Γιώργος Βλαβιανός – Τυροκόμος

Γιώργος Βλαβιανός, τον ήξερα πριν τον συναντήσω. Μου είχε μιλήσει γι’ αυτόν ο πατέρας του ο Λεωνίδας Βλαβιανός, όταν τον είχα φωτογραφίσει σε μια ιστορική φωτογραφία μαζί με τον Δημήτρη Σκοπελίτη και τον Νίκο Πρέκα στο καφενείο του τελευταίου (κι οι τρεις συνεχίζουν την παρέα τους τώρα στους ουρανούς).

Μου ’χε μιλήσει με καμάρι που τελικά ο γιος του παρέλαβε τα ζώα του και έγινε κτηνοτρόφος.

Γιατί τελικά η σχέση τους πέρασε τα χίλια κύματα, όταν το 1992, ο εικοσιδυάχρονος τότε Γιώργος Βλαβιανός δεν ήθελε να μπλέξει με τα ζώα και σηκώθηκε κι έφυγε από την Αμοργό και πήγε αρχαιοφύλακας στην Δήλο. Γυρνώντας στην Αμοργό μετά από τέσσερα χρόνια μ’ ένα καΐκι, έφερε ζώα από την Δήλο στην Αμοργό, κι αφού ερωτοτρόπησε με την κατασκευή κοσμημάτων για 3-4 χρόνια, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την κτηνοτροφία και την τυροκομία. Διαβάζει βιβλία, ταξιδεύει, διατηρεί τα κατσίκια και πολλαπλασιάζει τα πρόβατα – που είναι πιο παραγωγικά, αλλά θέλουν και μεγαλύτερη φροντίδα – και σταθεροποιεί τον πληθυσμό στα 700-800 ζώα.

Ο Γιώργος είναι ξηγημένος, γειωμένος και καλλιεργημένος, και βλέπει την δουλειά του με φρέσκο μάτι.

“Εδώ και 7 γενιές η οικογένειά μου ασχολείται με την κτηνοτροφία και την τυροκομία, χρησιμοποιώντας πάντα παραδοσιακές συνταγές και τεχνικές.

Σήμερα, η οικογενειακή μονάδα με τα αιγοπρόβατα είναι βιολογικά πιστοποιημένη. Αμέσως μετά το άρμεγμα, το γάλα μεταφέρεται στον παραπλήσιο χώρο του μιτάτου και γοργά-γοργά ξεκινά η διαδικασία για να φτιάξουμε τα τυριά μας .

Τα προϊόντα που παράγουμε είναι κυρίως ένα τοπικό είδος κεφαλογραβιέρας, μυζήθρα (γλυκόξυνη Αμοργού), ξινότυρο, κοπανιστή, μελίχλωρο και ανθότυρο.

Μέχρι στιγμής αρκούμαστε στην ντόπια κατανάλωση, αλλά αυτός είναι κι ένας τρόπος να διατηρήσουμε την μικρή παραγωγή βασισμένη σε παραδοσιακές διαδικασίες. Είμαι έτοιμος να πάρω άδεια μικρού πιστοποιημένου τυροκομείου – χρησιμοποιώ καιρό τώρα τις νέες εγκαταστάσεις – με δικαίωμα να πουλάω στο νησί τα προϊόντα μου.

Θέλω να διδάξω στα πέντε παιδιά μου να σέβονται και να αγαπούν τα αγαθά που μας χαρίζει απλόχερα η γη. Ο γιός μου Λεωνίδας, σπούδασε στην Γαλακτοκομική σχολή των Ιωαννίνων και προσπαθούμε μαζί να βελτιώσουμε τα τυριά μας και να βγάλουμε και καινούργια.

Η φυλή των ζώων που έχουμε, η παρθένα και τόσο πλούσια χλωρίδα που είναι η τροφή των ζώων μας και η σωστή και μετρημένη τουριστική ανάπτυξη του νησιού, πιστεύω ότι δίνουν ελπίδες για να διατηρηθεί η ποιμενική ζωή και μαζί μ’ αυτήν να δοθεί η ευκαιρία να φτιαχτούν όμορφα τυριά που θα γίνουν πρεσβευτές του τόπου”.