τοπίο μαγικό μέσα στο πλατανοδάσος και τα κελαριστά νερά.

Καφέ-ουζερί Τσινάρι στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης

Μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της Άνω Πόλης στη Θεσσαλονίκη είναι το Τσινάρι. Την ονομασία του την οφείλει στον τεράστιο πλάτανο ( στα τούρκικα τσινάρ σημαίνει πλάτανος) που σκίαζε μία από τις παλιές Τούρκικες κρήνες που βρίσκονταν εκεί. Εκεί, τριάντα μέτρα από την κρήνη, βρισκόνταν από τα τέλη του 19 αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1885 ένας καφενές με το ομώνυμο όνομα.  Μετά τον ξεριζωμό της Σμύρνης, την εγκατάσταση των ελλήνων προσφύγων στην Άνω Πόλη και την αντίστοιχη αποχώρηση των Τουρκικων πληθυσμών, το μαγαζί, περνάει στα χέρια των Ελλήνων και μετατρέπεται σε καφενείο-ουζερί όπου σεβίρονταν ούζο με μικρασιατικοί μεζέδες. Το καφενείο-ουζερί Τσινάρι στις αρχές της δεκαετίας 1990 μετατράπηκε απο την οικογένεια Παπαδοπούλου σε ταβέρνα-ουζερί. Μικρασιάτικοι ουζομεζέδες, σουτζουκάκια σμυρνέικα, χειροποίητα ντολμαδάκια, τζιγεροσαρμάδες, ανοιχτή σαρδέλα στην σχάρα, γαύρος σαγανάκι, μπουγιουρντί με αυθεντική φέτα και ντομάτα και από γλυκά, κυδώνι ψητό, χαλβάς παραδοσιακός σιροπιαστός,  είναι μερικές από τις σπεσιαλιτέ του καταστήματος.

Ο Άκανθος του Ναπολέοντα στους Καλαρρύτες

Ο 21ος κάτοικος των Καλαρρυτών (κάποτε στο χωριό ζούσαν πάνω από 4.000 ψυχές, κτηνοτρόφοι οι περισσότεροι και αργυροχρυσοχόοι) είναι ο Ναπολέων Ζαγκλής. Γεννημένος στο χωριό δοκίμασε την τύχη του, το 1980 στην πρωτεύουσα, κομπιουτερατζής στην Unilever έμεινε μέχρι τά τέλη του 90 αλλά δεν άντεξε κι όταν ο πατέρας του, το 1993 απεβίωσε, πήρε την οικογένειά του κι επέστρεψε να αναλάβει τον πατρογονικό καφενέ. Ο πατέρας του,  μεταμόρφωσε το παλιό ραφταδικο του δικού του πατέρα,  σε μπακάλικο, ταβέρνα, καφενείο. Ετσι έμεινε μέχρι τις μέρες μας, ως το καφενείον “Άκανθος” όπως γράφει η σχετική επιγραφή. Ένα αυθεντικό καφενείο – παντοπωλείο εποχής, με τα εμπορεύματα στα ράφια, ξύλινο πάτωμα, τραπεζάκια και καρέκλες γύρω από μια ξυλόσομπα. Ο Ναπολέων Ζαγκλής, μεγάλη φυσιογνωμία, ένας γλυκός, φιλοσοφημένος ομορφάντρας. Μοιραζόμαστε το τραπέζι και τις σκέψεις μας. Μαγειρέματα ένα κι ένα, χοιρινό με πρασοσέλινο και αυγολέμονο, μοσχαράκι στιφάδο με κανέλα, γαρύφαλο και μοσχοκάρυδο, κόκκορα με χυλοπίτες και κρασί Ζίτσας.

