Kαι το 2018 το Greek Gastronomy Guide ταξίδεψε στην Ελλάδα, επισκέφτηκε περιοχές και εντόπισε γνωστούς και σχετικά άγνωστους θησαυρούς της ελληνικής γαστρονομίας. Τη χρονιά που μας πέρασε είχαμε την χαρά να γνωρίσουμε για πρώτη φορά, νέες περιοχές όπως η Χίος, η Λήμνος, η Νάουσα, η Αριδαία, η Χαλκιδική, η Φλώρινα, η Άνδρος, η Ρόδος και να γνωρίσουμε πολύ καλύτερα περιοχές όπως η Σίφνος, η Τήνος, η Κέρκυρα, η Πάρος και η Ύδρα. Όπως είθισται κάθε τελευταία ημέρα του χρόνου, έτσι και φέτος σας παρουσιάζουμε τις 24 καλύτερες εμπειρίες μας το 2018. Χωρίς πολλές κουβέντες και καρικεύματα περί αυτών, απλώς απολαύσετέ της, κι αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για την καθε μία, ανατρέξτε στο αναφερόμενο link! Σας παρουσιάζουμε 1 οινοποιείο, 2 ξενώνες, 1 λουκουματζίδικο και 20 ταβέρνες.

 

Νικήτη Χαλκιδικής – Μπουκαδούρα

Η χαρισματική αρχόντισσα-μαγείρισσα Γιώτα Κουφαδάκη δημιούργησε στις αρχές του 21ου αιώνα στο εστιατόριο Μπουκαδούρα στην παραλία Ελιά στη Νικήτη Χαλκιδικής, ίσως τον καλύτερο πρεσβευτή της ελληνικής γαστρονομίας στην Χαλκιδική. Κατ’ αρχάς η κουζίνα έχει σαν βάση της την  παραδοσιακή ελληνική κουζίνα προικισμένη με πραγματικά αυθεντική νοστιμιά (Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας).

Ο χώρος καταπληκτικός πάνω στη θάλασσα, ανάμεσα στα πεύκα, χωρίς κανένα εμπόδιο να απολαμβάνεις την ανεπανάληπτη θάλασσα της Χαλκιδικής και το λιοβασίλαμα. Το κτίσμα ένα παλιό οικογενειακό αγροτόσπιτο -εδώ μάζευε η Γιώτα μικρή της ελιές του κτήματος της οικογενείας της- μια στεγασμένη βεράντα με βαριά ξύλινα δοκάρια, λουλουδιασμένη αυλή, λινά λευκά τραπεζομάντηλα και πετσέτες και  μια ατέλειωτη και αχόρταστη θέα στο Αιγαίο. Η ατμόσφαιρα  αποπνέει μια αρχοντιά και ένα ήθος. Το σερβίρισμα γίνεται με περιποίηση γεμάτη θέρμη και ειλικρίνεια, καθώς κουζίνα και σερβίρισμα είναι κυρίως οικογενειακή υπόθεση.

 

Ξινό Νερό Φλώρινας – Κοντοσώρος

Το πιο φημισμένο εστιατόριο της Δυτικής Μακεδονίας βρίσκεται σ’ ένα αγροτικό χωριό του νομού Φλωρίνης, στο Ξινό Νερό δίπλα στο Αμύνταιο, όπου εδώ και τριάντα χρόνια ο Νίκος Κοντοσώρος, Μακεδόνας με καταγωγή από Κέρκυρα, έφτιαξε τη φωλιά του.  Aυτό που εντυπωσιάζει στο εστιατόριο του  Κοντοσώρου είναι ότι, ενώ βρίσκεται σ’ ένα αγροτικό χωριό χιλίων κατοίκων, η αισθητική του είναι εξαιρετικά καλόγουστη, η κουζίνα του περίτεχνη, η κάβα του πλουσία, έτσι που να  νιώθεις περισσότερο ότι βρίσκεσαι στη Τοσκάνη παρά στο Αμύνταιο. Και δεν είναι υπερβολή αυτό που πολλοί ισχυρίζονται,  ότι δηλαδή ο Κοντοσώρος από μόνος του έκανε την περιοχή του Αμύνταιου Γαστρονομικό προορισμό!

Δίπλα στο εστιατόριο, που στεγάζεται σε ένα πανέμορφο πέτρινο οίκημα, βρίσκεται ο ξενώνας με 6 δωμάτια πολύ χρήσιμος για τους κουρασμένους ταξιδιώτες – που επιθυμούν να φάνε όσο θέλουν, να ευχαριστηθούν ένα δείπνο με όσο χρειασθεί πιοτό, κι αν νοιώσουν αποκαμωμένοι, να περάσουν τη νύχτα εκεί – αλλά και για τους εκδρομείς που τον επιλέγουν ως ορμητήριο για να εξερευνήσουν την γύρω περιοχή. Φεύγοντας, επιβεβαιώσαμε ότι το εστιατόριο – ξενώνας Κοντοσώρος είναι αντάξιο της τριακοενταετούς  φήμης του κι ότι ο Νίκος είναι ένας άξιος σεφ και ένας φιλοσοφημένος δημιουργός.

