Σε κάποια πρόσφατα ταξιδάκια μου σε πέντε νησιά (Αστυπάλαια, Κάλυμνος, Κως, Πάτμος, Ρόδος) κατέγραψα 20 ταβέρνες στα Δωδεκάνησα που νομίζω – η κάθε μια στο είδος της – τιμούν την γαστρονομία των Δωδεκανήσων.  Η εξερεύνηση προχωρά, αλλα προς το πάρον ας αρκεστούμε σ’ αυτά τα ολίγα αλλά εκλεκτά. Περισσότερες πληροφορίες για το καθε ταβερνάκι ξεχωριστά, θα βρειτε στο σχετικό link.

 

Αστυπάλαια

Ταβέρνα Γαλήνη στο Βαθύ

Πάνω στη προκυμαία στο Βαθύ, στο καλύτερο απάγκιο της Αστυπαλιάς, βρίσκεται ένα μοναχικό κτίσμα, η ταβέρνα Γαλήνη. Ένα παραμυθένιο κτίσμα βαμένο στα λουλακιά και στα λευκά με μια στεγασμένη μακρόστενη ταράτσα, αντίκρυ στο γαλάζιο της πάντα ήρεμης λιμνοθάλασσας. Κάποιες γλάστρες με βασιλικά και με λουλούδια σπάνε την απόλυτη αίσθηση του λοιπού πετρώδους τοπίου. Η κυρά Σταυρούλα με ένα αρχοντικό πρόσωπο, παλεύει μόνη της να τα φέρει βόλτα και ο Λευτέρης, ένας Καλύμνιος ψαράς την εφοδιάζει καθημερινά με φρέσκα ψάρια. Σπεσιαλιτέ της η σουπιά με το μελάνι και το χταπόδι στιφάδο. Οι ρυθμοί είναι αργόσυρτοι, ίσως το ίδιο και το service, όταν έχει πολύ κόσμο τον Αυγουστο. Για όσους όμως ενταχθούν στο κλίμα αυτού του γαλήνιου παράδεισο, το λιγότερο που θα τους νοιάξει θα είναι η ταχύτητα εξυπηρέτησης.

Ταβέρνα Λίντα στα Καμινάκια

Η ταβέρνα Λίντα στα Καμινάκια της Αστυπαλιάς βρίσκεται πάνω σε μια μαγευτική αμμουδιά, σ’ έναν όρμο περιτριγυρισμένο από άγρια βράχια και απότομους λόφους γεμάτους φρύγανα. Ένα τεράστιο περιβόλι με ζαρζαβατικά που ποτίζεται από ένα μεγάλο πηγάδι, ένα περιφραγμένο κτήμα εκατοντάδων στρεμμάτων με 1000 αιγοπρόβατα, ένα παραδοσιακό τυροκομείο, ένα τρεχαντήρι ψαρέματος, ένας ξυλόφουρνος για μαγείρεμα, πλαισιώνουν το σκηνικό όπου τρεις προκομένοι ανθρώποι, ο Τάσος, η Λίντα και ο Κώστας (ο γιος τους) ζουν και δημιουργούν. Στη δροσερή αυλή η Λίντα μεταξύ άλλων σερβίρει “κιτιστά” γιαπράκια (ντολμαδάκια με ρύζι και κρέας ψιλοκομμένο με μαχαίρι), πολλά μαγειρευτά με κατσίκι, συκωταριά στιφάδο, ψαρόσουπες, αγριοκάτσικο στα κάρβουνα, λαμπριάτη (κατσίκι γεμιστό με ρύζι και συκωτάκια στον ξυλόφουρνο) και σκάρο πλακί(κλασική αστυπαλιώτικη συνταγή).