Ψαροταβέρνα Μυρταριά στην Κορωνησία

Το μεζετζίδικο – τσιπουράδικο “Δεμίρης” βρίσκεται στη Νέα Ιωνία, τη συνοικία των Μικρασιατών προσφύγων στη βορειοδυτική πλευρά του Βόλου. Είναι εδώ όπου μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στεγάστηκαν οι πρόσφυγες και χάρις τα τσιπουράδικα μετέφεραν στο Βόλο, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα, την ιεροτελεστία του τσίπουρου με τους ατελείωτους μεζέδες. Το μαγαζί, γεμάτο στους γαλάζιους τοίχους από ζωγραφικούς πίνακες του ιδιόκτητη κ. Νίκου Δεμίρη, – άλλες φτιαγμένες “από φαντασία” κι άλλες με τοπία της Ελλάδας – αλλά και φωτογραφίες από την καριέρα του στο τραγούδι στο πλάι γνωστών λαϊκών τραγουδιστών.  Στον Δεμίρη θα βρει κανείς τη μεγαλύτερη ποικιλία μεζέδων, με κάθε είδους οστρακοειδές. Οι μεζέδες έρχονται μαζί με τα τσίπουρα με την κλασική διαδικασία, ένας-ένας στη σειρά ακολουθώντας τον αριθμό των μικροσκοπικών μπουκαλιών που παραγγέλνονται. Στην αρχή οι μεζέδες της άρμης και του παστώματος, κατόπιν τα θαλασσινά (γυαλιστερές, πίνες, φούσκες, μύδια), κατόπιν τα τηγανητά όπως οι κολιτσιάνοι (ανεμώνες της θάλασσας τηγανισμένες σε κουρκούτι), είτε φρέσκα τηγανητά ψαράκια ημέρας, σαγανάκια, καλαμαράκια κλπ, όρεξη να έχει κανείς.

 

Πελοπόννησος

Το μαγέρικο της Ελένης Κούγια Τσαγκρή στο Αίγιο

Η ταβέρνα του Ψαρά στην Πλάκα Λεωνιδίου

Η «ταβέρνα του Ψαρά» βρίσκεται σε μικρή απόσταση (4 χιλ.) από το Λεωνίδιο στην Κυνουρία, στην όμορφη Πλάκα, στο λιμάνι του Λεωνιδίου, ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός με γραφικό λιμανάκι και ωραία αμμουδιά.  Στην Πλάκα το 1902, σε ένα πέτρινο οίκημα, λειτούργησε για πρώτη φορά η «ταβέρνα του Ψαρά», η πρώτη ταβέρνα της Πλάκας από τον παππού Θρασύβουλο. Την ανάπτυξή της, την γνώρισε την δεκαετία του ’70, με τον Κωνσταντίνο, πατέρα του Νίκου (του σημερινού ιδιοκτήτη), που ψάρευε με την βαρκούλα του, και την μητέρα του Ειρήνη που έβαλε τα πρώτα μαγειρευτά. Ο Νίκος Σμύρος έφτιαξε ένα μεγαλύτερο σκάφος, τον «Αρμενιστή», και μ’ αυτόν αρμενίζει και φέρνει ψαράκια και ψαρούκλες. Εδέσματα: Σαλάτα βραστών με προϊόντα τσακώνικα. Χόρτα, φασολάκια, κολοκυθάκια και πατάτες πνιγμένα στο τσακώνικο ελαιόλαδο και ακολούθως τα μπαρμπουνάκια που θα φαγωθούν με τα χέρια. Τις τσακώνικες μελιτζάνες η Ελένη η γυναίκα του Νίκου, τις μαγειρεύει με πολλούς τρόπους. Παπουτσάκια με κρεμμυδάκι και ντομάτα στον φούρνο, μπουρεκάκι με μελιτζάνα και γραβιέρα, τηγανητές με κόκκινη σάλτα και άλλες πέντε-έξι συνταγές.

