Ψαροταβέρνα Δράκος

Στην Ίο, η ψαροταβέρνα Δράκος βρίσκεται στην ανατολική ακτή της θρυλικής Μυλοπότας στο τέλος της Ψιλής Άμμου. Κτισμένη στις αρχές της δεκαετίας του ’60, από τον Γιώργο Δράκο έχει κλείσει πάνω από μισό αιώνα ζωής.

Ήταν τότε η εποχή που η παραλία της Μυλοπότας ανακαλυπτόταν από τους χίπιδες, και για να φτάσεις χρειαζόταν ώρα ποδαρόδρομος. Φωτιές στην παραλία, γυμνισμός – παρ’ όλες τις σημάνσεις περί της απαγόρευσής του – κιθάρες, αισθήσεις και παραισθήσεις, σκηνές και υπνόσακοι, παραθερισμός στις γύρω σπηλιές! Και ο αγρότης με γαϊδουράκι στην ακροθαλασσιά που πουλούσε καρπούζια, πεπονάκια, σταφύλια και σύκα.

Από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί αυτό το εστιατόριο άλλαξαν πολλά εδώ στο Μυλοπότα. Τα υλικά για την κουζίνα δεν έρχονται πια με γαϊδούρι από τη Χώρα. Ούτε οι πελάτες παίρνουν το μονοπάτι για να φτάσουν στο μαγαζί, και στις σπηλιές, και στα μεταφυσικά σχήματα βράχων της Ίου, δε μένει κανένας. Η Ίος έγινε ένας σύγχρονος τουριστικός προορισμός.

Κάποια πράγματα όμως δεν έχουν αλλάξει. Κάποιος πηγαίνει κάθε πρωί στο μικρό μποστάνι του για να μαζέψει κολοκυθοκορφάδες που θα γίνουν γεμιστές με ρύζι (τα τσιμέτια) ή τηγανητές με κουρκούτι. Ένας άλλος τυροκομεί και πήζει το ξινό, ένα μαλακό λευκό τυρί, «ενδημικό» του νησιού, που το απλώνουν πάνω από το ντάκο ή την ντοματοσαλάτα. Δεν έχει αλλάξει θέση ούτε το γαλάζιο τραπεζάκι με τους δύο τενεκεδένιους κουβάδες με θαλασσινό νερό στην άκρη της προβλήτας, εκεί που καθαρίζονται τα φρέσκα ψάρια, μπρος στα μάτια των πελατών. Ιδιαίτερα οι μεγάλες κόκκινες σκορπίνες που θα γίνουν ψητές, μία συνήθεια που ταξίδεψε από την Κρήτη, ενώ παραδίπλα στο τραπέζι ξεραίνονται οι γούνες, μια άλλη μία συνήθεια που ταξίδεψε από την Πάρο.

Στον πλούσιο κατάλογο των εδεσμάτων ξεχωρίζουν τα ολόφρεσκα ψάρια που τους προμηθεύουν καθημερινά οι Νιώτες και οι Καλύμνιοι ψαράδες τα οποία ψήνονται στα κάρβουνα, η αστακομακαρονάδα, το γιουβέτσι με γαρίδες και μύδια, σουπιά με μάραθο (κορυφαίο πιάτο), η μαρινάρα, το χταποδάκι που το μαγειρεύουνε με τέσσερις ξεχωριστούς τρόπους, το τηγανιτό ρύζι με θαλασσινά, η ψαρόσουπα και οι νησιώτικοι ρεβυδοκεφτέδες.

Και κυκλοφορούν με χαρά ένα βιβλιαράκι που κατέφτασε από το εξωτερικό για την ταβέρνα τους με φωτογραφίες από την εποχή που «ο γυμνισμός συνιστά αδίκημα και οι παραβάτες τιμωρούνται»!