Τα ταβερνάκια στα νησιά του Αιγαίου ετοιμάζονται να δώσουν και φέτος τις εξετάσεις στο κοινό τους. Φέτος διαλέξαμε 50 από 25 νησιά κι οι επιλογές μας ήταν ανάμεικτες. Θέλοντας να έχουμε τα 2-3 αντιπροσωπευτικά δείγματα από κάθε νησί, συμπεριελάβαμε ένα μείγμα όπου συμμείτεχαν οι γαστρονομικοί πρωταγωνιστές κάθε τουριστικού προορισμού.

Έτσι σας συστήνουμε τόσο, ταβερνάκια ταπεινά, οικογενειακά, αυτά που χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες τιμούν την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, αλλά και άλλα που έχουν ξεχωρίσει και προβληθεί. Και στις δυό περιπτώσεις  θεωρούμε ότι οι  αξίζει να τα γνωρίσετε γιατί εκτός από το καλό φαγητό θα εισπράξετε ένα ιδιαίτερο ήθος από τίμιους επαγγελματίες. Οι συμβουλές προς τους ναυτιλομένους αφορούν τα νησιά του Αιγαίου από την Λήμνο μέχρι  και την Κρήτη. Θα ξανασυναντήσουμε κάποιες ταβέρνες, σταθερές αξίες, αλλά θα γνωρίσουμε και νέες περιοχές (Κάλυμνος, Κως, Ρόδος, Άνδρος, Λήμνος) με τις ταβέρνες που τις εκπροσωπούν. Καλό σας ταξίδι και καλές γαστρονομικές απολαύσεις.

Υ.Γ 1 Και κάτι ακόμα. Μην εξαντλήσετε την αυστηρότητά σας για το service. Ξαφνικά τον Αύγουστο πενταπλασίαζεται η ζήτηση,  κι αν από πλευράς παραγωγής εδεσμάτων αυτό μπορεί να καλυφθεί, η εξυπηρέτηση είναι πιο δύσκολο, και μπορεί να χωλαίνει. Δείχτε  κατανόηση και βέβαια όπως μου είπε και ένας υπέροχος Κρητικός… “Slow food δεν θέλατε”… απολαύστε το.

Υ.Γ 2  Για τις περισσότερες ταβέρνες υπάρχουν αναλυτικότερες πληροφορίες στο GGG, κάντε κλικ στο προτεινόμενο link.

 

Αμοργός

Ταβέρνα στον Πύργο

Το παραδοσιακό καφενείο μεζεδοπωλείο «Στον Πύργο» – δίπλα στο μοναδικό αρχαίο μνημείο στην Αμοργό που στέκει περήφανο εδώ και 2.350 περίπου χρόνια – φτιάχτηκε από την οικογένεια Ρούσσου για χάρη της μεγαλύτερης κόρης τους Βαγγελίτσας, που σπούδασε μαγειρική και από μικρή κολύμπησε στα βαθειά. Στην πορεία το καφενείο στο μέσο του πουθενά στην Κάτω Μεριά έγινε από τα πιό δημοφιλή στεκια του νησιού. Ξεχωρίζουν τα ντολμαδάκια από λαχανίδες (το πράσινο φύλλο του λάχανου) τα λεγόμενα γιαπράκια, οι τυρόπιτες και οι χορτόπιτες που φτιάχνονται παραδοσιακά στο τηγάνι με ντόπια τυριά και χόρτα, το κατσικάκι λαδορίγανη και βέβαια η ομελέτα καβουρμά – αμοργιανή τηγανιά με χοιρινό κρέας και μπαχαρικά – ένα ιδιαίτερο αμοργιανό έδεσμα.

Ταβέρνα Νίκος – Λαγκάδα

Η ταβέρνα του Νίκου Βασσάλου στην Λαγκάδα λειτουργεί από γενιά σε γενιά από το 1950. Καθημερινά σερβίρει μαγειρευτά φαγητά και ντόπιες  παραδοσιακές συνταγές, όπως κολοκυθοκεφτέδες, ντοματοκεφτέδες, αμοργιανή φάβα, κόκορα ελεύθερης βοσκής, κατσίκι μαγειρευτό στην κατσαρόλα, μελιτζάνες φούρνου, ξεροτήγανα και άλλα χειροποίητα γλυκά που γίνονται καθημερινά από την Ιωάννα, συνοδευόμενα βέβαια από ρακόμελο και ψημένη ρακή. Η ταβέρνα έχει εντυπωσιακή θέα στη Λαγκάδα και  λειτουργεί όλο το χρόνο χειμώνα καλοκαίρι.

 

Άνδρος

Sea Satin Nino – Kόρθι

 

Στον Πεζόδρομο του Κορθίου, στον κεντρικό δρόμο του οικισμού, πίσω από τον δρόμο της παραλίας, το Sea Satin Nino   του Δημήτρη και της Μαίρης Γιγίνη είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της Ανδριώτικης γαστρονομίας, για πολλούς λόγους, αλλά θα σταθώ σ’ έναν που εκτιμώ προσωπικά και που δίνει πρόσθετη αξία σ’ όλους τους άλλους. Το ζεύγος Γιγίνη τιμά το επάγγελμά του, χειμώνα καλοκαίρι, όταν το νησί ερημώνει και όταν ψάχνεις  μάταια κάπου να βρεις ζεστά πιάτα και καλή συντροφιά. Από πιάτα ό,τι πιο ψαγμένο στο νησί, χωρίς να εξαιρούνται οι ντόπιες γεύσεις και φυσικά η πραγματική φρουτάλια. Εξαίσιο στέκι, λιμπιστικές γεύσεις, μοναδικοί οικοδεσπότες.  Εν ολίγοις, το ζεύγος Γιγίνη τιμά την γαστρονομία και την φιλοσοφία ευζωίας της Άνδρου.

Το Στέκι του Ανδρέα – Φελλός

Το Στέκι του Ανδρέα βρίσκεται στον Φελλό της Άνδρου, δίπλα σε μια από τις καλύτερες παραλίες του νησιού και μέσα σ’ έναν κατάφυτο κήπο αφήνοντάς, έτσι τη δυνατότητα, διπλής απόλαυσης, του μπάνιου και του φαγητού. Ο κυρ-Ανδρέας Λωτσάρης και τα παιδιά που διαχειρίζονται τα 3 “στέκια του Ανδρεα” (ένα στην Άνδρο και τα άλλα 2 στην Αττική) έχουν κλασικές ελληνικές γεύσεις με επίκεντρο τα ψητά κρέατα, αλλά στην Άνδρο υπάρχει επιπλέον ένας κατάλογος με ντόπια εδέσματα με πρωταγωνίστρια την “φουρτάλια”.

 

Αστυπάλαια

Ταβέρνα Γαλήνη – Βαθύ

Πάνω στη προκυμαία στο Βαθύ, στο καλύτερο απάγκιο της Αστυπαλιάς, βρίσκεται ένα μοναχικό κτίσμα, η ταβέρνα Γαλήνη. Ένα παραμυθένιο κτίσμα βαμένο στα λουλακιά και στα λευκά με μια στεγασμένη μακρόστενη ταράτσα, αντίκρυ στο γαλάζιο της πάντα ήρεμης λιμνοθάλασσας. Κάποιες γλάστρες με βασιλικά και με λουλούδια σπάνε την απόλυτη αίσθηση του λοιπού πετρώδους τοπίου. Η κυρά Σταυρούλα με ένα αρχοντικό πρόσωπο, παλεύει μόνη της να τα φέρει βόλτα και ο Λευτέρης, ένας Καλύμνιος ψαράς την εφοδιάζει καθημερινά με φρέσκα ψάρια. Σπεσιαλιτέ της η σουπιά με το μελάνι και το χταπόδι στιφάδο. Οι ρυθμοί είναι αργόσυρτοι, ίσως το ίδιο και το service, όταν έχει πολύ κόσμο τον Αυγουστο. Για όσους όμως ενταχθούν στο κλίμα αυτού του γαλήνιου παράδεισο, το μόνο που θα τους νοιάξει θα είναι η ταχύτητα.