Η Μαριβόν στο Ηλιόκαστρο Αργολίδας

Στους πρόποδες του βουνού Αδέρες, σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων και σε απόσταση 7 χλμ. από την Ερμιόνη βρίσκεται το Ηλιόκαστρο (Καρακάσι) ένα αγροτικό και κτηνοτροφικό χωριό 500 κατοίκων. Στο άσημο αυτό χωριό βρίσκεται το πιο φημισμένο εστιατόριο της Ερμιονίδας, η ξακουστή Γαλλίδα Μαριβόν ή γαλλιστί Maryvonne. Τι να ναι αυτό που κάνει κι όλο το jet-set που διαμένει στις φημισμένες παραλίες της Ερμιόνης, της Κόστα, του Αγίου Αιμιλιανού και του Πόρτο Χελίου να κάνει μισή ώρα ταξίδι για να έρθει και να δειπνήσει στο απομακρυσμένο Καρακάσι; Για ένα ξεχωριστό φαγητό, σ’ ένα ξεχωριστό περιβάλλοναξίζει να θυσιάσεις και λίγο χρόνο ταξιδιού. Η κουζίνα είναι επιλεκτική και τα πιάτα είναι λίγα αλλά διαλεκτά. Σκορδόψωμο με κατσικίσιο τυρί σαν φοκάτσια για αρχή, σούπα καρότου με λάδι τρούφας, σαλάτα με ρόκα, ντομάτα και κρεμμυδάκι με σως μπαλσάμικου, φινόκιο με σάλτσα παρμεζάνας, πουγκί με μανούρι, μαρμελάδα κρεμυδιού και σως μπαλσάμικου, και για κυρίως κοτόπουλο με πατάτες και σάλτσα φασκόμηλου και φυσικά τις μπριζόλες γάλακτος, τις μοσχαρίσιες και τα φιλέτα, όλα από τα μαγικά χέρια του Γιώργου.

Ο Σοφός στη Νεμέα

Για τους οινόφιλους, αλλά και τους αρχαιολάτρες, η Νεμέα είναι ένας πολύ προσφιλής προορισμός. Αν και σε απόσταση μόλις μιάμισης ώρας από την Αθήνα, με πανέμορφους αρχαιολογικούς χώρους, με 35 οινοποιεία – τα περισσότερα επισκέψιμα -, αμπελώνες με 22 χιλιάδες στρέμματα αγιωργίτικου, μ’ ένα τοπίο ήρεμης μεσογειακής γοητείας, η Νεμέα παραμένει όμως μια terra incognita για τους περισσότερους ταξιδιώτες της “Μυθικής Πελοποννήσου”. Η ταβέρνα του Σοφού βαστά από τη δεκαετία του 1950 όταν η κυρά Αθηνά – γιαγιά του Γιώργου Σοφού – διατηρούσε το οινομαγειρείο της και τα μεσημέρι τάιζε τους δημόσιους υπαλλήλους, τους τραπεζιτικούς, τους δασκάλους και κάποιους περαστικούς. Κατόπιν η ταβέρνα πέρασε στην κόρη της Μαρία και το 2006 το ανέλαβε πλήρως ο Γιώργος, οπόταν το ανακαίνισε ολοσχερώς. Σπεσιαλιτέ: χυλοπίτες με κόκορα, αρνάκι με τις μελιτζάνες, τους ντολμάδες με τ’ αμπελόφυλλα, ξινομυζήθρα σε φύλλο κρούστας γλυκόξινη σάλτσα μελιού και μαυροσούσαμο, μοσχάρι με αγιωργίτικο κρασί στη γάστρα.

Ταβέρνα Ρομάντζο στην Ζαχλωρού

Στα δύο τρίτα της διαδρομής του οδοντωτού τραίνου Διακοφτό-Καλάβρυτα βρίσκεται ο σταθμός του Μέγα Σπηλαίου. Εδώ οι ταξιδιώτες αποβιβάζονται είτε για να κατευθυνθούν προς το Μέγα Σπήλαιο, είτε προς το χωριό Κάτω Ζαχλωρού, είτε να καθίσουν στην παρακείμενη του σταθμού ταβέρνα Ρομάντζο και να απολαύσουν την φύση και τα πεντανόστιμα φαγητά. Χωμένη μέσα στο καταπράσινο φαράγγι του Βουραϊκού, δίπλα στο σταθμό του οδοντωτού σιδηροδρόμου – κάτω από τα ενοικιαζόμενα – δείχνει ξεχασμένη απ’ το χρόνο. Ίσως το Ρομάντζο να είναι η πιο γραφική ορεινή ταβέρνα της Ελλάδας. Την ταβέρνα την έστησε ο κυρ Κώστας που ήταν πολύ καλός στην κουζίνα. Τα τελευταία χρόνια παρέλαβε ο γιος του ο Φάνης.  Απολαύστε τι κατά καιρούς μαγειρεύεται στην ταβέρνα Ρομάντζο: χορτόπιτα, τυρόπιτα, πρασοκρεατόπιτα, γίδα βραστή, κουνέλι στιφάδο, βεργάδι (κατσικάκι χρονιάρικο) με χόρτα, μοσχαράκι με χυλοπίτες, χωριάτικο λουκάνικο, κόκορα με χυλοπίτες, κατσικάκι λαδορίγανη, σπληνάντερο, κοκορέτσι, αρνί σούβλας γιούλμπασι και φυσικά σαλάτες και η κλασική του ομελέτα.