 

Χίος – Χότζας

Ο Xότζας είναι η πιο δημοφιλής ταβέρνα της Χίου. Το πλέον ιστορικό ταβερνείο της Χώρας, ξεκίνησε το 1882 ως ποτοποιείο και ποτοπωλείο της οικογένειας Λινού. Στην πορεία προστέθηκαν και κάποιοι λίγοι μεζέδες,  αργότερα έγινε ταβερνείο και στα τέλη του 20 αιώνα, την δεκαετία του 1990 την σκυτάλη παρέλαβε ο Γιάννης Λινός και διαμορφώθηκε η ταβέρνα στην σημερινή της μορφή στον οικογενειακό χώρο όπου παλιά στεγαζόταν η ποτοποιία Λινού.

Ο ίδιος εμπνευσμένος εμπειρικός μάγειρας εκτός  από τα πιάτα του τόπου του, όπως τα χερίσια μακαρόνια με σάλτσα από φρέσκια ντομάτα και κοτόπουλο ή τον κόκκορα, το  μαστέλο στη σκάρα, τους ρεβιθοκεφτέδες, τους μαραθοκεφτέδες, τα χιώτικα λουκάνικα και τα κλασικά πιάτα της πολίτικης κουζίνας όπως λαχματζούν, τηγανητές μελιτζάνες με γιαούρτι, χειροποίητο κεμπάπ, σμυρναίικα σουτζουκάκια, ριζότο Ανατολής με συκωτάκια κουρκουμά και σταφίδες, χουνκιάρ μπεγεντί, έχει δημιουργήσει και τις δικές σπεσιαλιτέ όπως τα εξαίσια φασόλια γιαχνί με δικό του πουρέ μανταρινιού  και άλλα πολλά.

 

Πιτυός Xίου – Μάκελος

Με αφορμή την επίσκεψη στην ταβέρνα Μάκελος στον Πιτυό βορείως της πόλης της Χίου, γνώρισα το νέο του ιδιοκτήτη Νικόλα Γεωργούλη, δημοσιογράφο, εκδότη εφημερίδας, “υπεύθυνο” του μοντέλου συνεργατικότητας των 5 επαγγελματιών του χωριού που συμφώνησαν σε ενιαίο σχέδιο σεβασμού στον τόπο μέσα από την ποιότητα των επιχειρήσεών τους. Απώτερος στόχος τους να κάνουν τον Πιτυό, προορισμό αλλά και πύλη για τα Βορειόχωρα.

Εκτός των προοδευτικών ιδεών που έχει ο Νικόλας, στο μαγαζί θα δοκιμάσει την  κουζίνα του Μάκελου που  σερβίρει μεταξύ άλλων, τα κλασσικά χερίσια μακαρόνια, κατσίκα κοκκινιστή, στο φούρνο ή στη σούβλα, μαλαθρίτες, κοπανιστόπιτες, μπουρέκι Πιτυανό με κολοκύθα και  σαλιγκάρια με πλιγούρι, κοπανιστή με κρίταμα και κουκιά τουρσί και φυσικά κρέατα στην ψησταριά.

 

Γομάτι Λήμνου – Φλωμάρι

Στην Βορειοανατολική πλευρά της παραλίας Γομάτι  στην Βόρεια Λήμνο – 2χλμ αφού περάσουμε την διασταύρωση προς τις Αμμοθίνες, την μοναδική “έρημο” της Ευρώπης – βρίσκεται το «Φλωμάρι», ένα πανέμορφο ταβέρνακι, στην κορυφή ενός λοφίσκου που αγναντεύει την θάλασσα. Δημιουργός του πρίν 3 χρόνια, η ταλαντούχα σεφ τη Μάλαμα Mπανάβου που μαζί με την μάνα της κυρα Φωτεινή μαγειρεύουν εκλεκτά λημνιακά φαγητά, και με τα χαμόγελά τους και την ευγένειά τους συμπληρώνουν το καταπληκτικό σκηνικό με μια ατμόσφαιρα ιδαίτερα ανθρώπινη και φιλική.

Τα φαγητά της το ένα καλύτερο από το άλλο. Μεταξύ άλλων ο ντάκος με μαρινάτα κολοκυθάκια (ένα ποίημα), άφκος (φάβα ντόπια) με χταπόδι λιαστό, θαλασσινά με φλωμάρια (τα τοπικά ζυμαρικά), τυροπτούδια με φρέσκο τυρί και μυρουδικά, πετεινός με φλωμάρια, αγριοκούνελο και ομελέτα με τον σπιτικό χοιρινό καβουρμά της κυρα-Φωτεινής.

 

Κότσινας Λήμνου – Γιαννάκαρος

Η ψαροταβέρνα του Γιαννάκαρου στον Κότσινα είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Λήμνος. Φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, σαλάτες και λαχανικά από το οικογενειακό περιβόλι, θα έρθουν στο τραπέζι σας σε τεράστιες μερίδες που χορταίνουν τους οφθαλμούς αλλά και τις γαστριμαργικές απαιτήσεις σας. Το προσωπικό εξαίρετο, φιλικό με επαγγελματική κατάρτηση, όπου πρωταγωνιστεί η αδελφή του Γιαννάκαρου. Τα τραπέζια μεταξύ τους σε απόσταση και καλοστημένα, μαζί με τη άμεση γειτνίαση τους με την θάλασσα και την σωστή μουσική.  δημιουργούν ένα ιδιαίτερα πολιτισμένο και ευχάριστό περιβάλλον.

