Καλή Καρδιά στη Νύβριτο

Το καφενείο Καλή Καρδιά του Ευάγγελου Παπουτσάκη στη Νύβριτο Ηρακλείου Κρήτης έχει μια ιστορία που βαστά από το 1923, κοντά στον έναν αιώνα. Είναι ίσως το μοναδικό στην Κρήτη που διατηρεί ακόμα τον διπλό χαρακτήρα καφενείο-σαμαροποιείο.

Πράγματι το καφενείο του 85χρονου κυρ-Ευάγγελου, πάνω στη δημοσιά στις παρυφές του χωριού έχει δύο χώρους.

Ο ένας, το τυπικό παραδοσιακό καφενείο με τους ξύλινους καναπέδες του, τα τραπεζάκια με τις χωριάτικες ψάθινες καρέκλες, την ξυλόσομπα, το τεζιάκι του καφετζή και ο άλλος, δίπλα σε ένα άλλο δωμάτιο που επικοινωνεί με εσωτερική πόρτα, το εργαστήρι του πεταλωτή-σαμαροποιού. Ο κυρ-Ευάγγελος καφετζής, σαμαροποιός, πεταλωτής -άνθρωπος ορχήστρα- αφηγείται την ιστορία του καφενέ του:

«Δεν πάνε και πολλά χρόνια που ο δρόμος από το Ηράκλειο έφθανε μέχρι το χωριό μας και από εκεί ως τον Ζάρο και τα πέριξ μέρη, οι μεταφορές γίνονταν με τα μουλάρια. Τις καλές εποχές τα γαϊδουρομούλαρά μας ξεπερνούσαν τα 800. Εγώ κατασκεύαζα 60 σαμάρια περίπου τον χρόνο και πετάλωνα ως και 15 ζώα την ημέρα. Οι πελάτες μου έρχονταν και καθώς περίμεναν να πεταλώσω, πίναν τον καφέ τους, απολάμβαναν τη ρακί τους, έτσουζαν το κρασάκι τους. Δεν περιμέναν και πολύ, αρκεί βέβαια το ζώο να μην ήταν δύστροπο γιατί τότε μας έπαιρνε η νύχτα! Τα μέρη μας είναι πολύ πετρώδη, τα κουβαλήματα πολλά και έτσι κάθε μήνα έπρεπε να αλλάζω πέταλα. Σήμερα έχουν ανοιχτεί παντού δρόμοι, όλοι έχουν αυτοκίνητα, ζήτημα αν έχουν μείνει δέκα ζώα στην περιοχή».

Μπορεί τα πεταλώματα να έχουν περιοριστεί, όπως και η ζήτηση των σαμαριών που τα αγοράζουν περισσότερο για σουβενίρ ενός κόσμου που εξαφανίζεται, ο κυρ-Ευάγγελος, όμως, απτόητος έφηβος, κινείται στους δυο χώρους του, σερβίρει, εξυπηρετεί τους περαστικούς, φιλοξενεί τους αναμένοντες το λεωφορείο της γραμμής και δίνει από το καφενείο Καλή Καρδιά την πρώτη εικόνα ζωής του πανέμορφου χωριού της Νύβριτου.