Ταβέρνα Λίντα – Καμινάκια

Η ταβέρνα Λίντα στα Καμινάκια της Αστυπαλιάς βρίσκεται πάνω σε μια μαγευτική αμμουδιά, σ’ έναν όρμο περιτριγυρισμένο από άγρια βράχια και απότομους λόφους γεμάτους φρύγανα. Ένα τεράστιο περιβόλι με ζαρζαβατικά που ποτίζεται από ένα μεγάλο πηγάδι, ένα περιφραγμένο κτήμα εκατοντάδων στρεμμάτων με 1000 αιγοπρόβατα, ένα παραδοσιακό τυροκομείο, ένα τρεχαντήρι ψαρέματος, ένας ξυλόφουρνος για μαγείρεμα πλαισιώνουν το σκηνικό όπου τρεις προκομένοι ανθρώποι ο Τάσος, η Λίντα και ο Κώστας (ο γιος τους) ζουν και δημιουργούν. Στη δροσερή αυλή η Λίντα μεταξύ άλλων σερβίρει “κιτιστά” γιαπράκια (ντολμαδάκια με ρύζι και κρέας ψιλοκομμένο με μαχαίρι), πολλά μαγειρευτά με κατσίκι, συκωταριά στιφάδο, ψαρόσουπες, αγριοκάτσικο στα κάρβουνα, λαμπριάτη (κατσίκι γεμιστό με ρύζι και συκωτάκια στον ξυλόφουρνο) και σκάρο πλακί(κλασική αστυπαλιώτικη συνταγή).

 

Δονούσα

Καφενείο το Κύμα – Δονούσα

Το καφενείο “Κύμα” δεσπόζει στο μικρό λιμανάκι της Δονούσας. Το “Κύμα” λειτουργεί από το 1948 και είναι το παλιότερο και το πιο δημοφιλές μαγαζί του νησιού. Το ‘Κύμα” είναι ταυτόχρονα καφενείο, ανοίγει από τις 7 το πρωί για να υποδεχθεί το πλοίο, όλη την ημέρα λειτουργεί ως μικρό σουπερμάρκετ, και το βράδυ σαν ταβέρνα που κλείνει αργά τη νύχτα. Μπορεί ο Νικήτας με τον γιο του Γιώργο να κάνουν τα κουμάντα, κεντρική προσωπικότητα του καφενέ όμως είναι η γυναίκα του, η Βαγγελιώ. Η κυρά Βαγγελιώ με τα εκφραστικά μάτια και τις σταράτες κουβέντες, είναι απίκο από τα χαράματα για να ετοιμάσει όλα τα μαγειρευτά της όπως παστίτσιο, αυτές οι πληθωρικές μερίδες της που τελειωμό δεν έχουν, κεφτέδες, ερίφι πατατάτο κι άλλα πολλά…

 

Ικαρία

Ταβέρνα “στου Πασχαλιά” – Κάμπος

Το καφενείο-ταβέρνα “στου Πασχαλιά” του Ζαχαρία Πέδου λειτουργεί από το 1910 και βρίσκεται στο χωριό Κάμπος, ένα σπάνιο χωριό στην Ικαριά που έχει κάμπο! Το μαγαζί – φωλιασμένο στην παχιά σκιά μιας κληματαριάς με μια καταπληκτική θέα στα μποστάνια και στα βουνά- χωρίζεται με το μπαλκονάκι του από τη δημοσιά που ευτυχώς δεν είναι πολυσύχναστη. Την κουζίνα την επιβλέπει κυρά-Ρίκα –από το Ειρήνη-  και είναι σπιτική σ’ όλα τα επίπεδα. Ελάχιστα πράγματα είναι αγοραστά. Τα προϊόντα που χρησιμοποιούν είναι τα ζαρζαβατικά από τη φάρμα τους, αλλά και τα κουνέλια, πάπιες, κότες, χοιρινά, τις κατσικούλες που παρέχουν  το γάλα για να κάνουν την καθούρα το τυράκι τους.

 

Ίος

Ψαροταβερνα Δράκος – Μυλοπότα

Μιά από τις πιο ιστορικές ταβέρνες της Ίου είναι η ταβέρνα του Δράκου -με ημερομηνία γέννησης το 1963- στην Ψιλή Άμμο της Μυλοπότας της ανεπανάληπτης αυτής παραλίας του Αιγαίου. Σήμερα το μαγαζί το διατηρεί η επόμενη γενιά, ο Γιώργος και Χρύσα, που είναι αλήθεια το έχουν αναβαθμίσει στον ύψιστο βαθμό. Μεγάλο τους προτέρημα, η συνεργασία τους με τα δυό καλυμνιώτικα καΐκια που τους ανεφοδιάζουν καθημερινώς με ότι καλύτερο υπάρχει στους γύρω βυθούς, αλλά και το πάθος τους για πιό ψαγμένες καταστάσεις! Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει στο εξωτερικό αποκλειστικά γι αυτούς και με καμάρι δείχνουν, όπου βλέπεις φωτογραφίες της παραλίας και του καφενέ πριν μισό ακριβώς αιώνα.

Ταβέρνα Πολύδωρας – Κουμπάρα

Η ταβέρνα του Πολύδωρου είναι μια οικογενειακή ταβέρνα, στην παραλία Κουμπάρα. Στην είσοδο του μαγαζιού σε υποδέχεται ένας μαυροπίνακας, με το “Τι θα φάμε σήμερα” όπου μετά την ανάγνωση έχεις ήδη καταπραΐνει την πείνα σου και έχεις χαλαρώσει αφού μπροστά σου βρίσκεται μιά τεράστια ποικιλία κλασικών μαγειρευτών φαγητών: Ντόπιο κατσικάκι στο φούρνο, κοτόπουλο χυλοπίτες, μελιτζάνες ιμάμ, γεμιστά, μοσχάρι κοκκινιστό, μοσχάρι λεμονάτο, μουσακά και παστίτσιο σε πήλινο, μανιταρόπιτα, μπιφτέκια τυλιγμένα σε μελιτζάνα, γάβρος στον φούρνο, γίγαντες, φάβα με τσιγαρισμένα κρεμμυδάκια, τσιμέτια (κολοκυθοανθούς γεμιστούς με ρύζι και μυρωδικά), μπριάμ, μελιτζάνα με τομάτα και τυρί και τέλος δυό ποικιλίες τυριών.

 

Κουφονήσια

Ταβέρνα Βενετσάνος – Κάτω Κουφονήσι

Η ταβέρνα του Βενετσάνου είναι κυριώς στέκι της κοινότητας των εναλλακτικών, που ζουν σε σκηνές από λίγες μέρες ώς και όλο το καλοκαίρι, και των ημερήσιων επισκεπτών, που αφού κάνουν  το μπάνιο τους, θέλουν να ανταμώσουν τους μόνιμους φίλους τους ή πάρουν μιά γεύση απ’ αυτήν την ζωή, αλλά και μιά γεύση από την ατμοσφαιρα της ταβέρνας.   Ο χώρος της ταβέρνας, παλιές ερειπωμένες κατοικιές, ή αυλές σκεπασμένες με δοκάρια, βάγια, τέντες, καλάμια. Χώρος ζεστός, φιλόξενος και εναρμονισμενος με το φυσικό τοπίο. Το προσωπικό είναι φιλικό, ευγενικό. Από φαγητά υπάρχει μιά βιτρίνα με πεντανόστιμα μαγειρευτά όπου πρωταγωνιστεί το κατσικάκι της Κέρου και μιά σκάρα για το ψήσιμο των ψαριών που έρχονται κάθε πρωί με το καΐκι. Μουσικές από παρέες φτιάχνουν καταστάσεις απογειωτικές.

 

Κρήτη

Πεσκέσι – Ηράκλειο

Στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου “για να είναι προσιτό στον καθένα”,  σ’ ένα ανακατασκευασμένο με περίσιο γούστο το παλιό αρχοντικό του Καπετάνιου Πολυξίγκη δημιουργήθηκε το 2016 το Πεσκέσι, για να μάθει στον κόσμο τις αυθεντικές κρητικές γκουρμεδιές, κι έγινε ο χαμός. Τεράστια γκάμα  κρητικών εδεσμάτων, όλος ο κρητικός αμπελώνας –και μόνον αυτός- μπροστά στα μάτια σου, αισθητική των πάντων υψηλού επίπεδου, σέρβις εξαίρετο και διάφορα ευρήματα που σε εντυπωσίαζαν…”Τres beau pour etre vrai” είχα πει μέσα μου, επειδή δεν είμασταν συνηθισμένοι σε τόσο αψεγάδιαστες καταστάσεις και έτσι κάθε χρόνο, επανέρχομαι, επιβεβαιώνω και απολαμβάνω την σταθερή ποιότητα του.