Τα πιάτα πληθωρικά, μια μερίδα πολλές φορές χορταίνει δυό άτομα. Δοκιμάσαμε την πληθωρική χωριάτικη, το μελίχλωρο σαγανάκι, την ψητή μελιτζάνα, τα τσιπς κολοκυθάκια πολύ καλά τηγανισμένα και τέλος τα ζυμαρικά (τα ντόπια φλωμάρια της Φωτεινής Γκάραλη) με τα θαλασσινά (μύδια, γαρίδες) που ήταν η κορύφωση.

 

Όρμα Αριδαίας – Διόνυσος

Το 2005, η οικογένεια Αβραμίδη – από το 1990 έχουν μιά ταβέρνα στην Όρμα – παίρνει έναν μεγάλο χώρο, που δεσπόζει πάνω στην πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια και τα κελαριστά νερά, και φτιάχνει το εστιατόριο Διόνυσος, χωρητικότητας 200 θέσεων.

Ο Τάσος Αβραμίδης, 28 χρονών με πάθος για την μαγειρική και τα ελληνικά κρασιά, άλλαξε πρόσφατα το μενού του Διόνυσου, με τη βοήθεια της καταξιωμένης και έμπειρης chef Στέλλας Σπανού, η οποία καθοδήγησε την σεφ και μητέρα του Τάσου, Ρίτσα Χατζή να φρεσκάρει  την κουζίνα του εστιατορίου. Τo αποτελέσμα ήταν να δημιουργηθεί μια κουζίνα παραδοσιακή μακεδονίτικη στη δημιουργική της έκφραση και τα πιάτα που δοκιμάσαμε να κλέψουν την καρδιά μας.

 

Γιαννακοχώρι Νάουσας – Κυρ-Γιάννης

Το Κτήμα Κυρ-Γιάννη ιδρύθηκε το 1997 από τον Γιάννη Μπουτάρη, μια από τις ξεχωριστές μορφές της ελληνικής οινοποιίας, όταν εκείνος αποχώρησε από την οικογενειακή εταιρία Μπουτάρης Οινοποιητική που είχε δημιουργήσει ο παππούς του το 1879. Το 2004 ο Στέλλιος Μπουτάρης, πρωτότοκος γιός του Γιάννη, αναλαμβάνει την διοίκηση της εταιρείας και εμφιαλώνει το πρώτο του κρασί τις 2 Ελιές και μέχρι το 2006 φυτεύει διακόσια ογδόντα στρέμματα αμπελώνων με Ξινόμαυρο, άλλες ελληνικές και διεθνείς ποικιλίες, δίνοντας έμφαση στον εντοπισμό του ιδανικότερου σημείου στο αμπέλι και των πιο κατάλληλων κλόνων Ξινόμαυρου. Το 2009 προστίθενται εκατό ακόμη στρέμματα που κάνουν το Κτήμα Κυρ-Γιάννη έναν από τους μεγαλύτερους αμπελώνες στην Ελλάδα.

Κι αν ο Γιάννης Μπουτάρης θεωρείται «πατριάρχης του ελληνικού οίνου», διετέλεσε Πρόεδρος του ΣΕΟ, κίνησε γη και ουρανό για να υλοποιηθεί ο Οινοτουρισμός στην Ελλάδα και βραβεύτηκε από την Διεθνή Ακαδημία Οίνου ως ο οινοποιός της χρονιάς (1996, 2003), ο γιός του Στέλλιος είναι από τους νεότερους οινοποιούς με όραμα και καθαρή επιχειρηματική ματιά, που οδηγούν το κρασί μας στη νέα εποχή, εντός και εκτός συνόρων, και μάλιστα σε μια συγκυρία δύσκολη, οδηγώντας την εταιρεία του Κυρ-Γιάννη  σε παραγωγή 1.000.000 φιαλών (τα δύο οινοποιεία Νάουσας και Αμύνταιου) ετησίως και την εξαγωγή των σε 35 χώρες!

 

Νάουσα – Παλαιά Πόλη

Σε ένα κτήριο του 1890, μέσα στην πόλη της Νάουσας, βρίσκεται το ξενοδοχείο Παλαιά Πόλη Deluxe Boutique Hotel, ένας ξενώνας-διαμαντάκι που λάμπει από φινέτσα, καλό γούστο και ζεστή φιλοξενία. Κτισμένο όλο με πέτρα, αναστηλώθηκε και αναπαλαιώθηκε μέσα σε 3 χρόνια, από τους ιδιοκτήτες του, τον Άκη Ταμπούρη (διευθυντή επί 30 χρόνια στο χιονοδρομικό κέντρο 3-5 Πηγάδια) και τη Λένα Μητσιάνη, δύο ανθρώπους που σε κερδίζουν αμέσως με τη αυθεντική τους ευγένεια και τη διάθεσή τους να σε κάνουν να νιώσεις σαν στο σπίτι σου.

