Λίγα ξενοδοχεία στην Ελλάδα μπορούν να υπερηφανευτούν για την ιστορία τους, το κοσμοπολίτικο προφίλ και την πορεία τους στον χρόνο, τους διαπρεπείς προσκαλεσμένους και τους VIP  επισκέπτες τους, όσο το θρυλικό Rodos Palace, το εμβληματικό ξενοδοχείο της Πόλης των Ιπποτών.  Στην διάρκεια των 45 ετών λειτουργίας του (1974-2019) το μεγαλειώδες έργο του πρωτοπόρου Βασιλείου Καμπουράκη,  είδε να το επισκέπτονται μεγάλα ονόματα της πολιτικής, της τέχνης και της επιστήμης και συνέδεσε το όνομά του με ιστορικές συναντήσεις, όπως την ιστορική Συνάντηση Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 1988 -με συμμετοχές  της Bρετανής πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ, του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, του Γερμανού Καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, του Έλληνα πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή– , όσο και με τις πιο όμορφες αναμνήσεις απλών επισκεπτών του απ’ όλο τον κόσμο.

Σε επίπεδο διαμονής, το Rodos Palace δεν έχει τίποτα να ζηλέψει συγκρινόμενο με ανάλογα ξενοδοχεία διάσημων τουριστικών προορισμών. Μεγάλοι και πολυτελείς χώροι υποδοχής, σαλόνια αντάξια της ιστορίας του, bar, διακόσμηση με έργα τέχνης και φυσικά ανοιχτοί χώροι απαραίτητοι για το καλοκαίρι, δροσεροί, καταπράσινοι με έντονη την παρουσία τρεχούμενων νερών που διασχίζουν τους εξωτικούς κήπους.

Τα τελευταία χρόνια, το Rodos Palace δίνει ιδιαίτερο βάρος στις “εντυπωσιακές εμπειρίες”. Με πρωταγωνίστρια και πρωτεργάτρια τη Μαίρη Καμπουράκη -η προσωπικότητα της οποίας αντανακλά απόλυτα την ψυχή και τον δυναμισμό του ιστορικού ξενοδοχείου (ιδιαίτερα τώρα που ο αδελφός της Αντώνης Καμπουράκης εξελέγη δήμαρχος της Ρόδου)- έχει την  καινοτόμα, τουλάχιστον για ξενοδόχους, φιλοσοφία, ότι η γνώση ενός τόπου και η εγγραφή του στις αναμνήσεις του ταξιδιώτη δεν γίνεται μόνο με τις υπηρεσίες που προσφέρονται σε κάθε ξενοδοχείο -όσο εντυπωσιακές κι αν είναι αυτές-, αλλά βιώνονται κυρίως μέσα από τις εντυπωσιακές εμπειρίες που προκαλούνται από την αυθεντικότητα του προορισμού. Με τη λογική αυτή, το κάθε ξενοδοχείο δεν είναι ο τελικός προορισμός του ξένου επισκέπτη αλλά το εφαλτήριο για να γνωρίσει τις αυθεντικές εμπειρίες του τόπου, του οποίου ο κάθε ξενοδόχος γίνεται ο πρεσβευτής.

Στη λογική αυτή, σε συνεργασία με την Ελένη Ψυχούλη, το 2018 δημιουργήθηκε ένα πρόγραμμα που περιέλαβε ένα δείγμα «ταξιδιωτικών εμπειριών» από 12 ξεχωριστά πακέτα ανακάλυψης, για κάθε γούστο, για όσους θέλουν να ζήσουν την «αυθεντική Ρόδο».

Μεγάλη έμφαση δίνει η Μαίρη Καμπουράκη στο κομμάτι της γαστρονομίας, που δεν το θεωρεί απλώς μια γαστριμαργική απόλαυση και ακόμα ένα όπλο που ενισχύει την αξία του ξενοδοχείου της, αλλά μια αφορμή για να γνωρίσει και να βιώσει ο επισκέπτης της Ρόδου, την γαστρονομία του τόπου, και μαζί της, την φύση, τους ανθρώπους και την αυθεντική ζωή του νησιού.

