Kαλεσμένοι στην Μήλο για να γνωρίσουμε τις γεύσεις και τα προϊόντα του νησιού.

“Από τον Χάλακα στην Φυλακωπή, ένα τσικάλι δρόμος” Continue reading →

Στην περιοχή της Ερμιονίδας έχουν εντοπιστεί πολλές υπεραιωνόβιες ελιές που υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός ιστορικού ελαιώνα στην περιοχή. Continue reading →

Οι ανθισμένες λεβάντες την άνοιξη πλημμυρίζουν την φύση της Ερμιονίδας με τα ευωδιαστά αρώματά τους, ενώ στο βάθος η καλοκλαδεμένη ελιά (στον τόπον αυτό το κούρεμα της ελιάς γίνεται μ’ εναν ιδιαίτερο τρόπο, ώστε να αερίζεται όλο το δέντρο) υποδέχεται το νέο της φύλλωμα.

Continue reading →

H ταξιδιωτική καταγραφή μου στον Πόρο είχε απρόσμενα μεγάλο ενδιαφέρον. Προϊόντα, παραγωγοί, εδέσματα, ταβερνιάρηδες, ζαχαροπλάστες, μάγειροι και μαγειρέματα δώσαν ένα υλικό που θά ‘χουμε την ευκαιρία από την Δευτέρα να το απολαύσουμε. Continue reading →

Η ‘Yδρα ένα νησί με πλούσια ναυτική παράδοση και κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της Ελλάδας. Και το αξίζει, γιατί η πόλη της Ύδρας είναι ο πιο καλοδιατηρημένος ζωντανός οικισμός της χώρας, υπόδειγμα αρχιτεκτονικής και αισθητικής. Ακολουθούν οι πρώτες μας εντυπώσεις από τις σύντομες διακοπές στην Ύδρα. Continue reading →

Eνα από τα δυο πιο όμορφα ουζοπωλεία-αποστακτήρια της Ελλάδας βρίσκεται στην Πρέβεζα, στην καρδιά της πόλης (το δεύτερο σε ομορφιά είναι του Τρικενέ στο Μεσολόγγι). Continue reading →

Τα tapas bar ή pintxos bar – που αποτελούν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ισπανίας γενικότερα – καθιστούν το Σαν Σεμπαστιάν πρωταθλήτρια πόλη στον κόσμο στη σχέση μπαρ ανά κάτοικο. Continue reading →

Ένα ταξίδι στο Σαν Σεμπαστιάν καλεσμένος από έναν Γερμανό φίλο που βρήκε στην πόλη αυτή τον παράδεισο της ζωής του, εκτός των σημαντικών εμπειριών που μου χάρισε, με έκανε να κατανοήσω πως μια μικρή πόλη έγινε ο πρωταθλητής της παγκόσμιας γαστρονομίας. Continue reading →

Τα tapas bar – που αποτελούν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ισπανίας γενικότερα – καθιστούν το Σαν Σεμπαστιάν πρωταθλήτρια πόλη στον κόσμο στη σχέση μπαρ ανά κάτοικο. Τέτοια πυκνότητα καταστημάτων, μικρών και μεγάλων και τέτοια ποικιλία εδεσμάτων δεν έχω ματαδεί στη ζωή μου.  Continue reading →

Ένα ταξίδι στο Σαν Σεμπαστιάν καλεσμένος από έναν Γερμανό φίλο που βρήκε στην πόλη αυτή τον παράδεισο της ζωής του, εκτός των σημαντικών εμπειριών που μου χάρισε,

Continue reading →

Εκει όμως που φαίνεται το βάθος της γαστρονομικής κουλτούρας του Σαν Σεμπαστιάν είναι οι 100 λέσχες γαστρονομίας (club) με maximum μελών 120 η καθεμία. Continue reading →

Kατά παράφραση του Εγγονοπουλικού: «Στρατηγέ, τι γύρευες στην Λάρισα, εσύ ένας Υδραίος;» διερωτάται κανείς τι γυρεύουν οι χάχλες σε μιά λέσχη γαστρονομίας στο Σαν Σεμπαστιάν. Continue reading →

Το μουσείο Guggenheim  στο Μπιλμπάο άνοιξε πρίν είκοσι χρόνια, τον Οκτώβριο του 1997, είκοσι χρόνια μετά από το άνοιγμα του Μουσείου Centre Pompidou στο Παρίσι (1977). Και τα δυό μουσεία προκάλεσαν σάλο με την προκλητική τους εμφάνιση και τον μεγάλο τους προϋπολογισμό αλλά και τα δυο δικαιώθηκαν Continue reading →