Στα πολυτελή και φιλόξενα καταλύματα του ξενώνα Παλαιά Πόλη με τα εντυπωσιακά έπιπλα που φέρουν την αύρα του Μεσοπολέμου, – αρκετά έχουν και τζάκι – νιώθει κανείς να χτυπά ο παλμός της παλιάς πόλης της Νάουσας, ενώ στο ισόγειο του κτιρίου όπου βρίσκεται η φιλόξενη σάλα με το τζάκι μπορεί κανείς να δοκιμάσει ένα εξαιρετικό, σπιτικό πρωινό, με ριζόγαλα, μουσταλευριές, γιαούρτια ντόπια, μαρμελάδες και μέλια, πίτες παντός είδους. Η αίθουσα αυτή το βράδυ μετατρέπεται σε gourmet εστιατόριο όπου συνταγές του απογειώνουν τον ουρανίσκο με την υποστήριξη μιας μεγάλης λίστας τοπικών κρασιών της Νάουσας, από την πλούσια κάβα του ξενώνα.

 

Νάουσα – 4 εποχές

Μέσα στο Άλσος του Αγ. Νικολάου, ένα πάρκο μοναδικής ομορφιάς στα υψώματα της Νάουσας, με πανύψηλα δέντρα, ποτάμι που τρέχει παγωμένα νερά όπου κολυμπούν πέστροφες, με μονοπάτια και καλντερίμια, βρίσκονται οι «Τέσσερις Εποχές», ένα ταβερνείο-εστιατόριο που δεν κλείνει ποτέ, και τις 4 εποχές του χρόνου. Ιδιοκτήτης του ένας ψηλός, όμορφος άντρας ο Βασίλης Λαφάρας, με ανοιχτή καρδιά και και ανοιχτό μυαλό.

Τα φαγητά που μπορεί να φάει κανείς εδώ είναι τόσο τα παραδοσιακά πιάτα της περιοχής (γκαβόψαρα, μάντζα), χόρτα του βουνού, μανιτάρια, κρέατα μαγειρευτά,  όσο και ψητά κρέατα, κυνήγια και αγριογούρουνο, λουκάνικα, κοψίδια σερβιρισμένα πάνω σε μια μεγάλη ξύλινη πιατέλα. «Δεν αρκεί όμως το καλό φαγητό. Χρειάζεται να δούμε συνολικά τον τόπο μας και να αναδείξουμε τον πλούτο της Νάουσας, από τα κρασιά μας και την μοναδική μας ποικιλία, το ξινόμαυρο, ως τις γεύσεις μας και την παραδοσιακή μας κουζίνα!»

 

Κόρθι Άνδρου  – Sea Satin Nino

Στον Πεζόδρομο του Κορθίου, στον κεντρικό δρόμο του οικισμού, πίσω από τον δρόμο της παραλίας, το SEA SATIN NINO του Δημήτρη και της Μαίρης Γιγίνη είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της Ανδριώτικης γαστρονομίας, για πολλούς λόγους, αλλά θα σταθώ σ’ έναν που εκτιμώ προσωπικά και που δίνει πρόσθετη αξία σ’ όλους τους άλλους. Το ζεύγος Γιγίνη τιμά το επάγγελμά του, χειμώνα καλοκαίρι, όταν το νησί ερημώνει και όταν ψάχνεις  μάταια κάπου να βρεις ζεστά πιάτα και καλή συντροφιά.

Στον Δημήτρη θα φας την πραγματική φρουτάλια όπως γίνεται παραδοσιακά στο νησί και όχι από τις απομιμήσεις της, όπως και το τοπικό βολάκι, που όταν το ψήνει το τοποθετεί ως μενίρ και το συνοδεύει με ψητές ντομάτες και σάλτσα πέστο και οι φίλοι των γεύσεων υποκλίνονται. Οι σαλάτες του περιέχουν όλα τα καλούδια των περβολιών και των τυροκόμων της περιοχής σε κλασσικές και ευφάνταστες εκδοχές. Στο Δημήτρη αρέσουν τα ζυμαρικά οπόταν εδώ θα δοκιμάσεις μεταξύ άλλων, στριφτάρια (τοπικά ζυμαρικά) με συγκάθουρο και με ντόπια κοπανιστή, σπαγγέτι θαλασσινών με μύδια, γαρίδες, χταπόδι, καλαμάρι και τέλος σπαγγέτι με αβγοτάραχο.

 

Καλάβρυτα – Το σπίτι της Μαριώς

Το Σπίτι της Μαριώς βρίσκεται 4 χιλιόμετρα πριν τα Καλάβρυτα, στο δρόμο Καλαβρύτων-Διακοπτού. Δημιουργοί του ο Γεώργιος Μανίκας και η Μαρία Ανδριοπούλου, με δεκαετή ταβερνιάρικη προϊστορία στα Βραχνέικα της Πάτρας, εγκαταστάθηκαν εδώ το 2014 και πολύ γρήγορα, χάρη στην τέχνη τους και το μεράκι τους φτιάξαν τον μύθο τους, ως μία από τις πλέον δημιουργικές/παραδοσιακές κουζίνες της Αχαΐας. Το σημείο που βρίσκεται η ταβέρνα, αν και πάνω στη δημοσιά, είναι ειδυλλιακό και η διακόσμηση του χώρου απλή με όμορφες πινελιές προσωπικού γούστου. Τα πιάτα τους από ντόπια κυρίως υλικά εποχής, όπως είναι τα μανιτάρια, τα σπαράγγια, τα χόρτα και άλλα.