Ταβέρνα Ντουνιάς – Δράκωνα

Στη Δρακώνα Κεραμειών, σε μια καταπράσινη πλαγιά των Λευκών Ορέων σε υψόμετρο γύρω στα 500 μέτρα και μόλις 18 χλ από τα Χανιά βρίσκεται η ταβέρνα του Στέλιου Τριλυράκη του επονομαζόμενου “Ντουνιά”. Η ιστορία ξεκινά όταν ο Στέλιος Τριλυράκης, νέο παλικάρι, επαγγελματίας μάγειρας στα Χανιά το 2004 αποφάσισε να ζήσει στο χωριό του και να ασχοληθεί με το οικογενειακό ταβερνάκι των γονιών του. Πρώτα δημιουργήθηκε η κουζίνα με παρασιές, ξυλόσομπες, ξυλόφουρνο. Ηλεκτρικές συσκευές δεν υπάρχουν και έτσι όλα τα μαγειρέματα γίνονται στη φωτιά του ξύλου. Κατόπιν φύτευσε τα μποστάνια του και δημιούργησε χώρους όπου ζουν ζώα ελευθέρας βοσκής, μικρόσωμες αγελάδες ντόπιας ράτσας, πρόβατα, κατσίκια, κουνέλια.  Τα φαγητά του, πάντα της εποχής, ένα κι ένα, το ψωμί με ντόπια αλεύρια, παξιμάδια βραβευμένα, πατάτες στο ελαιόλαδο, γαρδουμάκια, κουνουπίδι με ξινόχοντρο, αρνάκι στη λαδόκολα … Κι άμα καμιά φορά στριμωχθεί από τον πολύ κόσμο… τότε απαντά χαγελώντας: “ Eμ κουμπάροι slow food δεν θέλατε; ».

Εστιατόριο Αυλή – Ρέθυμνο

Το εστιατόριο Αυλή βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς Πόλης του Ρεθύμνου και βαστάει τα σκήπτρα της κρητικής γαστρονομίας εδώ και 30 χρόνια. Η ιστορία του ξεκινά το 1987 όταν η Κατερίνα Ξεκάλου, ένα κοριτσόπουλο, γόνος μιας αστικής Ρεθυμνιώτικης οικογένειας, ερωτεύεται έναν Ρεθυμνιώτη αρχιτέκτονα  και ταυτόχρονα ένα ερειπωμένο ακίνητο στο παλιό Ρέθυμνο, όταν η παλιά πόλη ήταν  ακόμα έρημη και ακατοίκητη. Τα καταφέρνει και στα δυό, το μεν αρχιτέκτονα -Κώστα Ηλιάκη- τον παντρεύεται, το δε ακίνητο, ένα τμήμα του,  σ’ ένα χρόνο το μετατρέπει σε εστιατόριο. Έτσι κάπως  ξεκίνησε η Αυλή, που ονομάστηκε έτσι γιατί μια όμορφη αυλή ήταν στην αρχή του, το κατάστημα. Eξαίρετες κρητικές και όχι μόνο γεύσεις, υψηλή αισθητική και στην παραμικρή λεπτομέρεια, μια υποδειγματική αρχιτεκτονική αποκατάσταση των βενετσιάνικων κτισμάτων, σέρβις από ένα νεανικό, ευγενές και πρόσχαρο προσωπικό. Μια ατμόσφαιρα μαγική. Ο κόσμος της Αυλής, ο  κόσμος της Κατερίνας Ξεκάλου.

 

Κάλυμνος

Εστιατόριο Αιγαιοπελαγίτικο – Μασούρι

Που να το πίστευε κανείς ότι σ’ ένα χωριό, το Μασούρι, στην δυτική πλευρά της Καλύμνου, ένα χωριό που δεν θα είχε ζωή αν δεν ήταν το στέκι των αναρριχητών της Καλύμνου,  θα βρισκόταν ένα από τα πιο όμορφα εστιατόρια της Ελλάδας και  αυτό ίσως με την  ομορφότερη θέα.  Όντως η θέα είναι ανεπανάληπτη όταν ο ήλιος βασιλεύει  πίσω από τον αγέρωχο βράχο που βρίσκεται στο απέναντι νησί της Τελένδου. Τα φαγητά του εστιατορίου Αιγαιοπελαγίτικο είναι όλα υψηλού επίπεδο και διακρίνονται  τόσο σε γεύση όσο και σε μέγεθος μερίδας! Το εστιατόριο προσφέρει μεγάλη ποικιλία ολόφρεσκων σπαρταριστών ψαριών και μυρωδάτων από θαλασσινό ιώδιο, θαλασσινών –αν δεν φας στην Κάλυμνο φρέσκο και μεγάλο ψάρι που αλλού θα βρεις;

 

Κως

Ωρομέδων – Ζιά

Στην Ταβέρνα Ωρομέδων στο πανέμορφο χωριό της Ζιάς θα βρει κανείς τις αυθεντικές δωδεκανησιακές γεύσεις και τα ξεχασμένα παραδοσιακά πιάτα της Κω, που σιγοψήνονται στον ξυλόφουρνο και δείχνουν στους επισκέπτες την γαστρονομική ταυτότητα του νησιού. Απολαύσαμε  χοιρινό με πλιγούρι και ρεβίθια,  τρυφερό αρνί στο φούρνο με δεντρολίβανο, χυλοπίτες με μοσχαράκι κοκκινιστό, γεμιστό κατσικάκι με συκώτι και γλυκά μπαχαρικά, τους ρεβυθοκεφτέδες της γιαγιάς και τις τοπικές χορτόπιτες. Εμπνευστής της κουζίνας,  η σύζυγος του Νίκου, Σούλα Παπακωνσταντίνου  με μοναδικά εφόδια, την αγάπη της για τα τοπικά φαγητά, τις νοσταλγικές αναμνήσεις της από τα παιδικά της χρόνια και την πίστη της.  Η αποκοτιά του Νίκου, μετά από μια 14χρονη παραμονή για σπουδές και σχετική εργασία στην Αμερική, να επενδύσει το 1998 σε ένα σχεδόν άσημο τότε χωριό και να φτιάξει μια ταβέρνα, στέφτηκε από μια μεγάλη επιτυχία.

Ταβέρνα ο Αrap – Πλατάνι

H ταβέρνα του Αrap στην “τούρκικη” συνοικία της Κω, γνωστή και ως Πλατάνι ή Κερμεντές,  είναι μια από τις δημοφιλέστερες της Κω για τους σταθερούς και αμετακίνητους “ανατολίτικους μεζέδες” της. Ντολμαδάκια απο λάχανο, αμπελόφυλλο και κολοκυθανθό, πασά μακαρούνα –θέλει ανάλυση, θεϊκό έδεσμα-, μπουρεκάκια, γιαουρτλού, ατζεμ πιλάφ, Άδανα κεμπάπ, mix κεμπαπάκια. Την ταβέρνα του Αrap την επισκέπτομαι εδώ και πολλά χρόνια γιατί δεν μου καλύπτει μόνο τις γαστριμαργικές μου ανησυχίες και ιδιοτροπίες (καυτερά και κρεατικά) αλλά και τις ψυχικές και φιλοσοφικές μου. Μέσα σ’ αυτήν την δίνη του νεωτερισμού και της νεωτερικότητας, η διατήρηση κάποιων σταθερών, είναι ένα βάλσαμο για την ψυχή. Είναι οι λεγόμενες παρηγορητικές και καθησυχαστικές γεύσεις που θρέφουν την ψυχή!

 

Λέσβος

Ερμής – Μυτιλήνη

Στο τέλος της οδού Ερμού βρίσκεται  ένα από τα πιο ιστορικά καφενεία του νησιού.  Το 1997 το καφενείο το παρέλαβε η Κυβέλη από τον πατέρα της, που το είχε νοικιάσει εν τω μεταξύ για λίγο καιρό. Το βρήκε σε κακό χάλι, και το ανακαίνισε όσο πιο πιστά μπορούσε. Το σημερινό “καφεμεζεδοπωλείο Ερμής” προσφέρει όπως πάντα τους πρωινούς καφέδες, έχει όμως εξελιχθεί σ’ένα εξαίρετο μεζεδοπωλείο-εστιατόριο, για μεσημεριανό αλλά και για βραδινό φαγάκι. Οι μεζέδες πολλοί, αλίπαστα, θαλασσινά, μαγειρευτά και οι προτιμήσεις μου τα κολοκυθολούλουδα, το σφουγγάτο και η σπλήνα κρασάτη. Η ατμόσφαιρα του μαγαζιού είναι μοναδική και σε πάει χρόνια πίσω, καθώς η επίπλωση, η διακόσμηση, οι καθρέπτες, τα κάδρα είναι όλα εποχής, και εξαιρετικού πραγματικά γούστου. Δεν είναι τυχαίο ότι το “καφενείο-εστιατόριο” Ερμής είναι ο πρώτος γαστρονομικός σταθμός όσων επισκέπτονται τη Μυτιλήνη. Και η Κυβέλη τους αποζημιώνει με το παραπάνω.