Στο Γαστρονομικό της ταξίδι η Μαίρη Καμπουράκη έχει δίπλα της δυό νέους σεφ, δυο παλικάρια διαμάντια, τον Λευτέρη Καμπουράκη και τον Μιχάλη Στάλα, που χαρακτηρίζονται από τις τεχνικές τους γνώσεις, την διεθνή τους εμπειρία, αλλά κυρίως από το πάθος τους να αναδείξουν την τοπική κουζίνα της Ρόδου και των Δωδεκανήσων. Executive chefs όλων των επισιτιστικών τμημάτων -και έχει πολλά το Rodos Palace- έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να δημιουργήσουν έναν Γαλαξία γεύσεων, που καλύπτει όλες τις σύγχρονες γαστρονομικές τάσεις. Τέσσερα (4) τα φωτεινότερα αστέρια του, τα 12 νησιά, τα Γευστικά χνάρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ελληνικό εστιατόριο Μεζές, και το Από το περιβόλι στο πιάτο, μια εμπειρία στα μποστάνια του Rodos Palace.

 

12 νησιά

Φέτος (2019)  στο δημοφιλές fine dining εστιατόριο του ξενοδοχείου “12 Νησιά”, το μενού εμπνέεται από την κουζίνα των Δωδεκανήσων, παντρεύοντας τα τοπικά υλικά με τις σύγχρονες τεχνικές.

Το 2019 η Μαίρη Καμπουράκη τόλμησε να εμπιστευτεί το όραμα της για την ανάδειξη της Ροδίτικης κουζίνας σε επίπεδο fine dining, παρουσιασμένη με καινοτόμο τρόπο,  σε δυό ντόπιους σεφ, που ήταν ήδη συνεργάτες στο ξενοδοχείο.

Αποτέλεσμα: oι Λευτέρης Καμπουράκης από την Ρόδο και ο Μιχάλας Στάλας από την Κάλυμνο,  oι δυό σεμνοί, υψηλού ήθους και περίσιου ταλέντου executive chefs, ξεκίνησαν να γράφουν μια μοναδική  ιστορία στα 12 Νησιά.

Και δεν είναι τυχαίο ότι φέτος, το φωλιασμένο στους υπέροχους κήπους του Rodos Palace –με τα ποταμάκια να τους  διατρέχουν κατά μήκος- εστιατόριο, με τα εντυπωσιακά εδέσματα και τη μεγάλη διάθεση των δύο σεφ, να εξηγήσουν και να υποστηρίξουν το έργο τους, έκαναν την συνολική  εμπειρία μοναδική, προσφέροντας  στους επισκέπτες απόλαυση, χαρά και γνώση.

Από τα φαγητά ξεχωρίσαμε: μυλοκόπι φιλέτο με ροδίτικο σπανάκι, μαραθόριζα και άρωμα λουίζας, το καρπάτσιο χταποδιού με βιολογικά ζυμαρικά, τα πικλαρισμένα βογγύλια με χάρδαλη, υφές ντομάτας και αυγοτάραχο ( Υαλισός), μαριναρισμένο μπακαλιάρο με πίκλες κρεμμυδιού, σκόνη μαϊντανού και λεμόνι (Κάλυμνος), χοιρινό με πικάντικη μαρμελάδα μούσμουλο και τσιπς από χωριάτικο ψωμί με μυρωδικά (εμπνευσμένο από την πηχτή του χωριού Κοσκινού).

Το πιάτο Μοσχαρίσια μάγουλα σιγομαγειρεμένα με υφές από χόνδρο είναι η δημιουργική έκφραση της λακάνης (πήλινο σκεύος), μιας εκ των πλέον τυπικών συνταγών της Λίνδου και γενικότερα της Ρόδου. Στην παραδοσιακή του εκτέλεση το μοσχάρι, ο χόντρος (το σπασμένο στάρι), η ντομάτα και τα μπαχαρικά (κύμινο και κανέλα) σιγοψήνονται όλο το βράδυ στον ξυλόφουρνο. Εξαιρετική η δημιουργική εκτέλεση τού -κατά την γνώμη μου- πιο ενδιαφέροντος εδέσματος του νησιού.

