Τα πρώτα του γενέθλια γιόρτασε το greekgastronomyguide.gr, ο Οδηγός Ελληνικής Γαστρονομίας, και με αυτή την ευκαιρία εμείς του TVXS, καθίσαμε σε ένα τραπέζι που μύριζε Ελλάδα με τον δημιουργό του, τον Γιώργο Πίττα, και του θέσαμε ερωτήματα. Μέσα από τη συζήτηση μάθαμε ότι το GGG δεν πρόκειται απλά για ένα site. Πολύ περισσότερο είναι ένας χώρος όπου αποτυπώνονται τόποι. Αρώματα. Γεύσεις. Ιστορίες. Άνθρωποι. Με σκοπό να αναδείξει τους θησαυρούς της ελληνικής γαστρονομίας παγκοσμίως, το GGG ενημερώνει τους αναγνώστες του για τις αξίες και τα αγαθά του πολιτισμού μας ταξιδεύοντάς τους σε ταβέρνες, καφενεία και πλατείες. Θα μπορούσαμε να αποκωδικοποιήσουμε όσα μας είπε για τη δημιουργία του, τη φιλοσοφία του, για τις δυνατότητές του και για το τι μπορεί να βρει κανείς περιπλανώμενος στη χώρα. Όμως είναι καλύτερα να σας τα πει ο ίδιος.

Λαογράφος των γεύσεων, ντοκιμενταριστας της ελληνικής κουλτούρας, εξερευνητής της ομορφιάς της Ελλάδας; Τι είστε τελικά;

Είμαι ένας Έλληνας που αγαπάει πολύ τον τόπο του. Από πολύ νέος ταξίδευα σ’ όλη την Ελλάδα και είχα το συνήθειο να κρατάω σημειώσεις απ’ αυτά που μου κάναν εντύπωση. Αργότερα, ο περίεργος περιηγητής που ήμουν, έγινε συστηματικός καταγραφέας, και άρχισα να καταγράφω συγκεκριμένα θέματα που το έκανα βιβλία (Αθηναϊκή Ταβέρνα, Πανηγύρια στο Αιγαίο, Καφενεία της Ελλάδας, Θησαυροί της Ελληνικής Γαστρονομίας). Πρόσφατα, δηλαδή πριν ένα χρόνο, είπα να συγκεντρώσω όλες μου τις εμπειρίες και την έρευνα που έχω κάνει σε μια ιστοσελίδα, και, μαζί με καινούριο υλικό που συμπληρώνω συνεχώς, να φτιάξω έναν πλήρη Οδηγό Ελληνικής Γαστρονομίας. ‘Ετσι δημιουργήθηκε ο www.greekgastronomyguide.gr

Τι βρίσκει κανείς περιπλανώμενος στα μονοπάτια της ελληνικής γαστρονομίας;

Τα δαιμόνια και την ψυχή κάθε τόπου. Η περιπλάνηση στα μονοπάτια της ελληνικής γαστρονομίας  σε οδηγεί αναγκαστικά στην εξερεύνηση της Ελλάδας μέσα από μια άλλη ματιά.

Το Greek Gastronomy Guide δημιουργήθηκε με σκοπό να ενημερώσει τους επισκέπτες του για όλες τις αξίες και τα αγαθά του γαστρονομικού μας πολιτισμού. Τόποι και τοπία, ιστορία και παράδοση, πανηγύρια, δρώμενα και τελετουργίες, προϊόντα και άνθρωποι, αγορές και επιχειρηματικότητα, γεύσεις, συνταγές και τοπικές κουζίνες, καφενεία και ταβέρνες ξετυλίγονται μέσα από αυτή την ιστοσελίδα με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργούν ένα ψηφιδωτό που αλλάζει το νόημα της γαστρονομίας και από μια απλή γαστριμαργική εμπειρία καθίσταται μια ενότητα ζωής.

