Φώτης ποιότης

O «Φώτης ποιότης» είναι ένας γραφικός τύπος της Ζακύνθου που διατηρεί ένα κιόσκι μπροστά στον Άγιο Διονύσιο και παράγει και διαθέτει φριτούρες (ή φυτούρες ή φιτούρες), παραδοσιακό γλυκό του νησιού.

Τρώγοντας το γλυκό, αξίζει να απολαύσει κανείς και το “ρεκλαμάρισμα” – έτσι λένε τη διαφήμιση οι Ζακυνθινοί – του καταστήματος:

“Φώτης ποιότης, Φώτης γεύσεις ποικιλία, Φώτης παύλα και τελεία, Όχι ότι και ότι, παστέλι μόνο από τον Φώτη, Σ’ έπιασε λιγούρα, στον Φώτη για φριτούρα“!

Η φριτούρα ή φυτούρα παραδοσιακά προσφέρονταν κυρίως στην γιορτή του Αγίου Διονυσίου, αλλά και σ’ άλλα τοπικά πανηγύρια από πλανόδιους μικροπωλητές που το παρήγαν επιτόπου. Στις ημέρες μας ο «Φώτης ποιότης», εδώ και χρόνια απέναντι από τον Άγιο, με ένα ευρώ το κομμάτι γλυκαίνει 365 ημέρες τον χρόνο τους πιστούς και τους περαστικούς της παραλίας.

Η παρασκευή της φριτούρας, του ταπεινού αυτού γλυκού, είναι εύκολη και γίνεται ως εξής:

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα βράζουμε νερό, προσθέτουμε αλάτι και χύνουμε το σιμιγδάλι ανακατεύοντάς το συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να γίνει μια παχύρευστη κρέμα. Κατόπιν ρίχνουμε το περιεχόμενο σε ένα λαδωμένο ταψί και το στρώνουμε ομοιόμορφα. Αφού κρυώσει και ξεκουραστεί κάποιες ώρες το χαράσσουμε σε ορθογώνια κομμάτια. Σε ένα πλατύ βαθύ τηγάνι βάζουμε λίγο έως αρκετό λάδι και τα τηγανίζουμε μέχρι να χρυσαφίσουν και από τις δύο πλευρές. Τέλος, ακουμπάμε τις τηγανισμένες φιτούρες σε χαρτί απορροφητικό για να τραβήξει το περιττό τους λάδι. Τις πασπαλίζουμε με μπόλικη ζάχαρη και κανέλα και τις σερβίρουμε!

Απλή συνταγή, ολίγο βαριά στο στομάχι, αν θελήσει κανείς να φάει περισσότερες από μία.

Ο «Φώτης ποιότης» είναι το παρατσούκλι του Φώτη Μαυρωτά που έχει μία από τις τέσσερις καντίνες που γλυκαίνουν τους περαστικούς του λιμανιού, και που βαστάει την παράδοση του νησιού. Παράλληλα με τις φριτούρες ο «Φώτης ποιότης» παράγει επιτόπου και προσφέρει και παστέλια σκέτα με σουσάμι, με αμύγδαλο, με ξηρούς καρπούς και μαντελοπάστελο ένα «σάντουιτς» μαντολάτου και παστελιού.

Τι κι αν τον χειμώνα η πιάτσα ερημώνει, κι όταν τα περισσότερα καταστήματα είναι κλειστά, ο κυρ Φώτης Μαυρωτάς, ο «Φώτης ποιότης» πάντα εκεί, ακόμα και μονάχος – αν και όλο και κάποιον θα βρει να παρεΐσει -, φυλάει τις Θερμοπύλες της γαστρονομικής παράδοσης και της καλής παρέας του νησιού.