Ταβέρνα ο Αντώνης – Καγιάνι

Bγαίνοντας από την πόλη της Μυτιλήνης με κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο και ακολουθώντας τον ανηφορικό δρόμο προς το Kαγιάνι δίπλα από την εκκλησία των Tαξιαρχών συναντάμε την ταβέρνα του «Aντώνη». Καθώς περνάς το κατώφλι και μπαίνεις μέσα σ’ ένα ταπεινό μακρόστενο κτίριο μένεις έκθαμβος από την θέα της μεγάλης τζαμαρίας –κάτι σαν ξύλινος εξώστης-  που βλέπει κατά τη Μυτιλήνη και τα απέναντι μικρασιατικά παράλια. Το ένα πιάτο είναι καλύτερο από το άλλο. Όσο αξιαγάπητος είναι ο Αντώνης άλλο τόσο λαχταριστά είναι και τα μεζεκλίκια της κυρά Αναστασίας: γαύρος μαρινάτος, σαρδέλες παστές, υπέροχοι γκιουσλεμέδες, τα κεφτεδάκια της που μοσχοβολάνε κύμινο με τις φρέσκες τηγανητές πατάτες, ο μπεκρή μεζές, το ψητό χταπόδι ή το  φρεσκοτηγανισμένο καλαμάρι., η σουπιά, ο μπακαλιάρος και λοιπά ψαρικά και κρεατικά της.  Κι όπως είπαμε:Λέσβος χωρίς τον Αντώνη δεν έχει!

Μπαμπούκος – Μόλυβος

Εκεί στα ψαροκάικα και το πολυφωτογραφημένο λιμάνι του Μόλυβου , με φόντο το Κάστρο, ανάμεσα σ’ άλλες ταβέρνες,   βρίσκεται το ουζάδικο του Μπαμπούκου, το στέκι των καλοφαγάδων. Εδώ θα βρείτε πλήθος ουζομεζέδων (κτένια, φούσκες, λακέρδες), φρέσκα λεσβιακά κρέατα, σπιτικά φαγητά, μακαρονάδες, σούπες, κακαβιά και συνήθως φρέσκα ψάρια και θαλασσινά. Η μεγάλη αξία του μαγαζιού είναι ότι παραμένει ανοικτό μεσημέρι-βράδυ, όλο το χρόνο, και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί τα καλοκαιρινά θέρετρα τον χειμώνα ερημώνουν και πολύ δύσκολα βρίσκεις κάπου να φας. Το καλοκαίρι η ζωή είναι υπαίθριος και τα τραπέζια κάτω από ομπρέλες είναι στρωμένα στην προκυμαία, δίπλα στα καΐκια που φέρνουν τα ψάρια. Τον χειμώνα, στον κλειστό χώρο, καθισμένος στη ζεστασιά βλέπεις στους τοίχους να ζωντανεύει η ιστορία του Μόλυβου μέσα από φωτογραφίες προσώπων και στιγμιότυπων περασμένων χρόνων.

 

Λήμνος

Ταβέρνα Μαντέλλα – Σαρδές

Η γαστρονομική περιπλάνηση της Λήμνου αναγκαστικά περνάει κι από τις Σαρδές, από την ταβέρνα του Μαντέλλα. Κι αυτό γιατί εδώ δεν φας παρά τις λημνιακές γεύσεις όπως τις τρώνε οι ντόπιοι στα σπιτια τους χωρίς φιοριτούρες και τα λοιπά, αλλά με πρώτες  ύλες ανεπανάληπτες.   Κόκορας με φλωμάρια, αγριοκούνελο στιφάδο, κατσικάκι με πατάτες, λαγό κοκκινιστό, αυτούδια με μούστο, παραδοσιακά πιάτα σε χορταστικές μερίδες που σερβίρει ο ιδιοκτήτης, ο Μαντέλλα,  όνομα που το κόλλησε  – έζησε πολλά χρόνια στην Αφρική – από τους συντοπίτες του, που αστειευόμενοι, τον φώναζαν “ο Μαντέλλας”, από το όνομα του γνωστού επαναστάτη Αφρικανού ηγέτη.

Μενέλαος – Διαπόρι

Το Διαπόρι αποτελεί το επίνειο των Τσιμανδρίων και είναι ο ισθμός των 300 μέτρων γης που ενώνει τη χερσόνησο του Φακού με την υπόλοιπη Λήμνο. Εδώ βρίκεται, σε λίγα μέτρα από την παραλία, και το πασίγνωστο ουζερί του Μενέλαου. Αν δοκίμαζε κανείς να το περιγράψει με μια κουβέντα, θα έλεγε: Eλλάδα, δεκαετία του ‘60. Το ουζερί είναι στεγασμένο σ’ ένα χαμηλό και ταπεινό μακρόστενο κτίσμα παράλληλο με την θάλασσα. Η αυλή του ορίζεται από δυό σειρές δέντρων, η πρώτη από ακακίες και οι δεύτερη από μουριές. Μακριά από τις τυπικές ευγένειες η εξυπηρέτησή τους είναι ζεστή και φιλόξενη. Ο Σταύρος κοινωνικότατος μάς περιγράφει τα πιάτα ημέρας: “φασολάκια μαυρομάτικα, σαρδέλες ψητές, φάβα παντρεμμένη, σαγανάκι με το δικό τους μελίχλωρο τυρί, φλωμάρια με τριμμένο τυρί, κολοκυθάκια από το μποστάνι, σουπιές μαγειρευτές και ψαράκι ό,τι μάς φέρνουν οι βάρκες κάθε μέρα”.

Ταβέρνα Φλωμάρι – Γομάτι

Στην Βορειοανατολική πλευρά της Παραλίας Γομάτι – 2χλμ αφού περάσουμε την διασταυρωση προς Αμμοθίνες στην Β. Λήμνο- βρίσκεται το «Φλωμάρι», ένα πανέμορφο ταβέρνακι, στην κορυφή ενός λοφίσκου που αγναντεύει την θάλασσα. Δημιουργός του πριν 3 χρόνια, η ταλαντούχα σεφ τη Μάλαμα Mπανάβου που μαζί με την μάνα της κυρα Φωτεινή μαγειρεύουν εκλεκτά λημνιακά φαγητά, και με τα χαμόγελά τους και την ευγένειά τους συμπληρώνουν το καταπληκτικό σκηνικό με μια ατμόσφαιρα ιδαίτερα ανθρώπινη και φιλική. Τα φαγητά το ένα καλύτερο από το άλλο. Μεταξύ άλλων ο ντάκος με μαρινάτα κολοκυθάκια (ένα ποίημα), άφκος (φάβα ντόπια) με χταπόδι λιαστό, θαλασσινά με φλωμάρια, αυτούδια με μούστο, τυροπτούδια με φρέσκο τυρί και μυρουδικά, πετεινός με φλωμάρια, αγριοκούνελο και ομελέτα με τον σπιτικό χοιρινό καβουρμά της κυρα-Φωτεινής.

 

Μήλος

Ταβέρνα Ω! χαμός – Αδάμας

Στην Παραλία του Παπακινού, στον Αδάμαντα βρίσκεται η πιό fun ταβέρνα της Μήλου, το “Ω! Χαμός”. Το πιο δυνατό σημείο της ταβέρνας είναι το φαγητό. Υπέροχα μαγειρεμένα φαγητά, εξαιρετικές γεύσεις και πολύ χορταστικές μερίδες. Και το κυριότερο βέβαια, ότι τα κρέατα είναι δικά τους και όπως τα τυριά που προέρχονται από τα 300 περίπου αιγοπρόβατα που βόσκουν στην φάρμα τους. Από όλους τους μεζέδες ξεχωρίσαμε, το μανούρι σαγανάκι, το χοιρινό με το πετιμέζι, τα σκοτυροκολόκυθα, τα πιταράκια (πίτες στο τηγάνι με χόρτα του βουνού ή μανούρι), τους ψευτοκεφτέδες, το “σουρτούκικο” (ένα αρνάκι τυλιγμένο στην λαδόκολλα σιγοψημένο για ώρες), κόκκορας με χυλοπίτες, παϊδάκια πεντανίστιμα και για γλυκό μιά αξέχαστη πορτοκαλόπιτα.

Ταβέρνα Αλευρόμυλος – Μήλος

Στο δρόμο για τα Πολλώνια –στα μισά της διαδρομής από τον Αδάμαντα- θα συναντήσεις στο δεξί σου χέρι την ταβέρνα Αλευρόμυλος. Δημιουργός της ο Βασίλης Παπακινός που το 2001 θέλησε στο χώρο που λειτουργούσε ο παππούς του τον τελευταίο αλευρόμηλο της Μήλου, να στήσει το γαστρονομικό του οχυρό και να υπερασπίσει την κυκλαδική και ιδιαίτερα την μηλέικη κουζίνα.  O Βασίλης δεν έχει καμία ανάγκη να κερδίσει τον πελάτη με “εικαστικές παρεμβάσεις”, αλλά καταθέτει στο πιάτο την ουσία και το ήθος της παραδοσιακής κουζίνας.  Θαυμάσαμε κάποιες δημιουργίες του όπως: το κατσίκι στη γάστρα με μηλέικο μπελτέ που το ψήνει στον ξυλόφουρνό του, χοιρινό με μπελτέ και πατάτες κυδωνάτες, ρεβίθια γάστρας αρωματισμένα με φύλλα σκίνου και τέλος  μελωμένα κουπάκια μελιτζάνας γεμιστά με κρέμα φάβας σαντορινιάς, κρίταμο και κάπαρη.