 

Κάλυμνος

Αιγαιοπελαγίτικο στο Μασούρι

Που να το πίστευε κανείς ότι σ’ ένα χωριό, το Μασούρι, στην δυτική πλευρά της Καλύμνου, ένα χωριό που δεν θα είχε ζωή αν δεν ήταν το στέκι των αναρριχητών της Καλύμνου,  θα βρισκόταν το “Αιγαιοπελαγίτικο” ένα από τα πιο όμορφα εστιατόρια της Ελλάδας και  αυτό ίσως με την  ομορφότερη θέα.  Όντως η θέα είναι ανεπανάληπτη όταν ο ήλιος βασιλεύει  πίσω από τον αγέρωχο βράχο που βρίσκεται στο απέναντι νησί της Τελένδου. Τα φαγητά του εστιατορίου Αιγαιοπελαγίτικο είναι όλα υψηλού επίπεδο και διακρίνονται  τόσο σε γεύση όσο και σε μέγεθος μερίδας! Το εστιατόριο προσφέρει μεγάλη ποικιλία ολόφρεσκων σπαρταριστών ψαριών και μυρωδάτων από θαλασσινό ιώδιο, θαλασσινών –αν δεν φας στην Κάλυμνο φρέσκο και μεγάλο ψάρι που αλλού θα βρεις;

Η ταβέρνα της Πόπης στο Βαθύ

Το Βαθύ βρίσκεται 11 χιλιόμετρα ΒΔ της πόλης Πόθιας και είναι το περιβόλι της Καλύμνου. Μια εντυπωσιακή και καταπράσινη κοιλάδα, ξεκινά  από το γραφικό  λιμανάκι της Ρίνας -ένας από τους πιο γραφικούς κολπίσκους-φιόρδ του Αιγαίου- και αναπτύσεται μέχρι την περιοχή Στημένια. Μια βόλτα ανάμεσα στα περιβόλια με τα εσπεριδοειδή, σου ανοίγει την καρδιά.  Στο λιμανάκι εκεί που δένουν τα ιστιοπλοϊκά ανάμεσα στις παραδοσιακές ταβέρνες και  τις καφετέριες ξεχωρίζει λόγω αρχαιότητας αλλά και αξίας η ταβέρνα της Πόπης. Πόπη είναι η κόρη της κυρίας Σεβαστής  Καλικατζάρου (παρατσούκλι  Μουχούρτας). Η κυρά Σεβαστή όμως είναι μεγάλη φυσιογνωμία του λιμανιού αλλά και της ταβέρνας, και μαζί με τους όμορφους μεζέδες της, πάντα θα έχει να σου πει κάτι για τον τόπο της.

Ουζερί ο Σφουγγαράς στην Πόθια

 

Στο λιμάνι της Πόθιας κατά μήκος της παραλιακής φορδιάς λεωφόρου θα συναντήσει κανείς αρκετές ψαροταβέρνες και γευθεί τα πιο φρέσκα ψάρια και περίεργα  θαλασσινά του Αιγαίου, γιατί αν δεν βρει κανείς φρέσκο ψάρι στην Κάλυμνο -με τον μεγαλύτερο νησιωτικό αλιευτικό στόλο της χώρας- που αλλά θα βρει!  Το παραδοσιακό ουζερί “ο Σφουγγαράς”, βρίσκεται σε μια γραφική πάροδο της παραλιακής και είναι κυριώς στέκι των ντόπιων και ψαράδων. Εδω θα βρεις εξαιρετικούς μεζέδες. Ανάμεσά τους   χταποδοκεφτέδες, φύλλα, μυρμιζέλλι, χταπόδι στα κάρβουνα και  κουκούλες  χταποδιού στο τηγάνι. Το χειμώνα στην καλόγουστη κλειστή αίθουσα με τις πανέμορφες προσωπογραφίες των ηρώων της Επανάστασης,   φιλοξενούνται παρεούλες με όργανα και γίνεται κέφι σπουδαίο και τρανό!

 

