Η Στέλλα Σπανού είναι ένας άνθρωπος ορχήστρα. Μαγείρισσα, συγγραφέας, φωτογράφος, παραγωγός deligatessen, food styling, oργανωτής πολιτιστικών και γαστρονομικών εκδηλώσεων, με συμμετοχές σε τηλεοπτικές εκπομπές, γαστρονομικός σύμβουλος επιχειρήσεων, ταξιδευτής και πρεσβευτήςτων τοπικών κουζινών της Μακεδονίας και Θράκης σ’ όλη την οικουμένη. Αεικίνητη, πολύπλευρη, δημιουργική, παραγωγική και πάντα μ’ ένα δαιμονισμένο κέφι και ανατρεπτικό χιούμορ, η Στέλλα Σπανού μόλις επέστρεψε από το φεστιβάλ ελληνικής γαστρονομίας στη μακρινή πόλη της Κίνας, Γκουανγκζού και απ’ ό,τι μάθαμε είχε τρομερή επιτυχία καθώς έμαθε στους Κινέζους να τρώνε κουλούρι Θεσσαλονίκης με λιαστή ντομάτα και φέτα.

Βιβλιογραφική παραγωγή σπουδαία γύρω από τις τοπικές κουζίνες, (Γεύσεις από Κιλκίς, Θρακιώτικη κουζίνα, Γεύσεις Καβάλας, Θρακιώτικες μυρωδιές και γεύσεις, Έρωτας Γεύσεων) μάλιστα με εκδόσεις βραβευμένες, όπου τόσο οι συνταγές όσο κι έρευνα παρουσιάζονται σαν ένα παραμύθι με την ανήσυχη πένα και με τις πανέμορφες φωτογραφίες της.

 

Γεννήθηκες: Γεννήθηκα στη Χαλκιδική, μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια ζω στη Ξάνθη.

Παιδικές αναμνήσεις: Oι μπαξέδες, οι μυρωδιές από τους ελαιώνες στη Χαλκιδική όταν μαζεύαμε τις ελιές. O παππούς   που είχε   πάντα γεμάτες κασέλες από παστά ψάρια , σαφρίδια, σαρδέλες, κολιούς. Oι αγορές με τα λαχανικά στη Θεσσαλονίκη.

Παιδικό αγαπημένο φαγητό: Tα μύδια μόλις τα μαζεύαμε από τη θάλασσα μαζί με τον αδελφό μου, τα βάζαμε σ’ ένα ταψί και τα ζεσταίναμε σε χαμηλή φωτιά, μέχρι ν’ ανοίξουν ένα-ένα και να βγάλουν το ζουμί τους τα ραντίζαμε με ξύδι και τα τρώγαμε με τα πόδια στη θάλασσα .

Σπουδές: Σχολή τουριστικών επαγγελμάτων – φωτογραφία – αλλά είμαι μόνιμα σε εξέλιξη, πάντα μαθαίνω, παρακολουθώ σεμινάρια μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής. Eίναι ένας ατελείωτος κόσμος η μαγειρική και μου αρέσει, που είμαι κομμάτι του.

Πότε ένιωσες ότι θα αφοσιωθείς στην μαγειρική: 15 χρόνια πριν, όταν άρχισα να ζω στη Θράκη, όπου βρήκα ένα απίστευτο μωσαϊκό από γεύσεις που δεν τις ήξερα, με εντυπωσίασαν και ξεκίνησα να τις καταγράφω μέσα από την δουλεία μου και από τα μεράκια μου για τη κουζίνα έτσι έκανα το πρώτο μου βιβλίο .

Μάγειροι που επηρέασαν τη μαγειρική σου: O Μίλτος Καρούμπας, o Ηλίας Μαμαλάκης, η Ελένη Ψιχούλη, η Γιώτα Κουφαδάκη, ο Γιώργος Παλισιδης και πολλοί άλλοι ο καθένας με τον δικό του τρόπο .

Εικόνες ή γεγονότα που σε ενέπνευσαν: Από τη γιαγιά μου που ήταν μια θεσπέσια μαγείρισσα σε εβραϊκό σπίτι στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’30. Εκείνη μου έμαθε την φροντίδα στη τροφή, κάθε φορά που μαγειρεύω και βγαίνουν μυρωδιές από τη κατσαρόλα νομίζω ότι είναι δίπλα μου, θυμάμαι πολύ τα χέρια της.

