Χερρόνησος στη Χερρόνησο

Στην Χερρόνησο της Σίφνου έφτασα πριν 25 χρόνια δια θαλάσσης. Δεν υπήρχε δρόμος βατός, θα έλεγε κανείς ένας χωμάτινος δρόμος της συμφοράς, Χερρόνησος – Αρτεμώνας, και η συγκοινωνία γινόταν με καΐκια. Θυμάμαι καλά τα συναισθήματά μου!

Ένιωσα ότι μπαίνω στον παράδεισο!

Παρ’ ότι ο τόπος γύρω από τη στενή λουρίδα της θάλασσας – που έμοιαζε με ένα στενόμακρο φιόρδ – ήταν άγριος και βραχώδης, εξέπεμπε μια ηρεμία και μια γαλήνη και οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν οι γλάροι και τα γέλια παιδιών στην ακροθαλασσιά που κολυμπούσαν. Με την βοήθεια τριών τεράστιων σαμπρελών – μάλλον από φορτηγό, για να υπενθυμίσουμε ότι παλιά, μετά τα φλασκιά που ζωνόμασταν για να κολυμπήσουμε, ανακαλύψαμε τις σαμπρέλες των αυτοκινήτων – κάναν ναυμαχία, ενώ κοντά στην ακτή ρίχναν δίκτυα για αφρόψαρα!

Μαγεύτηκα απ’ αυτό το ψαροχώρι που βρισκόταν στο βορειότερο άκρο της Σίφνου, σε απόσταση 14 χιλιομέτρων από την Απολλωνία και 4 ώρες με τα πόδια. Η Χερρόνησος, σύμφωνα με τις ιστορίες, στην αρχή του 20ου αιώνα ήταν ένας τόπος γεμάτος καμίνα (25 τον αριθμό που περιοριστήκαν στα 7 στα 1970 και μόλις ένα στις μέρες μας) και αγγειοπλάστες που φτιάχναν κυρίως στάμνες και τσουκάλια. Σ’ αυτό το γραφικό λιμανάκι – που τώρα έχει συνδεθεί με αυτοκινητόδρομο – τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τα καμίνια έσβησαν και τώρα κατοικούνται μόνο το καλοκαίρι για τις θερινές διακοπές από τους ντόπιους ενώ τα δυο ταβερνάκια από το 1970 καλά κρατούν.

Με τραπέζια πάνω στον τσιμεντένιο ντόκο που αφήνει ένα στενόμακρο διάδρομο για τους περαστικούς ξανακάθησα στην ταβέρνα Χερρόνησος, με το  όνομα. Δίκτυα απλωμένα καταγής με τις τραγάνες γύρω τους, οι δυο βάρκες τους Μοσχούλα και Φυσσάκι, ίδιες και απαράλλαχτες. Μόνο που τότε ήταν ο Κωνσταντίνος και η Μαργαρίτα Φύσσα που είχαν στήσει το ταβερνάκι από το 1973, ενώ τώρα το έχουν αναλάβει ο γιός Αντώνης Φύσσας με την όμορφη και ευγενική γυναίκα του Στέλλα.

Από μεζέδες σα να μην πέρασε μια μέρα. Τσίρος φτιαγμένος από τα χεράκια τους, ζουμερός- ζουμερός για ξεκίνημα με ουζάκι, μαριδούλα, πατατούλα και αμπελοφάσουλα ντόπια ξερικά. Ρεβιθοκεφτέδες, σπανοκόπιτα με φύλλο σπιτικό, χταποδάκι και γαρίδες ψητές και από και πέρα ότι πιάσει η καθημερινή ψαριά!

Επισκεφτείτε την κουζίνα. Η πάστρα της θα σας εντυπωσιάσει… Λάμπει… όπως λάμπουν και τα πρόσωπα της οικογένειας Φύσσα.