Κως

Ταβέρνα του Αλή

Το εστιατόριο Αλής είναι η επιχείρηση της οικογένειας Χατζησουλεϊμάν – βρίσκεται από τον 16ο αιώνα στην Κω -, και πρωτολειτούργησε το 1986 στην περιοχή Πλατάνι (Κερμεντές) με την ονομασία “Ταβέρνα Ασκληπειός” σε ένα μικρό ιδιόκτητο χώρο στο δρόμο προς το Ασκληπιείο, λίγο πάνω από την πλατεία. Το 1989 η επιχείρηση μετακόμισε στην πλατεία Πλατανιού όπου έγινε γνωστή με το όνομα Αλή και το 2012 μεταφέρθηκε στο κέντρο της πολής της Κω . Κουμάντο στην κουζίνα η Ζινέτ, με τη βοήθεια των 2 αδερφών της Αϊσέ και Διλπέρ και στο σερβίρισμα ήταν ο άνδρας της Αλή με τα παιδιά του Αχμέτ και Χασάν. Από τα ανατολίτικα φαγητά ξεχωρίσαμε το μαντί, το μπουγιουρντί, το γιαουρτλού, αλλά και “μερακλίδικα” ισκεντέρ κεμπάπ, άδανα κεμπάπ, τα σουτζουκάκια, το λαχματζούν και από τα κώτικα τα νόστιμα λαδερά, τα ντολμαδάκια, τους γεμιστούς κολοκυθοανθούς, το κώτικο κρασοτύρι, πασά μακαρούνα (μόνο τις Κυριακές), και τις σαλάτες (κώτικη, πολίτικη, τάκος).

Ταβέρνα του Αράπ

H ταβέρνα του Αrap στην “τούρκικη” συνοικία της Κω, γνωστή και ως Πλατάνι ή Κερμεντές,  είναι μια από τις δημοφιλέστερες της Κω για τους σταθερούς και αμετακίνητους “ανατολίτικους μεζέδες” της. Ντολμαδάκια απο λάχανο, αμπελόφυλλο και κολοκυθανθό, πασά μακαρούνα –θέλει ανάλυση, θεϊκό έδεσμα-, μπουρεκάκια, γιαουρτλού, ατζεμ πιλάφ, Άδανα κεμπάπ, mix κεμπαπάκια. Την ταβέρνα του Αrap την επισκέπτομαι εδώ και πολλά χρόνια γιατί δεν μου καλύπτει μόνο τις γαστριμαργικές μου ανησυχίες και ιδιοτροπίες (καυτερά και κρεατικά) αλλά και τις ψυχικές και φιλοσοφικές μου. Μέσα σ’ αυτήν την δίνη του νεωτερισμού και της νεωτερικότητας, η διατήρηση κάποιων σταθερών, είναι ένα βάλσαμο για την ψυχή.

Ταβέρνα ο Ωρομέδων

Στην Ταβέρνα Ωρομέδων στο πανέμορφο χωριό της Ζιάς θα βρει κανείς τις αυθεντικές δωδεκανησιακές γεύσεις και τα ξεχασμένα παραδοσιακά πιάτα της Κω, που σιγοψήνονται στον ξυλόφουρνο και δείχνουν στους επισκέπτες την γαστρονομική ταυτότητα του νησιού. Απολαύσαμε  χοιρινό με πλιγούρι και ρεβίθια,  τρυφερό αρνί στο φούρνο με δεντρολίβανο, χυλοπίτες με μοσχαράκι κοκκινιστό, γεμιστό κατσικάκι με συκώτι και γλυκά μπαχαρικά, τους ρεβυθοκεφτέδες της γιαγιάς και τις τοπικές χορτόπιτες. Εμπνευστής της κουζίνας,  η σύζυγος του Νίκου, Σούλα Παπακωνσταντίνου  με μοναδικά εφόδια, την αγάπη της για τα τοπικά φαγητά, τις νοσταλγικές αναμνήσεις της από τα παιδικά της χρόνια και την πίστη της.  Η αποκοτιά του Νίκου, μετά από μια 14χρονη παραμονή για σπουδές και σχετική εργασία στην Αμερική, να επενδύσει το 1998 σε ένα σχεδόν άσημο τότε χωριό και να φτιάξει μια ταβέρνα, στέφτηκε από μια μεγάλη επιτυχία.