Από τα πιάτα ξεχωρίσαμε: τις πίτες της Μαριώς (χορτόπιτα, τυρόπιτα στριφτή), την πατζαροσαλάτα με γιαούρτι γύρη και φύτρες, τα τσιπς με καπνιστή πάπρικα, το κριθαρότο με άγρια μανιτάρια, τις φακές σαλάτα, σπαράγγια και τρούφα της περιοχής, τα άγρια χόρτα του βουνού, το καυτερό σπετζοφάι και από κύρια, το αγριογούρουνο, κοτόπουλο με μπάμιες, κουνέλι στιφάδο, χοιρινή κρασοτηγανιά, κατσικάκι λαδορίγανη, χοιρινό με σέλινο.

 

Κέρκυρα – Στάζει Μέλι

Το “λουκουματζίδικο” Στάζει Μέλι είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά γαστρονομικά στέκια της Κέρκυρας. Από τις αρχές τις δεκαετίας του 2010 γλύκαινει ντόπιους και επισκέπτες του νησιού και έχει κάνει την Πλατεία Δημαρχείο να στάζει μέλι.  Στο γραφικό καντούνι (σοκάκι) με τα βόλτα (καμάρες) σερβίρονται Κερκυραϊκό πρωινό, παραδοσιακοί με τοπικό μέλι, γεμιστοί αλλά και αλμυροί σε διάφορους συνδυασμούς λουκουμάδες.

Ο ιδιοκτήτης Σπύρος Παϊπέτης, χρησιμοποιώντας τη βασική δομή του λουκουμά αποφάσισε εκτός της κλασικής συνταγής που τον θελει με μέλι και αμύγδαλο ή φυστίκι έδωσε στους πελάτες του να φτιάξουν τον λουκουμά της αρεσκείας τους. Έτσι προτείνει μια μεγάλη δυνατότητα συνδιασμών όπου: η βάση είναι ο λουκουμάς, η  γέμιση (μάλιστα! γεμίζει τον λουκουμά) πραλίνα σοκολάτα, κρέμα βανίλια, κρέμα φράουλα, η επικάλυψη μέλι, πραλίνα σοκολάτα, λευκή σοκολάτα, σοκολάτα υγείας, μαρμελάδα φράουλας, το πασπάλισμα  ξηροί καρποί (καρύδι, αμύγδαλο, φουντούκι, φυστίκι) και το “κερασάκι στην τούρτα” ως επιστέγασμα ή ως συμπλήρωμα στο πιάτο μπισκότα πτι-μπερ, μπανάνα, φράουλα, τρούφα ή καρύδια ή παγωτό καϊμάκι.

 

Κέρκυρα – Puppet Guest House

Yπάρχουν κάποια μέρη στην Ελλάδα που σου κλέβουν την καρδιά και  συνήθως είναι μικροί χώροι, με έντονη την σφραγίδα των δημιουργών τους. Χώροι που ξεχυλίζουν από μεράκι, ποιότητα, ποίηση και γούστο. Αυτή την φορά αναφέρομαι στο Puppet Guest House, ένα κουκλίστικο συγκρότημα, απέναντι από την πλατεία του Δημαρχείο της Κερκυρας, και διαγώνια από το Στάζει Μέλι μια άλλη Κερκυραϊκή αποκάλυψη. Όταν φιλοξενήθηκα μια βραδιά πρόσφατα, ένιωσα ότι ήμουν η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων.

Το κτίριο είναι ένα τυπικό στενόμακρο κερκυραϊκό βενετσιάνικο τετραρόροφο με παστέλ χρώματα. Στο ισόγειο βρίσκεται το πιo γλυκό και με άποψη café της Κέρκυρας. Το βράδυ μετατρέπεται σε ένα παρεΐστικο cocktail bar, με μουσικές ψαγμένες – ένας τοίχος γεμάτος βινύλια, αποκαλύπτει τις μουσικές προτιμήσεις των ιδιοκτητών του χώρου.  Στον πρώτο όροφο είναι ο χώρος του breakfast του Guest House που σερβίρεται φυσικά και για όποιους θέλουν και στο café του ισογείου.  Ενώ το Café-Bar έχει γράψει την ιστορία του στην πόλη της Κέρκυρας, το Guest House είναι πολύ φρέσκο. Πρωτολειτούργησε το 2018, μάλιστα έχω την τιμή να κατέχω στα χέρια μου το τιμολόγιο παροχής υπηρεσίων Νο 1, αφού ήμουν ο πρώτος που φιλοξενήθηκε και μάλιστα, στο Loft του τετάρτου ορόφου.