Το πιάτο  ματσόγαλο με παρφέ μελεκούνι και μπισκότο κανέλας είναι μια αναφορά στο ματσί, το πιο διαδεδομένο ζυμαρικό της Ρόδου, το δε ματσόγαλο παραπέμπει στο ριζόγαλο. Εδώ παρουσιάζεται ως επιδόρπιο και συνδυάζεται με το μελεκούνι σε μορφή παρφέ και είναι ίσως το Signature Dish του εστιατορίου για το 2019.

 

Στα γευστικά χνάρια του Μεγ. Αλέξανδρου

Εμπνευσμένο από τα “μονοπάτια της πορείας” του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι το εστιατόριο που άνοιξε το 2019 τις πόρτες του στο Rodos Palace. Πίσω απο την ιδέα βρίσκεται το ταξίδι και η γεύση σαν αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας και της μνήμης.

Ένα εγχείρημα για το πώς ένα έθνικ εστιατόριο αποκτά ένα αφήγημα με επίκεντρο και συνδετικό κρίκο των διάφορων κουζινών μια ιστορική προσωπικότητα, ελληνική και ταυτόχρονα διαχρονική και υπερτοπική, τον Μέγα Αλέξανδρο.

Πιάτα, εμπνευσμένα από το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου από 3 διαφορετικές ηπείρους και 30 διαφορετικές σημερινές χώρες, που μπορούν να ανταποκριθούν στις γευστικές προτιμήσεις πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων, ξεκινώντας από “αρχαία ελληνικά” πιάτα και συνεχίζοντας με πιάτα από Αίγυπτο, Καζακστάν, Ινδία και άλλες χώρες, από όπου πέρασε ο μέγας στρατηλάτης.

Αυτός ήταν και ο λόγος που οι executive chefs του ξενοδοχείου “ταξίδεψαν” μαγειρικά στα μέρη που επισκέφτηκε ο Μέγας Αλέξανδρος και έφτιαξαν μενού, γιορτή πολυπολιτισμικών γεύσεων.

Μακεδονία, Μεσοποταμία (Ισραήλ, Αίγυπτος, Λίβανος, Ιορδανία) Καύκασος και άλλοι  σταθμοί ήταν η αφετηρία για  γευστικές πίτες,  χούμους,  τανζίν, φαλάφελ ρεβυθιού, αρνίσιο κότσι με ρεβύθια, ταμπούλε και το “τσιγαρέλι” με φρέσκα χόρτα, είναι μερικά από τα πιάτα που δημιουργούν μια αξέχαστη γευστική εμπειρία,η οποία συμπληρώνεται από την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η διακόσμηση του χώρου.

Αυθεντικά σκεύη, έντονα χρώματα, ναργιλέδες, μεγάλα μαξιλάρια σκορπισμένα σε καναπέδες και αραβικά χαλιά δίνουν την άισθηση ότι ταξιδεύεις παρέα με τον Μέγα Αλέξανδρο χωρίς να κουνηθείς από την καρέκλα σου, ενώ στον εξωτερικό χώρο ανάμεσα στην Μεσογειακή βλάστηση και τους “κήπους της Μεσοποταμίας”, μέσα σε σκηνές μπορείς να φανταστείς ότι συνομιλείς με την ιστορία.

 

Μεζές, ελληνικό εστιατόριο

Λευκό και μπλέ τραπεζομάντιλο, ελληνική σαλάτα, παραδοσιακοί μεζέδες κι ένα ποτήρι ούζο κάτω από τον ροδίτικο μπλε ουρανό, κι αν όχι πάνω στην ακροθαλασσιά, στην περίπτωσή μας,  στους πανέμορφους εξωτικούς κήπους του Rodos Palace.

Ο Mεζές είναι ένα ελληνικό εστιατόριο με παραδοσιακές ελληνικές συνταγές και προτάσεις σχάρας, που το κάνει ιδανική πρόταση για όλους εκείνους που αγαπούν τον ελληνικό καλοκαίρι και τις γεύσεις του!

Η ιδέα πίσω απο το εστιατόριο είναι να προσφέρει μια αυθεντική ελληνική εμπειρία για τον επισκέπτη που δεν στερείται σε τίποτα απο την αντίστοιχη εμπειρία των Ελλήνων όταν αποφασίζουν να πιούν το ούζο τους με πολλά μεζεδάκια.