Στο ξενοδοχείο Κυρίμαι, μέλος των Historic Hotels of Europe, στο παλιό κτίριο με ιστορία αιώνων, γράφεται τώρα μιά νέα ιστορία. Ως μοναδικό ξενοδοχείο, βραβευμένο ως το πιο ρομαντικό ξενοδοχείο της χώρας αλλά και των Historic Hotels of Europe και βήμα-βήμα ως ο απόλυτος γαστρονομικός προορισμός. Continue reading →

Kαθώς ταξιδεύω για την έρευνα μου, με συντροφεύουν τα εργαλεία μου. Απ’ όλα αυτά, τα σπουδαιότερα όπως το αυτοκίνητο, οι φωτογραφικές μηχανές, το μαγνητοφωνάκι, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής αλλά και τα απλώς απαραίτητα, Continue reading →

Η Θεσσαλονίκη έχει μια ιδιαίτερη παράδοση στους διανοούμενους, που για τον καφέ ή το κρασί τους σύχναζαν σε στέκια περιθωριακά. Εκεί, ακόμη και σήμερα, κοντά στην εργατιά και τους ανθρώπους της βιοπάλης μοιράζονται στιγμές, απαραίτητες για την ισορροπία και το μέτρο της ζωής. Continue reading →

Το καφενείον Πανελλήνιον στην Άμφισσα κουβαλάει απάνω του έναν βαρύ μύθο. Στο χώρο του γυρίστηκε το 1976 μια εξαίσια σκηνή του “Θίασου” του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1935-2012) που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις είκοσι καλύτερες ταινίες του 20ου αιώνα. Continue reading →

Ταξιδεύοντας στους δρόμους του εθνικού ή του περιφερειακού δικτύου μπορεί να μην καταβροχθίζεις τα χιλιόμετρα αλλά έχεις την ποιότητα της διαδρομής και τα τυχερά σου. Την αμεσότητα με τα χωριά, τους απρόβλεπτους επισκέπτες, κοπάδια ζώων, περιστατικά απρόοπτα που κάνουν την διαδρομή περιπετειώδη. Continue reading →

Τα Κομιτάτα είναι ένα πανέμορφο χωριό στη βορειοδυτική Κεφαλονιά και ανήκει στον πρώην δήμο Ερίσου.

Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 564 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει γύρω στους 40 μόνιμους κατοίκους.

Τα Κομιτάτα της Κεφαλονιάς έγιναν διάσημα σ’ όλο τον κόσμο χάρη στην χολιγουντιανή ταινία «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι».  Πολλές σκηνές της γυρίστηκαν στην πανέμορφη παραλία του  Χοργοτά, κάτω από το χωριό, μεταξύ αυτών και αυτή που χρησιμοποιήθηκε για την αφίσα της.

Όσο μαγευτικό είναι το χωριό με την ανεπανάληπτη θέα προς τη θάλασσα και την Ιθάκη, τόσο δύσκολη είναι η ζωή τον χειμώνα με τις συνεχείς βροχές και τις ομίχλες. Την μονότονη ζωή στο χωριό έσπασε ο Τάσος Τσιμάς, συνταξιούχος του ΟΤΕ που απεφάσισε να το αναζωογονήσει ξαναλειτουργώντας τον παλιό καφενέ (ενός αιώνα) που ήταν σφαλιστός για είκοσι χρόνια. Η ανακαίνιση έγινε πολύ όμορφή και όλη η γειτονιά μαζεύεται στο καφενείο που έδωσε ζωή στο χωριό.

Σ’ αυτές τις συναθροίσεις η κουβέντα πάει όπου θέλει. Αναμνήσεις από τον εμπάρκο της Κούβας (1985), -με αφορμή την είδηση του θανάτου του Κάστρο- όταν η Κεφαλονιά έστειλε βοήθεια 2.500 τενεκέδες λαδιού,

ως τα τραγούδια του τόπου και εξυμνούν την αγάπη και ξορκίζουν την φτώχεια:

“Γιά τέσσερεις παλιόταβλες, για δέκα κεραμίδια,

δεν μου σε δίνει η μάνα σου, που να την φαν τα φείδια»!

Όμορφες στιγμές στα καφενεία της Ελλάδας.

Η ιστορική γέφυρα De Bosset ή γέφυρα του Δεβοσέτου ή για τον απλό λαό o «Πόντες» είναι η μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα της Ευρώπης με μήκος 689,9 μέτρα.

Continue reading →