Τι είδατε, τι ακούσατε, τι μύρισατε, τι γευτήκαμε και τι ακουμπήσατε κατα τη διάρκεια της εξερεύνησης της ελληνικής γαστρονομίας που θα σας μείνει αξέχαστο;

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Από τα καφενεία το συγκλονιστικό καφενείο Πανελλήνιον στην Άμφισσα, όπου γυρίστηκε μια σκηνή της ταινίας «ο Θίασος» του Αγγελόπουλου, το καφενείο του Φορλίδα στο Λαύκο του Πηλίου, όπου ο Παπαδιαμάντης έπινε πριν έναν αιώνα τον καφέ του. Από τις αγορές, το μαγαζί του Πρέκα στην αγορά της Ερμούπολης, την υπέροχη κλειστή Δημοτική Αγορά Χανίων, το μοναδικό μπακάλικο του Τζιμπλάκη στη Νάξο. Για φαγητό η υψηλή κουζίνα της Σελήνης στον Πύργο της Σαντορίνης, ως την λαϊκή κουζίνα της Ρόζας στο Βουρβούλο, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, η ελληνική δημιουργική κουζίνα στο Tudor του King George της Αθήνας. Από την Αυλή στο Ρέθυμνο, έως το Αλέρια στο Μεταξουργείο, αλλά και τοπικούς μεζέδες στην Αξιώτισσα στη Νάξο η στον Ντουνιά στα Λευκά Όρη της Κρήτης.

Όλα αυτά τα χρόνια ταξιδεύοντας την Ελλάδα, αντίκρυσα τοπία και τόπους απίστευτης ομορφιάς, είδα τον μόχθο εκείνων που προσπαθούν να δημιουργήσουν παλεύοντας με το αυτονόητο (απέναντι στην κρατική αδιαφορία/εχθρότητα), ακούμπησα στιγμές και ανθρώπους που με έκαναν καλύτερο και σοφότερο. Αυτό είναι που μου μένει ως αξέχαστη επίγευση από τα ταξίδια μου.

Ότι υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που παρά τις δυσκολίες παλεύει να κάνει το σωστό. Και θα το καταφέρει. Αρκεί να αποκτήσουμε πολιτιστική αυτοπεποίθηση και να αρχίσουμε να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας.

Σε μία εποχή που η μαγειρική έχει γίνει μόδα και παίζει σε πανομοιότυπα προγράμματα στην τηλεόραση, εσείς αποδείξατε με αυτή την ιστοσελίδα ότι η μαγειρική είναι πολιτισμός. Εξηγήστε μας τη φιλοσοφία του GGG και τον στόχο του.

Οι μόδες είναι εφήμερες, ενώ η γαστρονομία κουβαλά πίσω της συλλογικές μνήμες αιώνων που αφορούν όχι μόνο τη γαστρονομία άλλα την ίδια τη ζωή.

Το GGG παίρνει από το χέρι τον επισκέπτη του και τον οδηγεί σ’ ό,τι έχει σχέση με την Ελλάδα της Δημιουργίας. Στον κυρίως οδηγό μπορούμε να βρούμε τα γαστρονομικά ενδιαφέροντα του τόπου που μάς ενδιαφέρει (ιστορία-παραδοσιακή κουζίνα-προϊόντα-παραγωγούς-εδέσματα-ταβερνες-εστιατόρια-καφενεία-πανηγύρια-αγορές-αξιοθέατα), ενώ στην πρώτη σελίδα του site μπορεί να ενημερωθεί για τη γαστρονομική επικαιρότητα και να βρει θέματα άποψης και άλλες ειδήσεις γύρω από τη γαστρονομία.

Είναι η λύση στην κρίση στο πιάτο μας; 

Ναι από όποια πλευρά και να το δεις.