Πού εργάστηκες: Σε μεγάλα ξενοδοχεία σε Κρήτη, Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη μετά στη Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης – τουριστική προβολή, δημόσιες σχέσεις και τέλος γαστρονομία – και κατόπιν έβγαλα το ψωμί μου με τη συγγραφή,   τα events και τα μενού σε μαγαζιά .

Υλικά που αγαπάς: Τα ψάρια μου αρέσει πολύ να τα πιάνω στη ψαραγορά και να νιώθω ότι είναι φρέσκα. Τα άγρια χόρτα, τα μανιτάρια, τα σαλιγκάρια, μου αρέσει να τα μαζεύω από τη φύση, αυτή η επαφή με τη φύση με γαληνεύει. Όταν μπαίνω στον μπαξέ μου μ’ αρέσει να μυρίζω τα αρωματικά βότανα, τον δυόσμο και το δεντρολίβανο. Λατρεύω να καλλιεργώ εγώ τη τροφή μου.

Φιλοσοφία της κουζίνας σου: Η εποχικότητα και η απλότητα χωρίς πολλά μπαχαρικά και σάλτσες, αυτό κάνει τη διαφορά στο φαγητό. Επίσης το πάθος με το οποίο δημιουργείς τα πιάτα, αυτό το συναίσθημα που βάζεις με τη μαγειρική σου, νομίζω ότι αυτό σε καθορίζει και όχι μόνο οι τεχνικές .

Πιάτα που δημιούργησες, αγάπησες και άφησαν ίχνη: ο γεμιστός αχινός, το μοσχάρι με σάλτσα κανέλας, -ο Δήμαρχος Σάμου μετά από 10 χρόνια ακόμη το θυμάται-, αλλά θεωρώ ότι ο καβουρμάς με πατάτες και πιπεριές που δημιούργησα για τα Καραμανλίδικα του Φάνη το έχει αγαπήσει πολύς κόσμος .

Ο ρόλος της τοπικότητας στο φαγητό: Ίσως ο πιο σημαντικός, γιατί καθορίζει την ταυτότητα, την προέλευση στις καλλιέργειες, τα υλικά της κάθε τοπικής κουζίνας και μέσα και από τις συνήθειας που κληρονομούνται στις συνταγές, όπου κουβαλάνε την ψυχή του κάθε τόπου.

Η Ελληνική κουζίνα σήμερα: Βλέπω όλες τις προσπάθειες που γίνονται με τα μικρά μαγαζιά, τα μεζεδάκια, τους νέους chefs να χρησιμοποιούν   τα τοπικά προϊόντα και είναι τόσο ελπιδοφόρο.

Η Ελληνική γαστρονομία απέναντι στην κρίση: η κρίση έκανε και καλό τελικά, γιατί αναπροσδιορίσαμε και βρήκαμε τα χαμένα κομμάτια μας στη γεύση και προσπαθούμε να τα ενώσουμε.

Πώς θα ήθελες να σε θεωρούν: Ως ένα άτομο όπου έβαλε ένα λιθαράκι στη στη διάδοση και προβολή της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας, σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Μια αξέχαστη στιγμή: Τώρα τελευταία στη Κίνα που μαγείρεψα ελληνική παραδοσιακή κουζίνα στο καλύτερο ξενοδοχείο της Γκουανζού, με τη προθυμία που υποδέχτηκαν οι κινέζοι την μαγειρική μου, δοκίμασαν όλα όσα έκανα και χαμογελούσαν από ευδαιμονία.

Όνειρα γαστρονομικού περιεχομένου: Θα ήθελα κάποια στιγμή η παραδοσιακή τοπική κουζίνα να σερβίρεται στα ρεστοράν και στα ξενοδοχεία, χωρίς ξενόφερτα υλικά, αυτό νομίζω θα ήταν το κλειδί για να πάει μπροστά γαστρονομικά η Ελλάδα .

Όνειρα ζωής: Να είμαι ευτυχισμένη με ότι κάνω, να προσφέρω και να δίνω χαρά.

Αποχαιρετισμός: Πρέπει να έχεις πάθος όταν δημιουργείς, αλλιώς άστο.