Τόπος – Ιστορία Καλύμνου

Η Κάλυμνος είναι το τέταρτο σε έκταση νησί της Δωδεκανήσου με 120 τ.χλμ., τρίτο σε πληθυσμό με 16.000 κατοίκους και περιβάλλεται από αρκετά μικρά νησιά – ένα από αυτά είναι τα Ύμια – από τα οποία η Τέλενδος και η Ψέριμος κατοικούνται. Η Κάλυμνος είναι το νησί των σφουγγαράδων. Το τόσο παρακινδυνευμένο ναυτικό επάγγελμα, έφερε στο νησί πλούτη, ευημερία, μεροκάματα, δόξα, γνώσεις από άλλους τόπους αλλά και πόνο και οδύνη για τις απώλειες τόσων ανθρώπων και διαμόρφωσε έτσι μια κοινωνία με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μεταξύ των οποίων την περηφάνεια και δύναμη των κατοίκων του.

Στο Ναυτικό Μουσείο Καλύμνου θα γνωρίσει κανείς αναλυτικά και ιδιαιτέρως τεκμηριωμένα την σπογγαλιευτική δραστηριότητα της Καλύμνου που χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Το 1869 εμφανίζεται το σκάφανδρο και φέρνει την επανάσταση στη σπογγαλιεία αλλά και πολλά δυστυχήματα με τη νόσο των δυτών που αφήνει πολλούς ανάπηρους και προκαλεί αρκετούς θανάτους.

Η σπογγαλιεία προκάλεσε ανάπτυξη στην Κάλυμνο, με αύξηση πληθυσμού από 5.000 το 1825 σε 23.000 το 1912. Η σπογγαλιεία συνεχίστηκε και μετά τον Β. Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το1962 όταν η Αίγυπτος και το 1972 η Λιβύη απαγορεύουν την σπογγαλιεία στα χωρικά τους ύδατα και έτσι οι Έλληνες σφουγγαράδες έχασαν τους πλούσιους αυτούς βυθούς.

H Πόθια βαστά κτισμένη στο λιμάνι που κυττάζει κατά την Ανατολή κτισμένη αμφιθεατρικά του κόλπου, διατηρεί μνήμες από την χρυσή εποχή.

Η Κάλυμνος τα τελευταία χρόνια ψάχνει τον δρόμο της ως προορισμός εναλλακτικού τουρισμού και θεωρείται ο Νο1 αναρριχητικός προορισμός στον κόσμο και είναι σαν τη Μέκκα της αναρρίχησης. Κάθε χρόνο την επισκέπτονται 10.000 αναρριχητές με μ.ό. 8 ημέρες παραμονή, δηλαδή η Κάλυμνος εξασφαλίζει 80.000 διανυκτερεύσεις τον χρόνο από τους αναρριχητές.