Ολοκληρώθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018 με μεγάλη επιτυχία ο τελικός του 1ου Φεστιβάλ Σαλάτας, στο Elite City Resort που διοργανώθηκε από το Σχολείο Τουρισμού Καλαμάτας με την ευγενή υποστήριξη της εταιρείας Kalamata Papadimitriou. Νικητής ανεδείχθηκε ο Γιώργος Παναγής, από την σχολή ΙΕΚ Ορίζων της Καλαματάς με ομόφωνη γνώμη και βαθμολόγηση από την κριτική επιτροπή  που απάρτιζαν ο πρόεδρός της Aλέξανδρος Παπανδρέου, ο Ιάκωβος Απέργης, ο Chef Γιάννης Λουκάκος, ο Στέλιος Μπαρμπέας κι ο Νίκος Κονδύλης! Η ευχή που δόθηκε στην αρχή του διαγωνισμού είθε ο καλύτερος να κερδίσει έγινε πραγματικότητα!

Για να φτάσουμε σ’ αυτήν την στιγμή του τελικού με 21 φιναλίστ, έπρεπε όμως να προηγηθεί ένας εξαιρετικός σχεδιασμός  για να τελεστούν  3 προκριματικοί γύροι, που έγιναν το προηγούμενο διάστημα σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Καλαμάτα, να διαγωνισθούν γύρω στους 100 σπουδαστές Σχολών Μαγειρικής (απαραίτητος όρος) που είχαν προετοιμαστεί επί καιρό για τη διεκδίκηση της πρωτιάς. Τα βραβεία που δόθηκαν στους τρεις πρώτους νικητές από την εταιρεία Kalamata Papadimitriou ήταν ένα χρηματικό ποσό που αφορούσε υποτροφίες σε σχετικά εκπαιδευτικά, βραβεία που φυσικά θα πιάσουν τόπο.

Ο εμπνευστής του διαγωνισμού, Κώστας Παπαδημητρίου, που είχε παρουσίασει την ιδέα του στο περυσινό Σχολείο Τουρισμού της Καλαμάτας, τον Νοέμβριο του 2017, ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος γιατί η ιδέα του –  φυσικά χάρη στην εξαιρετική οργάνωση – αγκαλιάστηκε από τους νέους μαγείρους και από το κοινό που παρακολούθησε τους τρεις προκριματικούς και τον Τελικό.

“Η ανάδειξη της ελληνικής γαστρονομίας, πρέπει να βασιστεί στις σαλάτες, γιατί λόγω του κλίματος η χώρα μας διαθέτει τα καλύτερα υλικά, από τα λάδια και τα ζαρζαβατικά, μέχρι τα μυρουδικά, μοναδικά χόρτα του βουνά, τυροκομικά και τα φρούτα, και αν επιμείνουμε μπορεί να πρωταγωνιστήσουμε στον κόσμο όλο” μας είπε ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα.

Η εταιρεία Kalamata Papadimitriou είναι μια από την ιστορικές εταιρίες της Καλαμάτας. Ξεκίνησε το 1939 με εμπόριο και την εξαγωγή τοπικών προϊόντων της Καλαμάτας: αποξηραμένα σύκα, ελιές Καλαμών και ελαιόλαδο και τη δεκαετία του ’50 διεισδύει στη Μ. Βρετανία, με ένα ακόμα τοπικό προϊόν: την Κορινθιακή σταφίδα. Σταδιακά, επικεντρώνεται στην σταφίδα και αποκτά εξειδίκευση στο προϊόν αυτό. Η επόμενη γενιά ο Κώστας Παπαδημητρίου καθιστά την εταιρεία τον δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγέα Κορινθιακής σταφίδας παγκοσμίως ενώ σχεδιάζει το γνωστό πλέον σε όλους μας ελληνικό «Βαλσαμικό Ξίδι Kalamata Papadimitiou» που έγινε γίνεται το No1 Βαλσαμικό ξίδι σε πωλήσεις στην Ελλάδα. Σήμερα η εταιρεία αναπτύσσει νέες σειρές καινοτόμων προϊόντων, βασισμένες στο βαλσαμικό ξίδι, κρέμες βαλσαμικού και μεσογειακές μουστάρδες ιδανικές για Μεσογειακές σαλάτες.

Οι 21 φιναλίστ του 1ου Φεστιβάλ Σαλάτας προέκυψαν από τους τρεις προκριματικούς αφού αξιολογήθηκαν από την επιτροπή βάσει 6 κριτηρίων:

1. Βαθμός δυσκολίας εκτέλεσης

2. Χρήση Π.Ο.Π υλικών ή προερχόμενων από τον τόπο καταγωγής του διαγωνιζόμενου

3. Παρουσίαση

4. Πρωτοτυπία

5. Γεύση

6. Ορθή χρήση & διαχείριση υλικών

Τα κριτήρια ήσαν εξαιρετικά εύστοχα και καθοδήγησαν τους διαγωνιζόμενους προς την σωστή κατεύθυνση. Η κριτική επιτροπή λίγο πριν αρχίσει την δράση. Εξ αριστερών πρός τα δεξιά οι σεφ: Στέλιος Μπαρμπέας, Γιάννης Λουκάκος, ο πρόεδρος της επιτροπής Aλέξανδρος Παπανδρέου, Νίκος Κονδύλης και ο Ιάκωβος Απέργης ο οποίος βραβεύτηκε και για το κοινωνικό του έργο.

