Μεθοριακός Σταθμός Βυρώνειας

H Βυρώνεια είναι ένα μικρό και ταπεινό χωριό του νομού Σερρών βορείως της λίμνης Κερκίνης που όμως συνδέεται με μία από τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Στην τελική φάση του Β’ Βαλκανικού Πολέμου (Ιούλιος – Αύγουστος 1913) υπήρξε έδρα του Ελληνικού Στρατηγείου και στον σταθμό της Βυρώνειας, της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης, που είχε κατασκευάσει η Οθωμανική αυτοκρατορία από το 1896, και κάτω από τους ίσκιους των αιωνόβιων πλατανιών που περιστοιχίζουν το κτίριο του σταθμού, ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, σε μία σπάνια τους κοινή δράση, κατέληξαν στους όρους ειρήνης απέναντι στην ηττημένη Βουλγαρία. Η στιγμή της υπογραφής έχει αποτυπωθεί τόσο φωτογραφικά, όσο και ζωγραφικά και κοσμούν τους τοίχους του σταθμού.

Ο Μεθοριακός Σταθμός Βυρώνειας έπαψε να λειτουργεί ως σταθμός το 2005 για λόγους οικονομίας – όπως πολλοί άλλοι μικροί σταθμοί – και οι ταξιδιώτες αγόραζαν το εισιτήριό τους μέσα στην αμαξοστοιχία. Για 7 χρόνια ο σταθμός παρέμεινε έρημος, ώσπου το 2013, ακριβώς 100 χρόνια μετά την ιστορική υπογραφή, ένας ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας ο Λευτέρης Σαββίδης, από το γειτονικό Πετρίτσι, ήρθε και προσγειώθηκε στις σιδηροδρομικές γραμμές του μεθοριακού σταθμού και μαζί με την οικογένειά του, κατάφεραν να ξεπεράσουν τη γραφειοκρατία και να διασώσουν το σταθμό, μετατρέποντάς τον σε μια πανέμορφη ταβέρνα με τοπικές σπεσιαλιτέ και ένα παντοπωλείο με τοπικά προϊόντα.

«Ο Συνοριακός Σταθμός», έτσι ονομάζεται πλέον ο σταθμός, βρίσκεται σε ένα ήσυχο μέρος, το καλοκαίρι πνίγεται από τα πλατάνια, το περιβάλλον θυμίζει ταινίες Αγγελόπουλου, και η φήμη του έχει πλέον ξεπεράσει τα όρια της περιοχής του. Πολύ συχνά γίνονται μουσικές βραδιές με τραγούδια και μουσικούς από την ελληνική παράδοση, το ρεμπέτικο, το λαϊκό τραγούδι και την σύγχρονη ελληνική μουσική. Προσφάτως μάλιστα έκανε στάση στον Μεθοριακό σταθμό και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τους μουσικούς του.

Από τα ορεκτικά του ξεχωρίσαμε – γιατί εκπροσωπούν τις τοπικές κουζίνες της περιοχής – το μπουγιουρντί, τον καβουρμά με αυγά, την ποικιλία για ούζα (τα ούζα από την περιοχή Σερρών όλα), από τις πίτες το λαχματζούν, τη λαχπέτζου, το τζιμενλί, τα πεϊνιρπαστά και την μανιταρόπιτα, ενώ από τα κυρίως πιάτα, τα λουκάνικα καραμανλίδικα, λουκάνικα Τζουμαγιάς -χοιρινά λουκάνια από ένα κοντινό χωριό στη λίμνη Κερκίνη, την Ηρακλειά (Τζουμαγιά)-, κεμπάπ βουβαλίσιο γιαουρτλού, κάνδαυλο (σουβλάκι) βουβαλίσιο, τηγανιά συκωτάκια κουνελιού, τηγανιά χοιρινό και καπνιστή πέστροφα.

Ο Μεθοριακός Σταθμός της Βυρώνειας αποτελεί ένα καλό και πετυχημένο παράδειγμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας με ιδιωτική πρωτοβουλία. Φανταστείτε τι όφελος θα είχε ο τουρισμός μας και η γαστρονομία μας, αν όλοι οι εγκαταλελειμμένοι σιδηροδρομικοί σταθμοί μικρών χωριών με τα μοναδικά κτήριά τους και τους αντίστοιχα γραφικούς περιβάλλοντες χώρους μετατρεπόντουσαν σε μικρά παραδοσιακά ταβερνάκια επιπέδου Μεθοριακού Σταθμού Βυρώνειας!