Tαξιδεύοντας στην Ελλάδα επισκέπτομαι τις λαϊκές για να εντοπίσω τοπικά προϊόντα, πολλές φορές άγνωστα, όπως στη Δημοτική Αγορά Καλαμάτας, τις γλυκοπατάτες Καλαμών, και τα άγρια χόρτα όπως τα χειράγκαθα του Ταϋγέτου, την αγγουρίτσα και το σφελίτσι. Πολλές φορές τα μάτια μου λειτουργούν ως φακοί, που ψάχνουν εικόνες, ζουμάρουν και εντοπίζουν «νεκρές φύσεις». Γιατί καθώς μπορεί να μην γνωρίζετε η ζωγραφική και ειδικά οι ιμπρεσιονιστές είναι η αδυναμία μου.
Μια τέτοια εικόνα εντόπισα όταν κάτι καλοσχηματισμένα λεμόνια, είχαν στηθεί πάνω σ’ έναν πάγκο ακουμπώντας σε ύφασμα δεν ξέρω πώς μου θύμισε την ζωγραφική του Ματίς ενός αγαπημένου μου ζωγράφου.
Ο Ματίς ζωγράφιζε κυρίως νεκρές φύσεις με το τυπικό φλαμανδικό στυλ.
Αργότερα γνώρισε τον ιμπρεσιονισμό και το έργο του Russel προσωπικού του φίλου αλλά ακόμα άγνωστου Ολλανδού Vincent van Gogh.
Ως συνέπεια, το προσωπικό στιλ του Matisse άλλαξε δραματικά καθώς επηρεάστηκε επίσης από τους Nicolas Poussin, Antoine Watteau, Edouard Manet, Cézanne, Gauguin, Signac. Συνέχισε τις “νεκρές φύσεις” αλλά μ’ ένα στύλ ελεύθερο, χρώματα πλακάτα, εντονα με περιγράμματα μαύρα.
Στην φωτογραφική σύνθεση τα χρώματα της φύσης, ακόμα και το χρώμα του μαρκαδόρου ταιριάζουν με τα χρώματα του υφάσματος, που το μοτίβο του με τη σειρά του παραπέμπει στον Ματίς!
SIGN INTO YOUR ACCOUNT