Ο γαύρος αφθονεί στις ελληνικές θάλασσες και αποτελεί το 1/10 του συνόλου των ετησίων ψαρεμάτων των Αιγαίου (έρχεται δεύτερος μετά την σαρδέλα). Ψαρεύεται από τα τέλη Αυγούστου, όταν δουλεύουν οι τράτες και τα γρι-γρί κι ήταν ανέκαθεν το φαγητό της φτωχολογιάς γιατί η τιμή του ήταν πολύ χαμηλή.

Λόγω λαϊκότητας και θαλάσσιας προέλευσης οι οπαδοί της θρυλικής ομάδας του Πειραία, του Ολυμπιακού, ονόμαστηκαν από τους αστούς και καθωσπρέπει Αθηναίους, οπαδούς του Παναθηναϊκού, γαύροι. Από τότε η αξία του ψαριού ανέβηκε στην εκτίμηση της κοινωνίας, ο γαύρος δοξάστηκε άλλαξε διάσταση, οι δε Ολυμπιακοί περηφανεύονται για την γαυροσύνη τους.

Επιστρέφοντας στο γαστρονομικό κομμάτι του άρθρου, να αναφέρουμε ότι ο γαύρος έχει γίνει ο περιζήτητος μεζές του Αιγαίου γιατί το κρέας του είναι πολύ νόστιμο.

Χαρακτηριστικά του γαύρου είναι τα χρώματά του (ράχη πρασινογαλάζια και κοιλιά ασημίζουσα).

Ο πλέον γνωστός τρόπος παρασκευής του είναι το μαρινάρισμα σε λάδι, ξύδι, ψιλοκομμένο σκόρδο, κόκκινο πιπέρι και σερβίρισμα με ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Τρώγεται και τηγανητός ραντισμένος με σταγόνες λεμονιού, ενώ στο Βόλο προσφέρεται ως τσιπουρομεζές βουτηγμένος σε ξύδι, εκδοχή αποθεωτική!