Την διαδικασία του διαγωνισμού που ξεπέρασε τις πέντε ώρες παρακολούθησε η οικογένεια Παπαδημητρίου, εξ αριστερών η κυρία Ελένη Παπαδημητρίου, στο κέντρο ο πρόεδρος της εταιρείας Κώστας Παπαδημητρίου και δεξιά το μέλος της τρίτης γενιάς ο Χρίστος Παπαδημητρίου, που μαζί με τον αδελφό του Δημήτρη έχουν αναλάβει ενεργό συμμετοχή στην εξέλιξη της εταιρείας.

Oι συμμετέχοντες στον τελικό του 1ου Φεστιβάλ Σαλάτας ήσαν:

Aνδριανού Ιωάννα, Chef d’ oeuvre, Aθήνα,

Βενετσάνος Βαγγέλης, Ευρωπρόοδος, Καλαμάτα.

Μαραγιάννης Ιωάννης, ΙΕΚ Θες/κης, υπ. Τουρισμού.

Νικολόπουλος Ευθύμιος, Le Monde, Aθήνα.

Παναγής Γεώργιος, ΙΕΚ Ορίζων, Καλαμάτα.

Τσιόγκας Παναγιώτης, Δ. ΙΕΚ Μοναστηρίου, Θεσαλονίκη.

Lidia Atoderesei, IEK Kαλαμάτας.

Ραφαήλ Βραχνής, Μητροπολιτικό κολέγιο, Αθήνα.

Αραμπασβίλι Έτερι, Chef d’ oeuvre, Aθήνα.

Καραμπίλας Δημήτριος, ΙΕΚ Ορίζων, Καλαμάτα.

Κουράκου Ελένη, ΙΕΚ Θες/κης υπ. Τουρισμού.

Κυνηγάκης Νικόλαος, Chef d’ oeuvre, Aθήνα.

Τζιαμαλής Μιχαήλ, Δ.  ΙΕΚ Κιλκίς.

Τζίνος Απόστολος, Άκμων Τρίπολης.

Δρακοπούλου Ελένη, Le Monde, Aθήνα.

Ζωντανού Χριστίνα, ΙΕΚ Όμηρος, Αθήνα.

Γκέκας Ιωάννης, ΙΕΚ Καλαμάτας.

Κουρελλα Αθηνά, ΙΕΚ Θες/κης Υπ. Τουρισμού.

Μπακιρτζής Αριστόδημος, Δ. ΙΕΚ Λαγκαδά.

Φειδάς Παναγιώτης, ΙΕΚ Τριφυλίας.

Χρυσός Αναστάσιος, Ινστιτούτο Παστέρ, Θεσσαλονίκη.

Σ’ αντίθεση με τους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς όπου η συμπεριφορά των κριτών είναι τις περισσότερες φορές προκλητική, αλαζονική, μυστηριώδης και ναρκισσιστική, χωρίς ίχνος ευγένειας και σεβασμού στους συμμετέχοντες, στον διαγωνισμό αυτόν τα πράγματα ήσαν τελείως διαφορετικά. Κατ’ αρχάς το κλίμα μεταξύ των συμμετεχόντων μαθητών ήταν πολύ φιλικό και καθόλου ανταγωνιστικό.

Οι κριτές με πραγματικό ενδιαφέρον και φροντίδα,  και κατά τη ώρα του διαγωνισμού ενθάρρυναν, αλλά κυρίως μετά, ρωτούσαν να μάθουν το σκεπτικό της δημιουργίας των διαγωνιζόμενων, έτσι ώστε να κατανοήσουν όλοι (συναγωνιζόμενοι, κριτές, κοινό) τις προθέσεις των δημιουργών. Ουσιαστικά ο διαγωνισμός μετατρεπόταν σε ένα ζωντανό μάθημα μαγειρικής. «Άλλες εποχές, άλλα ήθη» και νομίζω ότι αυτή ήταν πεμπτουσία του Φεστιβάλ Σαλάτας, μια άλλη αντίληψη διαγωνισμού. Στις συζητήσεις κριτών και διαγωνιζομένων, το κοινό άκουγε σχόλια του τύπου: “αφού έφτιαξες τυράκι από μόνη σου, γιατί το έκανες από γελαδινό γάλα και όχι από αιγοπρόβειο, που είναι και το πλεονέκτημα της χώρας μας” ή “πότε βρήκες τα χόρτα και από που τα μάζεψες”, ή γιατί πέρασες από άνθρακα το κουλούρι Θεσσαλονίκης”‘ ή “δοκίμασες αυτό που δημιούργησες, ποιά ήταν η γνώμη σου;”

Όσον αφορά τις δημιουργίες των διαγωνιζομένων, λόγω των πολύ σαφών και σοφών κριτηρίων, εκτός των λαχανικών χρησιμοποιήθηκαν πολλά ντόπια υλικά (νούμπουλο Κερκύρας, καβουρμάδες Θράκης, σύγκλινο Μάνης, ελιές Καλαμών, φακές Εγκλουβής, τυράκια τοπικά, κουλούρια Θεσσαλονίκης, ξινόχοντρος Κρήτης, ρίζες φυτών, κι ένας μεγάλος αριθμός από μυρουδικά χόρτα και λαχανικά κλπ) κάτι που ήταν πολύ ευχάριστο.

