Η Τσικνοπέμπτη, η γιορτή της Ορθοδοξίας στη μέση του Τριωδίου, η μέρα όπου καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες κρέατος, είναι μια ευκαιρία στην Πάτρα, να τσικνίσει, να γιορτάσει  και να προετοιμαστεί για το σημαντικότερο Καρναβαλι της χώρας. Και φυσικά να ντερλικώσει ο κόσμος και να πάρει της απαραίτητες πρωτεϊνές για την υποδοχή της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής.

Η δημιουργία του Πατρινού Καρναβαλιού οφείλεται σε πρόσμειξη διάφορων πολιτιστικών στοιχείων, των πατροπαράδοτων αποκριάτικων εθίμων,  επιρροών από τη Δυτική Ευρώπη και ιδίως την Ιταλία και τα γειτονικά Επτάνησα και των  καινοτομιών  που προέκυψαν στη διάρκεια καρναβαλικών εορτασμών στην Πάτρα.

Αν ρίξουμε μιά ματιά στην ιστορία θα δούμε ότι οι σύγχρονες ρίζες του Πατρινού Καρναβαλιού τοποθετούνται στις αρχές του 19ου αιώνα. Οι περισσότερες απόψεις συγκλίνουν στο ότι αφετηρία του Πατρινού Καρναβαλιού υπήρξε ο πρώτος αποκριάτικος χορός μετά την απελευθέρωση, που δόθηκε το 1829 στην οικία του εμπόρου Μωρέττη. Όμως ρόλο στην δημιουργία του Πατρινού Καρναβαλιού, είχαν και οι γαλλικές δυνάμεις του στρατηγού Μαιζώνος  οι οποίες στάθμευαν στην πόλη μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους το 1828.

Θεωρείται δηλαδή ότι οι Γάλλοι μετέφεραν τα αποκριάτικα έθιμα της πατρίδας τους και τον καρναβαλικό τρόπο διασκέδασης τον οποίο προσέλαβαν οι ντόπιοι. Καθοριστική συνεισφορά στην εξέλιξη του θεσμού θεωρείται πως είχαν οι Επτανήσιοι, οι οποίοι συνέρρευσαν στην Πάτρα μετά την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα το 1864. Πιστεύεται ότι με το κέφι τους, την ευρηματική τους διάθεση και τη ζωντάνια τους οι νησιώτες έδωσαν άλλο χρώμα στις αποκριάτικες διασκεδάσεις στην Πάτρα, που γίνονταν σε ταβέρνες και καφενεία.

Επιπλέον, η ίδια η θέση της πόλης με την αυξανόμενη κίνηση του λιμανιού της και τις συχνές επαφές με τη Δύση και ιδίως με την Ιταλία, με τα περίφημα καρναβάλια της όπως αυτό της Βενετίας συνέβαλαν στη διαμόρφωση του καρναβαλιού ώστε ακόμα και σήμερα να διαθέτει αρκετά βενετσιάνικά χαρακτηριστικά.

Κεντρικό ρόλο στις καρναβαλικές εκδηλώσεις της Πάτρας εξακολουθεί να έχει από το ξεκίνημά του μέχρι και σήμερα το Θέατρο Απόλλων – οικοδομήθηκε το 1872 από προσφορές πλουσίων σταφιδοεμπόρων – όπου φιλοξενεί αποκριάτικους χορούς.

Η Τσικνοπέμπτη στην Πάτρα έχει ιδιαίτερο χρώμα εξαιτίας και της επιρροής του καρναβαλιού. Όμως επίκεντρο των εκδηλώσεων αποτελεί η Άνω Πόλη, η παλιά συνοικία Τάσι και κυρίως η οδός Γερμανού και οι δρόμοι γύρω από αυτή. Λαϊκά και καρναβαλικά δρώμενα, μουσικές κομπανίες συμπληρώνουν τη βραδιά της άφθονης κατανάλωσης ψητού κρέατος και οινοποσίας. Κι αν δεις από μακριά την πόλη θα νομίσεις ότι ένα νέφος ομίχλης την έχει σκεπάσει, κι όλα αυτά από τους καπνούς των εκατοντάδων  ψησταριών που έχουν στήσει οι Πατρινοί για να φάνε τα χιλιάδες χοιρινά σουβλάκια τους και να γλεντοκοπήσουν.

Άλλοτε εκείνες της ημέρες πριν την Αποκριά στην Πάτρα αναβίωνε μια χαρακτηριστική παράδοση, “ο γάμος της Γιαννούλας της κουλουρούς”. Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο, επρόκειτο για μια φτωχή γυναίκα της Άνω Πόλης που έζησε στην περίοδο πριν τονΒ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κύρια δραστηριότητά της ήταν η πώληση κουλουριών που της εξασφάλιζε τα προς το ζην. Ορισμένοι Πατρινοί εκμεταλλευόμενοι την αφέλειά της και το ευφάνταστο του χαρακτήρα της, της έταζαν πως θα την παντρέψουν με τον πρόεδρο της Αμερικής Ουίλσον.  Η σχετική φάρσα περιλάμβανε άφιξη του Ουίλσον με πλοίο στο λιμάνι και άνοδό του στην Άνω πόλη όπου θα τελούνταν και ο γάμος με τη Γιαννούλα. Η εύπιστη κουλουρού υποδεχόταν τον Ιούλσο όπως τον πρόφερε η ίδια, και που φρόντιζαν πάντα να τον ντύνουν με φράκο και ημίψηλο, και το πλήθος των συγκεντρωμένων για το γάμο να διασκεδάζει με την ψυχή του.

Από τότε η καζούρα των καρναβαλιστών στο υπαρκτό πρόσωπο της Γιαννούλας, έγινε αστικός μύθος  και δρώμενο και κάθε χρόνο μια ομάδα αναλαμβάνει την διαχείριση του. Στην παράπανω φωτογραφία εικονίζεται το γαμήλιο jeep που θα παραλάβει το 2018 την Γιαννούλα την Κουλουρού για να την οδηγήσει, στα χέρια του φετεινού υποψήφιου της άνδρα που αυτή την φορά είναι αμερικανός Στρατηγός.

Κι ενώ το γλέντι και το φαγοπότι  συνεχιζόνταν στην πόλη της Πάτρας, στους δρόμους και στα μαγαζιά, και φυσικά δεν με άφησε ασυγκίνητο -δεν το κρύβω άλλωστε, το πόσο ευάλωτος είμαι- δεν αμέλησα  να κάνω  και την προγραμματισμένη επίσκεψη στους δυό γαστρονομικούς πρεσβευτές της Πάτρας, το οινοποιείο Παρπαρούση  και το κτήμα της Αχάια Κλάους (φυσικά είχα την προνοητικότητα να τους επισκεφθώ πριν ξεκινήσει το κέφι στην πόλη).

Η γνωριμία μου με την οικογένεια Παρπαρούση, είναι ένα μονάκριβο δώρο. Σπουδαία κρασιά, σπάνιοι Άνθρωποι κι ένα Ανθρώπινο περιβάλλον. Με άλφα κεφαλαίο. Η σοφία και οι γνώσεις του Θανάση Παρπαρούση, οι φρεσκάδα ιδεών των θυγατέρων του, Δήμητρας και Εριφύλης, δημιουργούν ιδανικές προϋποθέσεις για γόνιμες συζητήσεις και απολαυστικές γευσιγνωσίες!

Στην Πάτρα βρίσκεται η Achaia Clauss, η πρώτη ελληνική Οινοποιία (1861), το πιο επισκέψιμο οινοποιείο της Ελλάδας, και σίγουρα ένα διεθνές σημείο αναφοράς, ένας προσφιλής προορισμός για τους λάτρεις της ιστορίας του κρασιού και του Οινοτουρισμού. Πρόκειται για το οινοποιείο που ιδρύθηκε από τον Βαυαρό Γουσταύο Κλάους και δραστηριοποιείται αδιάκοπα από το 1861 μέχρι σήμερα.

Πολύς κόσμος κατά μόνας ή σε group επισκέπτεται τις ιστορικές εγκαταστάσεις, περιηγείται από έμπειρες ξεναγούς, ενώ αρκετοί φωτογραφίζονται μπροστά σ’ ένα υπερμεγεθή πίνακα ζωγραφικής, εμπνευσμένο από μια φωτογραφία του 1880 όπου φαίνεται ο Clauss μετά της συζύγου του και του προσωπικού του κτήματος.

O Clauss και η γυναίκα του, -του βαστά σφικτά το χέρι- στο κέντρο, πιο δίπλα ο μουσικός με το κανονάκι, συνεργάτες με ευρωπαϊκές στολές και  φυσικά εργάτες και εργάτριες του κτήματος. Ορθόδοξοι, Καθολικοί (Ιταλοί και Μαλτέζοι) και Προτενστάντες (Γερμανοί) συνιστούσαν μια αγαπημένη κοινωνία στο κτήμα της Achaia Clauss.