H Πάρος είναι γνωστή σε μας τους Αθηναίους – αλλά και σ’ όλους τους Έλληνες και τους αλλοδαπούς επισκέπτες- ως ένας τουριστικός προορισμός με καταπληκτικές θάλασσες, όμορφα χωριά και φυσικά με έντονη διασκέδαση. Λίγη γνώση έχουν όμως οι επισκέπτες της, για τον παραγωγικό της πρωτογενή τομέα και την γαστρονομία της. Εκτεταμένοι αμπελώνες δημιουργούν ΠΟΠ εντυπωσιακά κρασιά, σημαντική κτηνοτροφία τροφοδοτεί το τυροκομείο του Συνεταιρισμού Πάρου που παράγει σπουδαία τυριά , φούρνοι-ζαχαροπλάστες φτιάχνουν  εξαίρετα ψωμιά, αρτοσκευάσματα και γλυκά, μελισσοκόμοι παράγουν ξεχωριστά μέλια και άλλοι παραγωγοί δημιουργούν τοπικά λάδια, μαρμελάδες και βότανα αξιοποιώντας τοπικές καλλιέργειες, ενώ  άλλοι καλλιεργητές παράγουν νωπά φρούτα και ζαρζαβατικά (συμβατικά και βιολογικά) με πρωταγωνιστή τον Αρσένη Λουκή.

Όλα αυτά τα χαρήκαμε στην λεπτομερέστατη παρουσίαση για το Ελληνικό Πρωινό της Πάρου στην HORECA 2018 από την Μαρίνα Βασιλειάδη Γιαννακού, που με ιδιαίτερη γραφυρότητα παρουσίασε τα καλούδια του νησιού. Την προετοιμασία και το στήσιμο του Παριανού Ελληνικού Πρωινού στην έκθεση έκανε με τόση αυταπάρνηση -όπως και το καλοκαίρι στην Πάρο – η Άννα Πολυκανδριώτη με την ομάδα της και όλα αυτά με την ευγενή προσφορά προϊόντων απ’ όλους τους παραγωγούς του νησιού.

Ο Συνεταιρισμός Πάρου, με την νέα γενιά τυροκόμων του, μας παρουσίασε την γκάμα των τυριών του (γραβιέρες, κρασοτύρια, λαδοτύρια, κεφαλοτύρια κλπ).

Φούρνοι και ιδιώτες μας παρουσίασαν τις πίτες, τα τυρόψωμα και τα λιόψωμα του νησιού.

Δεν έλειψαν τα μυζηθροπιτάκια -το χαρακτηριστικό έδεσμα της Πάρου- που συνηθίζονται σ΄όλες τις Κυκλάδες με άλλες ονομασίες, όπως τσιμπητά, μελιτίνια κλπ, με το όμορφο σχήμα του ανθού από ζύμη και την μυζήθρα με το μέλι ως περιεχόμενο.

Το σχήμα τους είναι πανέμορφο και ίσως είναι το πλέον ιδιαίτερο έδεσμα του νησιού!

Χαρήκαμε τα παστέλια, τα κουλουράκια, τους ζαχαρομπακλαβάδες, τις μελένιες, τα σαραγλιά.

Υ.Γ Επειδή έχω σχέσεις με την Πάρο πάνω από 40 χρόνια, θέλω να βγάλω και τον καημό μου, και να βγάλω την αλήθεια μου. Γιατί “πατριωτικόν είναι το αληθές”!

Σπάνια νησί με τόσο παραγωγικό πλούτο έχει επιδείξει τόση αδιαφορία για την ανάπτυξη της γαστρονομίας του. Και ενώ φυσικά υπάρχουν οι επαγγελματίες που σε επίπεδο ατομικό (παραγωγοί, εστιατόρια, ταβέρνες) κάνουν ότι μπορούν για να ανεβάσουν το επίπεδό τους και να προσφέρουν ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, η Πάρος είναι ουραγός στο παιγνίδι που παίζεται στην γαστρονομία των Κυκλάδων, όπου πρωταγωνιστούν συλλογικότητες όπως τα Tinos Food paths στην Τήνο, τα delicious Milos a trip to taste από την Μήλο, τα  Syros Greating στην Σύρο και τόσες ακόμη πρωτοβουλιές, το έτος Γαστρονομίας στη Σαντορίνη, η ομάδα του Ρουσουνέλου με τη λέσχη Γαστρονομίας στην Μύκονο, ακόμα και από νησάκια όπως η Αμοργός, η Σίφνος, η Άνδρος που παίρνουν πρωτοβουλίες αξιέπαινες προκειμένου να κάνουν δημοφιλή την γαστρονομία τους. Ας μελετήσουμε τα παραδείγματα αυτά κι ας πορευτούμε.

Και από την άλλη, όταν βλέπει κανείς τις αντιπροσωπείες των νησιών που ήλθαν να υποστηρίξουν το Ελληνικό τους Πρωινό να περιλαμβάνουν εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης (μέχρι και δημάρχους), εκπροσώπους πολιτιστικών επιτροπών ή συλλόγων, εκπροσώπους των Ξενοδοχειακών Ενώσεων και των Εμπορικών Συλλόγων και απ’ την άλλη αναλογιστεί ποιοί τίμησαν το Ελληνικό Πρωινό της Πάρου στην Έκθεση, λογικό είναι να βγάλει τα συμπεράσματά του (παρευρέθησαν, προς τιμή τους, μόνο ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Κυκλάδων Γιάννης Ρούσσος και ο διευθυντής της Aegean Cuisine  Aλέξης Τσιάντης). 

Η Πάρος (θεσμοί – επαγγελματιές -κοινωνία των πολιτών) πρέπει να αντιληφθούν τη σημασία της Γαστρονομίας (με την ευρεία έννοια μιας αλυσσίδας: Τόπος-Τοπίο-Πρωτογενής τομέας-Μεταποίηση-Γαστρονομία-Τουρισμός) και να την δουν ως έναν παράγοντα διαμόρφωσης της πολιτιστικής και τουριστικής τους ταυτότητας, αλλά και ως έναν σημαντικό συντελεστή οικονομικής ανάπτυξης. Υπάρχει ακόμα χρόνος, αρκεί να υπάρξει η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας.