Το στέκι του Κρητικού στο κάστρο της Κρητηνίας

Συχνά την καλύτερη εικόνα από ένα τόπο, δεν την αντλείς από τους φημισμένους επαγγελματίες της περιοχής, αλλά από εκεί που δεν το περιμένεις. Συνήθως οι εκπλήξεις αυτές προέρχονται από κάποιους μερακλήδες που με αφοσίωση στην δουλειά τους – που είναι τρόπος και φιλοσοφία ζωής τους – δημιουργούν σκηνικά που σου κλέβουν την καρδιά. Κάτι τέτοιο μου συνέβη πηγαίνοντας να επισκεφτώ το κάστρο της Κρητηνίας και έπεσα σ’ ένα ξέφωτο ζωής και αυθεντικότητας.

Το κάστρο της Κρητηνίας ορθώνεται επιβλητικό στην περιοχή της Καμείρου Σκάλας και δίπλα από το χωριό της Κρητηνίας 55χλμ. από την πόλη της Ρόδου. Το χωριό είναι κτισμένο σε ύψωμα και έχει πανοραμική θέα στη θάλασσα. O οικισμός δημιουργήθηκε από Κρήτες πρόσφυγες, την εποχή της Τουρκοκρατίας, για αυτό ονομάστηκε Κρητήνια, όνομα που σημαίνει “Νέα Κρήτη”. Η διάλεκτος που μιλούν οι κάτοικοι του χωριού, η παραδοσιακή τους φορεσιά, η μουσική, οι χοροί και τα επίθετα τους φανερώνουν την Κρητική τους καταγωγή.

Το κάστρο της Κρητηνίας ένα μείγμα Βυζαντινής και Μεσαιωνικής τεχνοτροπίας, έχει σχήμα ορθογώνιο και έχει προς ΒΔ θέα προς τη θάλασσα και τη Χάλκη.

Στο χώρο του parking, λίγο πριν ανηφορίσεις τα σκαλοπάτια του κάστρου, ένα Κρητίκαρος, ο Γιώργος Κρητικός έφτιαξε το στέκι του.

Σ’ ένα περιβόλι καλλιεργεί τα ζαρζαβατικά του, που τα κόβει επιτόπου και τα προσφέρει φρέσκα στην πελατεία του.

Σ’ ένα άλλο σημείο, ανάμεσα στα δέντρα, έχει φτιάξει γωνιές με δικές του αυτοσχέδιες κατασκευές, καθιστικά, πάγκους, αιώρες, την κάθε μια σε απόσταση από την άλλη και έτσι οι επισκέπτες νιώθουν σαν να βρίσκονται σε ένα προσωπικό τους περιβόλι. Για τους περαστικούς σερβίρει μπύρες, αναψυκτικά, καφέδες. Για φαγητό οι μεζέδες, είναι συνήθως της αρεσκείας του.

Ο Γιώργος Κρητικός, μια φυσιογνωμία που θυμίζει Αλέξη Ζορμπά, έρχεται να πάρει παραγγελία, βλέπει πρόσωπα και κρίνει. Εμείς είχαμε την τύχη να σερβιριστούμε του πουλιού το γάλα. Τυράκια από ντόπιους τυροκόμους, αγγουράκια με αλάτι αφρίνα, μαζεμένο από τα βράχια της ακτής, κρίταμο τουρσί, ρόκα καυτερή μόλις ξεριζωμένη με τον σουγιά του και μια ποικιλία γεμιστά, ντομάτες, κολυκυθοανθούς, λαχανοντολμάδες και ντολμάδες με αμπελόφυλλο,. Στο τέλος ο Γιώργης μαζί με την συναρπαστική συντροφιά του μας προσέφερε πατελίδες, σαλιγκαράκια θαλάσσης και για επιδόρπιο γιαούρτι με γλυστρίδα (ένα ποίημα).

Μια ανθρώπινη εμπειρία στον πευκώνα της Κρητηνίας, λίγα βήματα από το κάστρο της.