Από τα λιγότερα ευχάριστα ήταν το γεγονός ότι πολλοί εκ των διαγωνιζομένων, στην προσπάθεια τους να διακριθούν και να εντυπωσιάσουν χρησιμοποιούσαν πολλά υλικά και τεχνικές όπου τελικά το αποτέλεσμα γινόταν ασαφές, πολύπλοκο και τελικά χωρίς χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι τελικά κύριο χαρακτηριστικό των νικητών ήταν η απλότητα και η σαφήνεια. Και για να θυμηθούμε και τον Οδυσσέα Ελυτη: “Nα αξιοποιείς το ελάχιστο και να του αποσπάς τα μέγιστα, είναι το πιο δύσκολο και το πιο ελληνικό μυστικό». Και  ευτυχώς αυτό συζητήθηκε πολύ εύστοχα και έντονα από τους κριτές.

Ο νικήτης Γεώργιος Παναγής από την σχολή Ορίζων της Καλαμάτας πήρε το βραβείο από τους πέντε κριτές. Η δημιουργία του ήταν εξαιρετικά κομψή – δυστυχώς εγώ δεν ήμουν κριτής για να δοκιμάσω και να έχω γευστική άποψη – το ίδιο και το στυλ της παρασκευής του και της εργασίας του, μεθοδικό, ψύχραιμο, με μουσικό ρυθμό θάλεγε κανείς, εξέπεμπε μια σιγουριά και μια δεξιοτεχνία που θα την ζήλευαν πολλοί επαγγελματίες!

Η δεύτερη νικήτρια ήταν η Χριστίνα Ζωντανού από την σχολή Όμηρος της Αθήνας και μέσα σ’ ένα πολύ συγκινητικό κλίμα, βραβεύτηκε από τον υποστηρικτή της εκδήλωσης και πρόεδρο της Kalamata Papadimitriou, Κώστα Παπαδημητρίου.

Η σαλάτα της λιτή, με μπόλικη άποψη, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς, ήταν  στην καρδιά του νοήματος του Διαγωνισμού, που ήταν η Ελληνική σαλάτα.

Η στάση της απέναντι στις ερωτήσεις της επιτροπής απέδειξαν ότι το μέτρο και η βαθιά σχέση μ’ αυτό που κάνεις, είναι μιά εγγύηση για τον μέλλον σου.

Ο τρίτος νικητής, Νικολόπουλος Ευθύμιος της σχολής Le Monde, από την Aθήνα, ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Εlite, Νικήτας Κάρτσωνας, βραβεύτηκε από τον υποστηρικτή της εκδήλωσης και πρόεδρο της Kalamata Papadimitriou, Κώστα Παπαδημητρίου.

Η  έμπνευση του, στηρίχθηκε στη φακή Εγκλουβής, αυτό το μοναδικό όσπριο που καλλιεργείται στο οροπέδιο της Εγκλουβής σε υψόμετρο 700 μέτρων στη Λευκάδα.

Τελειώνοντας θα ‘θελα να εκφράσω την χαρά που έτυχε (φυσικά και δεν ήταν τύχη) να βρίσκομαι εκεί, στο Φεστιβάλ Σαλάτας. Γιατί τα πάντα ήσαν μελετημένα, είχαν ένα ήθος, μιά αλήθεια και μια προσπάθεια να υπάρξει ένας πραγματικός αντίλογος απέναντι στα καραγκιοζιλίκια που αντιμετωπίζουμε στα μάτια μας (τις τηλεοπτικές εκπομπές με τους διαγωνισμούς εννοώ). Ίσως η παρουσία λιγότερο φανταζί πρωταγωνιστών να έδωσε μια πιο ανθρώπινη διάσταση στην εκδήλωση.

Και φυσικά να μην ξεχάσουμε τον άνθρωπο που συντόνισε όλα αυτά, την Άννα Καφκιά, διευθυντρια marketing της Kalamata Papadimitriou, που ήταν η υπεύθυνη για το ό,τι χαρήκαμε όλοι μας, αυτήν την εξαίσια εκδήλωση που θέτει τις βάσεις για μια πιο ανθρώπινη στάση στα πράγματα, και φυσικά μια άλλη στάση απέναντι στην ελληνική γαστρονομιά. Μια στάση που απαιτεί οι επαγγελματίες, να αναλάβουν τις πρωτοβουλίες για την ανάδειξή της. Πήραμε το μάθημα και σας ευχαριστούμε!