Όλοι γνωρίζουμε τον οικισμό της Ύδρας, έναν από τους ομορφότερους και πλέον διάσημους του κόσμου, τον ιστορικό ρόλο του νησιού που έπαιξε για την ανάπτυξη του ελληνικού εμπορικού ναυτικού, αλλά και τον αγώνα του και την συμβολή του στην Επανάσταση του 1821.

Πολλοί γνωρίζουν τα μνημεία του νησιού, τον λαμπρό Καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου – η Μητρόπολη της Ύδρας -, πάνω στο λιμάνι, και το Εκκλησιαστικό του Μουσείο, το Μουσείο του Κουντουριώτη, το ιστορικό Αρχείο της Ύδρας κλπ.

Λίγοι όμως από τους περαστικούς επισκέπτες του νησιού γνωρίζουν εκτός από τους γνωστούς περιπάτους ανατολικά του λιμανιού στο Μανδράκι και δυτικά του προς τον Βλυχό, τα μονοπάτια που διασχίζουν το άγριο αλλά και γλυκό συνάμα τοπίο της Ύδρας προς τα μοναστηράκια του νησιού που είναι ένας σημαντικός πόλος έλξης για τους φίλους του θρησκευτικού και του περιπατητικού τουρισμού.

Τα έξι μοναστήρια του που βρίσκονται σε θέσεις με μοναδική θέα και αποτελούν τα σπουδαιότερα τοπόσημα του νησιού είναι:

Η μονή της Αγίας Φωτεινής, γυναικείο μοναστήρι 60 λεπτά από την πόλη της Ύδρας, η μονή Προφήτη Ηλία, ανδρικό μοναστήρι, 60 λεπτά απόσταση, η μονή Αγίας Ευπραξίας, γυναικείο μοναστήρι, 60 λεπτά απόσταση, η μονή Αγίας Ματρώνης, γυναικείο μοναστήρι, 50 λεπτά δρόμος, η μονή Αγίου Νικολάου, γυναικείο μοναστήρι, 60 λεπτά δρόμος, η μονή Αγίας Τριάδας 55 λεπτά δρόμος και η μονή Γεννήσεως Θεοτόκου Ζούρβας, γυναικείο μοναστήρι, 2,5 ώρες απόσταση από την Ύδρα.

Eπ’ ευκαιρία της γιορτής του Αγίου Πνεύματος, κινήσαμε χαράματα,  περπατητό προς το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας όπου θα λειτουργούσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης  κ. Εφραίμ. Η διαδρομή, ένα αρκετά δύσβατο και πολύ στενό μονοπάτι σε πολλά του σημεία, αλλά με τόσο μεθυστικές μυρωδιές και πανέμορφη θέα που σε γέμιζαν αγαλίαση. Κάποιες στιγμές παραμερούσαμε για να περάσουν τα φορτιάρικα ζώα, με όσους επιθυμούσαν την ευκολία της καβαλαρίας!

Η Μονή της Αγίας Τριάδας είναι κτισμένη στην κορυφή του βουνού πάνω από το Μανδράκι, εκεί όπου κατέληγε ο δρόμος που κατασκεύασε η Δημογεροντία της Ύδρας τον 18ο αιώνα.

Το μοναστηριακό συγκρότημα παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά του ορθόδοξου τύπου μοναστηριών με την βυζαντινού ρυθμού δηλαδή εκκλησία στην μέση και γύρω της τα κτηριακά συγκροτήματα, είσοδος με καμάρα, κήπος, κτίσματα με τραπεζαρία, βιβλιοθήκη, κελιά, ξενώνας κλπ.

Η θέα από το προαύλιο της εκκλησίας προς την Πελοπόννησο, τα Τσελεβίνια και τον Σαρωνικό είναι μαγευτική και μαζί με την πορεία προς την μονή -είτε από τον οικισμό του νησιού είτε από το Μαντράκι – και την απόλαυση της πεζοπορίας προετοίμασε τους επισκέπτες-προσκυνητές της Ιερής Μονής για τη συμμετοχή στον εκκλησιασμό και την πνευματική ανάταση.

Πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, γίνεται λιτάνευση των Ιερών Εικόνων στον προαύλιο χώρο της Μονής. Κατά την παραμονή μας στο μοναστήρι, μετά τον εκκλησιασμό, μάθαμε πληροφορίες για την ιστορία του μοναστηριού.

Η ανέγερση της Μονής προσδιορίζεται το 1704 με κτήτορά της, τον ιερέα Αντώνιο Οικονόμου. Ο ιερέας Αντώνιος Οικονόμου άφησε όλη του την περιουσία στη Μονή της Αγίας Τριάδας με διαθήκη του το 1736 (πληροφορία από το Αρχείο της Ύδρας). Για τον ιερέα Αντώνιο, ο Αντ. Λιγνός (Δήμαρχος Ύδρας, Ακαδημαϊκός, ιστορικός και γιατρός), έχει την άποψη ότι δεν ήταν ιερέας αλλά κτήτορας της Αγίας Τριάδας και ήταν ο παππούς τού μετέπειτα πλοιάρχου που κήρυξε την επανάσταση στην Ύδρα, καπετάν Αντώνη Οικονόμου.

Ο Παρθένιος υπήρξε ηγούμενος της Μονής στα τέλη του 18ου αιώνα και ο Χρύσανθος Καρατζάς (1839-1884), ήταν αυτός που επισκεύασε το Μοναστήρι γιατί είχε ερειπωθεί και αγόρασε την γη γύρω από αυτό. Στην διάρκεια του Επαναστατικού Αγώνα του 1821 η Μονή της Αγίας Τριάδας πρόσφερε οικονομική υποστήριξη στους αγωνιζόμενους Έλληνες. Το 1825, ο Τ. Καρατάσσος αρχηγός ομάδας επαναστατημένων Ελλήνων οχύρωσε το Μοναστήρι για απόκρουση τυχόν εισβολής.

Μια μεγάλη σε ένταση θύελλα το 1915, έκανε φοβερές καταστροφές στην Αγία Τριάδα αφού κατέστρεψε τον τρούλο και ένα μεγάλο μέρος της στέγης του καθολικού. Το 1916 ο μεγάλος Υδραίος ευεργέτης Γκίκας Ν. Κουλούρας αποκατέστησε με δικά του έξοδα τις ζημιές της Μονής. Κατά την κατοχή και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960 η Μονή συντηρήθηκε από τον Παπά Χρύσανθο Κανέλλη, εφημέριο τότε της Αγίας Βαρβάρας.

Στην Ιερή Μονή, που ήταν γυναικεία μέχρι της ανακαινίσεώς της, έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα η ασκήτρια Αγία Φωτεινή η ερημίτιδα που σώζεται το κελί της που ασκήτευε. Επίσης στην Μονή ασκήτευσαν και τρεις πατέρες της Ιερής Μονής που είναι εν ενέργεια Μητροπολίτες σήμερα: ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κκ Εφραίμ, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κυθήρων κ.κ. Σεραφείμ και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ.κ. Συμεών.

Την τετραετία 1970-1974 έγινε ανακαίνιση στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας με την επίβλεψη του μακαριστού μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεου και εκείνη μάλιστα την εποχή μετατράπηκε σε Οίκο Πατερικής Διακονίας. Ηγούμενος της Μονής διετέλεσε ο π. Τιμόθεος Θανόπουλος από το 1968 έως το 2004 που ο Γέροντας πέθανε.

Tην ιστορία της μονής μάς εξιστόρησε ο πρόεδρος της Διοικούσας επιτροπής της ιεράς μονής,  Αρχιερατικός Επίτροπος Πανοσ. Αρχιμανδρίτης και εφημέριος της ιστορικής ενοριακής εκκλησίας της Υπαπαντής του Χριστού της Ύδρας π. Θεόδωρος Θεοδοσίου.