 

Μύκονος

Καφενείο Μπακόγια – Μύκονος

Το μοναδικό καφενείο που άντεξε στη θύελλα του εκμοντερνισμού που σάρωσε τον Γιαλό της Μυκόνου – ίσως γιατί δεν βρίσκεται ακριβώς πάνω στην παραλία, αλλά σε μία υποχώρηση, αλλά και επειδή είναι μικρό – είναι το καφενείο του Μπακόγια. Το μοναδικό αυθεντικό καφενείο της Μυκόνου ανήκει στον Δημήτρη Μπακόγια από τα Τρίκαλα, που έφθασε μετανάστης στο νησί το 1970 για να δουλέψει στα μεταλλεία της Μυκομπάρ. Τέλος της δεκαετίας αναλαμβάνει το καφενείο και επί σαράντα περίπου χρόνια βαστά την τιμή του νησιού… Από το πρωί η Βασιλική η γυναίκα του Δημήτρη, στην κουζίνα, κοντά κι η κόρη της η Ασημίνα, κι η εγγονή της η Βάσω. Το επαναλαμβάνω κουραστικά ότι ο Μπακόγιας είναι η αδυναμία μου. Εδώ θα βρείτε τα αυθεντικά μυκονιάτικα λουκάνικα, τις ομελέτες, τη μόστρα με την κοπανιστή, τη φρέσκια αθερίνα και τα καλαμαράκια εξόχως τηγανισμένα αλλά κυρίως τα μυκονιάτικα χαμόγελα που μοιράζει η οικογένεια και την καλή παρέα πουά κάνουν οι ντόπιοι Μυκονιάτες.

 

Νάξος

Ταβέρνα Ματίνας και Σταύρου – Κόρωνος 

Η Κόρωνος χειμώνα καλοκαίρι έχει μια όαση ζωής, γιατί στην καρδιά του χωριού, μέσα σε ένα παραμυθένιο περιβάλλον, πνιγμένη στα λουλούδια και στο πράσινο και δίπλα στην πέτρινη βρύση, βρίσκεται κρυμμένη η όμορφη ταβέρνα της Ματίνας και του Σταύρου. Ο κυρ-Σταύρος καλλιεργεί στο μποστάνι του τα δικά του τα λαχανικά, έχει τα δικά του ζώα και βεβαίως τυροκομικά, όπως  το ξινότυρο, το αρσενικό, το ανθότυρο και το κρασί από τις τοπικές ποικιλίες ποταμίσι και ροζακό. Τα φαγητά που φτιάχνει η Ματίνα είναι πολλά και λαχταριστά, μαγειρευτά (χοιρινό λεμονάτο, κατσίκι κοκκινιστό, μουσακά, λαδερά, κολοκυθάκια γεμιστά, κλπ) και το βράδυ ψήνουν και στη θράκα. Διάσημες οι τηγανητές πατάτες και υπέροχο το αρνί λεμονάτο με άνηθο. Οι πίτες πεντανόστιμες, οι ντόπιες – οι σεφουκλωτές – με σέσκουλα και μάραθο, και οι κολοκυθόπιτες με κολοκύθια, κρεμμυδάκι και μάραθο (ο μάραθος είναι ποτιστικός στο μποστάνι του κυρ-Σταύρου και βαστά όλο το χρόνο). Βέβαια η θεϊκή γεύση βρίσκεται  στο επιδόρπιο, στο ταψί με το μιλφέιγ-εκδοχή Ματίνας.

Ταβέρνα Χάρης – Εγγαρές

Τα τελευταία χρόνια η φήμη του χωριού Εγγαρές  ένισχύθηκε από την ταβέρνα του Χάρη! Μια οικογενειακή ταβέρνα στην είσοδο του χωριού δίπλα στο σχολείο, που για πολλούς, έχει την καλύτερη παραδοσιακή κουζίνα σε ολόκληρο το νησί. Με δικά τους τα κρεατικά (αρνιά, κατσίκια, μοσχάρια κουνέλια, κοκκόρια) αλλά και τις τριακόσιες κότες που τους προσφέρουν πολλά αυγά η Ευγενία Αρσένη – η σύζυγος του Χάρη – δημιουργεί καταπληκτικά εδέσματα. Το πιο διάσημο είναι η ομελέτα με το λιγότερο δέκα αυγά αλανιάρας κότας, πατάτες ντόπιες και γραβιέρα Νάξου.

Αξιώτισσα – Καστράκι

Aξιώτισσα είναι μια ταβέρνα με άποψη, μιά ιδιαίτερη γαστρονομική εμπειρία στη Νάξου. Πρώτο χαρακτηριστικό της είναι η εμμονή στα ντόπια υλικά όπου αξιοποιώντας το πλούσιο μποστάνι της, χρησιμοποιούνται για τα μαγειρέματα κυρίως δικά της ζαρζαβατικά. Ο κατάλογος εδεσμάτων είναι εντυπωσιακά μεγάλος. Μια λεμονάδα σπιτική με μέλι και λουίζα σε υποδέχεται στην αρχή.  Από τα πρώτα ξεχωρίζουν ο ντάκος με ντόπια ξυνομυζήθρα, τυρόπιτα με σύκα και σπιτικό φύλλο, σύκα ψητά με ξινομυζήθρα και κοπανιστή πάνω σε φριγανισμένο ψωμί, πράσινες τηγανητές ντομάτες, αλλά και τηγανητές μπάμιες και σάλτσα γιαουρτιού, ταμπουλέ με βιολογικό πλιγούρι, κρεμμυδάκι μαϊντανό, κουκουνάρι, ντομάτα, αγγούρι.  Από τα κυρίως, τα ντόπια κρέατα, μοσχάρια, κατσικάκια χοιρινά μαγειρεύονται με όλες τους δυνατούς τρόπους – παραδοσιακούς και πειραγμένους – με τα βοτάνια και κυρίως το δεντρολίβανο και η θρούμπι να αφήνουν το γευστικό τους αποτύπωμα.

 

Πάρος

Καλλιτεχνικό καφενείο – Πρόδρομος

 

Το Καλλιτεχνικό καφενείο μέχρι λίγα χρόνια, δεν προσέφερε παρά καφέδες και κανά ελαφρύ φαγάκι στους οδοιπόρους που αναγκαστικά περνάγαν από μπροστά του, όταν κατέληγαν στον Πρόδρομο μετά την δίωρη διαδρομή τους στην Βυζαντινή οδό. Όπου πριν λίγα χρόνια άλλαξε διεύθυνση και το ανάλαβαν ο Αντώνης και η Μαρία. Προκομένοι και νέοι κι οι δυό τους, δώσαν μιά νέα πνοή στο καφενείο. Μοιράσαν τις δουλειές και το μεταμόρφωσαν μονομιάς. Ο Αντώνης αναλαμβάνει να φέρει από τη θάλασσα τα θαλασσινά (φούσκες, πείνες, αχινοί) καλαμάρια, σουπιές, χταπόδια και η Μαρία μόνη της μαγειρεύει, παίρνει τις παραγγελίες, βγάζει τους λογαριασμούς. Οι μεζέδες πολλοί και ιδιαίτεροι. Ξεχωρίζουν η σουπιά με μάραθο, τα γεμιστά καλαμαράκια, το μαγειρευτό χταπόδι, το σαλατούρι (παριανός μεζές), η τηγανιά, τα συκωτάκια αλλά και η καθημερινή ρεβιθάδα.

Χριστιάνα – Αμπελάς

Από το 1980, ο Χρήστος Τριπολιτσιώτης παράλληλα με το καπετανιλίκι, έφτιαξε το πρώτο ξενοδοχείο στον Αμπελά, πλάιστην πατρική του κατοικία, και στο ίδιο σημείο την ταβέρνα «Χριστιάνα» (σύντμηση του Χρήστος και της γυναίκας του Άννας). Για το ψάρεμα και τις ανάγκες της ταβέρνας φροντίζουν οι δυο γιοί του, ο Βασίλης και ο Μιχάλης και τα καΐκια της οικογένειας. Ο ίδιος έχει ένα σκάφος πλαστικό τον «Χρήστο» 9 μέτρων και πάει καθημερινώς για δίκτυα. Κύριος στόχος του τα μπαρμπουνάκια. Στη Χριστιάνα πάνω στο γιαλό, θαυμάζεις τα φώτα της Νάξου και το φεγγάρι ειδικά όταν ανατέλει γιομάτο από πάνω της, απολαμβάνεις την άψογη περιποίηση και ξέρεις ότι θα φας, νόστιμους μεζέδες, πλήθος μαγειρευτών, την καλύτερη ψαρόσουπα και τα πιο φρέσκα πετρομπάρμπουνα από την πιο νοικοκυρεμένη οικογένεια του νησιού.

