Οινοποιείο Moraitico – Γιώργος Μωραΐτης

Το Οινοποιείο Moraitico του Γιώργου Μωραΐτη βρίσκεται στον αμπελώνα της Νάουσας, στη θέση Φύκια, και παράγει τα πιο αγαπημένα κρασιά στην Πάρο, τα «Κρασιά του Νησιού».

Η οικογένεια Μωραΐτη ήρθε στην Πάρο από την Πελοπόννησο κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, και από τις αρχές του 20ού αιώνα πρωταγωνιστεί στην παραγωγή του παριανού κρασιού, ενώ στα μέσα του ιδίου αιώνα το κρασί της μεταφέρεται σε βαρέλια στα γύρω νησιά και στην Αθήνα.

Το 1970 ο Θεόδωρος Μωραϊτης δεύτερη γενιά οινοποιός στέλνει τον μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά του, τον Γιώργο Μωραΐτη, να σπουδάσει στην Αθήνα οινολόγος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του και παράλληλα με τη θεωρητική του κατάρτιση ο Γιώργος έχει την ευκαιρία να κάνει την πρακτική του εξάσκηση σε μια από της μεγαλύτερες οινοπαραγωγικές εταιρείες της Ελλάδας με διεθνή αναγνώριση, στην «ΒΟΤΡΥΣ» του Μποδοσάκη, στην οποία στελνόταν κρασί από το πατρικό οινοποιείο. Στη Βότρυς για 4 χρόνια ο Γιώργος αποκτά σημαντική εμπειρία δίπλα σε αξιόλογους οινολόγους Έλληνες και Γάλλους και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, επιστρέφει στην Πάρο και αναλαμβάνει την οινοποίηση των κρασιών του οικογενειακού οινοποιείου. Το 1976 πραγματοποιεί την πρώτη επιτυχημένη εμφιάλωση με το κρασί Καβαρνίς.

Ο Γιώργος Μωραΐτης μάς λέει για εκείνη την εποχή:

«Θυμάμαι με νοσταλγία τις μέρες εκείνες στο πατρικό οινοποιείο, τις αγωνίες μου για την ποιότητα του κρασιού μας, για την εμφιάλωση – την ετικέτα που στις άκριες ήταν έτσι σχεδιασμένη έτσι ώστε να φαίνεται σαν καμένη και να θυμίζει παλιά – αλλά και τις ανησυχίες για την εμπορική της επιτυχία. Πολύ σύντομα το Kαβαρνίς αντικατέστησε την Δεμέστιχα, το μοναδικό εμφιαλωμένο κρασί που κυκλοφορούσε τότε στην Πάρο. Εκείνη την εποχή ο πατέρας μου μ’ έστελνε και στη Σαντορίνη να μαζεύω χίλιους τόνους ασύρτικο για τις ανάγκες της Βότρυς. Θυμάμαι τα δεκάδες γαϊδουράκια στη σειρά να μεταφέρουν από τον τρύγο τα σταφύλια σε κοφίνια… Όμορφα, αξέχαστα χρόνια».

Στα τέλη της δεκαετίας έρχεται στο οινοποιείο ο αδελφός του Μανώλης Μωραΐτης από τα καράβια. Δεν μπόρεσαν να συνεργαστούν αρμονικά – συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες οινοποιών – και ο Γιώργος αποχωρεί από το πατρικό οινοποιείο, γεγονός που του στοιχίζει. «Δέκα λογιών οι παλικαριές, οι εννιά να δραπετεύεις» καθώς τα λέει καλά κι ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Στη δεκαετία του ’90 ο Γιώργος φυτεύει τα δικά του αμπέλια στα κληρονομικά του κτήματα και το 2003 κάνει την πρώτη του οινοποίηση στην Ένωση Συνεταιρισμών Πάρου με δύο χιλιάδες φιάλες κρασί. Το 2008 οινοποιεί στο οινοποιείο του μέσα στον αμπελώνα του, και σε πανελλαδικό διαγωνισμό βιολογικών κρασιών ECOFESTIVAL Αθηνών αποκτά το πρώτο χρυσό βραβείο με το “λευκό κρασί του νησιού”.

Ακολουθούν συμμετοχές σε διαγωνισμούς και πολλές δημοσιεύσεις, με κορυφαία αναγνώριση το 2019 με το χρυσό βραβείο για το “ερυθρό του νησιού” και το “ροδί του νησιού”, και το αργυρό βραβείο με το “λευκό του νησιού” στον διεθνή διαγωνισμό βιολογικών κρασιών “AMPHORE” που διεξάγεται στο Παρίσι.

Σήμερα, το 2022, παράγει γύρω στις 60.000 φιάλες με τις τρεις όλες κι όλες ετικέτες του. Πρώτο και καλύτερο το Ροδί του Νησιού, ροζέ κρασί από τις ποικιλίες μαλαγουζιά, μανδηλαριά και μαυροτράγανο που κατέχει το 55% της παραγωγής του, το Λευκό του Νησιού από τις ποικιλίες ασύρτικο, μονεμβασιά και μαλαγουζιά που κατέχει το 35%, και το Κόκκινο του Νησιού από τις ποικιλίες μανδηλαριά και μαυροτράγανο.

Ο Γιώργος Μωραΐτης αποπνέει μια γαλήνια ηρεμία, λιγομίλητος αποφεύγει τη δημοσιότητα, τις κοινωνικότητες και την προβολή, δεν είναι τυχαίο ότι λίγα πράγματα μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο για το οινοποιείο του, το Moraitico. Στις παρέες του όμως είναι ένας γλυκός και τρυφερός άνθρωπος και όσοι τον γνωρίζουν μόνο καλά λόγια έχουν να πουν γι’ αυτόν. Ρωτήσαμε το μυστικό της επιτυχίας του.

«Φτιάχνω κρασιά για να μ’ αρέσουν, να τα πίνω εγώ και να μοιράζομαι την απόλαυση. Καλλιεργώ τα δικά μου αμπέλια, με  προσωπική οινοποίηση, με ήπιες παρεμβάσεις, χωρίς εμπορικές και τεχνητές ζύμες. Από εκεί και πέρα, η αγάπη του κόσμου είναι για μένα η καλύτερη ανταμοιβή .»