Μετά την Λειτουργία όπου τα μεστά λόγια του κηρύγματος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, περί καταπολέμησης της μισαλοδοξίας και του φανατισμού, ακούμπησε τις ψυχές των πιστών, προσφέρθηκαν οι άρτοι και μεζέδες για τους νεαρούς πιστούς.

Στο αρχονταρίκι του μοναστηριού παρετέθηκε πλούσιο γεύμα στα μέλη της επιτροπής και στους επισκέπτες.

Αξιομνημόνευτοι ως αξέχαστοι λόγω νοστιμιάς, οι κουραμπιέδες που φτιάχτηκαν από τις δύο μοναχές του απέναντι μοναστηριού της Αγίας Ματρόνας!

Μετά το πλούσιο γεύμα ακολούθησε περιήγηση στους χώρους του Μοναστηριού και επίσκεψη στη βιβλιοθήκη της μονής. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στους χώρους της Μονής της Αγίας Τριάδας  δόθηκε η ευκαιρία στον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κκ Εφραίμ να αναπολήσει τα πρώτα του βήματα στην ιερατική πορεία και να μάς διηγηθεί τις αναμνήσεις του από τότε που ήρθε στη Μονή ως δόκιμος αδελφός, και έζησε από το 1972 ως το 1977.

Η επιστροφή ήταν πιο συλλογική και πιο παρεΐστικη γιατί αναχώρησαμε όλοι μαζί. Εδώ γνωρίσαμε από κοντά και τον μεγάλο θησαυρό της Ύδρας, τα φορτιάρικα ζώα της. Πεντακόσια περίπου μουλάρια, είναι όχι μόνο το μοναδικό μεταφορικό μέσο της Ύδρας, γεγονός που την καθιστά τόσο μοναδική, αλλά και τόσο φιλική και ανθρώπινη, με την τόσο όμορφη σχέση των ζωντανών με τους ιδιοκτήτες τους.

Πάνω από 100 οικογένειες ζουν με και από τα ζώα, που χρησιμοποιούνται για την μεταφορά των ανθρώπων, των τροφίμων αλλά και των υλικών οικοδομής. Ένα μεγάλο κομμάτι της οικονομίας του νησιού, αλλά και της πολιτιστικής του ταυτότητας, στηρίζεται πάνω τους.

Την σχέση των ζώων με τους ιδιοκτήτες τους, μάς περιέγραψε η Ελευθερία Μαστρογιάννη, μια κοπελιά με τόσο τρυφερά και αγαπησιάρικα συναισθήματα για τα ζώα -εδώ φαίνεται με τον Ψαρή της.

Αναχωρούμε με τις γλυκές αναμνήσεις από την Μονή της Αγίας Τριάδας, του κληρικούς και το ποίμνιο.

Η επιστροφή στην Ύδρα δεν είχε πάνω της κανένα ίχνος κούρασης, παρά αγαλίαση και γαλήνη από την εμπειρία ψυχής και πνεύματος.

Η Ύδρα, νησί απαράμιλης ομορφιάς και μοναδικότητας – λόγω απουσίας τροχοφόρων -, αποτελεί έναν από τους πιο προσφιλείς προορισμούς για τους Έλληνες και ξένους επισκέπτες της, που διαπιστώνουν με έκπληξη, αλλά και θαυμασμό, ότι δεν έχει αλλάξει από τη δεκαετία του ’60 που έγινε γνωστή διεθνώς με την ταινία που γυρίστηκε εκεί με τίτλο “Το παιδί και το δελφίνι” και πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λόρεν.

Γιατί η Υδρα έχει μείνει ίδια από τότε που κυκλοφόρησε η σχετική αφίσσα του ΕΟΤ από το 1960!.