Μάριος – Νάουσα

Το εστιατόριο του Μάριου στο λιμανάκι της Νάουσας στην Πάρο,  είναι ένας τόπος προσκυνήματος. Θες η προνομιούχα θέση του στο λιμανάκι με την αχόρταγη θέα στα καΐκια που είναι δεμένα, το ένα πλάι στο άλλο σε απόσταση αναπνοής, θες γιατί εδώ έχουν συμβεί γεγονότα και γεγονότα, – από πάνω έμενε ο καπετάν Λινάρδος, ο θρύλος της Νάουσας, ενώ από το μαγαζί αυτό ξεκίνησε και άπλωσε τα φτέρα της η Αργυρώ Μπαρμπαρήγου – ο χώρος αυτός κουβαλά μια απίστευτη  ενέργεια. Γενναιόδωρος στην ποιότητα των πρώτων υλών ο Μάριος -λαχανικά που καλλιεργεί ο ίδιος στο μποστάνι του, τυροκομικά και κρέατα από τη Νάξο, γλυκά από τη μάνα του-  δημιούργησε από κοινού με τον σεφ Νίκο Γκούμπλια ένα μενού “ελληνικής δημιουργικής κουζίνας” με έθνικ επιρροές. Φυσικά στο λιμανάκι της Νάουσας γίνεται πάντα το αδιαχώρητο, αλλά δεν νοείται εμπειρία Πάρου χωρίς μια βραδιά στον Μάριο.

 

Πάτμος

Ψαροταβέρνα Λάμπη

Η παραλία Λάμπη βρίσκεται στο βορειότερο μέρος της Πάτμου και απέχει 9,5 χιλιόμετρα από το κέντρο του νησιού. Ο δρόμος είναι πολύ καλός και σε ένα τετάρτο περίπου από τη Σκάλα φθάνει κανείς σ’ έναν κλειστό κόλπο και σε μιά παραλία που είναι πασίγνωστη για τα πανέμορφα και πολύχρωμα βότσαλα με σχήματα που παραπέμπουν σε πίνακες των εξπρεσιονιστών των αρχών του 20ου αιώνα. Στον απόμερο αυτό τόπο βρίσκεται η ταβέρνα της Λάμπης.  Απόλυτη ηρεμία, ο περίγυρος αλώβητος από οικοδομική δραστηριότητα,  μποστάνια, ένα εμβληματικό κτιστό τραπέζι πάνω στην ακρογιαλιά. Το μενού πολύ πιό πλούσιο, εκτός από τις σαλάτες με βραστά λαχανικά από το δικό τους μποστάνι και τα σχετικά πρώτα, υπήρχαν αστακοί και ψάρια. Σπεσιαλιτέ του καταστήματος το σαγανάκι φλαμπέ με βερμούτ που το προετοιμάζει προσωπικά η κυρά Καίτη.

Μπαλκόνι – Χώρα

Το καφέ-εστιατόριο Μπαλκόνι βρίσκεται στην είσοδο της Χώρας της Πάτμου, λίγα μέτρα μετά την πιάτσα των ταξί, εκεί που αρχίζει η ανηφόρα για να εισχωρήσει κανείς στον ιστορικό οικισμό. Κάτω από τη σκιά του επιβλητικού Καστρομονάστηρου του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου, στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό κτίριο του 1795, που από τις αρχές του 20ου αιώνα φιλοξενούσε το ιστορικό καφενείο της χώρας. Το Μπαλκόνι αποτελεί σημείο αναφοράς για την Πάτμο γιατί είναι πραγματικά μια ανεπανάληπτη εμπειρία για τους επισκέπτες της Πάτμου. Η κουζίνα του έντιμη, η κλασσική ελληνική, με σπουδαίο μουσακά, γίγαντες, κολοκυθοκεφτέδες, φάβα, ντόπιο κατσικάκι κοκκινιστό και λεμονάτο, κάποιες σαλάτες της εποχής, όπως μιά με σπανάκι, μάραθο, κρεμμυδάκι και φέτα που είναι πραγματικά εξαίρετη. Αν χρειαστεί κάτι πιό εντυπωσιακό (αστακούς-ψάρια) για πελάτες που το έχουν ζητήσει εκ των προτέρων ο Jimmy δεν θα κολώσει.

 

Ρόδος

Μαυρίκος – Λίνδος

Η ταβέρνα του Μαυρίκου, στην Λίνδο της Ρόδου, είναι ίσως η πρώτη ταβέρνα της Ελλάδας που εδώ και πάνω από μισό αιώνα ξεχώρισε για την γαστρονομική της άποψη – “αναδεικνύουμε την τοπική μας κουζίνα”. Και φυσικά η επιλογή αυτή επιβραβεύτηκε όχι μόνο από το κοινό της, αλλά και από τα δεκάδες βραβεία που έλαβε και τις αντίστοιχες δοξαστικές κριτικές  στα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου. Στο μενού του Μαυρίκου εκτός κάποιων συμβατικών αλλά εκλεκτών εδεσμάτων (τσιπούρες, ξιφίες, σολωμούς, μαγιάτικα, αστακοί από την θάλασσα και μπον φιλέ, σπαλομπριζόλες από τα κρεατικά) ξεχωρίζουν τα ελληνικά και ροδίτικα φαγητά (με τις ανάλογες ιταλικές πινελιές!) μεταξύ των οποίων ρεβυθοπουρές με χυμό πορτοκαλιού και σκόρδο, γίγαντες με χαρουπόμελο, μανούρι σωτέ με βασιλικό και κουκουνάρι, σουπιά με το μελάνι της και γλυκό κρασί, ριζότο με μελάνι σουπιάς κλπ.

Το λημέρι του ληστή – Προφύλια

Η Προφύλια είναι ένα ημιορεινό χωριουδάκι στην πευκόφυτη νότια πλευρά της Ρόδου, χτισμένο στην πλαγιά του όρους Γέρακα σε υψόμετρο 382 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Το λημέρι του ληστή βρίσκεται πάνω στη δημοσιά, δίπλα σε παλιό εξωκλήσι του 16ου αιώνα και κάτω από ένα γιγαντιαίο φίκο, που χαρίζει την παχειά σκιά του τα ζεστά καλοκαίρια. Πολλά από τα φαγητά του είναι μαγειρευτά και οι συνταγές ντόπιες.  Ανθοί γεμιστοί με ανθότυρο, πιταρούδια, φύλλα (ντολμάδες),  κόκορας μεθυσμένος με χυλοπίτες, κατσικάκι κοκκινιστό (του γάμου το λέει), χοιρινό κότσι στη γάστρα, αρνάκι κλέφτικο στο φούρνο και φυσική η λακάνη (κατσικάκι με πληγούρι). Όλα τα προϊόντα είναι ντόπια, οι μερίδες πληθωρικότατες κι ο Σάββας με την Κωνσταντίνα περιποιούνται προσωπικά τους επισκέπτες τους, χειμώνα καλοκαίρι.

 

Σαντορίνη

Η ταβέρνα της Ρόζας – Βούρβουλος

Στο ταπεινό χωριό του Boυρβούλου βρίσκεται μια από την πιό γνωστές – για τους “ψαγμένους” και τους ντόπιους – ταβέρνες της Σαντορίνης. Στην ταβέρνα της Ρόζας κρύβονται οι θησαυροί της Σαντορίνης. Κατ’ αρχήν η κυρά Ρόζα στην κουζίνα και η κόρη της Μάρω στο σερβίρισμα έχουν τα πιο ζεστά χαμόγελα του νησιού και αξίζει και μόνο γι αυτό το λόγο να πας στον Βουρβούλο. Κατά δεύτερο λόγο ότι φας είναι της παραγωγής τους. Ο κυρ-Αντώνης Δαμίγος ο άντρας της Ρόζας, έχει μποστάνι, όπου καλλιεργεί τοματάκια, μελιτσάνες, φάβα, κατσούνια ενώ παράλληλα φτιάχνει το χλωρό, το ντόπιο τυρί και κρασί. Δεν φτάνουν αυτά αλλά είναι και ψαράς και κυνηγός. Αποτέλεσμα η ταβέρνα της Ρόζας να έχει του πουλιού το γάλα. Ξεκινώντας από τα κλασικά του νησιού, όπως τοματοκεφτέδες, φάβα, σαλάτα Σαντορινιά με καππαρόκουμπα (ξερή κάππαρη), μουσακά με λευκή μελιτζάνα,  σκορδομακάρονα, στα σμυρνέικα σουτζουκάκια στο φούρνο και στα λαδερά της ημέρας. Το βαρύ πυροβολικό της Ρόζας είναι το κουνέλι στιφάδο ή κρασάτο, το αγριογούρουνο σαλμί και οι τσίχλες με πιλάφι ενώ δεν λείπουν και της ώρας σε κρεατικά και ψάρια.

