Ένα τριήμερο στην Άρτα. Ή πώς ο έρωτας του 24ωρου γίνεται αγάπη του τριημέρου.

Για να εξερευνήσεις έναν τόπο, δεν αρκεί να έχεις προετοιμαστεί και να είσαι διαβασμένος. Αν δεν έχεις τον κατάλληλο οδηγό-ανιχνευτή τότε θα περιορισθείς στα στερεότυπα και στα τετριμμένα. Στην Άρτα έχω οδηγό τον φίλο Στάθη Μπαρτζώκα, ψυχίατρο Αρτινό που κατοικεί στην Αθήνα, αλλά το μυαλό του βρίσκεται στην πατρίδα του και που κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να την προβάλει και να την αναδείξει.

 

Με έδρα το Ξενοδοχείο Βυζαντινό – το κόσμημα της Άρτας -, δεν χάσαμε τον καιρό μας και ξεκινήσαμε τις εκδρομές. Και τι δεν είδαμε το τριήμερο αυτό – το υλικό αυτό θάρθει οργανωμένο και αναλυτικά παρουσιασμένο σε λίγες μέρες, αλλά είπαμε να σας δώσουμε νωρίτερα μια μυρωδιά.

 

 

Γνωρίσαμε τους τρεις μεγαλύτερους παραγωγούς της Άρτας που είναι και οι μεγαλύτεροι στο είδος τους στην Ελλάδα.

 

Το τυροκομείο Ήπειρος που είναι ο πρωταθλήτης στην φέτα.

 

Το εκτροφείο χελιών Γείτονα στo Ψαθοτόπι, στον Αμβρακικό.

 

Το εκτροφείο οξύρρυγχου Thesauri της οικογένειας Παπαγιάννη όπου παράγεται το ελληνικό χαβιάρι. Μάλιστα! Η Ελλάδα παράγει χαβιάρι που εξάγεται όλο στο εξωτερικό!

Για φαγητό ταξιδέψαμε στα βορεινότερα και στα νοτιότερα μέρη του νομού.

 

Στον Νοτιά, στην Κορωνησία, δοκίμασαμε τα ψαρικά και τα θαλασσινά της Γεωργίας Πατέντα, της ψαροταβέρνας «Μυρταριά» της καλύτερης του Αμβρακικού και ίσως της Ηπείρου.

 

Στον Βοριά φτάσαμε μεχρι τον Βαθύκαμπο και το Κρυονέρι όπου ανακαλύψαμε το οινοποιείο-φάρμα-ταβέρνα Ζεύκι του Κώστα Βασιλείου, ενός δασκάλου μαθηματικού που έφτιαξε εκεί έναν μικρό παράδεισο.

 

Στην πόλη της Άρτας, εκτός των μοναδικών βυζαντινών εκκλησιών και του αρχαιολογικού μουσείου όπου περάσαμε μεγάλο μέρος του χρόνου μας, ανακαλύψαμε κι ένα μικρό μπακάλικο της οικογενείας Μπαρμπούτη, που έχει διάρκεια ζωής πάνω από αιώνα.

 

Ταξιδέψαμε, γνωρίσαμε ζεστούς ανθρώπους, δοκιμάσαμε ντόπια φαγάκια, διασκεδάσαμε και θα επανέλθουμε δριμύτεροι με αναλυτικότερες περιγραφές.