Το τραγούδι αυτό “η προσευχή του μάγκα” ή το κατά πώς το ξέρουν οι περισσότεροι “Θεέ μου μεγαλοδύναμε”, είναι ένα από τα πιο περίεργα τραγούδια του ελληνικού ρεμπέτικου.
Αγνώστου προελεύσεως, συνθέτη και στιχουργού, ορφανό από γονείς και μύθο, προφανώς ανήκει στα τραγούδια του τεκέ, άλλωστε όλοι οι στίχοι του το καταμαρτυρούν. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που ξενίζει είναι η μουσική του που δεν ομοιάζει ούτε με τα σμυρνέικα του τεκέ, ούτε με τα πειραιώτικα. Χωρίς να γνωρίζω από μουσική, έχει ρυθμό που αλλού φέρνει προς τσάμικο και αλλού προς belcanto!
Mια από τις πιο συγκλονιστικές στην απλότητα και την αφαιρετικότητά τους ερμηνείες είναι αυτή που άκουσα πριν δέκα χρόνια στην Αμοργό, κάπου στα Θολάρια αν θυμάμαι καλά, μ’ ένα βιολί που σπάραζε. Και φυσικά επειδή επανερχόμαστε στην Αμοργό για το Authentic Big Blue και για Amorgos Gastronomy Week, ας το ξαναφέρουμε στη μνήμη μας.
Και για όσους δεν θυμούνται τους στίχους τούς παραθέτω πιο κάτω, ενώ πρέπει να υπενθυμίσω ότι ποτέ δεν τραγουδιέται στη μέση της βραδιάς, αλλά πάντα μ’ αυτό κλείνουν τα περισσότερα γλέντια.
Η προσευχή του Μάγκα (Θεέ μου μεγαλοδύναμε)
Θεέ μου μεγαλοδύναμε
που `σαι ψηλά εκεί απάνω
ρίξε λιγάκι τουμπεκί,
Θεούλη μου
στον αργιλέ μου απάνωΑνάμεσα στης εκκλησιάς
τις αψηλές καμάρες
ανάβαμε τις λουλαδιές,
Θεούλη μου
σα να `τανε λαμπάδεςΜπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα
με τ’ άσπρα του τα γένια
τραβάω μία ντουμανιά,
Θεούλη μου
ξεραίνεται στα γέλιαΚι όταν ανάψει ο αργιλές
κι έρθουμε σε ντουμάνι
στείλε όλους τους αγγέλους σου,
Θεούλη μου
να πουν το νάνι νάνι