Το κρινάκι – Φοινικιά

Στο κρινάκι της Φοινικιάς, μακριά από την πολυκοσμία, θα δοκιμάσει κανείς τα γνήσια κριθαροκουλούρα Σαντορίνης μαζί με ντοματάκια και κάππαρη. Ένα από τα πιο γνωστά πιάτα είναι οι «χοιροβοσκοί», χόρτα μαζεμένα από το νησί ενώ  από τα πιο νόστιμα είναι οι λευκές μελιτζάνες Σαντορίνης με χλωρό και ντομάτα, το πιατάκι με την ντόπια κάππαρη, καπαρόφυλλα και λιαστές ντομάτες,  οι Σαντορινιοί  ντοματοκεφτέδες, τα μυρωδάτα κεφτεδάκια με δύοσμο. Παράλληλα, στην ψησταριά με κάρβουνο που διαθέτει, φτιάχνει  αρνάκι σούβλας, κοκορέτσι, εξοχικό, κοντοσούβλι, και ντόπια λουκάνικα. Το χειμώνα  βρίσκει κανείς αγρια σπαράγγια και μανιτάρια.  Ωραία και η συλλογή των ελληνικών τυριών του και των σαντορινιών κρασιών.

 

Σίφνος

Ταβέρνα το Στέκι – Πλατύς Γυαλός

Στην υπέροχη παραλία του Πλατύ Γιαλού της Σίφνου ανάμεσα στα αρμυρίκια  βρίσκεται η οικογενειακή ταβέρνα “Το Στέκι”.Εκεί δίπλα στη θάλασσα μπορεί κανείς να απολαύσει το μπάνιο του με μια κρύα μπύρα και τους παραδοσιακούς σιφνέικους μεζέδες, όπως τους περίφημους ρεβυθοκεφτέδες που φτάχνει ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας Αντώνης Βενάκης, το καθαρά παραδοσιακό μαστέλο (κατσικάκι που μεγαλώνει με νερό θάλασσας) και την καπαροσαλάτα, σαλάτα από κάπαρη και κρεμμύδι (ένα ποίημα). Νόστιμα μαγειρευτά και ψητά φαγητά, φρέσκα ψάρια όλα φτιαγμένα με μεράκι και τα δικά μας αγνά υλικά. Μιά αυθεντική παραδοσιακή σιφνέικη κουζίνα, και σερβίρισμα από την πανέμορφη κόρη του κυρ-Αντωνη!

Ταβέρνα Τσικάλι – Βαθύ

Η οικογενειακή ταβέρνα το «Τσικάλι» λειτουργεί από το 1983 στο Βαθύ της Σίφνου πάνε τώρα 35 χρόνια.  Ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε δρόμος στο Βαθύ και οι οι επισκέπτες του ερχόντουσαν με λάντζες είτε από τις Καμάρες είτε από τον Πλατύ Γιαλό. Η ταβέρνα είναι κτισμένη πάνω στην αμμουδιά, δυό βήματα από το γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Ταξιαρχών. Οι επισκέπτες εδώ,  θα γευτούν το υπέροχο κατσικάκι κατσαρόλας με κρασί σιφνέϊκο και άνηθο, το ριγανάτο κουνέλι, το γεμιστό χοιρινό φούρνου με τυρί, ντομάτα και πιπεριά και τους παραδοσιακούς ρεβυθοκεφτέδες, τυροκεφτέδες (από ντόπιο τυροβόλι), καπαροσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα, ρεβιδάθα ξυλόφουρνου.

 

Σκύρος

Μπάρμπα Γιάννης και Μαρίτσα

Το οινομαγειρείο-καφενείο «Μπάρμπα Γιάννης και Μαρίτσα» θα το βρεις στη μέση του κεντρικού πεζόδρομου της Χώρας της Σκύρου. Στην κουζίνα του μαγειρεύει εδώ και χρόνια η κόρη του Μπάρμπα Γιάννη και της Μαρίτσας, η Άννα, με ζαρζαβατικά από μποστάνια σκυριανά και με κρέατα ντόπια. Είναι διάσημη για τα νόστιμα φαγητά της και την καταπληκτική στραπατσάδα της με αυγά από τις κοτούλες τους, αλλά και τα περίφημα τεροπτάρια (τραχανοπιτάκια γεμιστά με ρύζι, ντόπιο τραχανά και μυζήθρα), τη σκυριανή λαδόπιτά της (σπεσιαλιτέ της Σκύρου) φτιαγμένη από αφράτο ζυμάρι και σερβιρισμένη με σκυριανό τυρί. Φημίζεται επίσης και για τα λιμπιστικά κεφτεδάκια της με τον άφθονο δυόσμο και το χοντρομμένο κρεμμύδι. Η κυρά Αννα σε εκπλήσσει συνεχώς, τόσο με τους τραγανούς κολοκυθοκεφτέδες, με την γευστικότατη ομελέτα με τις ντόπιες πατάτες, την τηγανιά, το τηγανόψωμο, όσο και με την ντόπια φάβα, τον ντάκο και τις γαρίδες σαγανάκι.

Ταβέρνα Άγιος Πέτρος – Σκύρος

Το μεγαλύτερο όμως προτέρημα της ταβέρνας Άγιος Πέτρος είναι η μεγάλη ποικιλία φαγητών, ψητών και μαγειρευτών, που φτιάχνονται χρησιμοποιώντας πάντα,  τα φρέσκα και αγνά υλικά παραγωγής  του αγροκτήματος. Και τι δεν παράγει το αγρόκτημα: κρέατα (αρνί, κατσίκι, μοσχάρι, χοιρινό), λαχανικά εποχής από το μποστάνι και τυριά (γραβιέρα, μυζήθρα, φέτα, ξυνοτύρι). Την ψησταριά ψήνονται αρνάκια, κατσικάκια και “ισκάρια” (ζώα που τα  ευνουχίζουν για να φαγωθούν σε δυό χρόνια και είναι νοστιμότατα), συκωταριές και παϊδάκια. Στην κουζίνα πρωταγωνιστούν τα μαγειρευτά   όπως το κατσικάκι στη λαδόκολλα, το λεμονάτο κατσικάκι, η κοκκορομακαρονάδα, η τοπική  φάβα ‘‘παντρεμένη’’ με μάραθο, τα γαλέντερα ομελέττα και βέβαια λαδόπιτα που γίνεται εκείνη την ώρα στο τηγάνι συνοδευμένη με τα τοπικά τυριά  όπως το ξυνοτύρι ή την παλαιωμένη πυθαρίσια  γραβιέρα Σκύρου.

 

Σύρος

Αλλού Γυαλού

Το Κίνι είναι ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό πεντακοσίων κατοίκων, στη δυτική πλευρά του νησιού, ένα δεκάλεπτο περίπου δρόμος από την Ερμούπολη. Στη θέση που πριν χρόνια υπήρχε πάνω στον γιαλό ένα μικρό παραδοσιακό οίκημα που στέγαζε ένα καφενεδάκι και μέχρι πριν δέκα χρόνια μια άχρωμη ταβέρνα, στεγάστηκαν τα όνειρα του Γιάννη Λιέα και της Λίνας Φουρνιστάκη, που δημιούργησαν το Αλλού Γυαλού. Στο Αλλού Γυαλού θα βρει κανείς φρέσκα ψάρια και θαλασσινά –το λιμάνι με τις ψαρόβαρκες απέχει 200 μέτρα- αλλά και μαγειρευτά, του “φούρνου και του καζανιού” όπως τα περιγράφει, μια σειρά από ζυμαρικά, και τέλος κρέατα  της ώρας.  Η κουζίνα τους χρόνο με χρόνο  κινείται από τον χώρο της παραδοσιακής προς τον χώρο της δημιουργικής, τόσο στο περιεχόμενο όσο και στην παρουσίαση, στηριγμένη πάντα σε φρέσκα  ντόπια υλικά.