Μαγειρείο οι Βερσαλλίες στην Καλαμάτα

Το μαγειρείο Βερσαλλίες στεγάζεται σ’ ένα παλιό πέτρινο κτίριο, έχει μια σουρεαλιστική ονομασία – ο Γιάννης Κούμανης και η Μαρία, η γυναίκα του, το διάλεξαν επειδή όπως και το παλάτι των Βερσαλλιών, στους Παρισίους είχε την τουαλέτα του εκτός ανακτόρων – κι εδώ  συχνάζει λαϊκός κόσμος-μαστοράντζα αλλά κι όλοι οι ψαγμένοι της Καλαμάτας. Μια άφιξη μόλις δυό μηνών,  ανοικτή κουζίνα όπως τα παλιά μαγέρικα, στη σειρά οι περαστικοί να πάρουν φαγητό για το σπίτι και να πουν το καλορίζικο και ταψιά με μαγειρευτά φαγητά, του πουλιού το γάλα. Μεζέδες: οι κουτσομούρες σαβόρο, οι μελιτζάνες με χόντρο, πολύ νόστιμες σαρδέλες, σουτζουκάκια, μπακαλιάρο πλακί, γουρνοπούλα ψητή, αλλά και τραχανά πεντανόστιμο με γαρίδες και μέσα του κομμάτια από τηγανισμένο ψωμί ως κρουτόν, που ήταν μια παλία καλαματιανή συνήθεια.

 

Αργοσαρωνικός

To κρυφό Λιμάνι στην Υδρα

Κρυμμένο – κυριολεκτικά – σε ένα μικρό στενάκι, καμιά διακοσαριά μέτρα πίσω από την παραλία της Ύδρας, βρίσκεται το Κρυφό Λιμάνι μια ταβέρνα που πρέπει οπωσδήποτε να εξερευνήσει όποιος θέλει να λέγεται “ψαγμένος” όταν φεύγει από Ύδρα! Το Κρυφό Λιμάνι στεγάζεται σε ένα σπίτι με μια παραδοσιακή υδραίικη αυλή, με μια λεμονιά στη μέση να στέκει φουντωτή παρά τα 85 της χρόνια, γύρω τριγύρω πολύχρωμα λουλούδια και γεράνια και μια θεριεμένη κληματαριά με τα σταφύλια της τσαμπιά να κρέμονται από πάνω, μπερδεύοντας τους ξένους τουρίστες που τα νομίζουν ψεύτικο ντεκόρ! Ένα όμορφο, οικογενειακό μαγαζί, με πολύ προσιτές τιμές, μακρυά από την πολυκοσμία του νησιού, κλείνει κάθε Νοέμβριο για τον χειμώνα και ξανανοίγει τον Μάρτιο (συνήθως την 25η Μαρτίου).

Η ψαροταβέρνα Primasera στον Πόρο

Η ψαροταβέρνα Primasera βρίσκεται στη Πούντα, την πιο όμορφη ίσως περιοχή του καναλιού του Πόρου, που έχει κρατήσει, όσο είναι δυνατόν, αναλλοίωτα τα γραφικά στοιχεία της πόλης, τα νεοκλασσικά σπίτια, τα ψαροκάϊκα και τις βαρκούλες. Ιδανική περιοχή για περπάτημα και χαλάρωμα, μακριά από τη βουή και τα φώτα του κέντρου της παραλίας. Άψογος γνώστης των ψαριών και καλός μάγειρας ο Τάσος,  δεν συμβιβάζεται με το περιεχόμενο του πλούσιου μενού του μαγαζιού του, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μια υπέροχη κακαβιά από σκορπίνες και πετρόψαρα, άσπρη μακαρονάδα με μύδια ή την “καρμπονάρα” με καπνιστό σκουμπρί ή το ριζότο με μελάνι σουπιάς. Σπεσιαλιτέ του Τάσου είναι τα ωμά ψάρια! Δοκιμάστε το καρπάτσιο ξιφία, το καρπάτσιο τόνου, την ζαργάνα σασίμι, το σεβίτσε λούτσου και βεβαια την ρεγγοπατατοσαλάτα με καπνιστό σκουμπρί!

