Το λημέρι του Ληστή στην Προφύλια

Η Προφύλια είναι ένα ημιορεινό χωριουδάκι στην πευκόφυτη νότια πλευρά της Ρόδου, χτισμένο στην πλαγιά του όρους Γέρακα σε υψόμετρο 382 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Απέχει από την πόλη της Ρόδου περί τα 80 χιλιόμετρα – που γίνονται σε μία με μιάμιση ώρα ανάλογα την κίνηση – κι όμως η απόσταση αν και μακρινή για ταξίδι με αποκλειστικό σκοπό το φαγητό δεν πτοεί τους φίλους της καλής ροδίτικης κουζίνας. Γιατί όλοι στη Ρόδο, ντόπιοι και επισκέπτες, κατευθύνονται εκεί στο μέσο του πουθενά, σ’ ένα χωριουδάκι που δεν είχε ούτε καφενείο, για να απολαύσουν την ταβέρνα “Το λημέρι του Ληστή”. Το ταβερνάκι πάνω στη δημοσιά, δίπλα σε παλιό εξωκλήσι του 16ου αιώνα και κάτω από ένα γιγαντιαίο φίκο, που χαρίζει την παχιά σκιά του τα ζεστά καλοκαίρια, ο Σάββας και η Κωνσταντίνα φτιάξαν με τα χεράκια τους μια γαστρονομική όαση.

Ο Σάββας Παπασάββας τελείωσε το σχολείο στη Προφύλια και όταν ο δάσκαλος του σχολείου τον τσάκωσε να κόβει ένα ζαρζαβατικό από έναν μπαξέ, τον είπε περιπαιχτικά ληστή, και του έμεινε παρατσούκλι, γι όλη του τη ζωή. Τα χρόνια περάσαν, είδε και αποείδε στην πόλη της Ρόδου με την εστίαση και τις νυχτερινές δουλειές, είπε να γυρίσει στο χωριό, αφού βέβαια έπεισε την πανέμορφη Κωνσταντίνα, και να μετατρέψει το παρατσούκλι του, σ’ ένα brand name! To είπε και το έκανε. Από τις 400 κριτικές σε γνωστό διεθνές κοινωνικό δίκτυο το 90% τον βαθμολογεί ως εξαιρετικό και το 7% ως πολύ καλό.

Πολλά από τα φαγητά του είναι μαγειρευτά και οι συνταγές ντόπιες. Ανθοί γεμιστοί με ανθότυρο, πιταρούδια, φύλλα (ντολμάδες), κόκορας μεθυσμένος με χυλοπίτες, κατσικάκι κοκκινιστό (του γάμου το λέει), χοιρινό κότσι στη γάστρα, αρνάκι κλέφτικο στο φούρνο και φυσική η λακάνη (κατσικάκι με πληγούρι).

Όλα τα προϊόντα είναι ντόπια, οι μερίδες πληθωρικότατες κι ο Σάββας με την Κωνσταντίνα περιποιούνται προσωπικά τους επισκέπτες τους, χειμώνα καλοκαίρι (πόσο εκτιμάω τα μαγαζιά που δίνουν ζωή στον τόπο τις δύσκολες μέρες του χειμώνα).

Στην Προφύλια, το χωριό πόλος έλξης στους καλοκαιρινούς περιηγητές φίλους της φύσης και το ελαφιού Dama dama, νιώσαμε μεγάλη χαρά που διασταυρωθήκαμε με τα «πλατόνια της Ρόδου» (έτσι ονομάζουν οι Ρόδιοι τα ελάφια) και την ίδια άγρια χαρά νιώσαμε, όταν δοκιμάσαμε τα τόσα και τόσα μαγικά τοπικά εδέσματα στην ταβέρνα “Το λημέρι του Ληστή”, καρικευμένα και πασπαλισμένα εκτός των άλλων με μεγάλες δόσεις αξιοπρέπειας και ανοικτής καρδιάς.