Φούρνος του Γιώρα

Ο φούρνος του Γιώρα βρίσκεται στη γειτονιά Λάκκα και χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Είναι ο αρχαιότερος εν ενεργεία  φούρνος της Μυκόνου και λέγεται του Γιώρα (Γιώργος στη μυκονιάτικη διάλεκτο), από τον παλιό του ιδιοκτήτη και πατέρα του σημερινού, Νίκου Βαμβακούρη.

Ο φούρνος αυτός είναι στην οικογένεια των Βαμβακούρηδων πάνω από δύο αιώνες.

Ο φούρνος βρίσκεται στο σοκάκι Ιγνάτιου Μπασιούλα και, καθώς δεν ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες τυπικές μυκονιάτικες κατοικίες, τίποτα οπτικά δεν σε προειδοποιεί για την ύπαρξή του. Μόνο σαν φτάσεις κοντά, θα σε πλημμυρίσουν οι γαργαλιστικές μυρωδιές του ψωμιού που μόλις βγαίνει από τον ξυλόφουρνο και θα σε οδηγήσουν σε μια ταπεινή πορτούλα για να βρεθείς σε μια έκπληξη.

Ο φούρνος του Γιώρα στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακά ψηλό πέτρινο κτίριο με χοντρούς τοίχους και  ξύλινα δοκάρια για ταβάνι, που όμως επειδή είναι υπόγειο δεν φαίνεται από πουθενά.  Αφού περάσεις τις δυό πρώτες αίθουσες, που μόλις το 2015 διαμορφώθηκαν στοιχειωδώς από τον Γιώρα τον νεότερο (εγγονό του Γιώρα και γιο του κυρ-Νίκου), οδηγείσαι στην καρδιά του φούρνου, όπου βρίσκονται το ζυμωτήριο και ο ξυλόφουρνος που λειτουργεί ακόμα με φρύγανα και με ξύλα.

Από τον φούρνο αυτόν βγαίνει καθημερινά το χωριάτικο ψωμί και τα παξιμάδια, αλλά και οι κουλούρες του Πάσχα και τα Χριστόψωμα των Χριστουγέννων.

Ο κυρ Νίκος, ένας πανάγαθος και καταβασανισμένος άνθρωπος, δεν έχανε ποτέ το χιούμορ του με τις νοικοκυρές και τις γριούλες που περίμεναν με υπομονή για να πάρουν το πολυπόθητο καρβέλι.

Θυμάμαι ακόμα και γελάω με την ατάκα μιας γερόντισσας: “Kάτω τα χέρια σου βρε Γιώρα, αφού με τα αλευρωμένα χέρια σου αφήνεις παντού ίχνη, θες να βρούμε κάνα μπελά!”.

Ο Γιώρας ο νεότερος έκανε μια ελαφριά επέμβαση στο χώρο, χωρίς να πειράξει καθόλου το υψηλής αισθητικής κουφάρι:

“Nαι, είναι πανέμορφο το κτίριο και η όλη διαδικασία, το άναμμα του φούρνου, το ζύμωμα, το ψήσιμο. Πουλώντας όμως μόνο ψωμί και παξιμάδια δεν έβγαινε μεροκάτο. Τώρα με τις διάφορες πίτες, και με τον μικρό καφενέ που φτιάξαμε, οι ξένοι που μας επισκέπτονται συχνά-πυκνά μπορούν να ξαποστάσουν και να απολαύσουν το θέαμα και εμείς να έχουμε ένα συμπληρωματικό εισόδημα“.