Στο σχολειό, μαζί με το “σε μια ρώγα από σταφύλι, πέσανε οκτώ σπουργίτες”,  μαθαίναμε για τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου… Έλα όμως που τα τελευταία χρόνια οι καιροί στις Κυκλάδες αλλάξαν. Και ενώ από τον Οκτώβρη ακούς για βροχές και καταιγίδες, στα Επτάνησα και στην Δυτική Ελλάδα, στις Κυκλάδες οι βροχές, χρόνο με τον χρόνο, λιγοστεύουν.

Έτσι ενώ παλιά στις Κυκλάδες, η μέση βροχόπτωση κυμαινόταν από τα 400 ως τα 550 χιλιοστά, έναντι 1000-1500 στη Δυτική Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια  έπεσε στα 300-400 με αποκορύφωμα την περυσινή περίοδο που δεν ξεπέρασε τα 200 χιλιοστά.

Οι επιπτώσεις ήταν σημαντικές στην κτηνοτροφία και την γεωργία, καθώς τα ζώα δεν βρίσκαν τροφή στους βοσκότοπους, ενώ οι καλλιέργειες ταλαιπωρήθηκαν ως και καταστράφηκαν, ιδιαίτερα η ελαιοπαραγωγή, τα δημητριακά και τα λαχανικά. Και δεν έφτανε αυτό, από τον φετεινό Απρίλιο μέχρι και το τέλος του Νοέμβρη δεν είχε πέσει σταγόνα.

Τα παλιά τα χρόνια στην Πάρο, υπήρξαν κάποιες ξηρασίες,  όπου οι χριστιανοί, στα τέλη του  Νοέμβρη, στης Αγίας Αικατερίνης κάναν λιτανείες για να βρέξει. Φέτος είχαν λιγοστέψει οι πιστοί Χριστιανοί και δεν γινήκαν λιτανείες, και φυσικά δεν έπεσε σταγόνα.

Έτσι, οι τρεις βροχούλες που πέσαν τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη, με 20 χιλιοστά η κάθε μία οι δυο πρώτες, και 60 χιλιοστά η χθεσινή, αλλάξαν τελείως το σκηνικό στο νησί και πότισαν τα διψασμένα χωράφια, τα οποία είχαν να δουν τόσο νερό εδώ και πολλούς μήνες. Χαρές και πανηγύρια για τους αγρότες, αφού το τελευταίο διάστημα με την παρατεταμένη ανομβρία βρίσκονταν σε απόγνωση.

Και η αφεντιά μου, τρελαμένος με τις βροχές  και τη μέτρηση των βροχοπτώσεων με το ερασιτεχνικό μου βροχόμετρο, ένα ποτηράκι και ένα υποδεκάμετρο, μετρούσα και δεν πίστευα τις ημερήσιες επιδόσεις! H γη μαλάκωσε, τα χωράφια θα οργωθούν έστω και όψιμα, με την ελπίδα να ακολουθήσουν και οι επόμενες βροχές για να φυτρώσουν οι σπόροι, και γω να βροχομετρώ ευτυχισμένος!

Την επομένη της βροχής άνοιξε πάλι ο καιρός, ιδανικός για έναν πρωινό περίπατο μέχρι τους ανεμόμυλους των Λευκών.

Τα χωράφια διψασμένα ρούφηξαν δια μιας το νερό, και μόνο στους πατημένους χωματόδρομους έβλεπες λιμνούλες νερού, δηλωτικές του νερού που έπεσε την προηγούμενη μέρα.

Και είναι παράξενο που κάτω από άλλες συνθήκες τα νερά στους δρόμους, τα θεωρούμε λασπουριά και εμπόδια στη διαδρομή μας, τώρα τα θεωρούμε ευλογία Θεού και  λαχταρούμε να μπούμε και να πλατσουρίσουμε σαν μικρά παιδιά.

Τα αιγοπρόβατα, χορτασμένα και μπαϊλντισμένα  από τις ζωοτροφές και τα στάχυα, σε λίγες μέρες θα ξεχυθούν στα βοσκοτόπια για να βρουν φρέσκια τροφή.

Και τα φύλλα και τα άνθη των δέντρων και των φυτών αναζωογονήθηκαν, και οι μυρωδιές του βρεγμένου χώματος και της χαράς της φύσης ξεχύθηκαν στον αέρα.

Tα δώματα των λαϊκών σπιτιών των οικισμών,  χαρήκαν κι αυτά γιατί επιτέλεσαν τον προορισμό τους, να διοχετεύσουν το νερό της βροχής σε πιθάρια, για ποτιστική χρήση.

Το νερό της βροχής λουστράρισε τα καλντερίμια και τα βοτσαλωτά του χωριού των Λευκών.

Και σαν τελείωσαν οι βόλτες κατεβήκαμε στην ακροθαλασσιά να δούμε και τις χαρές της. Ας είναι καλά ο Άγγελος, ο οποίος διατηρεί ανοικτό όλο τον χρόνο το μαγαζάκι του. Γιατί κι ενώ στο Πίσω Λιβάδι το καλοκαίρι θα βρεις πάνω από δέκα ταβερνάκια και εστιατόρια, τον χειμώνα ερημώνει ο τόπος, κι είναι ο Άγγελος με το καφέ-μπαρ του Remezzo, που σώζει την τιμή της ανατολικής ακτής του νησιού. Άγγελε σε ευχαριστούμε.

Στο Remezzo βρίσκουν καταφύγιο τον χειμώνα, όχι μόνο οι ντόπιοι, οι Αθηναίοι που διαχειμάζουν, αλλά και αρκετοί Ευρωπαίοι που δεν το κουνούν από την Πάρο, όπως η Αστριακή  Νina Mueller-Erben που εδώ και 10 χρόνια ζει μόνιμα στο νησί.

Η Νίνα δεν χάνει  τον χρόνο της και από καιρό σε καιρό φτιάχνει και μας φέρνει από το σπίτι της αυστριακούς μεζέδες, όπως αυτός εδώ, ο Liptaver… φτιαγμένος a-la-greque. Aνθότυρο, γιαούρτι, σκόρδο, κάππαρη, πιπεριά Φλωρίνης, πιπέρια και άλλα πολλά με κυρίαρχο το κύμινο. Κάτι σαν μιά τυροκαυτερή με μπολικο κύμινο και κάππαρη.

Δεν θα λείψουν από το μαγαζί και τα μουσικά όργανα των ορεινών χωριών, της τσαμπούνας και του τουμπακιού, που θα δηλώσουν και αυτά την χαρά τους, καθοδηγούμενα από την παρέα του ανεξάντλητου Κλαρίνου.

Μέχρι και ο ήλιος βγήκε να θαυμάσει τα δημιουργήματα της βροχής,  την χαρά της φύσης και των ανθρώπων, και να συμβάλει με τις  ζωοποιές ακτίνες του στο πανηγύρι της ζωής.

Κάπως έτσι γιορτάσαμε με τους καλούς μας φίλους, τα Δεκεμβριανά πρωτοβρόχια στην Πάρο, λίγο πριν φύγει το 2021 και ο καιρός του κορωνοϊού.