Αν δεις την μεγάλη εικόνα έχω την πεποίθηση ότι το περιβάλλον, η αγροτική παραγωγή και η κτηνοτροφία, η μεταποίηση αγροδιατροφικών προϊόντων, η γαστρονομία, ο τουρισμός και οι εξαγωγές  είναι οι κρίκοι μιάς αλυσίδας που μπορούν να αποτελέσουν έναν σημαντικό πυλώνα οικονομικής ανάπτυξης, ο οποίος σε αντίθεση μ’ άλλους διαχέεται σ’ όλο το εύρος της ελληνικής επικράτειας.

Από πλευράς τώρα της μικρής εικόνας. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Η Σχοινούσα ένα νησάκι 150 κατοίκων, που παλιά, όπως όλα τα Κυκλαδονήσια, ήταν αυτάρκης σε τρόφιμα. Στη δεκαετία του 1990 ερήμωσε ο πρωτογενής τομέας. Τα τελευταία χρόνια δύο νέοι ξανακαλλιέργησαν την φάβα. Πήραν μηχανήματα διαχωρισμού, συσκευαστήρια και παράγονται τώρα γύρω στους 50 τόνους τοπικής φάβας. Η φάβα αυτή είναι μπουκιά και συγχώριο. Πουλιέται στην Αθήνα αλλά και σερβίρεται στα δυό ταβερνάκια του νησιού. Το κυριώτερο όμως είναι ότι δημιούργησε ένα καλό παράδειγμα για τον τόπο, αλλά και για την Ελλάδα.

Κι έτσι σιγά-σιγά οι μικρές εικόνες θα χτίσουν την μεγάλη εικόνα.

Μετά από όλα αυτά τα ταξίδια και τις γεύσεις, πού θα ήταν το τραπέζι των ονείρων σας και τι θα υπήρχε πάνω σε αυτό;

Το τραπέζι των ονείρων μου γίνεται «εν τόπω και εν χρόνω». Δεν γίνεται «εν κενώ». Κάθε τόπος έχει τον γαστρονομικό του πολιτισμό στον οποίο εντάσσεται και το τραπέζωμα!

Έτσι ονειρεύομαι ένα γεύμα ώρα δειλινού, στην Καλντέρα της Σαντορίνης, μπροστά στο φαντασμαγορικό τοπίο του ηφαιστείου, με εδέσματα που έχουν βάση τη φάβα, το τοματάκι, τις λευκές άνυδρες μελιτζάνες, την κάππαρη. Να μου προσφερθούν τοπικές συνταγές όπως μελετίνια, κουνέλι τυραύγουλο, σκορδομακάρονα, σαλάτα με ντοματάκια, καπαρόφυλλα και φυσικά τοματοκεφτέδες. Να έλθουν δυό τρεις συνταγές από τους νέους σεφ του νησιού που αξιοποιούν με δημιουργικό τρόπο την παράδοση και να έχω μπροστά μου να διαλέξω κρασιά από τα 18 οινοποιεία του νησιού που έχουν απογειώσει τις τοπικές ποικιλίες του ασύρτικου, του αηδανιού και του αθηριού! Να ακούγονται στο βάθος τα βιολιά και τα λαγούτα.

Και αν αυτό είναι ένα μεγαλοπρεπές όνειρο, την ίδια χαρά θα ένιωθα, στην Ήπειρο στα Ζαγοροχώρια με θέα το φαράγγι του Βήκου, με τα αντίστοιχα τοπικά προϊόντα και εδέσματα όπως τις πίτες, τα γαλοτύρια κλπ. και στο βάθος τα κλαρίνα, ή ακόμα κι αν βρίσκομουν σε μια λαϊκή ψαροταβέρνα πάνω στην ακροθαλασσιά και δοκίμαζα θαλασσινά και ψάρια ημέρας με μουσική αυτή τη φορά τον παφλασμό του κύματος, τα κραξίματα των γλάρων, και το χαρακτηριστικό μονότονο θόρυβο της μηχανής ενός ψαροκάικου.

(αναδημοσίευση από το tvxs.gr – πηγή)