Παραδοσιακό εστιατόριο ο Νώντας στην Πέρδικα – Αίγινα

Το παραδοσιακό εστιατόριο του Νώντα βρίσκεται στην Πέρδικα της Αίγινας πάνω στη θάλασσα. Η ιστορία της ταβέρνας ξεκινά από το 1936 από τον παπού Κυριάκο Μαρτή, το 1960 την παραλαμβάνει ο γιος του Νώντας σε ηλικία μόλις 18 ετών παλικαράκι και το 2006 το ανέλαβε η κόρη του η Σωζία, που είναι αυτή που έδωσε την σημερινή φρέσκια εικόνα. Πράγματι η βεράντα του “Νώντα” με το ξύλινο λουλακί πάτωμα, τις χωριάτικες καρέκλες με τα πολύχρωμα ναυτικά κορδόνια, τα λευκά τραπεζομάντηλα, και τις πολύχρωμες κορδέλες που κρέμονται από την οροφή δείχνει κάτι το ξεχωριστό. Εκτός από φρέσκο ψάρι, σερβίρονται ιδιαίτερες παραδοσιακές συνταγές της Αίγινας, υπέροχες πίτες με χωριάτικο φύλλο, χταπόδι γιουβέτσι, μεγάλη ποικιλία ορεκτικών, μαγειρευτά, ψητά στα κάρβουνα και λαχταριστά γλυκά του κουταλιού.

 

Αιγαίο Πέλαγος

Ο Μπαμπούκος στον Μόλυβο της Λέσβου

Εκεί στα ψαροκάικα και το πολυφωτογραφημένο λιμάνι του Μόλυβου στη Λέσβο, με φόντο το Κάστρο, ανάμεσα σ’ άλλες ταβέρνες, βρίσκεται το ουζάδικο του Μπαμπούκου, το στέκι των καλοφαγάδων. Εδώ θα βρείτε πλήθος ουζομεζέδων (κτένια, φούσκες, λακέρδες), φρέσκα λεσβιακά κρέατα, σπιτικά φαγητά, μακαρονάδες, σούπες, κακαβιά και συνήθως φρέσκα ψάρια και θαλασσινά. Το καλοκαίρι η ζωή είναι υπαίθριος και τα τραπέζια κάτω από ομπρέλες είναι στρωμένα στην προκυμαία, δίπλα στα καΐκια που φέρνουν τα ψάρια. Το χειμώνα, στον κλειστό χώρο, καθισμένος στη ζεστασιά βλέπεις στους τοίχους να ζωντανεύει η ιστορία του Μόλυβου μέσα από φωτογραφίες προσώπων και στιγμιότυπων περασμένων χρόνων. Η μεγάλη αξία του Μπαμπούκου είναι ότι είναι ανοικτός μεσημέρι-βράδυ όλο το χρόνο, και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί τα καλοκαιρινά θέρετρα τον χειμώνα ερημώνουν και πολύ δύσκολα βρίσκεις κάπου να φας.

