Σπινιάλο

Σπινιάλο λέγεται η τεχνική διατήρησης κάποιων οστράκων (πίνες, φούσκες) στο θαλασσινό νερό. Στην Κάλυμνο λόγω της σπογγαλιείας, το σπινιάλο έχει ταυτιστεί κυρίως με την φούσκα.

Οι βουτηχτάδες του νησιού καθώς βουτούσαν για τα σφουγγάρια συναντούσαν τις φούσκες, όστρακα που δύσκολα αλιεύονται, γιατί είναι καλά καμουφλαρισμένα σε βράχια. Οι Καλύμνιοι τις ξεχώριζαν εύκολα και μαζί με τα σφουγγάρια τις φέρναν στο καΐκι. Εκεί μαλακές σαν σκληρό σφουγγάρι όπως ήταν οι φούσκες, τις ανοίγαν με μια εγκάρσια μαχαιριά και εκεί αποκαλυπτόταν το υπέροχο κιτρινοπορτοκαλί τους περιεχόμενο.

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους οι σφουγγαράδες παίρναν μαζί τους τα μπουκάλια γεμάτα με ρετσίνα του εμπορίου (Κουρτάκης, Μαλαματίνα) για να συνοδέψουν το καθημερινό τους φαγητό και τα επιστρέφαν πάλι γεμάτα με το σπινιάλο φούσκας.

Αποστείρωναν τα μπουκάλια και μέσα τους τοποθετούσαν το περιεχόμενο της φούσκας, αφού το τεμάχιζαν, μαζί με νερό θαλασσινό από τις ίδιες τις φούσκες, λίγο επιπλέον αλάτι και λίγο ελαιόλαδο, το οποίο σκέπαζε το ζουμάκι και δεν άφηνε τον αέρα να έρθει σε επαφή με το θαλασσινό νερό και να αλλοιώσει τις φούσκες, και ποματίζαν ερμητικά (το λεγόμενο σπινιάλο).

Ενδιαφέρον πάντα έχει η τέχνη με την οποίαν σφραγιζόταν ο φελός – με το δίχρωμο σχοινάκι, και το σταυρωτό μπλέξιμο – για να ασφαλιστεί το περιεχόμενο.

Ο μεζές της φούσκας σπινιάλο με λαδάκι και κρεμμυδάκι είναι ασυναγώνιστος, παρότι πολύ ιδιαίτερος λόγω της ιδιάζουσας έντονης ιωδούχου και ελαφρώς πικρής γεύσης που την διαφοροποιεί από όλους τους θαλασσινούς συγγενείς στην κατηγορία των οστρακοειδών.

Να υπενθυμίσουμε ότι το σπινιάλο της φούσκας – όπως και όλα τα θαλασσινά, στρείδια, μύδια, κτένια, γυαλιστέρες, πεταλίδες, πίνες, φούσκες – ανήκει στην κατηγορία των αποκαλούμενων “αφροδισιακών τροφών”, η ετυμολογία των οποίων έχει τη ρίζα της στην θεά της ομορφιάς Αφροδίτη και που θεωρούνται ότι περιέχουν ψευδάργυρο, ο οποίος ενισχύει την παραγωγή τεστοστερόνης και την λίμπιντο!