Κλαρίνος στις Λεύκες

Κτισμένες αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 250 μέτρων στο κέντρο της Πάρου, οι Λεύκες θεωρούνται αυτοδικαίως το πιο καλοδιατηρημένο χωριό του νησιού. Μια επίσκεψη στο χωριό και ένας περίπατος στα σοκάκια του είναι μια απόλαυση για όλες τις αισθήσεις. Στο τέλος του Ράμνου, του πλακόστρωτου δρόμου, που ενώνει τον παλιό οικισμό με την δημοσιά – συνδέει το χωριό με την Παροικιά, τα κάτω Χωριά και την Νάουσα – και αφού περάσει κανείς μπροστά από τα επιβλητικά δημόσια κτήρια (το μέγαρο της Κοινότητας, το Σχολείο), δείγματα της ακμής που γνώρισαν οι Λεύκες, στις αρχές του 20ου αιώνα, βρίσκεται η ταβέρνα Κλαρίνος.

Κεντρικό πόστο στην πλατεία του χωριού με μιά μεγάλη βεράντα ικανή να υποδεχθεί πάνω από 150 άτομα, σ’ ένα όμορφο περιβάλλον γεμάτο τεράστια βασιλικά και γαρδένιες, ο Κλαρίνος είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουν οι Λεύκες στο χώρο της τοπικής κουζίνας.

Νόστιμη ρεβιθάδα, ντάκος ή σαλάτα χωριάτικη με ξινομυζήθρα δικιάς του παραγωγής, κλασικά μαγειρευτά, καλά κρέατα, κι αυτά δικής τους παραγωγής (εξαίρετα τα χοιρινά και αρνίσια παϊδάκια) συνοδευμένα με φρεσκοκομμένες πατάτες, κόκκορας κρασάτος, κουνέλι, αλλά και κοκορέτσι και κοντοσούβλι.

Η δικιά μου προτίμηση στην ταβέρνα του Κλαρίνου είναι τα αμπελοφάσουλα, τα κοκκινιστά σαλιγκάρια και οι καράβολοι με Λευκιανή σκορδαλιά, το σήμα κατατεθέν των Λευκών, για αυτό άλλωστε οι Λευκιανοί λέγονται περιπαιχτικά από τους λοιπούς Παριανούς και Καραβολάδες, αλλά αυτοί απτόητοι, κάναν το παρατσούκλι τους γιορτή, την γιορτή του Καράβολα και το γλεντούν με την ψυχή τους.

Ιδιοκτήτης του Κλαρίνου ο Νίκος Ραγκούσης (το Κλαρίνος είναι κι αυτό παρατσούκλι που προέρχεται από τον πατέρα του που έπαιζε κλαρίνο στα πανηγύρια και στους γάμους) που στα νιάτα του έφυγε μετανάστης στα νταμάρια της Πεντέλης, πρόκοψε και το 1982 γύρισε στις Λεύκες και με την γυναίκα του την Αργυρώ φτιάξαν ένα ταβερνάκι, το οποίο στην πορεία εξελίχθηκε σε μια μεγάλη οικογενειακή ταβέρνα.

Πατέρας 3 παιδιών που βοηθούν το καλοκαίρι στο μαγαζί, του Αντρέα, της Ελένης και της Βάσως αλλά και 6 εγγονιών, ο Κλαρίνος με διάφορους άλλους συγγενείς, προσπαθεί κάθε καλοκαίρι να εξυπηρετήσει τους χωριανούς του, που θεωρούν την ταβέρνα του, μέρος του σπιτιού τους, αλλά και εκατοντάδες επισκέπτες του χωριού και fan του καταστήματος, και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει.