Πέντε ταβερνάκια της Αθήνας που όλοι αγαπήσαμε

Το Δίπορτο, Αθήνα
Nov 07 2016

Πέντε ταβερνάκια της Αθήνας που όλοι αγαπήσαμε

Παρ’ όλη την εξέλιξη της Αθήνας και την “αναβάθμιση” των γαστρονομικών υπηρεσιών, είτε στην ελληνική κουζίνα είτε στις διεθνείς, όπου εκατοντάδες εστιατόρια προσφέρουν πολλαπλές εμπειρίες, σε πολλές γειτονιές εξακολουθούν να επιβιώνουν ταβέρνες, που μας μεταφέρουν σε άλλους κόσμους. Την Αθήνα την παλιά, τον ταβερνιάρη με το τεφτέρι, το τραπέζι με τη λαδόκολλα και το κατρούτσο με την ρετσίνα, τα ποτήρια με το κρασί που τσουγκρίζονται, ευχές να ανταλάσσονται, μαχαιροπήρουνα  που διασταυρώνονται πάνω από τις πιατέλες, όπως και οι ματιές των συνδαιτημόνων, ενώ στο ελαιόλαδο της σαλάτας και στις σάλτσες των φαγητών οι ναυμαχίες της παπάρας κορυφώνονται ενώ πάλι  σε μια γωνιά παρεούλες να παίζουν μουσική να τραγουδούν.

Ούζο Πλωμαρίου
Ούζο Πλωμάρι

Διαλέγουμε πέντε διαλεκτά ταβερνάκια της Αθήνας που κουβαλούν το καθένα τους μεγάλη ιστορία και ανθίστανται σθεναρά. Ο Πλάτανος στην Πλάκα, Το Δίπορτο και η Ήπειρος στην Δημοτική Αγορά, ο Πειναλέων στην Νεάπολη και το Τριφύλλι στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Για περισσότερες πληροφορίες για την κάθε μια υπάρχει το link.

 

Ταβέρνα ο Πλάτανος στην Πλάκα

Ταβέρνα Ο Πλάτανος, Πλάκα

Από το 1933 η ταβέρνα Πλάτανος της οικογένειας Καρυανού – κοντεύει ένας αιώνας –  σερβίρει σταθερά την κλασική ελληνική κουζίνα, λαδερά, πολλά μαγειρευτά όπου ξεχωρίζουν το κατσικάκι με πατάτες φούρνου και το κρέας κοκκινιστό με χοντρά μακαρόνια.

Το καλοκαίρι, κάτω από την όμορφη και αεράτη πέργολα που υποδέχεται τη φυλλωσιά των μουριών που έχουν μπλεχτεί έτσι ώστε να δίνουν μια από τις πιο παχιές σκιές στην Αθήνα, παλιοί Πλακιώτες, Αθηναίοι και τουρίστες μπορούν να ξαποστάσουν, να φάνε και να πιουν τη ρετσίνα του Πλάτανου – που εξακολουθεί να είναι εξαίρετη – σε μια από τις πιο ήσυχες γωνιές της Πλάκας.

 

Το Δίπορτο στη Δημοτική Αγορά

to-diporto-DSC_2128

Aν υπάρχει σήμερα μια ταβέρνα που να εκπροσωπεί το αρχέτυπο του ελληνικού κουτουκιού και της της ελληνικής ταβέρνας, “μες την υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισιές, απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα, όλοι παρέα πίναμε ψες…”, αν υπάρχει μια ταβέρνα που δεν λείπει από κανένα διεθνή τουριστικό οδηγό της Αθήνας, αυτή είναι το Δίπορτο. Και παραμένει το πιο αυθεντικό ταβερνάκι της πόλης, γιατί ο ταβερνιάρης επιβάλει τους όρους του που είναι αδιαπραγμάτευτοι!

 

Οινομαγειρείο η Ήπειρος

Οινομαγειρείο η Ήπειρος, Αθήνα

Ένα από τα πιο ισχυρά έθιμα της νυχτερινής ζωής της Αθήνας επί δεκαετίες, ήταν το κλείσιμο της βραδιάς με πατσά στην Βαρβάκειο Αγορά. Εκεί, στο βάθος της Αγοράς, ανάμεσα στα κλειστά το βράδυ κρεοπωλεία, ο θρυλικός Σιδέρης, ο διάσημος Παπανδρέου, ο περιζήτητος Σαλονικιός, η πρόσφατη Ήπειρος και άλλα μαγαζιά πρόσφεραν πατσά “ψιλοκομμένο ή χοντροκομμένο” ή πατσά “ποδαράκι” σε όσους χρειάζονταν το βάλσαμο αυτό για το στομάχι.

Σήμερα, το μόνο πατσατζίδικο της αγοράς  που απέμεινε και που προσφέρει πατσά και ανακουφιστικά για το πιοτό εδέσματα,  αλλά και λαχταριστά φαγάκια για την ημέρα είναι το Οινομαγειρείο η Ήπειρος.

 

Ταβέρνα ο Πειναλέων

peinaleon-DSC_0094

Στο κέντρο της Aθήνας στη Νεάπολη, ανάμεσα στους δρόμους της περιοχής με τα ονόματα από την επανάσταση του 1821 και παράλληλα με τα ποτάμια συνεχούς ροής των αυτοκινήτων της Χαριλάου Τρικούπη και της Ιπποκράτους, υπάρχει η οδός Μαυρομιχάλη, ένας δρόμος ήσυχος περιζήτητος για τους περιπατητές. Στο ύψος της Βουλγαροκτόνου βρίσκεται εδώ και σαράντα χρόνια ο Πειναλέων, μια εμβληματική ταβέρνα – ίσως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα των “νεοταβερνών” της πρώτης περιόδου της μεταπολίτευσης – που άντεξε ως τις μέρες μας. Ιδιοκτήτης είναι ο Μακάριος Αβδελιώδης, που αντέχει ακόμα και υποδέχεται σήμερα στο μαγαζί του, με καμάρι τα παιδιά, της πρώτης του πελατείας!

 

Το τριφύλλι

Τριφύλλι (Θύρα 13) - Αθήνα

Αν και φανατικός Ολυμπιακός, το Τριφύλλι είναι ένα αγαπημένο μου κουτούκι από τη δεκαετία του ‘70.

Διανοούμενοι και ηθοποιοί απ’ όλη την Ελλάδα, λογοτέχνες, σκηνοθέτες, το σύνολο σχεδόν της ντόπιας διανόησης, δημοσιογράφοι και κριτικοί κινηματογράφου και προπάντων φοιτητές, έρχονταν για την ατμόσφαιρα του κουτουκιού με τη βαρελίσια ρετσίνα, αλλά κυρίως για να καταβροχθίσουν τους υπέροχους λαχανοντολμάδες, τα πασίγνωστα κεφτεδάκια της κυρίας Κούλας, τις συκωταριές, που σερβίριζε με προθυμία ο Νικόλας, τον μπακαλιάρο σκορδαλιά και τις περίφημες τηγανητές πατάτες. Κι όλα αυτά φτιαγμένα από τα τρία τηγάνια της μικρής κουζινούλας του γκαζιού.

<