Χθες βράδυ κοιμήθηκα στην Άρτα. Έβρεχε καταρρακτωδώς. Άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και όλο το βράδυ η βροχή με συντρόφευε. Ξύπναγα να δω αν σταμάτησε, και ξανακοιμόμουν χαρούμενος που συνέχιζε απτόητη. Στην Αθήνα η βροχή είναι καταστροφή, πλημμύρες, καθυστέρηση στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Γενικά η πικρή αίσθηση ότι το σπουδαίο αυτό αγαθό, πάει χαμένο στους υπονόμους.

Το πρωί ξύπνησα και μέτρησα το κουβαδάκι που είχα βάλει στη βεράντα. Είχε ρίξει 100χιλιοστά βροχόπτωση. Τα μισά περίπου απ’ όσα πέρυσι στην Πάρο όλο τον χρόνο!

Έτρεξα στον ποταμό και το γιοφύρι. Ο Άραχθος ήταν φουσκωμένος αλλά ήρεμος. Τον απόλαυσα.