Ταβέρνα – Καφενείο Στου Πασχαλιά

Η ταβέρνα – καφενείο Στου Πασχαλιά του Ζαχαρία Πέδου μάς προτάθηκε από τους περισσότερους ψαγμένους φίλους. Λειτουργεί από το 1910 και βρίσκεται στο χωριό Κάμπος, ένα σπάνιο χωριό στην Ικαρία που έχει κάμπο!

Το μαγαζί – φωλιασμένο στην παχιά σκιά μιας κληματαριάς με μια καταπληκτική θέα στα μποστάνια και στα βουνά – χωρίζεται με το μπαλκονάκι του από τη δημοσιά που ευτυχώς δεν είναι πολυσύχναστη. Κουμάντο κάνει ο Ζαχαρίας που, αφού έλειψε κάμποσα χρόνια στο εξωτερικό, επέστρεψε στα πατρογονικά του για να ηρεμήσει:

“Δούλεψα μέχρι τα 32 μου χρόνια, σ’ όλες τις αγγλόφωνες χώρες, ως γκαρσόνι, λάντζα κλπ. Πριν λίγα χρόνια γύρισα το νησί και πήρα το καφενείο. Τόχαν δυο φίλοι, ένας ψηλός ο Σαρακοστής (ύψος σαράντα ημερών) κι ένας κοντός ο Πασχαλιάς (ύψος μιας εβδομάδας). Απ’ αυτόν το πήρε ο πατέρας μου και γω με την σειρά μου πριν λίγο καιρό. Την κουζίνα την επιβλέπει η μητέρα μου Ρίκα – από το Ειρήνη – και είναι σπιτική σ’ όλα τα επίπεδα. Ελάχιστα πράγματα είναι αγοραστά. Τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε είναι τα ζαρζαβατικά από τη φάρμα μας, αλλά και τα κουνέλια, πάπιες, κότες, χοιρινά, τις κατσικούλες που μας δίνουν το γάλα για να κάνουμε την καθούρα το τυράκι μας.

Μεγάλα γλέντια γίνονται την εποχή που μαζεύονται τα μανιτάρια, μάλιστα κάνουμε και τα σχετικά γλεντάκια, το «αμανίτα αμάν» με μουσικές και τραγούδια.

Δεν μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη και η διαφήμιση, δεν μπορούμε να μαγειρέψουμε περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να παράξουμε. Κι ούτε θέλουμε να μαγειρεύουμε με ξενικά προϊόντα.

Τα μαγειρέματά μας είναι το κατσικάκι και τα ζαρζαβατικά. Σπεσιαλιτέ μας το ικαριώτικο σουφικό, η μαεργιά, αν βρούμε ψαράκια, αλλά και γεμιστά με τα ζαρζαβατικά μας”.

Η συζήτηση με τον Ζαχαρία, αλλά και με την κυρά Ρίκα (που τάχει τετρακόσια) είναι συναρπαστική, γιατί αβίαστα και χωρίς πολλές περικοκλάδες διατυπώνεται η φιλοσοφία της καθημερινότητας της Ικαρίας.

Η ταβέρνα – καφενείο εκτελεί και χρέη παντοπωλείου, οπόταν μπορεί κανείς φεύγοντας με τη γλύκα στο στόμα και την καρδιά, να αγοράσει σπιτικά γλυκά του κουταλιού, χειροποίητα λικέρ και διάφορα ξυδιαστά, για να πάρει ένα αναμνηστικό μιας άλλης αντίληψης ζωής.