Ο μπάρμπα Γιάννης και η Μαρίτσα στη Σκύρο

Το οινομαγειρείο-καφενείο «Μπάρμπα Γιάννης και Μαρίτσα» θα το βρεις στη μέση του κεντρικού πεζόδρομου της Χώρας της Σκύρου. Εκεί, στο δρόμο για τη Μεγάλη Στράτα του χωριού, αν κάτσεις  να πιείς τον καφέ σου ή να φας τους μεζέδες του, θα απολαύσεις όσο πουθενά αλλού τα αποκριάτικα δρώμενα των “κουδουνάτων”. Στην κουζίνα του μαγειρείου μαγειρεύει εδώ και χρόνια η κόρη του Μπάρμπα Γιάννη και της Μαρίτσας, η Άννα, με ζαρζαβατικά από μποστάνια σκυριανά και με κρέατα ντόπια. Είναι διάσημη για τα νόστιμα φαγητά της και την  καταπληκτική στραπατσάδα της με αυγά από τις κοτούλες τους, για τα περίφημα τεροπτάρια (τραχανοπιτάκια γεμιστά με ρύζι, ντόπιο τραχανά και μυζήθρα),  τη λαδόπιτά της (σπεσιαλιτέ της Σκύρου) φτιαγμένη από αφράτο ζυμάρι και σερβιρισμένη με σκυριανό τυρί, τα λιμπιστικά κεφτεδάκια της με τον άφθονο δυόσμο και το χοντρομμένο κρεμμύδι. Η κυρά Αννα σε εκπλήσσει συνεχώς, τόσο με τους τραγανούς κολοκυθοκεφτέδες, με την γευστικότατη ομελέτα με τις ντόπιες πατάτες,  την τηγανιά, το τηγανόψωμο, όσο και με την ντόπια φάβα, τον ντάκο και τις γαρίδες σαγανάκι.

Ταβέρνα “Ω! Χαμός” στον Αδάμαντα Μήλου

Στην Παραλία του Παπακινού, στον Αδάμαντα στη Μήλο βρίσκεται η πιο fun ταβέρνα του νησιού, το “Ω! Χαμός”. Μια αυλή με τέντες και αναρριχώμενα φυτά δημιουργούν ένα όμορφο περιβάλλον, ενώ διασχίζοντας το κατώφλι της ταβέρνας θα βρεθείτε σε μια ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί το καλόγουστο λαϊκό γούστο! Κάθε τι έχει γίνει με άποψη. Δάπεδο τσιμεντοκονίας με θραύσματα από πλακάκια που ξέβρασε η θάλασσα, τοίχοι και πλάτες κάθε καρέκλας μ’ έξυπνα ρητά, σερβίρισμα σε πύλινα πιάτα και κούπες! Υπέροχα μαγειρεμένα φαγητά, εξαιρετικές γεύσεις και πολύ χορταστικές μερίδες. Και το κυριότερο βέβαια, ότι τα κρέατα είναι δικά τους και όπως τα τυριά. Από όλους τους μεζέδες ξεχωρίσαμε, το μανούρι σαγανάκι (το τυράκι στο τηγάνι απογειώνεται) το χοιρινό με το πετιμέζι (ένα λουκούμι), τα σκοτυροκολόκυθα (ίσως το πιο ιδιαίτερο και ενδιαφέρον τοπικό έδεσμα) τα πιταράκια (πίτες στο τηγάνι με χόρτα του βουνού ή μανούρι), τους ψευτοκεφτέδες, το “σουρτούκικο” (ένα αρνάκι τυλιγμένο στην λαδόκολλα σιγοψημένο για ώρες), κόκορας με χυλοπίτες, παϊδάκια πεντανόστιμα και για γλυκό μια αξέχαστη πορτοκαλόπιτα.

Ταβέρνα Δροσιά στο Κτικάδο Τήνου

Η ταβέρνα Δροσιά στο Κτικάδο της Τήνου είναι μια από τις καλύτερες ταβέρνες που έχω γνωρίσει στο Αιγαίο. Το μαγαζί, χρώματα του Αιγαίου, όμορφα ταβάνια, δάπεδα πλακόστρωτα με περιγράμματα ασβέστη, λουλουδάκια πάνω σε χαριτωμένα τραπεζομάντηλα. Κι από εκεί βγαίνεις στην αυλή και αντικρίζεις μια ευρύχωρη ταράτσα, σε μια όαση πράσινου, που αγναντεύει το Αιγαίο και στο βάθος τη Σύρο.

Οι μερίδες πλούσιες που στηρίζονται στα τοπικά υλικά και τις ντόπιες συνταγές. Βάση τους οι αγκινάρες σε τουρσί, σε πίτες, είτε αλά πολίτα αλλά και σε ομελέτα. Τηνιακό κατσικάκι, πιτσούνια και ένας εξαίρετος μπακαλιάρος σκορδαλιά. Κεφτεδάκια με έντονη τη γεύση του δυόσμου, σαλάτες με γλυκά ντόπια ντοματάκια και κάπαρη. Κουζίνα και τηγάνι για φίλημα.