Ταβέρνα Πέρασμα

Όταν η ταβέρνα το «Πέρασμα» έχει στο Tripadvisor 165 κριτικές με μέσον όρο βαθμολογίας 5,0 (άριστα) κι όταν η ανάλυση είναι κατά 89%, εξαιρετικό, 9% πολύ καλό, 1% μέτριο κι ο γρουσούζης της παρέας 1%, πολύ κακό, καταλαβαίνεις ότι κάποιο δίκιο θα έχει ο Κώτης φίλος σου να σου λέει «Θα σε πάω στο πιο οικογενειακό φαγητό της Κω». Και το οικογενειακό φαγητό δεν περιορίζεται στο εξαιρετικό σπιτικό μαγείρεμα από την κυρία Δούκισσα Δρόσου, αλλά από πολύ πιο πριν. Τριακόσια στρέμματα ιδιόκτητη αγροτική γη σε μποστάνια και λιόδεντρα και άλλα τόσα περίπου από νοικιαζόμενα κτήματα είναι αρκετά για να τροφοδοτήσουν όχι μόνο την ταβέρνα αλλά και πολλούς άλλους ακόμα. Το «Πέρασμα» είναι ένα ξεχωριστό ταβερνάκι, μια όαση καταμεσής του νησιού, πάνω στη δημοσιά, 15 χλμ από την πόλη της Κω, στο δρόμο που πάει στο αεροδρόμιο.

Το σπίτι της γιαγιάς στο Λαγούδι

Στο σπίτι της γιαγιάς στο Λαγούδι οι κοπέλες έχουν το περβολάκι τους, με τα αράντιστα ζαρζαβατικά, τα αυγά από το κοτέτσι τους, τα τυράκια -τη μυζήθρα και το κατσικίσιο τυρί- τα τυροκομούν μόνες τους, το μέλι είναι δικό τους. Η Φανουρία έχει αναλάβει την κουζίνα, η Φωτεινή το σερβίρισμα και η γιαγιά Παρασκευή σε μιά μεγάλη φωτογραφία, βλέπει το καφενείο να ξαναζωντανεύει και χαίρεται. Οι μεζέδες ένας κι ένας: η αγγουροντομάτα με κάπαρη, κολοκυθοανθοί με τυρί και ρύζι, ντολμαδάκια με πλιγούρι, φάβα, πατζάρια, κροκέτες του αγρού, τριγωνάκια με μυζήθρα, πιπεριές με τυρί, συκωτάκι μοσχαρίσιο, μπεκρή μεζέ με χοιρινό, μαραθοκεφτέδες, καβουρδιστός καβουρμάς με πλιγούρι ενώ το κρασάκι χύμα από μικρό οινοποιείο. Στο τέλος αφέψημα μαντζουράνα που συνοδεύεται με κουλουράκια ή γλυκό κουταλιού.

To παραδοσιακό σπίτι της Κεφάλου

Ο Μιχάλης και η Άννα Μαραγκού αφού φτιάξαν το μοντέρνο σπίτι τους και παράλληλα στο ίδιο κτίριο κάποια διαμερίσματα για νοίκισμα, αποφάσισαν να βρουν τη “λύτρωσή” τους στην παράδοση. Και άρχισαν να φτάχνουν με τα χέρια τους στο μεγάλο κτήμα που είχαν ένα χωριό! Ξεκίνησαν με την αναπαράσταση του παραδοσιακού σπιτιού της Κεφάλου με απίστευτα αντικείμενα και σπάνια κειμήλια που προσκαλούν τον επισκέπτη να γνωρίσει την ιστορία, την παράδοση και τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Ακολούθησε ένας κουκλίστικος καφενές με μια στεγασμένη αυλή, διάδρομοι περιτέχνως πλακοστρωμένοι, που οδηγούν σε ξυλόφουρνους, μαγέρικα, ψησταριά, όλα αυτά ανάμεσα σε φρουτόδεντρα και λουλουδικά. Η κυρά Άννα με τα χεράκια της ανέλαβε την ποικιλία τοπικών μεζέδων. Τυρί της πόσιας με ντόπιες ελίτσες, τοπικά αμπελοφάσουλα με κρεμμυδάκι, χοιρινό τσιγαριστό και μαγειρευτό (ένα ποίημα), ρεβιθοκεφτέδες τραγανιστοί, χοιρινό σε χόντρο, σκορδαλιά, λάχανο σαλάτα με ρόδι, ντολμαδάκια κώτικα.

