Μίστερ Λουκιδέλης

Μία από τις πλέον αυθεντικές και ιστορικές ταβέρνες της Αθήνας είναι η ταβέρνα του Λουκιδέλη “Μίστερ Λουκιδέλης”. Τόσο το σκηνικό της και η ιστορία της, όσο και η οικογενειακή και φιλόξενη εξυπηρέτηση, αλλά και οι περίφημοι κρασομεζέδες της, την καθιστούν μέσα στις πρώτες προτιμήσεις όσων αγαπούν την ατμόσφαιρα της παλιάς ταβέρνας με τα όλα της.

Με ιστορία ενός αιώνα η ταβέρνα της οικογένειας Λουκιδέλη είναι ίσως το πιο προσφιλές γαστρονομικό τοπόσημο της Νέας Φιλαδέλφειας, και όχι μόνον.

Η ιστορία της ταβέρνας ξεκινάει από τη Μικρασιατική καταστροφή! Δύο αδέλφια από την Πέργαμο φεύγουν όπως- όπως από την πατρίδα τους. Ο Ανέστης Λουκιδέλης μέσω Λέσβου, κατόπιν Πειραιά, ξενιτεύεται στην Αμερική και στον Καναδά, ενώ ο Στέλιος  Λουκιδέλης καταλήγει το 1924 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ανοίγει ένα μπακάλικο σε μια γειτονιά, και στο υπόγειο τοποθετεί βαρέλια και πουλάει κρασί. Με την ανοικοδόμηση των προσφυγικών σπιτιών το μπακάλικο επιβιώνει, αλλά μετά έρχεται ο πόλεμος, η κατοχή και το δύσκολα χρόνια του εμφυλίου. Η κατάσταση είναι δύσκολη, ώσπου στις αρχές της δεκαετίας του ΄50, ο θείος από τη Αμερική στέλνει 60.000 δολάρια για να βοηθήσει τον αδελφό του. Το 1933 γεννιέται ο Βύρων Λουκιδέλης, ο οποίος στην πορεία θα εξελιχθεί στον μεγάλο «Μίστερ Λουκιδέλης», τα λεφτά πιάνουν τόπο και δημιουργούνται σταδιακά δυο ταβέρνες, η μία επίγεια που βλέπει στην πλατεία Κωνσταντινουπόλεως και η οποία λειτουργεί άνοιξη και καλοκαίρι, και η άλλη χειμωνιάτικη, ένα υπόγειο με βαρέλια.

Ο κυρ-Βύρων, κοινωνικός και ανοιχτόκαρδος, συνδέεται με τις ομάδες της ΑΕΚ, αλλά και με όλο τον φίλαθλο και μερακλίδικο κόσμο της περιοχής. Κάνει 5 παιδιά, την Αναστασία, τον Στέλιο, τον Γιώργο, τον Μιχάλη και τον Νίκο που στην αρχή τον βοηθούν όλοι στην ταβέρνα. Όλα τα αστέρια της χρυσής πεντάδας του μπάσκετ της ΑΕΚ, Τρόντζος, Ζούπας, Αμερικάνος, Λαυρεντζάκης, Βασιλειάδης συχνάζουν εδώ, όπως και όλοι οι ποδοσφαιριστές της, Παπαϊωάννου, Σκευοφύλακας, Νεστορίδης. Μαζί και όσοι φίλαθλοι θέλουν να δουν από κοντά τα ινδάλματά τους. Το 2002 ο Μιστερ Λουκιδέλης φεύγει και από την ζωή και αφήνει στο πόδι του τον Στέλιο και τον Μιχάλη, που βαστούν τώρα το μαγαζί.

Στο υπόγειο η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη μνήμες. Κρασοβάρελα λειτουργικά – κι όχι décor – φωτογραφίες των ποδοσφαιριστών και των παικτών του μπάσκετ, η φανέλα του Αμερικάνου με το 10 και του Νεστορίδη με το 9, δίσκοι του Καζαντζίδη με αφιερώσεις στον Μίστερ Λουκιδέλη, έπιπλα αντίκες, αλλά πάνω από όλα η αγαπησιάρικη υποδοχή από τον κυρ-Στέλιο, ο οποίος μας αφηγείται:

«Και ποιοι δεν έχουν παρελάσει από την υπόγεια ταβέρνα μας, ο Καζαντζίδης, ο Μενιδιάτης και ο Μαργαρίτης το είχαν στέκι, ενώ έχουν γυριστεί και ταινίες του κινηματογράφου. Οι 60 καρέκλες του υπογείου έχουν στην πλάτη τους τα ονόματα των σημαντικότερων πελατών μας. Να τώρα εσύ κάθεσαι στην καρέκλα του Τάσου Μπουλμέτη, αφού εδώ γυρίστηκε το 2018 η ταινία του, που φτιάχτηκε για την επέτειο των 50 χρόνων από την θριαμβευτική κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης από την ΑΕΚ, το 1968. Το κρασί το παίρνουμε ακόμα και σήμερα από τα Μεσόγεια (από τον Παπαγιαννάκο) και το βάζουμε μούστο στα βαρέλια μας. Ειδικά το υπόγειο λειτουργεί περισσότερο σαν τόπος συνάντησης φίλων και γνωστών παρά σαν χώρος φαγητού!».

Ό,τι κι αν λέει ο κυρ-Σπύρος, ο κόσμος έρχεται για να απολαύσει τους κρασομεζέδες που είναι γραμμένοι σε ένα χαρτί που σου παραδίδει ο σερβιτόρος και συ δεν έχεις παρά να σταυρώσεις (να ψηφίσεις) τις προτιμήσεις σου. Εμείς πάντως ξεχωρίσαμε τα σαλιγκάρια στιφάδο, την τυρόπιτα Μυκόνου, τα κεφτεδάκια Σίφνου, τους λαχανοντολμάδες, τις φλογέρες με παστουρμά, το κεμπάπ της Ζαφειρίας, τον τηγανητό μπακαλιάρο με σκορδαλιά και την ανυπέρβλητη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, τα τρυφερότερα τηγανητά αμελέτητα της Αθήνας!