Θα συναντήσουμε μεζέδες τυπικούς ελληνικούς, όπως τη φέτα σαγανάκι, με μυρωδικά, καλαμάρι τηγανητό με ντομάτα και οξύμελο, μοσχαρίσια κεφτεδάκια αρωματισμένα με ούζο, δυόσμο και λεμόνι.

Λόγω του αγάπης των δυό σεφ για τους τόπους τους, παρουσιάζονται τα ροδίτικα πιταρούδια με δροσερό ντιπ γιαουρτιού και η σαλάτα μυρμιτζέλι απο την Κάλυμνο, με κριθαροκούλουρα, ντομάτα, φέτα και παρθένο ελαιόλαδο.

Και φυσικά δεν θα λείψουν τα τυπικά ελληνικά ψητά στην σχάρα, ο γύρος κοτόπουλο με πίτες, το χοιρινό σουβλάκι αρωματισμένο με ρίγανη και ροδίτικες πίτες και ο συνδιασμός από αρνίσια παϊδάκια με δεντρολίβανο, φιλέτο κοτόπουλο με μαρινάδα κόλιανδρο και χωριάτικο κεμπάπ.

 

Από το μποστάνι στο πιάτο

Πολύ πριν οι όροι “food miles” και “farm to table” γίνουν το ζητούμενο για κάθε υποψιασμένο ταξιδιώτη, το Rodos Palace είχε το δικό του μποστάνι. Όχι γιατί έτσι το ήθελε μια παγκόσμια τάση, αλλά γιατί αυτό συνέβαινε από πάντα στο νησί.

Το κάθε σπίτι -και το Rodos Palace είναι ένα ροδίτικο σπίτι- είχε το περιβόλι με τα λαχανικά του, τα οπωροφόρα δέντρα και τις ελιές του. Ο Ροδίτης, όπως και ο κάθε Έλληνας μιας άλλης εποχής, μακριά από την πόλη, κρατούσε ο ίδιος στα χέρια του την ευθύνη της διατροφής του, μια αυτάρκεια κυριολεκτικά “καλλιεργημένη” με τους τρόπους μιας προαιώνιας παράδοσης.

Τα τελευταία χρόνια, οι σεφ της Εσπερίας αλλά και ένα κοινό που ολοένα και περισσότερο προβληματίζεται με το τί βάζει στο πιάτο του και πόσο αυτό πληγώνει το πράσινο χρώμα του πλανήτη, έχουν κάνει μόδα τα εστιατόρια που καλλιεργούν τη δική τους πρώτη ύλη, αυτή που μαγειρεύεται κατευθείαν από το φυτό στην κατσαρόλα, ολόφρεσκη και μεγαλωμένη χωρίς φυτοφάρμακα.

Ταυτόχρονα, ολοένα και πληθαίνουν τα μποστάνια που ανοίγουν τις πόρτες τους, υποδέχονται όποιον θέλει να δει από κοντά πώς παράγεται ένα αγνό λαχανικό, στρώνουν το τραπέζι, μαγειρεύουν τοπικές συνταγές και έτσι η υψηλή γαστρονομία αποκτά μια νέα έννοια, γίνεται ταπεινή και αγγίζει το χώμα, λερώνει τα χέρια της με ζυμάρια, ιδρώνει μπροστά σε ξυλόφουρνους που ψήνουν το ζυμωτό ψωμί της γιαγιάς, συμμετέχει στην τυροκόμηση των ντόπιων τυριών.

Ο “πελάτης” παύει να είναι ένας παθητικός δέκτης ενός πιάτου που μοιάζει με καλλιτεχνική δημιουργία. Κατεβαίνει το χωμάτινο μονοπάτι του περιβολιού, γίνεται για λίγο αγρότης, συμμετέχει ενεργά στη συγκομιδή, μαθαίνει μυστικά για την τροφή που δεν θα του αποκαλυφθούν ποτέ στην πόλη ή σε ένα βραβευμένο εστιατόριο, μυείται σε συνταγές και γεύσεις διαφορετικές, βιώνει μια άλλη, καινούρια αλήθεια.

