Οινοποιείο Αργατία

Το Οινοποιείο Αργατία (η λέξη Αργατία είναι ποντιακή και σημαίνει η πράξη των νέων να βοηθούν τους μεγαλύτερους στις γεωργικές εργασίες) βρίσκεται στα 12 χλμ. από την Νάουσα και το συναντάει κανείς αφού περάσει το Γιαννακοχώρι και ακολουθήσει έναν φιδωτό δρόμο μέσα στο δάσος, λίγο πριν φτάσει στο Ροδοχώρι, και σε υψόμετρο 500 μέτρων.

Εξωτερικά μοιάζει περισσότερο με σπίτι, μια ταμπέλα όμως στα δεξιά του δρόμου, μάς οδηγεί σε αυτό το μικρό οινοποιείο της Χαρούλας Σπινθηροπούλου και του Παναγιώτη Γεωργιάδη, με τον γιο τους Χριστόφορο Γεωργιάδη να μάς περιμένει στην είσοδο.

«Η μητέρα μου ασχολήθηκε με τον αμπελουργία και τη γεωπονία – σπούδασε γεωπόνος και ειδικεύτηκε στην αμπελουργία – και για πολλά χρόνια δουλεύει κοντά στον Γιάννη Μπουτάρη και το οινοποιείο του. Και οι δυο μου γονείς είναι από το Ροδοχώρι. Ξεκίνησαν το 1999-2000, εδώ υπήρχαν κάποια κτήματα με κεράσια, που βγήκαν και φυτεύτηκαν στην αρχή 4 στρέμματα αμπέλια. Το οινοποιείο ξεκίνησε το 2004 και τελείωσε το 2005», λέει ο Χριστόφορος, 26 ετών σήμερα, που μετά από σπουδές οινολογίας στη Δράμα, έχει αναλάβει το οινοποιείο.

Σήμερα, σε μια έκταση 24 στρεμμάτων, η Αργατία παράγει 13-14 χιλιάδες φιάλες τον χρόνο, με τις εξαγωγές κυρίως σε Αμερική, αλλά και Αυστραλία και λίγο στην Ευρώπη να φτάνουν στο 40-50% της παραγωγής.

Τα κρασιά τους είναι τρία: ένα λευκό το «Χαρούλα», από Μαλαγουζιά 60% και Ασύρτικο 40% με λίγο Αθήρι και δύο ερυθρά: το «Χαρούλα» δεξαμενής, από 50% ξινόμαυρο, 25% μαυροδάφνη και το υπόλοιπο Νεγκόσκα, και το «Νάουσα ΠΟΠ» από 100% ξινόμαυρο, παλαιωμένο σε βαρέλι.

Με συγκροτημένη σκέψη και άποψη για το κρασί και το μέλλον του, ο Χριστόφορος εκφράζει την μεγάλη αγάπη του για την ποικιλία του τόπου του, αλλά και τις ανησυχίες του για το μέλλον της αμπελουργίας.

«Πιστεύω ότι οι μικροί παραγωγοί πρέπει να κρατήσουν την ταυτότητα της Νάουσας. Η ποικιλία του ξινόμαυρου – και ειδικά το ξινόμαυρο της Νάουσας – έχει την ιδιαιτερότητα να αντέχει στον χρόνο. Αυτή η αντοχή στον χρόνο, δίνει στην παλαίωση κάποια γευστικά στοιχεία και μια ιδιαίτερη πολυπλοκότητα». Και συνεχίζει: «Γίνεται μια μεγάλη συζήτηση μεταξύ των αμπελουργών-οινοπαραγωγών για το μέλλον της αμπελουργικής ζώνης, αποτέλεσμα της πρώτης δράσης από το 1990 όταν είχε γίνει η πρώτη Διεπαγγελματική Οίνου της Νάουσας, στην οποία συμμετείχαν οινοποιοί, εστιάτορες, αμπελουργοί, κάποιοι ξενοδόχοι και κάποιοι απο κομμάτι της προώθησης κρασιών. Σήμερα η ανάγκη είναι πολύ μεγαλύτερη για συνεργασίες και συνέργειες».