Το παραδοσιακό καφενείο «Στον Πύργο» στην Αμοργό

Το παραδοσιακό καφενείο μεζεδοπωλείο «Στον Πύργο» – δίπλα στο μοναδικό αρχαίο μνημείο στην Αμοργό που στέκει περήφανο εδώ και 2.350 περίπου χρόνια – φτιάχτηκε από την οικογένεια Ρούσσου για χάρη της μεγαλύτερης κόρης τους Βαγγελίτσας, που σπούδασε μαγειρική και από μικρή κολύμπησε στα βαθειά. Στην πορεία το καφενείο στο μέσο του πουθενά στην Κάτω Μεριά έγινε από τα πιό δημοφιλή στεκια του νησιού. Ξεχωρίζουν τα ντολμαδάκια από λαχανίδες (το πράσινο φύλλο του λάχανου) τα λεγόμενα γιαπράκια, οι τυρόπιτες και οι χορτόπιτες που φτιάχνονται παραδοσιακά στο τηγάνι με ντόπια τυριά και χόρτα (σέφουκλα – τα σέσκουλα στην αμοργιανή διάλεκτο), το κατσικάκι λαδορίγανη και βέβαια η ομελέτα καβουρμά – αμοργιανή τηγανιά με χοιρινό κρέας και μπαχαρικά – ένα ιδιαίτερο αμοργιανό έδεσμα.

Ταβέρνα Αράπ στην Κω

H ταβέρνα του Αράπ (Arap) στην «τούρκικη» συνοικία της Κω, γνωστή και ως Πλατάνι ή Κερμεντές, είναι μια από τις παλιές της πόλης. H ταβέρνα αλλά και η γειτονιά  δεν ακολούθησε τους έντονα αναπτυξιακούς ρυθμούς του νησιού κι έτσι η ατμόσφαιρα είναι πολύ ζεστή και γραφική.  Η μάνα του Yasar και του Kandir  φτιάνει τα ντολμαδάκια, ενώ η κουζίνα έχει τοπικές και ανατολίτικες αναφορές. Η μουσική αναμεμειγμένα τούρκικα με Αγγελόπουλο, Καζαντζίδη. Μεζέδες: Ντολμαδάκια από λάχανο, αμπελόφυλλο και κολοκυθανθό, πασά μακαρούνα -θέλει ανάλυση πολλή το θεϊκό αυτό έδεσμα-, μπουρεκάκια, γιαουρτλού, ατζέμ πιλάφ, Άδανα κεμπάπ, mix κεμπαπάκια.

Το Αιγαιοπελαγίτικο στην Κάλυμνο

Πού να το πίστευε κανείς ότι σ’ ένα χωριό, το Μασούρι, στην δυτική πλευρά της Καλύμνου, ένα χωριό που δεν θα είχε ζωή αν δεν ήταν το στέκι των αναρριχητών της Καλύμνου, θα βρισκόταν ένα από τα πιο όμορφα ταβερνάκια της Ελλάδας, το Αιγαιοπελαγίτικο και αυτό ίσως με την ομορφότερη θέα. Όντως η θέα είναι ανεπανάληπτη όταν ο ήλιος βασιλεύει πίσω από τον αγέρωχο βράχο που βρίσκεται στο απέναντι νησί της Τελένδου. Από τις σπεσιαλιτέ του κυρ-Γιώργου ξεχωρίσαμε: το αρνάκι μπουτάκι στο φούρνο με πατάτες, ντολμάδες Καλύμνου με πιπεράτη αυγοκομμένη σαλτσούλα, αρνάκι καλύμνικο κοκκινιστό, φρέσκο φιλέτο τόνου μαριναρισμένο στα κάρβουνα, χταποδοκεφτέδες, καλαμάρια γεμιστά, γαρίδες σαγανάκι και φυσικά αστακούς Αιγαίου με νοστιμότατο λαδολεμονάκι!