Ο σύγχρονος τουρίστας θέλει για λίγο να ζήσει σαν ντόπιος. Αυτό αποδεικνύουν οι τελευταίες στατιστικές. Το Rodos Palace ποτέ δεν χάλασε το χατίρι του πελάτη. Έτσι από φέτος, άνοιξε σε όποιον το επιθυμήσει την κρυφή, πίσω αυλή του.

Δυο περιβόλια και ένα κοτέτσι υποδέχονται τον καλεσμένο σε μια ευτυχή αντίφαση, που μόλις ένα λεπτό απόσταση από την πιο υπερσύγχρονη, σοφιστικέ σουίτα, συναντά τα μυστικά της παλιάς, ροδίτικης γεωγραφίας, τη βλάστηση, τα δέντρα, τα λαχανικά, τα οπωροφόρα της, τα μυρωδικά της.

Ο επισκέπτης θα περιπλανηθεί, θα ρωτήσει και θα μάθει, θα γεμίσει το καλάθι του με τα λαχανικά του τραπεζιού. Ένα μεγάλο τραπέζι και μια υπαίθρια κουζίνα τον περιμένουν να πλύνει και να κόψει μόνος τη σαλάτα του, να γευτεί τα τυριά, τις ελιές, το ελαιόλαδο αλλά και τα θαλασσινά του απεριτίφ, παρέα με μια παγωμένη σούμα.

Οι μάγειρες, Ροδίτες και Καλύμνιοι από καταγωγή, παθιασμένοι με την Δωδεκανήσια κουζίνα, θα δείξουν πώς ζυμώνεται το ψωμί που θα ψηθεί επιτόπου στον φούρνο, θα μαγειρέψουν μαζί με τους επισκέπτες παλιές συνταγές, ενώ το κρασί των ροδίτικων αμπελώνων θα συνοδέψει μια γευστική εμπειρία με αυθεντική ροδίτικη νοστιμιά, ένα ταξίδι στον παλιό χρόνο του νησιού, που επιβιώνει ακόμη στα νοικοκυριά των χωριών.

Μια όμορφη μέρα του Σεπτέμβρη ζήσαμε κι εμείς αυτήν εμπειρία. Μαζέψαμε γλυστρίδα, λαχανικά και ζαρζαβατικά. Πήραμε τα αυγά από τις κοτούλες, τα πλύναμε και τα μαγειρέψαμε με γαρίδες… Άλλα φαγητά παρασκευάστηκαν μπρος τα μάτια μας από τους σεφ και περιελάμβαναν κάθε είδους μεζέδες.

Μεταξύ άλλων, σαλάτες με γλυστρίδα, ψάρια, θαλασσινά και όστρακα παντός είδους -μέχρι και φιλέτο σμέρνας, του μοβόρικου αυτού φιδόψαρου με το αποκρουστικό στόμα- πιταρούδια, σουπιές με το μελάνι τους,  πίτες, ντολμαδάκια και κεφτέδες φυσικά και τα δύο με κύμινο, αφού την “μακριά μυρωδιά” οι Ροδίτες την βάζουν σ’ όλα τα μαγειρευτά. Οι πανδαισία των γεύσεων ολοκληρώθηκε με δίπλες, μελεκούνια και μοσχοπούγκια, τη ζαχαρένια τοπική νοστιμιά.

Το δρώμενο αυτό,  είχαμε την τύχη να το ζήσουμε για τα καλά.  Η γλύκα της εμπειρίας, η γλύκα μιας σωματοποιημένης αλλά και συνεργατικής  πράξης, της επαφής με τη φύση και της συγκομιδής των καρπών της, όπως η γλυκιά ανάμνηση της ροδίτικης φιλοξενίας εύχομαι να μας συνοδεύουν για πολύ καιρό.

Όπως φυσικά δεν θα ξεχάσουμε εύκολα την επίγευση της “μακριάς μυρωδιάς”, που συμπυκνώνει τα συναισθήματα που νιώσαμε ταξιδεύοντας στον ανεπανάληπτο γαστρονομικό Γαλαξία του θρυλικού Rodos Palace.