 

Προφύλια Ρόδου – Λημέρι του Ληστή

Το ταβερνάκι το λημέρι του Ληστή στα Προφύλια της Ρόδου πάνω στη δημοσιά, δίπλα σε παλιό εξωκλήσι του 16ου αιώνα και κάτω από ένα γιγαντιαίο φίκο, που χαρίζει την παχειά σκιά του τα ζεστά καλοκαίρια, ο Σάββας και η Κωνσταντίνα φτιάξαν με τα χεράκια τους μια γαστρονομική όαση. Πολλά από τα φαγητά του είναι μαγειρευτά και οι συνταγές ντόπιες.  Ανθοί γεμιστοί με ανθότυρο, πιταρούδια, φύλλα (ντολμάδες), κόκορας μεθυσμένος με χυλοπίτες, κατσικάκι κοκκινιστό (του γάμου το λέει), χοιρινό κότσι στη γάστρα, αρνάκι κλέφτικο στο φούρνο και φυσική η λακάνη (κατσικάκι με πληγούρι).

Στη Προφύλια, το χωριό πόλος έλξης στους καλοκαιρινούς περιηγητές φίλους της φύσης και το ελαφιού Dama dama, νιώσαμε μεγάλη χαρά που διασταυρωθήκαμε με τα «πλατόνια της Ρόδου» (έτσι ονομάζουν οι Ρόδιοι τα ελάφια) και την ίδια άγρια χαρά νιώσαμε, όταν δοκιμάσαμε τα τόσα και τόσα  μαγικά τοπικά εδέσματα στην ταβέρνα του Ληστή, καρικευμένα και πασπαλισμένα εκτός των άλλων με μεγάλες δόσεις αξιοπρέπειας και ανοικτής καρδιάς.

 

Λίνδος Ρόδου – Αδελφοί Μαυρίκοι

Η ταβέρνα του Μαυρίκου, στην Λίνδο της Ρόδου, είναι ίσως η πρώτη ταβέρνα της Ελλάδας που εδώ και πάνω από μισό αιώνα ξεχώρισε για την γαστρονομική της άποψη – “αναδεικνύουμε την τοπική μας κουζίνα”. Και φυσικά η επιλογή αυτή επιβραβεύτηκε όχι μόνο από το κοινό της, αλλά και από τα δεκάδες βραβεία που έλαβε και τις αντίστοιχες δοξαστικές κριτικές  στα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου (Stern, New York Times, The Mail, Esquire).

Τα βραβεία αυτά καθώς και ένα πλήθος φωτογραφίες με μεγάλες προσωπικότητες (Ωνάσηδες,  Νιάρχοι, Γουλανδρήδες, Pink Floyd, Ανιέλι) ή ηθοποιούς (Γιουλ Μπρίνερ, Μπάρμπρα Στράιζαντ, Γκρέγκορι Πεκ, Ντέιβιντ  Νίβεν, Άντονι Κουΐν, Άντονι Κουέιλ, Στάνλεϊ  Μπέικερ) που παρέλασαν από την ταβέρνα και απόλαυσαν τα φαγητά του Μαυρίκου βρίσκονται αναρτημένα διακριτικά σε έναν τοίχο, για γνωρίζουν οι νέοι σε ποιό χώρο βρίσκονται.

 

Τήνος – Σαν το Αλάτι

To ταβερνάκι «Σαν τ’ αλάτι» του Βασίλη Πλακιά και της συζύγου του Μαρίας Τάτση στην παραλία του Αγίου Φωκά, ένα χιλιόμετρο από το λιμάνι της Τήνου λειτούργησε πρώτη φορά το 2014. Με γερά όπλα την άπλετη θέα το Αιγαίο, αφού από την θάλασσα το χωρίζει μόνο ο στενός επαρχιακός δρόμος, την εξαίρετη κουζίνα και τον μύθο του καταστήματος, η ψαροταβέρνα έκλεψε πολύ σύντομα την καρδιά των καλοφαγάδων της Τήνου.

Πιστοί στον μύθο του καταστήματος,  οι μεζέδες που  κυριαρχούν προέρχονται από τη θάλασσα ή έχουν εντονη παρουσία του αλατιού. Αφράτη ταραμοσαλάτα ή ρεγγοσαλάτα, γαύρος μαρινάτος, παστές σαρδέλες, γαρίδες ψητές με λαδολέμονο κάπαρης, ελαφροκαπνισμένη μελιτζανοσαλάτα, με σκορδάκι και μπόλικο μαϊντανό, τουρσί επάνω σε ψημένο χωριάτικο ψωμάκι, ντόπιο πικάντικο τυράκι – καρίκι – συνοδεία με σύκο και λεμόνι, αλλά και το ημιάγριο ντόπιο αγκιναράκι στο λαδόξυδο.

 

Τήνος – Μικρό Καράβι

Το εστιατόριο Ήταν ένα μικρό καράβι βρίσκεται μέσα σε μια υπέροχη ήσυχη αυλή – στο παρελθόν ήταν ο θερινός κινηματογράφος της πόλης – στο παλιό λιμάνι της Τήνου δυο βήματα από την θάλασα. Δημιουργός της ο Αντώνης Ψάλτης που μαζί με την αδελφή του Σταματούλα έχουν διαμορφώσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εστιατόρια δημιουργικής κουζίνας στην Τήνο.

Ο Αντώνης Ψάλτης είναι ένας πολύ καλός μάγειρας  με  προϋπηρεσία στο Balthazar, στο Rock and Roll και στο 48, ως μέλος της μπριγκάντας του Χριστόφορου Πέσκια. Μα ο πιο σημαντικός του τίτλος είναι, ότι είναι – αν και ιδιαίτερα ταπεινός και σεμνός – ένας από τους πρωτεργάτες του κινήματος Tinos Food Paths, που βραβεύτηκε στα πρόσφατα Tourism Awards, το κίνημα “παράδειγμα” για την ελληνική γαστρονομία ή το κατά πώς ένας τόπος γίνεται γαστρονομικός προορισμός.