 

Πάτμος

Ταβέρνα Λάμπη

Η παραλία Λάμπη βρίσκεται στο βορειότερο μέρος της Πάτμου και απέχει 9,5 χιλιόμετρα από το κέντρο του νησιού. Ο δρόμος είναι πολύ καλός και σε ένα τετάρτο περίπου από τη Σκάλα φθάνει κανείς σ’ έναν κλειστό κόλπο και σε μιά παραλία που είναι πασίγνωστη για τα πανέμορφα και πολύχρωμα βότσαλα με σχήματα που παραπέμπουν σε πίνακες των εξπρεσιονιστών των αρχών του 20ου αιώνα. Στον απόμερο αυτό τόπο βρίσκεται η ταβέρνα της Λάμπης. Απόλυτη ηρεμία, ο περίγυρος αλώβητος από οικοδομική δραστηριότητα,  μποστάνια, ένα εμβληματικό κτιστό τραπέζι πάνω στην ακρογιαλιά. Το μενού πολύ πιό πλούσιο, εκτός από τις σαλάτες με βραστά λαχανικά από το δικό τους μποστάνι και τα σχετικά πρώτα, υπήρχαν αστακοί και ψάρια. Σπεσιαλιτέ του καταστήματος το σαγανάκι φλαμπέ με βερμούτ που το προετοιμάζει προσωπικά η κυρά Καίτη.

Το μπαλκόνι στη Χώρα

Το καφέ-εστιατόριο Μπαλκόνι βρίσκεται στην είσοδο της Χώρας της Πάτμου, εκεί που αρχίζει η ανηφόρα για να εισχωρήσει κανείς στον ιστορικό οικισμό. Κάτω από τη σκιά του επιβλητικού Καστρομονάστηρου του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου, στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό κτίριο του 1795, που από τις αρχές του 20ου αιώνα φιλοξενούσε το ιστορικό καφενείο της χώρας. Το Μπαλκόνι αποτελεί σημείο αναφοράς για την Πάτμο γιατί είναι πραγματικά μια ανεπανάληπτη εμπειρία για τους επισκέπτες της Πάτμου. Η κουζίνα του έντιμη, η κλασσική ελληνική, με σπουδαίο μουσακά, γίγαντες, κολοκυθοκεφτέδες, φάβα, ντόπιο κατσικάκι κοκκινιστό και λεμονάτο, κάποιες σαλάτες της εποχής, όπως μιά με σπανάκι, μάραθο, κρεμμυδάκι και φέτα που είναι πραγματικά εξαίρετη. Αν χρειαστεί κάτι πιό εντυπωσιακό (αστακούς-ψάρια) για πελάτες που το έχουν ζητήσει εκ των προτέρων ο Jimmy δεν θα κολώσει.

Ταβέρνα Φλοίσβος

Ανάμεσα στην παραλία του Γροίκου και στην παραλία της Πέτρας, στην Πάτμο, πάνω σ’ ένα υψωματάκι λίγα μέτρα από την ακροθαλασσιά, βρίσκεται το εστιατόριο – ταβέρνα ο Φλοίσβος. Με πανοραμική θέα στο πέλαγος και με πολύ καλές συστάσεις από τους ντόπιους έχει τη φήμη ότι σερβίρει τα καλύτερα ντόπια πιάτα. Όντως η ρεβιθάδα του ήταν ένα ποιήμα – ο Ηλίας Μαμαλάκης υποκλίθηκε μπροστά της – καθώς τα ρεβίθια καλοψημένα στον ξυλόφουρνο αλλά όχι λιωμένα, “βαστούσαν” και ήσαν μελωμένα από τα πολλά κρεμμύδια, το κρασί, το λεμόνι και το δεντρολίβανο, δημιουργώντας μια αξεπέραστη γευστική εμπειρία. Το ίδιο και το ντόπιο κατσικάκι στη γάστρα και το “κλέφτικο αρνάκι” από την Λέρο.

