Ουζερί Λέσβος

Το Ουζερί Λέσβος βρίσκεται στην Εμμανουήλ Μπενάκη, μεταξύ Ακαδημίας και Σόλωνος, και έχει κλείσει μισό αιώνα ζωής, από όταν το άνοιξαν τα δυο αδέλφια από την Μυτιλήνη, ο Χρήστος και ο Στράτος Γραμμέλης, αρχές της δεκαετίας του ΄60.

Εξωτερικά δεν έχει κάτι να σε τραβήξει καθώς η στοά που είναι μπροστά του, κρύβει την πρόσοψη. Αν το καλοπροσέξεις όμως, μια τζαμαρία από τοίχο σε τοίχο και στο κέντρο της ένα μεγάλο χταπόδι, μια καραβίδα και ενδιάμεσά τους η λέξη Λέσβος, στέλνει το μήνυμα ότι εκεί βρίσκεται ένα στέκι με θαλασσινούς μεζέδες. Ένα παλιακό πράσινο μωσαϊκό, καρέκλες Thonet εποχής, ένα παροπλισμένο τζουκ-μποξ, ένα καλόγουστο πιάνο κι ένα ποδήλατο κρεμασμένο από πάνω του ολοκληρώνουν μία, κατά τα άλλα, λιτή διακόσμηση.

Ο Χρήστος και ο Στράτος, σύμφωνα με τη γνώμη όλων των παλιών πελάτων, ήταν δυο μερακλήδες Μυτιληνιοί που στο ουζερί τους προσέφεραν όλα τα θαλασσινά καλούδια του νησιού τους. Χτένια, γυαλιστερές, κυδώνια, γαρίδες, καραβίδες, καλαμάρια, ενώ τα ψάρια έρχονταν καθημερινά από τον Πολυχνίτο της Λέσβου σταλμένα από συγκεκριμένους ψαράδες. Ταυτόχρονα, στους τοίχους σε μια προθήκη έβλεπες όλα τα ούζα του νησιού, από τους 17 παραγωγούς του.

Το Ουζερί Λέσβος από το ξεκίνημά του, έγινε το καταφύγιο όλων όσοι έρχονταν από το νησί, όχι μόνο για τους ουζομεζέδες, αλλά και για να συναντήσουν πατριώτες, να βρουν σπίτι, καμιά δουλειά και να κάνουν γνωριμίες.

Εδώ έρχονταν και οι «παραγγελιοδόχοι» της εποχής για να φέρουν πακέτα και δέματα από φίλους και συγγενείς. Στην πορεία, όμως, η Λέσβος απέκτησε φήμη σ’ όλη την Αθήνα και έτσι το μαγαζί ανακαλύφτηκε από δικηγόρους που έχουν τα γραφεία τους τριγύρω, αλλά και από τους φοιτητές των γύρω Πανεπιστημιακών σχολών. Κατά καιρούς εδώ σύχναζαν η Μελίνα με παρέες της, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Γιώργος Ζαμπέτας και άλλοι πολλοί.

Την εποχή αυτή περιγράφουν οι στίχοι ενός ποιήματος, που είναι αναρτημένο στον τοίχο του καταστήματος, γραμμένο από δυο φοιτήτριες.

«Είναι ένα ουζερί και μεζεδοπωλείο,
Η Λέσβος η γνωστή σ’ επίκεντρο σημείο
Χρόνια την ξέρω εκεί μέσ’ στο μακρύ δρομάκι
π’ έχει ονομασθεί Εμμανουήλ Μπενάκη.
Πηγαίνουν λογιστές, μαστόροι και εργάτες
οι συνδικαλιστές μα και οι γραφειοκράτες.
Πάνε με απλά μπουφάν ή κι ακριβοντυμένοι,
Παρέες φιλικές, πάνε και ερωτευμένοι…
Όμως τα μεσημέρια χειμώνες καλοκαίρια,
Στων εργατών τα χέρια βλέπω τα ποτηράκια με δροσερά ουζάκια
Εκεί παίρνεις και δίνεις ουζάκι Μυτιλήνης».

«Οι Γραμμέληδες μεγάλωσαν, τους πήραν τα χρόνια, και αποφάσισαν να δώσουν το μαγαζί, έψαχναν να βρουν κάποιον πατριώτη τους και το βρήκαν στο πρόσωπο του Μιχάλη Γιαννέλη, ο οποίος το ανέλαβε τον Δεκέμβριο του 2005. Δεν είχε και πολλά να αλλάξει στο λαϊκό αλλά πετυχημένο ουζερί, κάτι μικρές γαστρονομικές βελτιώσεις. Οι αδελφοί Γραμμέληδες μέχρι τα βαθιά γεράματά τους, ως το 2020 οπόταν ταξίδεψαν στους ουρανούς, έρχονταν τακτικά για να συναντήσουν φίλους, γνωστούς, αλλά και από την έννοια τους για το μαγαζί», μας λέει ο Γιάννης Καραντάνης, σερβιτόρος πάνω από 15 χρόνια, που μαζί με την κυρά Αθήνα στην κουζίνα και στο «τηγάνι», βαστούν την πρωινή βάρδια του ουζερί.

Η γραβάτα στους άνδρες και τα ταγεράκια στις γυναίκες δίνουν και παίρνουν τα μεσημεράκια στo Ουζερί Λέσβος, καθώς παραμένει σφηκοφωλιά των δικηγόρων, όπου πίνουν το ουζάκι τους για να ξεχάσουν την κόλαση των δικαστηρίων.

Από μεζέδες η γκάμα του Ουζερί Λέσβος είναι πλουσιότατη, ενδεικτικά αναφέρουμε τα σπουδαία αλίπαστα (λακέρδα, κολιός μαρινάτος, παστουρμάς ψαριού, σκουμπρί καπνιστό), στο μαγικό τηγάνι της κυρά-Αθηνάς οι μεζέδες, όπως γαύροι, σαρδέλες, κουτσομούρες, μαρίδες, γαρίδες, σουπιές, μπακαλιάροι, στην ψησταριά ψάρια, καλαμάρια, χταποδάκι, και από τ’ άλλα μαγειρευτά, σαγανάκια (γαρίδες, μύδια, τυριά), χειροποίητα ντολμαδάκια γιαλαντζί, κεφτεδάκια με κύμινο και δυόσμο, ντοματοκεφτέδες.