 

Πλατύς Γιαλός Σιφνου – Ω3

Από το 2013 η Σίφνος μπορεί να υπερηφανεύεται ότι σ’ ένα μικροσκοπικό Fish-Bar, το Ωμέγα 3 μπορεί να δοκιμάσει ίσως τους πιο ψαγμένους ψαρομεζέδες των Κυκλάδων. Σε ένα χώρο που δεν σου γεμίζει το μάτι, πάνω στην αμμουδιά του Πλατύ Γυαλού ο Βασίλης Βλαχογιωργάκης ως επιχειρηματίας, ο σεφ Γιώργος Σαμοΐλης και ο Γιάννης Αρβανίτης που επιμελείται την λίστα των κρασιών δημιουργήσαν  μια  όαση εκλεκτής πολυπολιτιστικής ψαροφαγίας, μιά κουζίνα αυτή όπου όλα τα προϊόντα έχουν ταυτότητα και παρασκευάζονται σε ποικίλες σχολές μαγειρικής (περουβιάνικη, ιαπωνέζικη, Μεσογειακή, δημιουργική ελληνική) και όλα αυτά με dressing code πολύ πιο χαλαρό και φυσικά σε παρεΐστική καλοκαιρινή ατμόσφαιρα.

Σήμερα το Ω3 παραμένει ανοιχτό τον μισό χρόνο και λειτουργεί αυστηρά με κρατήσεις, μιας και είναι υπερβολικά μικρό. Αυτό δεν απαγορεύει οι πελάτες να μην είναι φίλοι του μαγαζιού και επαναλαμβανόμενοι, όπως ο Τομ Χανκς που συχνά την κοπανά από την Αντίπαρο, που είναι απέναντί, για να δοκιμάσει τους μεζέδες του.

 

Φάρος Σίφνου – Το λιμανάκι

Στη παραλία του Φάρου βρίσκεται η ψαροταβέρνα “Το Λιμανάκι” της οικογένειας του Γιώργου Κακάκη, μια από τις λίγες ταβέρνες του νησιού όπου θα βρει κανείς ακόμα και τον Αύγουστο φρέσκο ψάρι. Ο λόγος είναι απλός. Ο κυρ-Γιώργος είναι πρώτα δεινός ψαράς και πολύ αργότερα έγινε και ταβερνιάρης και δεν υπάρχει μέρα το καλοκαίρι, που να μην βγει στο γυαλό, ό,τι καιρό και να κάνει, για να εξασφαλίσει το ψαράκι της ψαροταβέρνας του.

Αστακοί, μπαρμπούνια, φαγκριά, μαγιάτικα, χριστόψαρα, βλαχοσφυρίδες, σκαθάρια και ό, τι άλλο γεννά η θάλασσα είναι οι ψαριές του και  κραδαίνοντας  γελώντας ένα ζωντανό αστακό, ενάμιση κιλό παρακαλώ, συνεχίζει ακάθεκτος: “Από τον πατέρα μου, τον κυρ Πέτρο, έμαθα την τέχνη του ψαρέματος. Από την μάνα μου, την κυρά Στέλα, πήρα κάτι εξίσου πολύτιμο: τις καλές συμβουλές. Ότι το φρέσκο ψάρι θέλει σωστό ψήσιμο και λαχταριστές συνταγές. Έτσι, με τις υποδείξεις και τον τρόπο της, μ’ έκανε καλοφαγά του ψαριού”.

 

Υδρα – Caprice

Σε ένα πανέμορφο καλντερίμι, λίγα μέτρα πίσω από το λιμάνι της Ύδρας ο Βασίλης Κόκκος εκεί που ήταν η αποθήκη για τα σφουγγάρια του παππού του Βάσου Κόκκου, έφτιαξε από το 1994 το Caprice, το εστιατόριο-σημείο αναφοράς για τους καλοφαγάδες, Έλληνες και ξένους, που επισκέπτονται το νησί.

Η κουζίνα του συνδυάζει γνήσιες ιταλικές συνταγές ελαφρά “πειραγμένες” με παραδοσιακά προϊόντα απ’ όλη την Ελλάδα. Σταθερή του αξία η pizza, με χειροποίητη λεπτή ζύμη (όπως η ιταλική) και υλικά εποχής, αλλά και η μεγάλη ποικιλία από φρέσκα ζυμαρικά. Εξαιρετικής έμπνευσης τα πιάτα με υδραίικα θαλασσινά, καλαμάρι, αχινό, αστακό και λαχταριστά φιλεταρισμένα ψάρια. Το ριζότο σουπιάς εξαιρετικό, όπως και το λιγκουίνι με φρέσκο αχινό.