Εστιατόριο Ταρσανάς στο Διακόφτι

Η ταβέρνα Ταρσανάς βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Πάτμου, στην πανέμορφη παραλία “Διακόφτι”, νοτίως του Γροικού, εκεί όπου εδώ και αρκετά χρόνια είναι εγκαταστημένη η ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα   “Patmos Marin” της οικογενείας Καμίτση και δίπλα στο χώρο του ναυπηγείου, ένα πρότυπο  εστιατορίο, ο  Ταρσανάς. Ο Ταρσανάς, είναι ένα από τα πιό ατμοσφαιρικά στέκια –εστιατόρια της Πάτμου. Σ’ ένα καταπληκτικό χώρο, όπου τα τραπέζια είναι στημένα πάνω σε deck πραγματικού σκαριού και ανάμεσα σε ένα σκηνικό από παραδοσιακά ξύλινα σκάφη όλων των μεγεθών και τύπων, ετερόκλιτες παρέες –τεχνίτες και καραβοκύρηδες, “επώνυμοι” και ανώνυμοι,  απλοί μαστόροι, διανοούμενοι και καλλιτέχνες- αππολαμβάνουν το ντεκόρ και γεύονται κατσικάκι από τα Λέβεθα, τυράκια ντόπια, ψάρια και θαλασσινά από τις τριγύρω θάλασσες, ζαρζαβατικά από πατινιώτικους κήπους και απρόσμενα πιάτα ( γαρίδες φλαμπέ και γεμιστό καλαμάρι με κουκουνάρι κανταΐφι).

Η καντίνα στο Λιβάδι των Καλογήρων

Η πιο γοητευτική παραλία για τα γούστα μου είναι αυτή του Λιβαδιού των Καλογήρων. Και αυτό γιατί βρίσκεται σε απόμερο μέρος και γιατί πριν φτάσεις στην παραλία συναντάς ένα λιβάδι που περιγράφει το έρημο μοναστηράκι της Παναγιάς και όπου υπάρχουν χωράφια με ποτιστικές αυλακιές και με λαχανικά, δηλαδή δείγμα αγροτικής ζωής. Στην άκρη της παραλίας αυτής,  σ’ ένα μικρό λοφίσκο, βρίσκεται ίσως η καντίνα του Λιβαδιών των καλογήρων, πιο όμορφη καντίνα που έχω δει στη ζωή μου. Στεγασμένη με καλαμένια φυλλώματα και περιτριγυρισμένη  με καλάμια δημιουργεί μιά μικρή κόγχη με ένα άνοιγμα θέας τη θάλασσα. Το περιεχόμενο της κόγχης ένας κήπος από δεκάδες γλάστρες με βασιλικούς, κουρελούδες πολύχρωμες και μαξιλαράκια για καθίσματα, ζωγραφισμένες κολοκύθες με όμορφους χρωματισμούς και πίνακες ζωγραφικής με περιεχόμενο πανέμορφα τάνκερ.  Από πλευράς μεζέδων, προσφέρονται αναψυκτικά, ουζομεζέδες και ότι προκύπτει από τους παρακείμενους κήπους.

 

Ρόδος

Ταβέρνα του Μαυρίκου

Η ταβέρνα του Μαυρίκου, στην Λίνδο της Ρόδου, είναι ίσως η πρώτη ταβέρνα της Ελλάδας που εδώ και πάνω από μισό αιώνα ξεχώρισε για την γαστρονομική της άποψη – “αναδεικνύουμε την τοπική μας κουζίνα”. Και φυσικά η επιλογή αυτή επιβραβεύτηκε όχι μόνο από το κοινό της, αλλά και από τα δεκάδες βραβεία που έλαβε και τις αντίστοιχες δοξαστικές κριτικές  στα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου. Στο μενού του Μαυρίκου εκτός κάποιων συμβατικών αλλά εκλεκτών εδεσμάτων (τσιπούρες, ξιφίες, σολωμούς, μαγιάτικα, αστακοί από την θάλασσα και μπον φιλέ, σπαλομπριζόλες από τα κρεατικά) ξεχωρίζουν τα ελληνικά και ροδίτικα φαγητά (με τις ανάλογες ιταλικές πινελιές!) μεταξύ των οποίων ρεβυθοπουρές με χυμό πορτοκαλιού και σκόρδο, γίγαντες με χαρουπόμελο, μανούρι σωτέ με βασιλικό και κουκουνάρι, σουπιά με το μελάνι της και γλυκό κρασί, ριζότο με μελάνι σουπιάς κλπ.

