Καμπουρέλιας

Το ουζερί Καμπουρέλιας είναι ένα παλιό και καλό τσιπουράδικο ταυτισμένο με την Σκιάθο, το παλιό λιμάνι, τους θαμώνες του, τους ιδιοκτήτες του, και την ιστορία του νησιού.

Από τότε μπορεί να αλλάξαν οι ιδιοκτήτες και να ανανεώθηκε εξωτερικά, οι μεζέδες του όμως και τα καλά θεσσαλικά τσίπουρα όχι μόνο δεν αλλάζουν αλλά και εμπλουτίζονται. Και είναι ένα από τα μαγαζιά εστίασης που λειτουργούν στο νησί 10 μήνες τον χρόνο, και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.

Η ιστορία του μαγαζιού ξεκινά την δεκαετία του 1960 όταν ο Ιωάννης Καμπουρέλιας, γνωστός στους ντόπιους ως «Τουρκάκι» άνοιξε ένα ουζερί-τσιπουράδικο στο παλιό λιμάνι της Σκιάθου. Τα τσιπουράδικα έχουν μια ιστορία που ξεκινά από την τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα όταν οι Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, έφεραν μαζί τους στους τόπους που εγκαταστάθηκαν, την πλούσια γαστρονομική τους παράδοση, κι ανάμεσά και τους μεζέδες του τσίπουρου.

Στο λιμάνι της Σκιάθου την περίοδο του ’60 υπήρχαν περί τα 10 καφενεία-τσιπουράδικα που εξυπηρετούσαν κυρίως τους ψαράδες του νησιού, καθώς τους σέρβιραν το πρωινό καφέ, χαράματα πριν βγει ο ήλιος και φύγουν για να πάνε να μαζέψουν τα δίκτυα τους ή τα παραγάδια τους. Στην επιστροφή τους προς το μεσημέρι οι ψαράδες πάλι εδώ έπιναν τα ουζάκια με τους μεζέδες τους.

Τα χρόνια πέρασαν, τα καΐκια και οι ανεμότρατες λιγόστεψαν, το ίδιο και τα καφενεία-τσιπουράδικα που μετατράπησαν λόγω τουρισμού σε καταστήματα για άλλες χρήσεις. Ο Καμπουρέλιας έμεινε μόνος, προσαρμόστηκε, συνδύασε το καφενείο με εστιατόριο. Το 2005 την ταβέρνα Καμπουρέλιας την παρέλαβαν δυο πρώτα ξαδέλφια από την Καρδίτσα ο Αλκιβιάδης και ο Γιώργος Κουκούλης και της έδωσαν μια νέα πνοή.

«Ήρθαμε νέοι από τον τόπο μας να βρούμε δουλειά στη Σκιάθο το 1985. Δουλέψαμε σε πολλά μαγαζιά και μάθαμε τη δουλειά. Το 2005 το μαγαζί ελευθερώθηκε και βρέθηκε η ευκαιρία να απλώσουμε τα φτερά μας. Θελήσαμε να βαστήξουμε όλη την ατμόσφαιρα του τσιπουράδικου, μάλιστα εμπλουτίσαμε τους τσιπουρομεζέδες, αλλά θέλαμε να ανανεώσουμε την κουζίνα του μαγαζιού», μας λέει ο Αλκιβιάδης.

Και νομίζω που τώρα πια, 15 χρόνια μετά, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι τα καταφέραν. Το Ουζερί Καμπουρέλιας – βαστήχθηκε το ιστορικό όνομα – είναι ένα μαγαζί πολλαπλών χρήσεων και ποικίλης πελατείας, και το κάνει με μεγάλη επιτυχία.

Το πρωί οι λίγοι πια ψαράδες, αλλά και πολλοί εργαζόμενοι θα πιούν το καφεδάκι τους, αργότερα θα δοκιμάσει κανείς γευστικότατους μεζέδες, και τις ώρες του φαγητού θα βρει κανείς μαγειρευτά φαγητά όπως μοσχάρι στιφάδο, μοσχάρι γιουβέτσι (για να θυμόμαστε τα γιουβέτσια του Παπαδιαμάντη), σουτζουκάκια, μουσακάδες και παστίτσια, ως θαλασσινά και τα φρέσκα ψάρια που πουλιούνται με το κιλό. Πάντως αρκετά πιάτα, όπως οι σαλάτες του, τα ψάρια στιφάδο, τα ζυμαρικά του με τόνο Αλοννήσου ή με γαρίδες, δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από τις πλέον γκουρμεδιάρικες εκδοχές, σε γεύση και ομορφιά.