 

Αλυκή Πάρου – Θάλασσά μου

Από το 2012 η Αλυκή, το νοτιότερο χωριό-ψαροχώρι  της Πάρου, ο Μάριος Σαμαλτάνης και η γυναίκα του Άννα φτιάξαν την Θάλασσά μου (Thalassamou). Τέταρτη γενιά μάγειρας ο Μάριος, με λαμπρή ιστορία απο την ταβέρνα του προπάππου και  παππού του από την Κηφισιά (1920) και με δικά του εφόδια οι τις σπουδές, στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στο Γαλαξίδι, στο “Ecole Ritz Escoffier” (ζαχαροπλαστική, αρτοποιία, μαγειρική) έστησε τον χώρο με δυό εικόνες σε επίπεδο αισθητικής. Το κυρίως εστιατόριο καλόγουστο, μια μεγάλη στεγασμένη αυλή, με νησιώτικους καναπέδες και γενικά ένα lounge περιβάλλον, και το άλλο καρέκλες συμβατικές καφενείου, σε μιά ονειρώδη συστάδα  λίγων θαλασσόδεντρων που βρίσκονται πάνω στη θάλασσα, τριάντα μέτρα μακριά από την αυλή του μαγαζιού του.

Γεύσεις απλές όπως οι σαρδέλες, τα καλαμάρια αλλά και πιό σύγχρονες, ταρτάρ, σεβίτσε, κασπάτσιο, δημιουργική μεσογειακή κουζίνα, καλοκαιρινές γεύσεις με φρέσκα όπως ισχυρίζεται υλικά, σαλάτες, αλλά κρέατα καλοδουλεμένα και σιτεμένα (κατέχει την χασαπική ο Μάριος), και φυσικά τα γλυκά τα οποία ίσως είναι το πιό δυνατό του σημείο.

 

Μήλος – Αλευρόμυλος

Στο δρόμο για τα Πολλώνια – στα μισά της διαδρομής από τον Αδάμαντα – θα συναντήσεις στο δεξί σου χέρι την ταβέρνα Αλευρόμυλος. Δημιουργός της ο Βασίλης Παπακινός που το 2001 θέλησε στο χώρο που λειτουργούσε ο παππούς του τον τελευταίο αλευρόμυλο της Μήλου, να στήσει το γαστρονομικό του οχυρό και να υπερασπίσει την κυκλαδική και ιδιαίτερα την μηλέικη κουζίνα.

Έχοντας μελετήσει αλλά και ζήσει την μηλέικη και την ευρύτερη κυκλαδίτικη μαγειρική, ο Βασίλης δεν έχει καμία ανάγκη να κερδίσει τον πελάτη με “εικαστικές παρεμβάσεις”, αλλά καταθέτει στο πιάτο την ουσία και το ήθος της παραδοσιακής κουζίνας.  Θαυμάσαμε κάποιες δημιουργίες του όπως: το κατσίκι στη γάστρα με μηλέικο μπελτέ που το ψήνει στον ξυλόφουρνό του, χοιρινό με μπελτέ και πατάτες κυδωνάτες. Δεν λείπουν φυσικά τα δυό εμβληματικά μηλέικα φαγητά, τα λαζάνια και οι πίτες. Τα μηλέικα λαζάνια (ταλιατέλες), δικιάς του παραγωγής, τα σερβίρει είτε ως σκορδολάζανα, είτε με λιαστές ντομάτες, βασιλικό και ξινομυζήθρα ενώ από πίτες φτιάχνει πλακόπιτες, πιταράκια και φλάουνες.

 

Καλαμάτα – Αλοίμονος

Το ταβερνάκι του Ηλία Αλοίμονου σε μια βορειοδυτική συνοικία της Καλαμάτα μεταξύ Ελατοχωρίου και Αχιλλέως. Το μαγαζί γωνιακό, ταπεινό, ο εσωτερικός χώρος απλός με τζαμαρίες σε δυό πλευρές, ένα τζάκι για τον χειμώνα παρέα με το παλιό τζουκμποξ, αδιάψευστο μάρτυρα των γλεντιών μιας άλλης εποχής με τραγούδια Καζατζίδη, Μπιθικώτση, Γαβαλά, Αγγελόπουλο, Δοινυσίου, τα βαρέλια με το κρασί σε μιά γωνιά, κάποιοι πίνακες, τα τραπεζοκαθίσματα λιτά, και στρώσιμο λαδόκολλα.

Το φαγητό της ταβέρνας με μεράκι, γούστο και ανθρωπιά. Είναι τα φαγητά που οι Καλαματιανοί δοκιμάσαν στα  σπίτια τους, όπως ο κόκκορας με τα μακαρόνια, σπανάκι με φασολάκια μαυρομάτικα, καγιανάς, σφέλα, λουκάνικα με πορτοκάλι, η πατατιά μια πιό μονντέρνα εκδοχή πατάτας κρούστας με αυγά μάτια και μπούκοβο, αλλά και κρέατα σχάρα ψητά, συκώτια και μπριζολάκια.  Τα τρία κορίτσια, κόρες του Ηλία Αλοίμονου, η Γιάννα στο σερβίρισμα, και η Μαρία με την Πένη, μαζί με την μάνα τους Ευγενία, στην κουζίνα, χειμώνα καλοκαίρι είναι εκεί, για να θυμίζουν τι εστί παραδοσιακό ταβερνάκι.

 

Αυτά για το 2018. Και του χρόνου με υγεία και καλή καρδιά!