 Το λημέρι του Ληστή στα Προφύλια

Η Προφύλια είναι ένα ημιορεινό χωριουδάκι στην πευκόφυτη νότια πλευρά της Ρόδου, χτισμένο στην πλαγιά του όρους Γέρακα σε υψόμετρο 382 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Λημέρι του Ληστή βρίσκεται πάνω στη δημοσιά, δίπλα σε παλιό εξωκλήσι του 16ου αιώνα και κάτω από ένα γιγαντιαίο φίκο, που χαρίζει την παχειά σκιά του τα ζεστά καλοκαίρια. Πολλά από τα φαγητά του είναι μαγειρευτά και οι συνταγές ντόπιες.  Ανθοί γεμιστοί με ανθότυρο, πιταρούδια, φύλλα (ντολμάδες),  κόκορας μεθυσμένος με χυλοπίτες, κατσικάκι κοκκινιστό (του γάμου το λέει), χοιρινό κότσι στη γάστρα, αρνάκι κλέφτικο στο φούρνο και φυσική η λακάνη (κατσικάκι με πληγούρι). Όλα τα προϊόντα είναι ντόπια, οι μερίδες πληθωρικότατες κι ο Σάββας με την Κωνσταντίνα περιποιούνται προσωπικά τους επισκέπτες τους, χειμώνα καλοκαίρι.

Μαγειροτεχνείο Παράγκα στον Απόλλωνα

Η ταβέρνα Μαγειροτεχνείο Παράγκα στο χωριό Απόλλωνα της Ρόδου είναι μια πρόσφατη προσπάθεια δυο νέων ανθρώπων, επαγγελματιών της εστίασης, να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο στο χώρο της ροδίτικης γαστρονομίας. Δεν τα πήγαν άσχημα και – παρ’ ό,τι η ταβέρνα βρίσκεται 45 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Ρόδου – σε πολύ σύντομο χρόνο η «Παράγκα», έγινε σημείο συνάντησης για όλους τους καλοφαγάδες του νησιού, ντόπιους και επισκέπτες! Από το πάσο του εσωτερικού χώρου, μπορεί να δει κανείς τους τρεις ξυλόφουρνους στη σειρά, όπου μαγειρεύονται τα φαγάκια της «Παράγκας» και μοσχοβουλά ο τόπος. Από τα εδέσματα μεταξύ άλλων ξεχωρίσαμε: πιταρούδια, γιαπράκια, μελιτζανομπουρεκάκια, καραβόλοι στιφάδο, κατσίκα με ρεβίθια, λόππια, πλιγούρι ή πατάτες, μοσχάρι στιφάδο, αρνί αντικρυστό αντικριστό, και στην σχάρα μπριζόλες, πανσέτες, παϊδάκια.

Ο Κρητικός στο Κάστρο της Κρητηνίας

Στο χώρο του parking, λίγο πριν ανηφορίσεις τα σκαλοπάτια του κάστρου της Κρητηνίας, ένα Κρητίκαρος, ο Γιώργος Κρητικός έφτιαξε το στέκι του. Σ’ ένα περιβόλι καλλιεργεί τα ζαρζαβατικά του, που τα κόβει επιτόπου και τα προσφέρει φρέσκα στην πελατεία του. Σ’ ένα άλλο σημείο, ανάμεσα στα δέντρα, έχει φτιάξει γωνιές με δικές του αυτοσχέδιες κατασκευές, καθιστικά, πάγκους, αιώρες, την κάθε μια σε απόσταση από την άλλη και έτσι οι επισκέπτες νιώθουν σαν να βρίσκονται σε ένα προσωπικό τους περιβόλι. Για τους περαστικούς σερβίρει μπύρες, αναψυκτικά, καφέδες. Για φαγητό οι μεζέδες, είναι συνήθως της αρεσκείας του. Τυράκια από ντόπιους τυροκόμους, αγγουράκια με αλάτι αφρίνα, μαζεμένο από τα βράχια της ακτής, κρίταμο τουρσί, ρόκα καυτερή μόλις ξεριζωμένη με τον σουγιά του και μια ποικιλία γεμιστά, ντομάτες, κολυκυθοανθούς, λαχανοντολμάδες και ντολμάδες με αμπελόφυλλο, πατελίδες, σαλιγκαράκια θαλάσσης και για επιδόρπιο γιαούρτι με γλυστρίδα (ένα ποίημα).