Αντώνης στο Καγιάνι

Βγαίνοντας από την πόλη της Μυτιλήνης με κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο και ακολουθώντας τον ανηφορικό δρόμο προς το Καγιάνι αντικρίζουμε το μεγαλόπρεπο Ναό των Ταξιαρχών. Εκεί, λίγα βήματα από την εκκλησία των Ταξιαρχών συναντάμε την ταβέρνα “Ο Αντώνης”.

Καθώς περνάς το κατώφλι και μπαίνεις μέσα σ’ ένα ταπεινό μακρόστενο κτίριο μένεις έκθαμβος από την θέα της μεγάλης τζαμαρίας – κάτι σαν ξύλινος εξώστης – που βλέπει κατά τη Μυτιλήνη και τα απέναντι μικρασιατικά παράλια.

Βρίσκεις κάπου να καθίσεις και αμέσως σε υποδέχεται ένας πρόσχαρος άνδρας, ο Αντώνης ο ταβερνιάρης.

Όλος ο κόσμος έχει να λέει για την προθυμία και την ευγένειά του που έχουν κερδίσει τις καρδιές των πελατών του. Είτε είναι οι συνταξιούχοι που πίνουν το καφεδάκι τους, είτε οι αρχόντοι από τη Μυτιλήνη που του κλείνουν ρεζερβέ για μεγάλες παρέες, αυτός τους προσέχει όλους το ίδιο. Τρίτη γενιά καφετζής ο Αντώνης θυμάται παλιά το μαγαζί που ήταν το καφενείο του χωριού: καφεδάκι, , ουζάκι, μεζεδάκια αλλά και με ένα τζουκ-μποξ με παλιές επιτυχίες που προκαλούσε συχνά χορευτικές βραδιές. Σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε ταβέρνα και τα τελευταία 15 χρόνια είναι το must γαστρονομικό στέκι της Μυτιλήνης. Κι οι Μυτιληνιοί εδώ φέρνουν τους επισκέπτες του νησιού, γιατί κατά πως λένε: Τελικά άμα δεν περάσεις από του «Αντώνη» είναι σα να μη γνώρισες τη Λέσβο.

Όντως παρ’ ότι χειμώνας όταν πήγα -και το τσαγερό ήταν στη χόβολη- το μαγαζί ήταν τίγκα: πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, εργατιά, γειτόνοι, αλλοδαποί επισκέπτες απολάμβαναν το φαγητό τους.

Στον Αντώνη έπαθα μια από τις μεγάλες γκάφες των ταξιδιών μου. Παρασύρθηκα τόσο πολύ από τη πανοραμική θέα προς τη θάλασσα, από την συζήτηση μαζί του, αλλά και από τους μεζέδες του που τελικά φωτογράφισα ελάχιστα εδέσματα. Γεγονός που θα επιχειρήσω να το αποκαταστήσω με τα λόγια!

Στην κουζίνα οι ρυθμοί πυρετώδεις και το κουμάντο το κάνει η μητέρα του, που βαστά γερά και επιμελείται των παραγγελιών.

Το ένα πιάτο είναι καλύτερο από το άλλο. Όσο αξιαγάπητος είναι ο Αντώνης άλλο τόσο λαχταριστά είναι και τα μεζεκλίκια της κυρά Αναστασίας: γαύρος μαρινάτος, σαρδέλες παστές, υπέροχοι γκιουσλεμέδες, τα κεφτεδάκια της που μοσχοβολάνε κύμινο με τις φρέσκες τηγανητές πατάτες, ο μπεκρή μεζές, το ψητό χταπόδι ή το φρεσκοτηγανισμένο καλαμάρι., η σουπιά, ο μπακαλιάρος και λοιπά ψαρικά και κρεατικά της. Κι όπως είπαμε: Λέσβος χωρίς τον Αντώνη δεν έχει!