Ταβέρνα Γιωσηφάκι – Βάρη

 

Η Βάρη είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Σύρου και βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού απέχοντας 9 χιλιόμετρα από την Ερμούπολη.Πάνω σ’ αυτήν την αμμώδη παραλία, το 1958 κτίστηκε το πρώτο καφενείο, το Γιωσηφάκι κι έτσι προέκυψαν αυτά τα υπέροχα κτίσματα όπου η θάλασσα σκάει στα πόδια τους και εμείς τώρα 60 χρόνια μετά απολαμβάνουμε το πλατσούρισμα του κύματος δίπλα μας.  Νέο παιδί ο Ραφαήλ, γέννημα και θρέμμα Συριανός, δούλεψε 18 χρόνια καφετζής και μαζί με τη κοπέλα του την Λιλή, Αθηναία που τον ερωτεύτηκε για τον χαρακτήρα του και τα μαγειρέματά του, πήραν την απόφαση από εργαζόμενοι να γίνουν επιχειρηματίες.  Δοκιμάσαμε τα φαγητά τους. Η σχάρα δυνατή στα ψάρια. Από τα μαγειρευτά το χοιρινό με λάχανο και το λεμονάτο συριανό λουκάνικο με πατάτες ήταν εξαιρετικά. Το ίδιο και το σαγανάκι Σαν Μιχάλη, η Συριανή σαλάτα (ντοματίνια, κρίθινο παξιμάδι, τυρί του πανακιού, κάπαρη, λούζα) η τηγανητή αθερίνα με κρεμμυδάκι και η μπουγιαμπέσα.

Ηλιοβασίλεμα – Γαλησσάς

Στον πολυτραγουδισμένο από τον Μάρκο Βαμβακάρη Γαλησσά  – το παραθαλάσσιο χωριό και ένα από τα πλέον τουριστικά της Σύρου- έχει από το1992 έχει στήσει το καλοκαιρινό του στέκι ο Κώστας Μπουγιούρης.  Μάγειρας ευρηματικός και καινοτόμος, έχοντας δουλέψει σε σπουδαία εστιατόρια σ’ Ελλάδα και στο εξωτερικό, καταθέτει το απάβγασμα των εμπειριών  στο Ηλιοβασίλεμα. Παρ’ όλες τις  διεθνείς παραστάσεις του και την ενημέρωση για τις σύγχρονες γαστρονομικές τάσεις, το μεράκι του είναι να παλεύει με τα τοπικά υλικά, να τα εξαντλεί και να τα παρουσιάζει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο. Κορυφαίο πιάτο του θεώρησα την al dente βρασμένη αρμύρα -με μια τραγανή γεύση-  με τα ολόφρεσκα αυγά αχινού, το λαδολέμονο και θαλασσινή αφρίνα! Ένα πιάτο εξαιρετικό, ένα πάντρεμα θεϊκό και τόσο απλό.

 

Τήνος

Μαραθιά – Άγιος Φωκάς

Στην μαγευτική  παραλία του Αγίου Φωκά -τρία λεπτά από την πόλη-  μες την πλατιά αμμουδιά, ανάμεσα στα αλμυρίκια με τους ασβεστωμένους κορμούς βρίσκεται η Μαραθιά, ένα από τα περιζήτητα στέκια της Τήνου. Η κουζίνα της Μαραθιάς μέσα σε λίγα χρόνια έγινε από τις καλύτερες του νησιού. Γνωστή κυρίως για τα ψάρια που μαγειρεύονται στις πιο ωραίες εκδοχές. Σκορπίνα στη γάστρα με φρέσκια τηνιακή ντομάτα και δυόσμο, γιουβέτσι με αστακό, ροφός στο φούρνο με μπάμιες, σφυρίδα στη γάστρα με δεντρολίβανο και λευκό κρασί. Δεν λείπουν και τα ντόπια προϊόντα όπως οι αγκινάρες, τα ντοματάκια, οι λούζες και τα τυράκια σε όμορφους συνδυασμούς ή οι δροσιστικές σαλάτες και τα εκλεκτά κρασιά. Ο Μαρίνος Σουλτάνης σε σκλαβώνει με την ευγένειά του, την πραότητα του και την καθαρή του σκέψη. Ένας επαγγελματίας που νοιάζεται πολύ να ενημερωθεί, να δοκιμάσει και να πειραματιστεί.

Ταβέρνα Δροσιά – Κτικάδο

Ας ξεκινήσουμε χωρίς πολλές περιστροφές. Η ταβέρνα Δροσιά είναι μια από τις καλύτερες ταβέρνες που έχω γνωρίσει στο Αιγαίο. Η αισθητική του μαγαζιού υψήλου επιπέδου, ένα αυθεντικό λαϊκό γούστο. Χρώματα του Αιγαίου, όμορφα ταβάνια, δάπεδα πλακόστρωτα με περιγράμματα ασβέστη, λουλουδάκια πάνω σε χαριτωμένα τραπεζομάντηλα. Κι από εκεί βγαίνεις στην αυλή και αντικρίζεις μιά ευρύχωρη ταράτσα, σε μια όαση πράσινου, που αγναντεύει το Αιγαίο και στο βάθος τη Σύρο. Το φαγητό από την πάντα γελαστή κυρά Ειρήνη και τον άντρα της κυρ-Βασίλη. Οι μερίδες πλούσιες που στηρίζονται στα τοπικά υλικά και τις ντόπιες συνταγές.  Βάση τους οι αγκινάρες σε τουρσί, σε πίτες, είτε αλά πολίτα αλλά και σε ομελέτα. Τηνιακό κατσικάκι, πιτσούνια και ένας εξαίρετος μπακαλιάρος σκορδαλιά. Κεφτεδάκια με έντονη τη γεύση του διόσμου, σαλάτες με γλυκά ντόπια ντοματάκια και κάπαρη. Κουζίνα και τηγάνι για φίλημα.

Ταβέρνα Ντίνος – Όρμος Γιαννάκη

Η παραδοσιακή ταβέρνα Ντίνος, βρίσκεται στη νότια πλευρά του νησιού κάτω από το μαγευτικό χωριό της Καρδιανής, στον όρμο Γιαννάκη. Κουρνιασμένη πάνω στα βράχια, είκοσι μέτρα από από τη στάθμη του γιαλού, με αμφιθεατρική θέα μέχρι τη Σύρο, είναι το ιδανικό στέκι για να απολαύσει κανείς τα εκπληκτικά ηλιοβασιλέματα. Από και εκεί και πέρα θα βρει κανείς πολλούς μεζέδες, άλλους απλούς όπως οι αγκινάρες πολλαπλώς παρουσιασμένες –καταναλώνονται 3.000 κομμάτια κάθε χρόνο-, ντοματοκεφτέδες, ρεγγοσαλάτες αλλά και πιο σοφιστικέ μεζέδες, όπως το καραμελώμενο χταπόδι με μαυρομάτικα φασόλια, την λακέρδα με πουρέ φακής, την σαντορινιά φάβα με γάβρο μαρινάτο, ρεβίθια φρικασέ αλλά και την κλασσική πια γαριδομακαρονάδα του.

 

Σχοινούσα

Η ταβέρνα της Ποθητής

Στη Χώρα της Σχοινούσας βρίσκεται η ταβέρνα της «κυρά-Ποθητής». Η κυρά Ποθητή δημιούργησε το πρώτο εστιατόριο της οικογένειας, το 1992 πριν 25 χρόνια. Τα τελευταία χρόνια η Φιλίτσα – νύφη της κυρά Ποθητής – μαγειρεύει το καλοκαίρι στη Σχοινούσα, πιάτα που δεν βρίσκεις εύκολα στις Κυκλάδες – ακόμα και στα γκουρμεδιάρικα εστιατόρια! Η κυρά Ποθητή ασχολείται με τα γλυκά, την ψημένη ρακή, τα τυράκια, ενώ η Φιλιώ σερβίρει τάρτα από σχοινουσιώτικη φάβα, καραμελωμένο χταπόδι με ντόπια φάβα, τυροκουλούρα με ντόπια τυριά έως και ταρτάρ ντόπιου μοσχαριού ή ψαριού! Όχι παίζουμε!

 

Φολέγανδρος

Μεζεδοπαντοπωλείο η Ειρήνη – Άνω Μεριά

Η κυρά Ειρήνη όλη μέρα στο πόδι μαγειρεύει τα μεσημέρια και εξυπηρετεί το χειμώνα όσους δεν είναι οικογενειάρχες. Σπεσιαλιτέ της το κλασικό πιάτο της Φολεγάνδρου, τα ματσάτα. Καθε μέρα φτιάχνει φρέσκα ματσάτα, τα ζυμώνει και τα μαγειρεύει με κυνήγι, κόκορα, κουνέλι, κατσίκι ή χοίρο.  Επίση αξίζει να δοκιμαστούν τα γεμιστά μελωμένα κρεμμύδια, ο πατσάς (όχι ο Θεσσαλονικιός  πατσάς ποδαράκια, αλλά κάτι σαν μαγειρίτσα χωρίς ρύζι),τα  διάφορα πιτάκια και στο τέλος το γιαούρτι με το γλυκό τριαντάφυλλο που είναι  ένα ποίημα. Ίσως εδώ θα βρούμε το πιο αυθεντικό φαγητό της Φολεγάνδρου στο πιο αυθεντικό περιβάλλον.